مشکل قند خون یک پدیده جدید است، بر اثر عدم مطابقت بین DNA هایمان، دنیای پر از قند، سرشار از استرس و سمی اطرافمان به وجود آمده است. صعود و سقوطی که ما هر روز در قند خونمان تجربه می کنیم، هر چیزی می تواند باشد غیر از طبیعی. قند خون، درست مانند هورمون، سیستم ایمنی و باکتری های روده نه باید خیلی بالا باشد، نه خیلی پایین بلکه باید در حد درست و متعادل بایستد.

کوئیز: آیا به قند اعتیاد دارید؟
مقاومت به انسولین در مرکز مشکلات قند خون قرار دارد

بیشتر مشکلات قند خونی که امروز می بینیم به یک علت است: مقاومت به انسولین. درجات مختلف این عدم تعادل هورمونی تاثیر مخربی بر سلامتمان می گذارد. بدن به قند خون نیاز دارد ( گلوکز ) تا وارد سلول ها کند و به صورت ATP انرژی بسازد. برای اینکه گلوکز وارد سلول ها شود و انرژی بسازد، به هورمون انسولین نیاز است. وقتی دچار مقاومت به انسولین هستید گیرنده های سلول ها به خاطر التهاب و سموم، کند و مسدود می شوند و شما می مانید و مقدار زیادی انسولین و قند خون. این اتفاق، تنها باعث نمی شود که احساس بدی پیدا کنید بلکه می تواند تبدیل به دیابت شود که یکی از دلایل اصلی حملات قلبی و سکته مغزی است.

 علائمی وجود دارد که نشان می دهند قند خونتان دچار مشکل است

چگونه متوجه شویم که مشکل قند خون داریم؟ اگر بیش از یک مورد از موارد زیر در موردتان صدق می کرد، توصیه می کنم حتما آزمایش قند خون بدهید.

1- زیاد هوس شیرینی، نان و کلوچه می کنید.

2- خوردن شیرینی، هوس خوردن غذاهای شیرین را در شما کم نمی کند.

3- اگر یک وعده غذایی نخورید یا دیر شود عصبی می شوید.

4- برای گذراندن روز به کافئین نیازمندید.

5- اگر یک وعده را از دست بدهید، احساس گیجی می کنید.

6- غذا خوردن باعث می شود احساس خستگی و نیاز به خوابیدن پیدا کنید.

7- کاهش وزن برایتان دشوار می شود.

8- غالبا احساس ضعف، لرزه و عصبی بودن می کنید.

9- تعداد دفعات ادرارتان بالا رفته است.

10- مضطرب هستید، به سادگی ناراحت یا نگران می شوید.

11- حافظه تان مانند آنچه قبلا بود نیست.

12- دیدتان تار شده است.

13- میان تنه تان با باسن برابر شده یا حتی بزرگ تر از آن است.

14- میل جنسی تان کاهش یافته است.

15- همیشه تشنه هستید.

راه های طبیعی برای بهبود تعادل قند خون

لازم نیست بنشینید و ببینید که این بالا و پایین رفتن های مکرر قند خون چه بلایی سرتان می آورد.

در ادامه نکاتی را به شما می آموزم تا سطح قند خونتان را متعادل کنید:

1- مقدار پایه خود را پیدا کنید.

آزمایشاتی که من روی مراجعینم انجام می دهم تا قند خون متعادلشان را ارزیابی کنم و ببینم که مقاومت به انسولین دارند یا خیر، شامل این موارد است:

انسولین سرم: میزان بهینه: < 3 ulU/mL
پپتید C: میزان بهینه: 0.8 تا 3.1 ng/mL
قند خون ناشتا: میزان بهینه: 75 تا 90 mg/dL
A1C هموگلوبین: میزان بهینه: < 5.3 درصد
تری گلیسیرید: میزان بهینه: < 100 mg/dL
HDL: میزان بهینه: 59 تا 100 mg/dL

2- مقداری اسید آلفا لیپوئیک استفاده کنید.

در چندین تحقیق، اسید آلفا لیپوئیک در متعادل کردن قند خون و همچنین بهبود مقاومت به انسولین کمک کرده است. این آنتی اکسیدان همچنین ایمنی را تقویت می کند، انرژی در سلول ها را بهبود می دهد، سلول های مغز را در برابر اکسایتوتوکسیسیتی محافظت می کند و فلزات سمی اضافی را حذف می کند. مقدار دوز توصیه شده برای کنترل قند خون، 200 میلی گرم، سه مرتبه در روز است.

3- منیزیم

در تحقیقاتی که اخیرا منتشر شده محققان 5.000 نفر را حدود 15 سال مورد بررسی قرار دادند. افرادی که مقدار بیشتری منیزیم دریافت می کردند، کمتر در خطر سندروم متابولیک بودند. در یک تحقیق دیگر، محققان بیش از 1.000 نفر را به مدت 5 سال مورد بررسی قرار دادند و متوجه شدند مصرف بالای منیزیم می تواند حساسیت به انسولین را بهبود دهد. دیگر تحقیقات نشان داده که منیزیم، تری گلیسیرید و فشار خون بالا را بهبود می دهد، دو نشانه دیگر از سندروم متابولیک و دیابت.

4- کرومیوم خود را تقویت کنید.

وقتی سطح کرومیوم پایین است، سطح HDL سقوط می کند، مقاومت به انسولین افزایش می یابد و تری گلیسیرید بالا می رود. مکمل کرومیوم نشان داده که می تواند عملکرد گیرنده ها را تقویت کند. بهترین غذاهایی که منبع کرومیوم به حساب می آیند عبارتند از پیاز، گوجه فرنگی و سیب زمینی.

5- Nrf-2 خود را افزایش دهید.

پروتئین Nrf-2 در تنظیم القاء ژن آنتی اکسیدان نقش ایفا می کند. Nrf-2 همچنین ژن هایی را فعال می کند که مسئول مسیر آنتی اکسیدان و سم زدایی هستند. وقتی Nrf-2 فعال است، التهاب آرام می شود و وقتی سطح آن پایین می آید وضعیت التهاب رو به بدتر شدن می رود. بسیاری از آنتی اکسیدان های خوراکی که مشخص شده می توانند Nrf-2 را فعال کنند عبارتند از:

EGCG از چای سبز
کورستین از سیب
کورکومین از زردچوبه
رسوراترول از انگور
رزمارینیک اسید از رزماری
L-سولفورافان از بروکلی
Thiosulfonateallicin از سیر

6- از ویتامین E کمک بگیرید.

ویتامین E نشان داده که می تواند از حساسیت به انسولین حمایت کند. میزان مصرف استاندارد در طول یک روز 600 تا 900 میلی گرم است.

7- ادویه مصرف کنید.

بیوفلاونوئید یافت شده در دارچین می تواند فعالیت های علامت دهی انسولین در سلول های چربی را تغییر دهد. از این رو پتانسیل بالایی در کمک به درمان دیابت دارد. این ادویه همچنین نشان داده می تواند قند خون و تری گلیسیرید را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به شکل قابل توجهی کاهش دهد.

8- روده خود را درمان کنید.

