تبادل لینک هوشمند بنیاد نشنال جئوگرافیک در ۲۷ ژوئن سال ۱۸۸۸ توسط ۳۳ دانشمند و جهانگرد که علاقه‌مند به تشکیل انجمنی برای افزایش و توسعه علم جغرافیا بودند، در واشنگتن دی‌سی تأسیس شد.
تخمین سن صخره‌های سنگی همچون تاریخ‌گذاری پیکره‌های نقش بسته بر آثار باستانی مصر در 2400 سال قبل از میلاد، از رابطه چند هزار ساله انسان با زنبورهای عسل خبر می‌دهد.
محققان با استفاده از این روش، هزاران قطعه سفالی مربوط به کشاورزان عصر نوسنگی را بررسی کرده و نشان دادند بیش از 9000 سال است که انسان‌ها به پرورش زنبورهای عسل مشغول‌اند.
این یافته‌ها که اخیرا در مجله Nature به چاپ رسیده نشان می‌دهد که همزیستی نزدیک ما با این موجودات مفید به آغاز عصر کشاورزی و یکجانشینی انسان بازمی‌گردد.
وقتی یخچال‌ها در پایان آخرین عصر یخبندان عقب‌نشینی کردند، جمعیت‌هایی از زنبورعسل‌های اروپایی توانستند به مناطق شمالی گسترش پیدا کنند. در آن زمان، کشاورزان عصر نوسنگی ورود پیدا کرده و به خارج از جنوب غربی آناتولی و مناطق شرقی گسترش پیدا کردند و به این ترتیب انسان‌ها به نواحی نقل مکان کردند که برای زنبورها نیز مناسب بود. همچنین، پاکتراشی جنگل‌ها منجر به رشد و رویش بوته‌ها و درختچه‌ها و درختان میوه آفتاب‌دوست شد که اثر مثبت دیگری برای گسترش جمعیت زنبورها محسوب می‌شد.
هر جا که زنبورها وجود داشته باشند موم و عسل نیز وجود دارد. از آنجا که موم عسل حاوی واحدهای چربی پیچیده‌ای است که از پایداری بالایی برخوردارند، این ماده مثل یک اثر انگشت شیمیایی بر روی محصولات و ابزارآلات دست‌ساز باستانی باقی می‌ماند. بقایای موم به جا مانده بر روی کوزه‌ها می‌تواند نشان‌دهنده مصرف عسل یا فرآوری شانه‌های موم زنبورهای عسل توسط انسان‌ها باشد. این ماده همچنین به عنوان سوخت چراغ و یک ماده ضد آب کاربردهایی داشته است و مطالعات قبلی نشان می‌دهد که بقایایی از موم زنبورهای عسل در کندوهای بزرگ پرورشی وجود داشته است. خاصیت ضدآب بودن این ماده باعث میشود که در برابر تجزیه نسبتا مقاوم باشد.
گروهی از محققان دانشگاه بریستول بقایای این ماده چربی را در 6400 قطعه سفالی مربوط به دوران نوسنگی کشف کرده‌اند که نشان‌دهنده همزیستی انسان و کشاورزان اولیه با زنبورهای عسل در اروپا، خاور نزدیک و آفریقای شمالی است. آنها دریافتند که موم زنبورها در بیش از 80 قطعه از این کوزه‌ها وجود دارد.
قدیمی‌ترین شواهد مربوط به وجود موم‌ها مربوط به انسان‌های عصر نوسنگی در آناتولی است که به 7000 سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. در اروپای مرکزی موم زنبورهای عسل در آستریا، آلمان، لهستان، فرانسه و اسلوونی کشف شده و به هزاره پنجم و ششم پیش از میلاد بازمی‌گردد. علاوه بر این، این گروه تحقیقاتی شواهدی مبنی بر پرورش و بهره‌برداری از زنبورهای عسل در آفریقای شمالی پیدا کردند.
آنالیز و بررسی بیش از 70 قطعه سفالی مربوط به الجزیره نشان داد که بقایای موم زنبورهای عسل در این منطقه به هزاره پنجم قبل از میلاد بازمی‌گردد. قبل از این مطالعه نزدیکترین شواهد از نگهداری زنبورها مربوط به دیوار مقبره معبد خورشید در ابوغراب بود که قدمتی حدود 2400 سال قبل از میلاد داشت.