سلامت روده و تعادل قند خون به شکل جدایی ناپذیری با هم در ارتباط هستند. بیماری های متابولیک می توانند کارهای زیادی با دستگاه گوارشتان بکنند و ضعف سلامت روده می تواند قند خونتان را بهم بریزد. در یک تحقیق مشخص شد پیوند میکروبیوم موش های دیابتی به موش های غیر دیابتی، آنها را نیز به این بیماری مبتلا می کند! بنابراین باید بیش از گذشته به سلامت روده خود اهمیت دهید.

9- کمی ویتامین نور آفتاب دریافت کنید.

در یک تحقیق، استفاده از مکمل ویتامین D به مدت 12 هفته چربی بدن را تا 7 درصد کاهش داد. سطح پایین این ویتامین همچنین با سندروم متابولیک در ارتباط است. مقدار بهینه که باید هدف قرار دهید 60 تا 80 ng/mL است.

10- مصرف چربی های سالم خود را افزایش دهید.

یک تحقیق نشان داد قند خون بالا در افراد غیردیابتی عملکرد قسمت هایی از مغز را که به واسطه بیماری آلزایمر تحت تاثیر قرار می گیرند کاهش می دهد. به همین دلیل است که در ادبیات پزشکی، به آلزایمر دیابت نوع 3 می گویند. از سوی دیگر رژیم کتوژنیک – برنامه ای که چربی ها به جای قندها منبع اصلی تامین انرژی تان هستند – نشان داده که می تواند کارهای فوق العاده ای برای سلامت مغزتان انجام دهد.

چربی های سالم، نوع پایداری از انرژی را برای بدن فراهم می کنند و این کاملا بر خلاف قند است که بیشتر افراد درگیر آن هستند. به هر حال بیولوژی بهتر از هر کسی می داند، کودکان زمانی که به دنیا می آیند برای رشد مغزی و دریافت انرژی بر چربی متکی هستند که آن را از شیر مادر دریافت می کنند. برای اینکه مغزمان بتواند درست کار کند انرژی زیادی لازم است و از نگاه بیولوژیک، پایدارترین نوع انرژی برای سلامت بهینه مغز چربی های سالم هستند.

11- حمایت از متیلاسیون

متیلاسیون برای متعادل نگه داشتن قند خون سالم نیاز است. ویتامین های B فعال – مانند B9 L-Methylfolate و B6 Pyridoxyl-5-Phosphate راه هایی عالی برای حمایت از مسیر متیلاسیون هستند.

غذاهایی که باید روی آنها تمرکز کنید عبارتند از اسفناج، بامیه و برگه شلغم و گوشت هایی مانند جگر مرغ یا جگر گاوی که با علف تغذیه شده، بالاترین مقدار ویتامین B زیستی را دارند.

12- PPAR ها را فعال کنید.

PPAR ها دیگر چه چیزی هستند؟ تحقیقات نشان داده گیرنده های تکثیر فعال پراکسی زوم ( PPAR ) می توانند به بهبود مشکلات التهابی تصلب شرایین، آسم، کولیت، MS و دیگر بیماری های خودایمنی کمک کند. چند مورد از فعال کننده های PPAR که می توانید وارد زندگی خود کنید: ماهی وحشی، چای سبز، گون و زنجبیل.

13- امگا دریافت کنید.

قابلیت اسید چربی های امگا 3 این است که می توانند خطر سکته مغزی و حملات قلبی را کاهش دهند و این را اکثرا می دانیم. اما آنها قابلیت دیگری نیز دارند که ویژه دیابتی ها است: چربی های امگا 3 ( در قالب روغن ماهی )، لیپوپروتئین با چگالی خیلی کم که به صورت بالقوه خطرناک هستند را به لیپوپروتئین کمتر خطرناک تغییر می دهد که با دیابت در ارتباط هستند.

14- با آداپتوژن به خود کمک کنید.

آداپتوژن ها در متعادل کردن هورمون ها و التهاب فوق العاده هستند. یک تحقیق نشان داد آداپتوژن ها می توانند تا حدود زیادی تحمل گلوکز و سطح قند خون طبیعی را بعد از تنها 10 روز افزایش دهند.

بد اساس فرضیه پانسپرمیا، بیان می‌کند که حیات می‌تواند در سرتاسر کیهان وجود داشته باشد و به‌وسیله‌ی سیارک‌ها، دنباله‌دارها و شهاب‌ها، بین سیاره‌ها، ستاره‌ها و حتی کهکشان‌ها پخش شود. طبق این فرضیه، حدود ۴ میلیارد سال پیش، پس از آن‌که یک سیارک به سطح زمین برخورد کرد، حیات روی زمین آغاز شد. برای نشان دادن بخش‌های مختلف این فرضیه، پژوهش‌های بسیاری انجام شده‌اند که تا حدودی موفق بوده‌اند.

جدیدترین پژوهش در این زمینه، توسط دانشگاه ادینبورگ انجام شده است. آریون بِررا از پژوهشگران این دانشگاه، روش احتمالی دیگری برای انتقال بذرهای زنده حیات در کیهان پیشنهاد داده است. با توجه به جدیدترین مطالعه‌ی انجام‌شده توسط آریون بِررا، غبار کیهانی که به‌صورت دوره‌ای با اتمسفر زمین تماس پیدا کرده، همان عاملی است که میلیاردها سال پیش، حیات را به این سیاره آورده است. اگر چنین فرضیه‌ای صحیح باشد، می‌توان گفت چنین سازوکاری نیز برای پراکندگی حیات در سرتاسر عالم وجود دارد. آریون بِررا در جریان پژوهش‌های خود، امکان تسهیل فرار ذرات از اتمسفر زمین توسط غبار کیهانی را نیز بررسی کرده است؛ اما چه ذراتی؟

آریون بِررا بر این باور است مولکول‌هایی که حضور حیات روی زمین را نشان می‌دهند، حیات میکروبی و مولکول‌هایی که برای حیات ضروری هستند، به وسیله‌ی غبار کیهانی از اتمسفر زمین به فضا رانده می‌شوند. غبار بین‌سیاره‌ای دائم با اتمسفر زمین برخورد می‌کند. به‌طور متوسط، روزانه حدود ۱۱۰ تُن غبار بین‌سیاره‌ای به اتمسفر زمین برخورد می‌کند که دانه‌های آن وزنی بین ۱۸-۱۰ تا ۱ گرم دارند. غبار بین‌سیاره‌ای به هنگام برخورد با اتمسفر زمین، سرعتی بین ۱۰ تا ۷۰ کیلومتر بر ثانیه دارد که به اندازه‌ی کافی سریع است. این غبار با انرژی بسیار زیادی به زمین برخورد می‌کند و می‌تواند برخی از مولکول‌های اتمسفر زمین را به سمت فضا پرتاب کند.

مولکول‌های موجود در گرم‌سپهر (ترموسفر) بیش از سایرین توسط غبار کیهانی به فضا رانده می‌شوند. ذرات گرم‌سپهر، از عناصری نظیر نیتروژن و اکسیژن که از نظر شیمیایی مجزا هستند، تشکیل شده‌اند. گرم‌سپهر، از ارتفاع ۸۵ کیلومتری سطح زمین آغاز می‌شود و تا ارتفاع ۶۰۰ کیلومتری ادامه دارد. در این ارتفاع، ذرات بزرگ‌تر (مانند آن‌هایی که می‌توانند پناهگاه مولکول‌های عالی و باکتری‌ها باشند) نیز حضور دارند. آریون بِررا در این خصوص می‌گوید:

اگر ذراتی که ذاتاً در گرم‌سپهر یا در ارتفاعات بالاتر هستند یا از سطح زمین به آن‌جا رفته‌اند با غبار فضایی برخوردی داشته باشند، احتمال جایگزین شدن آن‌ها وجود دارد. همچنین این امکان وجود دارد که توسط غبار فضایی واردشده به اتمسفر، تغییر شکل دهند یا به خارج از اتمسفر زمین منتقل شوند. این اتفاق ممکن است پیامدهایی در آب‌و‌هوا و وزش باد داشته باشد؛ اما تمرکز اصلی ما روی این موضوعات نیست. تمرکز اصلی پژوهش ما بر این است که احتمال فرار ذرات موجود در اتمسفر را بررسی کنیم. چنین برخوردی می‌تواند سرعت گریز بسیار زیادی به ذرات موجود در اتمسفر بدهد و آن‌ها را به‌سمت بالا هدایت و از گرانش زمین خارج کند.

البته فرآیند خروج مولکول‌ها از اتمسفر زمین، بسیار دشوار است و مشکلات خاص خود را دارد. نخستین نیاز برای خروج مولکول‌ها از اتمسفر زمین، نیروی بالابر است. این نیرو باید به‌اندازه‌ای باشد که بتواند به ذرات سرعت خروج زیادی بدهد و آن‌ها را از گرانش زمین خارج کند. دومین عامل برای خروج، ارتفاع است. اگر این ذرات در پوشَن‌سپهر (استراتوسفر) یا ارتفاعات پایین‌تر که چگالی اتمسفری در سطح بالایی است، قرار گرفته باشند و بخواهند به سمت بالا شتاب بگیرند، نیروی پَسا (درگ) مانع می‌شود و از سرعت حرکت آن‌ها می‌کاهد. علاوه بر این عوامل، حرکت با سرعت زیاد به‌ سمت ارتفاعات بالا، این ذرات را تحت تأثیر حرارت قرار می‌دهد و می‌تواند آن‌ها را به نقطه تبخیر ببرد.

از این‌ها نتیجه می‌گیریم ذراتی که در بخش‌های پایین‌تر گرم‌سپهر هستند یا به‌طور کامل در پوشَن‌سپهر و ارتفاعات پایین‌تر از آن قرار دارند، شانسی برای خروج از اتمسفر ندارند؛ زیرا نیروی بالابرنده قدرتمندی وجود ندارد که بتواند بر نیروی پَسا غلبه کند. حتی اگر چنین نیرویی وجود داشته باشد، سرعت زیاد خروج باعث می‌شود که ذرات بسیار گرم و تبخیر شوند. حتی بادها، آتشفشان‌ها، آذرخش و سایر مواردی که نیروهای عظیمی در ارتفاعات پایین اعمال می‌کنند، نمی‌توانند ذراتی را که با آن‌ها تماس داشته‌اند شتاب دهند و به ارتفاعات بالاتر برسانند که بتوانند از زمین خارج شوند.

اما در آن سوی ماجرا، ذراتی که در ارتفاعات بالاتر میان‌سپهر (مزوسفر) و گرم‌سپهر قرار دارند، تحت تأثیر حرارت و نیروی پَسا نیستند یا اگر هم باشند، تأثیر اندکی از آن‌ها می‌پذیرند. به این ترتیب، آریون بِررا می‌گوید که صرفاً اتم‌ها و مولکول‌هایی که در لایه‌های بالاتر اتمسفر هستند می‌توانند به وسیله‌ی برخورد با غبار کیهانی به فضا رانده شوند و شتاب بگیرند.

به احتمال زیاد، سازوکار پرتاب ذرات به فضا، دومرحله‌ای است. ابتدا این ذرات به ارتفاعات پایین‌تر یا بالاتر گرم‌سپهر منتقل می‌شوند و سپس در اثر برخورد سریع با غبار کیهانی، مجدداً به‌شدت شتاب می‌گیرند. آریون بِررا پس از اندازه‌گیری سرعت برخورد غبار کیهانی با اتمسفر زمین، تخمین زد مولکول‌هایی که در ارتفاع ۱۵۰ کیلومتری یا بالاتر سطح زمین هستند، به‌راحتی توسط این غبار به فضا رانده و از محدودیت‌های گرانش زمین رها می‌شوند؛ اما چه اتفاقی برای این مولکول‌ها رخ می‌دهد؟

مولکول‌هایی که به فضا رانده می‌شوند، همچنان در فضای اطراف زمین وجود دارند تا این‌که بالاخره یک سیارک، دنباله‌دار یا شهاب به آن‌ها برخورد کند و آن‌ها را به دیگر سیارات حمل کند. این فرآیند، باعث می‌شود که یک پرسش مهم دیگر ایجاد شود: آیا این مولکول‌ها یا ارگانیسم‌ها می‌توانند در فضا زنده بمانند؟ آن‌طور که آریون بِررا می‌گوید، پیش‌تر مطالعاتی انجام شدند تا امکان زنده ماندن میکروب‌ها را در فضا بررسی کنند. وی در این خصوص می‌گوید:

شاید برخی از این ذرات میکروبی بتوانند به هنگام خروج از زمین زنده بمانند؛ اما پرسش اصلی این است که چگونه آن‌ها می‌توانند در محیط خشن و بی‌رحم فضا زنده بمانند. دانشمندان پیش‌تر اسپورهای باکتری را در قسمت بیرونی ایستگاه فضایی بین‌المللی در ارتفاع ۴۰۰ کیلومتری سطح زمین که در مجاورت فضای خلأ است و تقریباً هیچ آبی وجود ندارد، قرار دادند. در این قسمت، تابش فضایی وجود دارد و دما بین ۱۶۶ درجه سلسیوس (به هنگام حرکت ایستگاه در قسمت روز زمین) و ۱۲۲ درجه سلسیوس (به هنگام حرکت ایستگاه در قسمت شب زمین) متغیر است. تحت این شرایط، اسپورها برای ۱۸ ماه زنده ماندند.

مورد دیگری که آریون بِررا به آن اشاره کرد، کُندروتباران بود. این جانوران هشت‌پای بسیار کوچک آبزی که بسیار سرسخت هستند، با نام خرس آبی نیز شناخته می‌شوند. آزمایش‌هایی که پیش‌تر انجام شده‌اند، نشان دادند که این نمونه‌های خاص، می‌توانند در محیط خشن فضا زنده بمانند و در مقابل تابش و خشکی، به‌شدت مقاوم هستند. با توجه به این تفاسیر، این امکان وجود دارد که چنین ارگانسیم‌هایی در صورت خروج از زمین، بتوانند تا زمانی که به سیاره‌ای دیگر منتقل می‌شوند، همچنان زنده بمانند.