محققان ناسا در حال ساخت یک بادبان الکتریکی هستند که می‌تواند در یک یا چند دهه آینده به فضاپیماهای رباتیک در سفر بر روی بادهای خورشیدی به سمت فضای میان‌ستاره‌ای با سرعت بی‌سابقه کمک کند.
سیستم پیشرانش بادبان الکتریکی محققان مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا به جذب باد خورشیدی می‌پردازد که جریانی از پروتون‌ها، الکترون‌ها و سایر ذرات باردار است و با سرعت بیش از 1.6 میلیون کیلومتر در ساعت از سمت خورشید به فضا منتشر میشود.
پروژه سیستم انتقال سریع الکترواستاتیک هلیوسفر برای ساخت و گسترش بادبان الکتریکی تاکنون دو بار از سوی برنامه مفهوم‌های پیشرفته مبتکرانه ناسا موفق به دریافت بودجه شده است.
فضاپیمای حاوی بادبان الکتریکی از 10 تا 20 سیم برخوردار خواهد بود که هر کدام یک تا 20 کیلومتر طول داشته و بسیار باریک و به اندازه 25 میکرون قطر دارند. در مقایسه عرض موی انسان تنها 50 میکرون است.
به گفته محققان، کاوشگر برای محکم نگهداشتن این سیمهای بلند باید دور خود بچرخد.
به گفته محققان، یک انحراف مثبت ولتاژ بالا بر روی سیم‌ها که جهت‌گیری عادی نسبت به جریان باد خورشیدی دارد به تحریف پروتون‌های پخش شده پرداخته و منجر به نیروی واکنشی بر روی سیم‌ها میشود. طی دوره‌های چند ماهه این نیروی کوچک می‌تواند فضاپیما را با سرعت بسیار بالایی به جلو براند.
یک واحد نجومی به اندازه 150 میلیون کیلومتر یا فاصله بین خورشید و زمین است. دورترین فاصله‌ای که یک فضاپیمای ساخت دست بشر تاکنون پرواز کرده، کاوشگر وویجر 1 ناسا بوده که از زمان پرتاب در سال 1977 تاکنون حدود 134 واحد نجومی سفر کرده است.
بادبان الکتریکی تا حدی شبیه به ایده فناوری قایقرانی خورشیدی است که در حال حاضر در فضا اجرا شده است. برای مثال، هیچ کدام از آنها به نیروی محرکه نیاز ندارند. اما فضاپیمای قایقرانی خورشیدی به جمع‌آوری فشار تابش خورشید و نه باد خورشیدی می‌پردازد و بادبان‌های واقعی دارای ماده فوق بازتابنده را بجای سیمهای دارای بار الکتریکی مورد استفاده قرار می‌دهد.
فناوری این محققان نشان می‌دهد که فضاپیمای قایقرانی الکتریکی می‌تواند بیشتر از نقطه‌ای که کاوشگر قایقرانی خورشیدی نیروی خود را در آنجا از دست داد، ادامه دهد. به همین دلیل یک بادبان الکتریکی می‌تواند طی 10 سال، کاوشگر را از هلیوسفر که لبه محدود تاثیر خورشید است و باد خورشیدی به واسط میان‌ستاره‌ای برخورد می‌کند، خارج کند که این میزان دو برابر سریعتر از بادبان خورشیدی است.
البته هنوز مشخص نیست که این ایده عملی باشد. یک کاوشگر قایقرانی الکتریکی باید به دستگاهی موسوم به تفنگ الکترون مجهز باشد تا بار مثبت سیم‌ها را تامین کند.
محققان هنوز مطمئن نیستند چه میزان انرژی برای بکار انداختن یک تفنگ الکترونی بر روی فضاپیمای قایقرانی خورشیدی لازم است. دو مدل رقابتی در مورد چگونگی شارژ شدن مواد در پلاسما دارای نتایج متفاوتی هستند. یک مدل نشان می‌دهد که این مقدار قابل ملاحظه است و دیگری بر این مبنا است که روش واقع‌گرایانه‌ای برای تولید این میزان انرژی بصورت آنبرد وجود ندارد.