هدف کلی پژوهش انجام‌شده، این است که نشان دهد برخوردهای سیارکی تنها روشی نیست که می‌تواند حیات را بین سیارات منتقل کند. پیش‌تر تنها سازوکاری که می‌توانست فرضیه‌ی پانسپرمیا را توضیح دهد، برخورد سیارکی بود؛ اما اکنون متوجه شده‌ایم که روش‌های دیگری نیز برای انتقال حیات وجود دارند. آریون بِررا در بیانیه‌‌ای رسمی که از سوی دانشگاه ادینبورگ منتشر شد، این چنین گفت:

پیشنهادی که ما ارائه کردیم می‌گوید که غبار فضایی می‌تواند ارگانسیم‌ها را بین فضای میان سیارات حرکت دهد و چشم‌انداز جدیدی از چگونگی سرآغاز حیات و اتمسفر سیارات را ارائه کند. جریانی بسیار سریع از غبار فضایی که بین سیارات وجود دارد، می‌تواند عامل اصلی در تکثیر حیات باشد.

مطالعه‌ی انجام‌شده از سوی آریون بِررا یک چشم‌انداز تازه از فرضیه پانسپرمیا ارائه می‌دهد؛ علاوه بر آن وقتی می‌خواهیم در مورد چگونگی تکامل حیات روی زمین مطالعه کنیم، کمک شایانی به ما می‌کند. اگر مولکول‌های زنده و باکتری به‌طور مداوم از اتمسفر زمین به سمت فضا فرار کنند، آن‌گاه می‌توان گفت که هم اکنون این مولکول‌ها و باکتری‌ها در سرتاسر منظومه‌ی شمسی شناور هستند و حرکت می‌کنند و حتی این امکان وجود دارد که در دنباله‌دارها و سیارک‌ها نیز وجود داشته باشند.

اگر این نمونه‌های بیولوژیکی در دسترس قرار بگیرند و روی آن‌ها مطالعه شود، می‌توانند نقش جدول زمانی تکامل حیات میکروبی روی زمین را ایفا کنند. این امکان وجود دارد باکتری‌هایی که از روزگاری از اتمسفر زمین گریخته‌اند، اکنون در سیاره‌ای دیگر نظیر مریخ باشند. این سیاره‌ها اکنون مستعمره‌هایی هستند که همچون کپسول زمانی عمل می‌کنند و حیاتی را در خود دارند که تاریخچه وجود آن‌ به میلیاردها سال پیش بازمی‌گردد.

نتایج این پژوهش در نشریه Astrobiology منتشر شده است.

جدیدترین عضو سبد محصولات شرکت آرین موتور پویا، نماینده شرکت خودروسازی DS فرانسه، خودرویی نیست جز شاسی‌بلند زیبا، جذاب، لوکس و البته گران قیمت DS7. این خودرو به‌صورت رسمی در نمایشگاه خودروی تهران رونمایی شد.

خودروی DS7، شاسی بلند این شرکت معتبر فرانسوی علاوه بر داشتن نمایی زیبا و دل‌فریب، به آخرین تکنولوژی‌ و فناوری‌های روز نیز مجهز است. در قسمت جلوی این خودرو جلوپنجره‌ی جدید با چراغ‌های LED دیده می‌شود. در قسمت انتهایی خودرو چراغ‌های سه‌بعدی استفاده شده است. صفحه نمایش لمسی ۱۲ اینچی، سیستم مسیریابی، سیستم هوشمند Mirror Screen و سامانه‌ی DS Connect تنها بخشی از امکانات این شاسی بلند فرانسوی است.

 این خودروی زیبا از پیشرانه‌ی هیبریدی الکتریکی با قدرت ۳۰۰ اسب بخار بهره می‌برد و جعبه‌دنده‌ی ۸ سرعته اتوماتیک وظیفه انتقال قوای محرکه به چرخ‌ها و محورهای خودرو را بر عهده دارد. این پیشرانه‌ی هیبریدی از یک پیشرانه‌ی بنزینی با حداکثر قدرت ۲۰۰ اسب بخار و دو پیشرانه‌ی ۱۰۰ اسب بخاری تشکیل شده است. باتری‌های استفاده‌شده در این خودرو ۱۳ کیلووات ساعت ظرفیت دارند و انرژی مورد نیاز برای طی مسافت بیش از ۵۹ کیلومتر را با یک بار شارژ تأمین می‌کنند.

علاوه بر پیشرانه‌ی هیبریدی، شرکت DS دو مدل دیگر پیشرانه‌ی دیزلی با قدرت‌های ۲۲۵ و ۱۸۰ اسب بخاری همراه با جعبه‌دنده‌ی ۶ سرعته دستی یا ۸ سرعته اتوماتیک را برای خودروی شاسی‌بلند دی اس 7 در نظر گرفته است. از دیگر ویژگی‌های این خودرو می‌توان به مجهز بودن به تکنولوژی رانندگی نیمه خودران، سیستم تعلیق با قابلیت تنظیم حالت مناسب برای رانندگی آفرود اشاره کرد.

در ماه جولای، دولت چین راهبردی تغییردهنده و برجسته را اعلام کرد: رسیدن به سطحی برابر با ایالات متحده در عرصه‌ی هوش مصنوعی و تبدیل شدن به رهبر این حوزه تا سال ۲۰۳۰. اطلاعیه‌‌ای جهت تقاضای پروژه‌های تحقیقاتی که ماه گذشته توسط وزارت علوم و فناوری چین منتشر شد، بخشی از جزئیات برنامه‌ی دولت این کشور در زمینه‌ی هوش مصنوعی را آشکار می‌سازد. جالب اینجا است که چینی‌ها یکی از شرکت‌های موفق سیلیکون ولی را هدف قرار داده‌اند؛ انویدیا، شرکتی که محصولاتش به‌طور گسترده در پروژه‌های یادگیری ماشین مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سند منتشرشده توسط وزارت علوم و فناوری چین ۱۳ پروژه فنی «دگرگون‌کننده» را تعریف کرده است که از بودجه‌ی دولتی بهره‌مند خواهند شد؛ چینی‌ها امیدوارند این پروژه‌ها تا سال ۲۰۲۱ به‌ بار بنشینند. یکی از این پروژه‌ها مربوط به اختراع پردازنده‌های جدیدی است که بتوانند پردازش‌های مرتبط با شبکه‌های عصبی مصنوعی را انجام دهند؛ این شبکه‌ها نرم‌افزارهایی هستند که به‌جاه‌طلبی‌های شرکت‌هایی نظیر گوگل در عرصه‌ی هوش مصنوعی اجازه‌ی حیات می‌دهند.

یکی از معیارهای تعریف‌شده در این پروژه این است که پردازنده‌های جدید از نظر بازده و بهینه‌ بودن در مصرف انرژیباید ۲۰ برابر بهتر از پردازنده‌ی M40 انویدیا عمل کنند. پردازنده‌ی M40 که با عنوان «شتاب‌دهنده‌ی» شبکه‌های عصبی شناخته می‌شود، اکنون دو سال از عمر خود را پشت سر گذاشته است و نمی‌توان آن‌ را بهترین و جدیدترین پردازنده در این حوزه قلمداد کرد؛ اما هنوز هم در پروژه‌های هوش مصنوعی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

دولت چین پیش از این نیز انویدیا را هدف قرار داده است. در ماه اکتبر اطلاعیه‌ای در مورد پروژه‌های تحقیقاتی در زمینه‌ی پردازنده‌های قدرتمند هوش مصنوعی از سوی کمیسیون ملی توسعه و اصلاحات چین منتشر شد. در ماه آگوست نیز یک بنیاد سرمایه‌گذاری متعلق به شرکت توسعه و سرمایه‌گذاری دولتی چین، اقدام به سرمایه‌گذاری ۱۰۰ میلیون دلاری در استارتاپ «کمبریکان» کرد؛ استارتاپی که در حوزه‌ی هوش مصنوعی به فعالیت می‌پردازد. اوایل ماه نوامبر، این استارتاپ از دو پردازنده‌ی هوش مصنوعی پرده‌برداری کرد که در صورت تأمین مالی، می‌توانند در برخی پروژه‌های هوش مصنوعی جایگزین پردازنده‌های ساخت انویدیا شوند.

کمبریکان تنها بخشی از رشد سریع شرکت‌ها و استارتاپ‌های چینی در حوزه‌ی هوش مصنوعی است؛ رشد سریعی که پیش از این مشابه آن در ایالات متحده نیز رخ داده‌است. این رشد سریع در ایالات متحده به‌حدی رسیده که ممکن است شرکتی همچون گوگل نیز در عرصه‌ی تولید پردازنده‌های هوش مصنوعی با انویدیا به رقابت بپردازد. در ماه اکتبر، شرکت Horizon Robotics که مقر آن در پکن واقع است و توسط اعضای باسابقه‌ی بایدو تأسیس شده، موفق به جذب سرمایه‌ی ‍۱۰۰ میلیون دلاری شد. شرکت Deephi که در زمینه‌ی یادگیری عمیق فعالیت می‌کند نیز توانسته است سرمایه‌ی ۴۰ میلیون دلاری به‌ دست آورد. جالب است که شرکت سرشناس هواوی نیز در زمینه‌ی پردازنده‌های هوش مصنوعی برای گوشی‌ها و دیگر دستگاه‌ها با کمبریکان همکاری می‌کند.

مسئولان و شرکت‌های چینی دلایل خوبی برای هدف گرفتن انویدیا دارند. با افزایش پروژه‌های هوش مصنوعی، این شرکت آمریکایی بازاری بزرگ و پرسود در زمینه‌ی ارائه‌ی سخت‌افزار مربوطه برای خود دست و پا کرده است. به‌ لطف سرمایه‌گذاری شرکت‌ها در زمینه‌ی هوش مصنوعی، ارزش سهام انویدیا در سه‌سال گذشته ده برابر شده است. این شرکت‌ پردازنده‌هایی ارائه می‌کند که در ربات‌ها، پرنده‌های بدون سرنشین و خودروهای خودران مورد استفاده قرار می‌گیرند. این شرکت حتی موفق شده است قراردادهایی با شرکت‌های تویوتا و ولوو به امضا برساند.

به‌عقیده‌ی السا کانیا، از اعضای «مرکز مطالعات امنیتی آمریکای نو»، مقامات دولتی چین نیز خواهان تأمین‌کنندگان داخلی هستند. این مسئله تا حدودی به این دلیل است که وابستگی به پردازنده‌های خارجی در حوزه‌ی دفاعی و دیگر حوزه‌ها می‌تواند نگرانی‌هایی ایجاد کند. دولت چین برای تحقق بخشیدن به رؤیاهای خود در حوزه‌ی هوش مصنوعی و سخت‌افزار مربوطه با چالش‌هایی نیز روبرو است. در مقایسه با ایالات متحده، افراد بیشتری در چین در رشته‌ی علوم رایانه فارغ‌التحصیل می‌شوند و مقالات تحقیقاتی بیشتری در مورد یادگیری ماشین توسط چینی‌ها منتشر می‌شود؛ اما به‌ ادعای کانیا، چینی‌ها از تخصص بالایی برای پیگیری پروژه‌های پیشرفته در حوزه‌ی هوش مصنوعی برخوردار نیستند.

چینی‌ها همیشه در تلاش بوده‌اند تا صنعت تولید پردازنده‌های ‌آن‌ها رقابتی‌تر از صنایع مشابه در آمریکا، کره و ژاپن باشد. تلاش‌های چینی‌ها برای ایجاد شرکت‌هایی مشابه اینتل منجر به تولید پردازنده‌هایی شده است که در برخی از ابررایانه‌های رکوردشکن این کشور مورد استفاده قرار گرفته‌اند؛ هرچند این پردازنده‌ها به‌طور گسترده در سرورها و رایانه‌های شخصی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. برای مثال، علی‌بابا که عنوان بزرگ‌ترین ارائه‌کننده‌ی خدمات ابری چین را یدک می‌کشد، به پردازنده‌های ساخت اینتل و انویدیا وابسته است.

به‌گفته‌ی پائول تریولو از گروه اوراسیا که پیشرفت‌ها و سیاست‌های دنیای فناوری چین را دنبال می‌کند:

آن‌ها (چینی‌ها) آرزوهای زیادی دارند؛ اما وقتی نوبت به طراحی پردازنده‌ و ساخت کارخانه‌های تولید پردازنده می‌رسد، آن‌ها چندین نسل [از دیگر رقبا] عقب هستند.

برنامه‌های چینی‌ها برای ساخت پردازنده به‌واسطه‌ی نگرانی آمریکایی‌ها و نظارت آن‌ها بر خرید فناوری‌های مربوط به نیمه‌هادی‌ها توسط چین، با مشکل مواجه شده‌ است؛ احتمالا آمریکایی‌ها به‌زودی در این زمینه حساس‌تر نیز خواهند شد. در ماه دسامبر ۲۰۱۶، باراک اوباما، رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده، از خرید یکی از شرکت‌های تولید پردازنده‌ی آمریکایی توسط یک بنیاد مالی چینی جلوگیری کرد. در ماه سپتامبر سال جاری نیز دونالد ترامپ از انجام معامله‌ی مشابه دیگری جلوگیری کرد. همچنین در ماه نوامبر، یک گروه بین‌حزبی از قانون‌گذاران آمریکایی طرحی قانونی ارائه داده‌ است که به کمیسیون مشاوره دهنده در مورد چنین تصمیماتی قدرت بیشتری می‌دهد. یکی از انگیزه‌های ارائه‌ی این طرح پاسخ به‌ جاه‌طلبی‌های چینی‌ها در زمینه‌ی پردازنده‌ها و هوش مصنوعی است.

با وجود علاقه‌ی دولت چین، تنها چند شرکت سازنده‌ی پردازنده‌های هوش مصنوعی مستقیما به بازار اصلی انویدیا، یعنی بازار پردازنده‌های ویژه‌ی سرور یورش برده‌اند. در عوض، استارتاپ‌هایی نظیر Horizon Robotics و Deephi و شرکت هواوی بیشتر روی پردازنده‌هایی متمرکز هستند که کارکردهای هوش مصنوعی، مانند تشخیص ویدئو را به ابزارهایی نظیر خودروها و دوربین‌ها می‌آورد.