این محققان بزودی آزمایشات محفظه پلاسما را آغاز خواهند کرد و باید تا یک یا دو سال آینده به این بینش برسند که کدام مدل واقعی‌تر است.
یک فناوری جدید می‌تواند ساعتهای هوشمند را قادر سازد تا با استفاده از قابلیت رسانا بودن الکتریکی طبیعی بدن به طور خودکار هر چیزی که کاربران لمس می‌کنند را تشخیص دهد.
این فناوری که 'EM-Sense' نام دارد توسط دانشگاه کارنگی ملون و مرکز پژوهش دیزنی طراحی شده و توسعه یافته است.
این دستگاه بر پایه اصوات الکترومغناطیسی متمایزی عمل می‌کند که از آن دستگاه‌ها ساطع می‌شوند و به طور خودکار اشیا را شناسایی می‌کند.
جیراد لاپوت، دانشجوی دکتری در موسسه تعامل انسان و کامپیوتر کارنگی ملون اظهار کرد: این دستگاه می‌تواند یک ویژگی عالی برای ساعتهای هوشمند باشد و آنها را بسیار دقیق‌تر از قبل کند.
یک ساعت هوشمند مجهز به EM-Sense نسبت به حسگر‌های رایج تلفن همراه، مانند شتاب سنج یا مانیتور نبض، درک بسیار دقیق‌تری از آنچه که کاربر انجام می‌دهد دارد.
با ایجاد پیوند بین یک ساعت هوشمند با گوشی‌های هوشمند و یا دیگر دستگاههای تلفن همراه می‌توان فرصت‌ها بیشتری بوجود آورد.
آلانسون سمپل، دانشمند محقق در موسسه تحقیقات دیزنی اظهار کرد: ما در حال حاضر با شناخت آن دسته از اجسامی که کاربران با آنها در ارتباط هستند قادر به بدست آوردن درک متنی بیشتری از فعالیت‌های آنها هستیم.
بدن انسان برای دستگاه EM-Sense مانند یک آنتن عمل می‌کند. با تماس هر بخش از بدن با یک جسم، پرتو‌های الکترومغناطیسی متمایزی از طریق بدن به یک الکترود که به مچ دست بسته میشود، انتشار می‌یابد.
لوازم آشپزخانه، ابزار برقی، ترازو‌های الکترونیکی و دستگیره‌های درب که دارای قفل الکتریکی هستند در میان مواردی قرار دارند که قابل شناسایی و تشخیص هستند.
این دستگاه حتی قادر است که مدلهای مختلف تلفنهای همراه را از یکدیگر تشخیص دهد.
محققان این فناوری را درسمپوزیوم سالانه نرم افزار رابط کاربری و فناوری 2015 در شهر شارلوت کارولینای شمالی مورد بحث و بررسی قرار دادند.
محققان با همکاری مرکز بهداشت اورلاندو در فلوریدا به تازگی مشخص کردند که HeartBuds که یک دستگاه/نرم‌افزار گوشی پزشکی جدید است،عملکردی مانند گوشی‌های سنتی دارد و بهتر از مدلهای رایج عمل می‌کند.
دستگاه HeartBuds توسط دکتر دیوید بلو، که رئیس گروه قلب و عروق در مرکز بهداشت اورلاندو است طراحی شده است.
این سیستم بر پایه یک دستگاه کوچک صفحه‌ای شکل الکترونیکی شنوایی طراحی شده که در برابر پوست بیمار نگه داشته و به جک هدفون آیفون متصل میشود. با استفاده از یک نرم‌افزار رایگان همراه، پزشکان می‌توانند ضربان قلب بیمار را از طریق بلندگوهای گوشی بشنوند، علاوه بر این آنها می‌توانند یک نمایش گرافیکی از آن را بر روی صفحه نمایش ببینند.