به‌گفته‌ی کریس روون، سرمایه‌گذاری که پیش از این رهبری برخی از شرکت‌های فعال در حوزه‌ی هوش مصنوعی در سیلیکون ولی را بر عهده داشت، فناوری‌های نظارتی در چین از بازار خوبی برخوردار هستند؛ برای مثال، استفاده از پردازنده‌های هوش مصنوعی که توانایی تشخیص خودکار افراد، اشیاء و اعمال را دارند. گوگل نیز در دوربین Clips از نوعی هوش مصنوعی با قابلیت شناسایی تصاویر استفاده می‌کند؛ البته دوربین گوگل از هوش مصنوعی برای گرفتن تصاویر خانوادگی استفاده می‌کند و نه امور مراقبتی.

به‌گفته‌ی روون، استارتاپ‌های چینی به بازار بالقوه‌ی حاصل از به‌کارگیری هوش مصنوعی در وسائل خانگی، قطعات خودرو و دیگر ابزارهای ساخت این کشور نیز چشم دوخته‌اند. اما این سرمایه‌گذار آمریکایی معتقد است که کلید سودآوری این فناوری در گرو کاهش قیمت‌ها است.

با وجود رقابت موجود در حوزه‌ی هوش مصنوعی، هنوز مرزهای رقابت میان شرکت‌های چینی و آمریکایی به‌خوبی مشخص نشده‌اند. برای مثال، استارتاپ چینی کمبریکان، در زمینه‌ی انتقال داده در پردازنده‌هایش، مجوز استفاده از طرح‌های شرکت آمریکایی Arteris را کسب کرده است. اینتل نیز در حالی دست به سرمایه‌گذاری ۱۰۰ میلیون دلاری در شرکت چینی Horizon Robotics زده که خود نیز محصولاتی مشابه محصولات این شرکت چینی تولید می‌کند. در ماه سپتامبر، جنسن هوانگ، مدیرعامل انویدیا از قراردادهایی با سه غول اینترنت چین؛ علی‌بابا، بایدو و تنسنت خبر داد. به‌گفته‌ی تریولو:

نرم‌افزارهای هوش مصنوعی چین تا مدتی به سخت‌افزارهای آمریکایی متکی خواهند بود. در حال حاضر این یک حقیقت است.

یافتن سیاره‌های خارج از منظومه‌ی شمسی کار دشوار و طاقت‌فرسایی است. اما وقتی بحث سیاره‌های فراخورشیدی(خارج از منظومه‌ی شمسی) مطرح می‌شود، یکی از چالش‌های پیش‌ رو، تشخیص قمر خارجی (خارج از منظومه‌ی شمسی) این سیارات است. با این حال، مطالعه‌ی قمرهای خارجی هم درست مثل مطالعه‌ی سیاره‌های خارجی، فرصت‌های بسیار خوبی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کیهان فراهم می‌کند.

از میان تمام کاندید‌اهای احتمالی، جدیدترین (و قابل بحث‌ترین) کشف در جولای ۲۰۱۷ اعلام شد. این قمر موسوم بهKepler-1625 b-i، حول محور یک غول گازی می‌چرخد که در فاصله‌ی ۴۰۰۰ سال نوری از زمین قرار گرفته است. اما بر اساس یک بررسی جدید، اندازه‌ی تقریبی این قمر خارجی تقریبا با سیاره‌ی نپتون برابر است. در این صورت این بررسی، اولین  نمونه‌ای است که در آن یک غول گازی به دور یک غول گازی دیگر می‌چرخد!

این بررسی با عنوان «ماهیت قمر خارجی غول‌آسا، Kepler-1625 b-i»، اخیرا در مجله‌ی علمی ستاره‌شناسی و اخترفیزیک (Astronomy and Astrophysics) منتشر شده است. این مطالعه توسط رنه هلر، اخترفیزیک‌دان مؤسسه‌ی پژوهش‌های منظومه‌ی شمسی مکس پلنک انجام شد. او با استفاده از منحنی‌های نوری به‌دست‌آمده از مأموریت کپلر، به بررسی جرم قمر خارجی و ماهیت واقعی آن پرداخته است.

تصور هنرمند از قمر خارجی قابل سکونت که به دور یک غول گازی می‌چرخد.

قمرهای موجود در منظومه‌ی شمسی اطلاعاتی درباره‌ی نحوه‌ی شکل‌گیری و تکامل سیاره‌ی میزبان خود می‌دهند. به همین طریق، مطالعه‌ی قمرهای خارجی دیدگاه‌هایی درباره‌ی سیستم‌های سیاره‌ای خارج از منظومه‌ی شمسی ارائه می‌کند. به گفته‌ی دکتر هلر، این مطالعه‌ها می‌توانند تأیید یا ردی بر سیاره‌های قابل سکونت در منظومه‌های دیگر باشند:

بررسی قمرها برای مطالعه‌ی شکل‌گیری و تکامل سیاره‌های منظومه‌ی شمسی بسیار سودمند بوده است. برای مثال ماه، کلیدی برای تعیین شرایط اولیه‌ی اخترفیزیکی مثل جرم کلی و وضعیت چرخش اصلی زمین به شمار می‌رود و دلیلی برای قابل سکونت بودن زمین ارائه می‌دهد. به‌عنوان یک مثال دیگر، قمرهای گالیله‌ای مشتری برای بررسی شرایط قرص برافزایشی حول مشتری مورد مطالعه قرار گرفتند، قرص برافزایشی یک ساختار دیسک مانند از ماده است که به شکل حلقوی به دور یک جسم خاص می‌چرخد. جرم این سیاره در ۴.۵ میلیارد سال پیش، از این قرص به‌ دست آمده است. این قرص مدت زیادی است از بین رفته؛ اما قمرهایی که در آن شکل گرفته‌اند باقی مانده‌اند. و  در نتیجه با استفاده از این قمرها به‌ویژه محتوای آب و ترکیب آن‌ها، می‌توان به مطالعه‌ی شکل‌گیری سیاره‌ی مشتری در گذشته‌ی دور پرداخت.

وقتی بحث سیستم ستاره‌ای Kepler 1625 مطرح می‌شود، مطالعات قبلی بر اساس سه گذار مشاهده‌شده در مقابل ستاره‌ی این منظومه، تخمین‌هایی در مورد Kepler 1625 b و قمر احتمالی آن ارائه دادند. منحنی‌های نوری که توسط این گذارها تولید شده‌ بودند یکی از شواهد وجود قمر خارجی Kepler 1625 بودند که در فاصله‌‌ی ۲۰ برابر شعاع این سیاره به دور آن در گردش است.

اما دکتر هلر در مطالعه‌ی خود نشان داد در اندازه‌گیری‌ها، سرعت اولیه‌ی شعاعی ستاره‌ی میزبان (Kepler 1625) درنظر گرفته نشده‌ است، و همین مسئله تخمین‌های جرمی را برای هر دو بدنه به دنبال داشت. هلر برای توجیه این مسئله، نظام‌های جرمی مختلف و اندازه‌ی قمر و سیاره را بر اساس مشاهدات در نظر گرفت. فراتر از این، او تلاش کرد این سیاره و قمر را در دسته‌ی شکل‌گیری قمرهای منظومه‌ی شمسی طبقه‌بندی کند.

تصور هنرمند از قمر خارجی که به دور یک غول گازی در گردش است (چپ) و یک سیاره‌ی خارجی به اندازه‌ی نپتون (راست).