بر خلاف گوشی‌های سنتی، بیماران از طریق این دستگاه می‌توانند علاوه بر شنیدن ضربان قلب خود، اطلاعات مربوط به آن را برای مراجعات بعدی در گوشی همراه خود ذخیره کنند و یا با پزشکان دیگر به اشتراک بگذارند.
در آزمون آزمایشگاهی، HeartBuds در کنار دو گوشی کلاس I و کلاس II مورد تایید سازمان غذا و دارو و یک مدل یکبار مصرف معروف در 50 نفر از افراد مورد استفاده قرار گرفت و مشخص شد که HeartBuds عملکردی نظیر مدلهای کلاس I و کلاس II داشت، در حالی که آنها بطور قابل توجهی بهتر از مدل یکبار مصرف بودند.
علاوه بر این، به دلیل اینکه HeartBuds نمی‌تواند به گوشی‌هایی که منشا باکتری هستند متصل شود، شاهد گزارش‌های کمتری مبنی بر انتقال باکتری به بیماران اعلام شده است.
HeartBuds همچنین می‌تواند مورد استفاده افراد عادی برای نظارت بر سلامت و تناسب اندام قرار گیرد و در حال حاضر با قیمت 49.95دلار دسترس عموم قرار گرفته است
کلینیک کلیولند آمریکا به تازگی اعلام کرده که طی چند ماه آینده به عنوان نخستین بیمارستان در آمریکا به ارائه رحم پیوندی به 10 زن خواهد پرداخت.
در بیانیه این بیمارستان آمده که کارآزمایی‌های بالینی برای زنان در سنین باروری که به دلیل فقدان مادرزادی رحم، از دست دادن آن یا برخورداری از رحمی که دیگر کاربرد ندارد، قادر به بارداری نیستند، ارائه خواهد شد.
پیوند با اعضای اهداکنندگان متوفی انجام خواهد شد و موقتی خواهد بود. هر کدام از این اعضای پیوندی پس از به دنیا آمدن یک یا دو فرزند برداشته می‌شوند.
دانشگاه گوتنبرگ سوئد در سپتامبر 2014 با استفاده از یک رحم پیوندی توانست اولین کودک را بدنیا بیاورد. تا به امروز این محققان توانسته‌اند 9 پیوند رحم انجام دهند و از این میان پنج بارداری و چهار تولد زنده، انجام شده است.
البته راه بسیار طولانی در این حوزه باقی مانده و نخستین تلاش‌های بین‌المللی برای پیوند رحم در عربستان و ترکیه ناموفق باقی ماندند.
پس زده شدن اندام توسط بدن در زمان بارداری یک مشکل اساسی باقی مانده است.
ناباروری در نتیجه مشکلات رحمی بر هزاران زن در سراسر جهان تاثیر گذاشته و تاکنون گزینه‌های کمی بجز رحم جایگزین یا قبول کودکی به فرزندخواندگی برای آنها وجود داشته است.
این بیمارستان در حال حاضر کار غربالگری کاندیدهای احتمالی از سنین 21 تا 39 سال را آغاز کرده است.
زنان شرکت‌کننده در این کارآزمایی تحت ارزیابی‌های مختلف پزشکی و روانشناسی قرار خواهند گرفت و باید بپذیرند که تخمک‌های آنها بازیابی و بارور شده، سپس جنین‌هایشان منجمد می‌شوند تا زمانی که برای پیوند آماده شوند.
در ماه سپتامبر 10 زن انگلیسی اجازه یافتند که طی یک کارآزمایی بالینی توسط بنیاد مراقبت بهداشتی امپریال کالج لندن، رحم اهدایی دریافت کنند.
یکسال پس از پیوند، جنین‌های منجمد گرم شده و در رحم فرد کاشته می‌شوند.
در نهایت کودکان طی عمل سزارین به دنیا خواهند آمد و رحم پیوندی پس از تولد یک تا دو نوزاد برداشته خواهد شد.
ساخت تلسکوپ بزرگ ماژلانی به عنوان بزرگترین تلسکوپ جهان هفته گذشته در شیلی آغاز شد.
گفته می شود که این دستگاههای پیشرفته نوری در بین نسل جدید تلسکوپ‌های فوق حجیم پیشگام هستند.