اولین مرحله به‌گفته‌ی هلر، تخمین جرم احتمالی قمر خارجی و سیاره‌ی میزبان آن بر اساس ویژگی‌ منحنی‌های نوری به‌دست‌آمده از کپلر بود. وی اشاره می‌کند:

یک تفسیر دینامیک از داده‌ها نشان می‌دهد سیاره‌ی میزبان دقیقا  یک کوتوله‌ی قهوه‌ای هم اندازه‌ی مشتری (منظور از اندازه، قطر است) و جرم آن ۱۸ برابر مشتری است. با این حال به‌دلیل اختلال‌هایی در داده‌های کپلر و تعداد اندک گذارها (سه عدد)، ابهام در نتایج بالا است. در واقع سیاره‌ی  میزبان می‌تواند یک سیاره‌ی مشتری‌مانند یا حتی یک کوتوله‌ی قهوه‌ای با اندازه‌ی متوسط و جرمی ۳۷ برابر مشتری باشد. جرم قمر این سیاره هم هم بین چند برابر جرم زمین و جرم نپتون متغیر است.

هلر در ادامه به مقایسه‌ی جرم نسبی ماه خارجی و Kepler 1625 b و مقایسه‌ی آن با سیاره‌ها و قمرهای مختلف منظومه‌ی شمسی پرداخت. اهمیت این مرحله در این بود که قمرهای منظومه‌ی شمسی بر اساس جرم سیاره‌ها و در مقایسه با نسبت‌های جرمی قمر به سیاره در دو گروه مجزا قرار می‌گیرند. این مقایسه‌ها نشان می‌دهند که جرم یک قمر رابطه‌ی نزدیکی با نحوه‌ی شکل‌گیری آن دارد.

برای مثال، قمر‌هایی که بر اثر برخورد شکل می‌گیرند، نسبتا سنگین هستند، از این دسته می‌توان به ماه یا شارون، قمر پلوتون اشاره کرد، ولی قمرهایی که از قرص برافزایشی یک سیاره شکل می‌گیرند، نسبتا سبک هستند. با این که گانیمه (قمر مشتری) بزرگ‌ترین قمر در منظومه‌ی شمسی است اما نسبت به خود مشتری که بزرگ‌ترین بدنه‌ی منظومه‌ی شمسی به شمار می‌رود، بسیار کوچک است.

تصور هنرمند از نمای یک قمر فرضی، حو یک سیاره‌ی خارجی که به دور یک منظومه‌ی ستاره‌ای سه‌تایی در حال چرخش است.

در نهایت، دکتر هلر نتایج جذابی را اثبات می‌کند. این نتایج نشان می‌دهند قمر Kepler 1625 b-i در این گروه‌های قمری قرار نمی‌گیرد (قمرهای برخوردی سنگین، قمرهای برافزایشی سبک‌تر). به گفته‌ی هلر:

منطقی‌ترین سناریوها نشان می‌دهند قمر مورد بررسی، یک قمر سنگین است که بر اثر برخورد شکل گرفته؛ ولی در صورت وجود، یک قمر گازی است. قمرهای منظومه‌ی شمسی معمولا سنگی یا یخی هستند و پوشش گازی قابل توجهی ندارند (تیتان یک اتمسفر ضخیم دارند اما جرم آن قابل اغماض است). پس چگونه ممکن است یک قمر گازی بر اثر برخورد شکل گرفته باشد؟ مشخص نیست. 

از زاویه‌ای دیگر، درسناریو سوم، قمر Kepler 1625 b-i ممکن است از طریق جذب شکل گرفته باشد؛ ولی این فرضیه هم نشان‌دهنده‌ی یک سیستم سیاره‌ای دوتایی بزرگ است و این قمر از این سیستم وارد مدار دور سیاره‌ی Kepler 1625 bو همتای سیاره‌ای آن از سیستم خارج شده است.

نکته‌ی جذاب در این مورد، تخمین‌های جرمی Kepler 1625 bاست که هلر آن را ۱۹ برابر جرم مشتری تخمین می‌زند؛ اما جرم آن می‌تواند حتی به اندازه ی ۱۱۲ برابر مشتری هم باشد؛ یعنی اینکه سیاره‌ی میزبان یک غول گازی و اندکی بزرگ‌تر از زحل یا یک کوتوله‌ی قهوه‌ای یا حتی یک سیاره‌ی کم جرم است (VLMS). پس به‌جای اینکه بگوییم یک غول گازی حول یک غول گازی دیگر می‌چرخد، می‌توانیم بگوییم یک غول گازی به دور یک ستاره‌ی کوچک می‌چرخد و این دو جرم هر دو حول یک ستاره‌ی بزرگ‌تر می‌چرخند!

تصور هنرمند از یک کوتوله‌ی قهوه‌ای نوع T

از این قضیه می‌توان برای یک داستان تخیلی الهام گرفت! با اینکه بررسی نمی‌تواند محدودیت‌های جرمی دقیقی در رابطه با Kepler 1625 b و قمر احتمالی آن ارائه کند، اما اهمیت آن غی رقابل انکار است. این مطالعه فراتر از ارائه‌ی یک نمونه‌ی احتمالی خوب از یک قمر گازی غول‌آسا به اخترفیزیک‌دان‌ها تا زمانی که مطالعه‌ی سیستم‌های سیاره‌ای خارجی مطرح باشد، بسیار حائز اهمیت است. اگر وجود Kepler 1625 b I  ثابت شود، اطلاعات زیادی درباره‌ی شکل‌گیری میزبان خود ارائه می‌دهد.

در حال حاضر، مشاهدات بیشتری برای اثبات یا رد وجود این قمر لازم است. مشاهده‌ی اخیر در آخرین گذار Kepler 1625 b در تاریخ ۲۹ اکتبر ۲۰۱۷ توسط تلسکوپ هابل اجرا شد! بر اساس منحنی‌های خروجی از ستاره، دانشمند ایده‌ی بهتری از واقعی بودن و شکل اصلی این قمر به دست خواهد آورد. به گفته‌ی هلر:

اگر این قمر به شکل شبح وار در داده‌ها ظاهر شود، بسیاری از این مطالعات بر سیستم Kepler 1625قابل پیاده‌سازی نخواهند بود. با این حال این مقاله یک مطالعه‌ی نمونه از نحوه‌ی طبقه‌بندی قمرهای خارجی آینده و قرار دادن آن‌ها در دسته‌ی منظومه‌ی شمسی ارائه خواهد داد. اگر Kepler 1625 b I  یک قمر خارجی واقعی باشد، مطالعه‌ی من نشان می‌دهد که یک نوع قمر جدید را کشف کردیم که تاریخچه‌ی شکل‌گیری آن بسیار متفاوت از قمرهایی است که تاکنون می‌شناختیم. این قطعا یک معمای بدیع برای اخترفیزیک‌دان‌ها خواهد بود.

مطالعه‌ی سیستم‌های سیاره‌ای خارجی مثل کندن پوست یک پیاز در  اتاق تاریکی با چراغ‌های خاموش است. با افشای هر لایه توسط دانشمندان، رازهای بیشتری سر بر می‌آورند و با توسعه‌ی تلسکوپ‌های نسل بعدی در آینده‌ای نزدیک، رازهای بیشتری کشف خواهند شد!

انتخاب آزادکاری به‌عنوان حرفه‌ی اصلی یعنی از یک سری مزایا مانند دریافت حقوق ثابت و ماهیانه، بیمه و مرخصی با حقوق محروم خواهید شد؛ اما مهم‌ترین مزیت آن این است که از این به بعد رئیس خودتان هستید و می‌توانید ساعات و محل کارتان را خودتان انتخاب کنید. همچنین برای مرخصی گرفتن نیازی به اجازه‌ی دیگران ندارید و به عبارتی این شما هستید که قوانین کاری را تعیین می‌کنید. این روزها آزادکاری یکی از محبوب‌ترین کارهایی است که به‌عنوان شغل دوم در نظر گرفته می‌شود. در ادامه‌ی این مقاله‌ی زومیت مراحل تبدیل شدن به یک آزادکار را بررسی می‌کنیم.

۱- تصمیم بگیرید و پای آن بایستید

اولین گام برای وارد شدن به دنیای آزادکاری این است که تصمیم جدی بگیرید و به آن پایبند باشید. این گام از این جهت مهم است که معمولا آغاز هر کاری سخت‌ترین مرحله است. دو ماه زمان بگذارید و مهارت‌های خود را برای جذب مشتری تبلیغ کنید. شخصی که نتواند تصمیم جدی در این زمینه بگیرد و روی آن تمرکز کند در نهایت باید مانند گذشته کارمند یک شرکت می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهند که دید انسان‌ها به آزادکاری در حال عوض شدن است. ۵۹ درصد آزادکارها معتقدند که بازار آزادکاری نسبت به سه سال گذشته تغییرات زیادی داشته است. همچنین مردم دید مثبت‌تری نسبت به آزادکاری پیدا کرده‌اند و احترام بیشتری برای آن قائل هستند. آزادکارهای تمام وقت نیز با گذشت زمان مهارت‌های بیشتری کسب کرده‌اند و قصد دارند آن‌ها را در سال آینده نیز بهبود دهند. اغلب آزادکاران معتقدند این روزها داشتن مشتری‌های متنوع مطمئن‌تر از داشتن یک کارفرمای ثابت است.

۲- مهارت‌ها خود را شناسایی کنید

در این مرحله باید از خودتان بپرسید که چه تواناهایی دارید؟ انجام چه خدماتی را می‌توانید به دیگران پیشنهاد دهید؟ برای بهتر شدن چه کارهایی باید انجام دهید؟ یکی از بهترین مزیت‌های آزادکاری این است که پروژه‌های زیادی با مهارت‌های متنوعی برای انجام دادن وجود دارد. به‌عنوان مثال تولید محتوا، ویرایش، طراحی و توسعه‌ی سایت، مدیریت پروژه، تهیه ویدئوی آموزشی، تحلیل کسب‌و‌کار، تحلیل داده، حسابرسی، بازاریابی دیجیتال، آموزش آنلاین، دستیار مجازی، بازاریابی شبکه‌های اجتماعی، حسابداری و برنامه‌نویسی از جمله کارهایی هستند که یک فرد آزادکار می‌تواند پروژه‌های مورد نظر را از میان آن‌ها انتخاب کند. این مهارت‌ها همیشه مورد نیاز هستند و همیشه کار برایشان وجود دارد. بنابراین اگر قصد دارید آزادکار شوید و می‌خواهید مهارت‌های خود را تقویت کنید، اولویت اول خود را روی این مهارت‌ها بگذارید.

۳- وب‌سایت آزادکاری مناسب پیدا کنید

این روزها به لطف پیشرفت تکنولوژی دیجیتال، وب‌سایت‌های آزادکاری زیادی وجود دارند که می‌توانید با ثبت‌ نام در آن‌ها، پروژه‌های مورد علاقه‌ی خود را انتخاب کنید. برخی از سایت‌ها تخصصی هستند و به‌عنوان مثال در زمینه‌ی تولید محتوا و بازاریابی دیجیتال کار می‌کنند؛ درحالی‌که یک وب‌سایت دیگر ممکن است بیشتر روی پروژه‌های طراحی گرافیک فعالیت داشته باشد. پس مهم‌ترین چیز این است که ابتدا مهارت‌های خود را بشناسید و سپس در وب‌سایت آزادکاری مناسب ثبت‌ نام و با انجام پروژه‌های مورد نظر درآمد کسب کنید.

۴- پروفایل حرفه‌ای بسازید

بازاریابی مهارت‌ها یک گام مهم در آزادکاری است. یک شخص شاید در زمینه‌ی طراحی وب‌سایت، تولید محتوا و ویرایش ویدئو مهارت داشته باشد؛ اما بدون تبلیغ کردن مهارت‌هایش هیچکس از وجود او مطلع نخواهد شد. ساختن پروفایل حرفه‌ای در شبکه‌های اجتماعی مانند فیسبوک، لینکدین و about.me یکی از بهترین راه‌ها برای تبلیغ مهارت‌ها است؛ زیرا بسیاری از کارفرما کارمندان مورد نظر خود را از چنین سایت‌هایی پیدا می‌کنند.

فیلیپ پلیو، هم‌بنیان‌گذار شرکت Furor Media معتقد است که شبکه‌های اجتماعی از بهترین راه‌های جذب مخاطب هستند. تبلیغات پولی در این شبکه‌ها به وب‌سایت‌ها کمک می‌کند که در معرض دید مخاطبان زیادی قرار بگیرند. درواقع تبلیغات، تضمینی برای جذب مخاطب و افزایش فروش محصولات خواهد بود. داشتن یک برند شخصی که به‌خوبی تعریف شده باشد نیز برای جذب مشتری ضروری است.

۵- روی شهرت حرفه‌ای آنلاین خود کار کنید

کسب‌و‌کار آزادکاری شما به شهرتی بستگی دارد که در طی چند سال برای خودتان می‌سازید. بازخوردهایی که می‌گیرید و نظراتی که داده می‌شود، شهرت و اعتبار شما را می‌سازند. نظرهای منفی از طرف یک مشتری بسیار خطرناک است و این موضوع می‌تواند آینده‌ی کاری شما را تحت تأثیر قرار دهد. داشتن خلاقیت، توانایی ذهنی و فیزیکی و توجه کردن به مهلت پروژه از جمله مواردی هستند که باید حتما به آن‌ها توجه کنید. در غیر این صورت بهتر است که از آزادکاری فاصله بگیرید.

۶- راه‌های ارتباطی را باز بگذارید

ارتباطات مهم‌ترین عنصری است که می‌تواند به آزادکاری معنا ببخشد. در کنار عضویت در وب‌سایت‌های تخصصی آزادکاری، حضور آنلاین در شبکه‌های اجتماعی مانند اسکایپ، لینکدین و فیسبوک از جمله راه‌های ارتباطی قوی به شمار می‌رود. اگر چنین ارتباطاتی نداشته باشید، فرصت‌های زیادی را از دست خواهید داد. همچنین سعی کنید همیشه در دسترس باشید و در اسرع وقت به سؤال‌های مشتری پاسخ دهید.