تلسکوپ بزرگ ماژلانی در رصدخانه لاس کامپاناس موسسه علوم کارنگی واقع در صحرای آتاکامای شیلی ساخته خواهد شد. عملیات ساخت‌وساز این تلسکوپ تا اوایل سال 2021به طول می‌انجامد.
برای عملیاتی شدن این پروژه، باید راهی به طول 2.5 کیلومتر برای رسیدن به قله هموار شود.
دانشمندان پروژه ساخت بزرگترین تلسکوپ جهان با اشاره به این که آنها محل مذکور استقرار تلسکوپ را با توجه به آسمان تیره و وضوح نجومی بسیار عالی آن انتخاب کردند، افزودند که صحرا یکی از مکان‌های پیشرو در جهان برای تحقیق در مورد فضا است.
این تلسکوپ که وزنی در حدود 1100 تن خواهد داشت، تصاویری ارائه خواهد داد که 10برابر شفاف‌تر و واضح‌تر از تصاویری است که توسط تلسکوپ فضایی هابل تولید شده بود. با این کار ستاره‌شناسان می‌توانند اولین رویداد‌های نجومی مانند کهکشان‌های باستانی و بسیار دور را که پس از انفجار بزرگ رخ داده‌اند، مشاهده و علاوه بر این، سیارات مشابه زمین را کشف کنند.
این تلاش علمی، دانشمندان را برای دیدن فضا در پرتو مادون قرمز توانمند خواهد ساخت. در ساخت این تلسکوپ از فنر‌های مغناطیسی برای بهبود تصویربرداری استفاده میشود.
پاتریک مک‌کارتی، رئیس موقت پروژه تلسکوپ بزرگ ماژلانی اظهار کرد: ما می‌خواهیم درک خود را از محتویات و چگونگی تکامل این جهان افزایش دهیم و جایگاه خود را در این جهان بیابیم.
مک‌کارتی افزود: هنگامی که آینه‌های تلسکوپ با هم ادغام شوند، تلسکوپی با قطر 26 متر و طول 22 متر تشکیل خواهد داد. مقدار زیادی از کار مربوط به مرحله طراحی پروژه و توسعه آینه‌های غول‌پیکر خواهد بود که در قلب تلسکوپ قرار دارند.
تلسکوپ بزرگ ماژلانی نتیجه تعامل بین المللی آمریکا، استرالیا، کره جنوبی و برزیل خواهد بود. این پروژه حداقل 500 میلیون دلار هزینه خواهد شد.
توسعه این پروژه در کنار تولید دو تلسکوپ عظیم دیگر که یکی از آنها تلسکوپ 30 متری کالیفرنیا و دیگری تلسکوپ بسیار بزرگ اروپا است، انجام خواهد شد.
گروهی از محققان دانشگاه دولتی وارویک در انگلستان، باد‌هایی با وزش بیش از 8700 کیلومتر در ساعت را در اطراف یک سیاره خارج از منظومه شمسی زمین کشف کرده‌اند.
محققان این دانشگاه برای اولین بار سیستم آب و هوا در سیاره
HD ۱۸۹۷۳۳b خارج از منظومه شمسی را به طور مستقیم اندازه‌گیری و نقشه‌برداری کردند.
سرعت این باد که 20 برابر بیشتر از سریعترین باد بر روی زمین است، هفت برابر سرعت صوت محاسبه شده است.
سیاره HD ۱۸۹۷۳۳b که بسیار داغ بوده و شباهت زیادی به مشتری دارد، در فاصله 63 سال نوری از زمین قرار دارد. این سیاره در صورت فلکی «روباه» واقع شده است.
تام لودن، محقق ارشد این تحقیق گفت: این اولین نقشه رونمایی شده از آب و هوای سیاره‌ای خارج از منظومه شمسی است. در حالی که محققان قبلا وجود باد در سیارات فراخورشیدی را کشف کرده بودند، اما پیش از این هرگز قادر به اندازه‌گیری و نقشه‌برداری از سیستم آب و هوایی سیاره خارج از منظومه شمسی نبودند.
محققان می‌گویند که روش‌های مورد استفاده می‌تواند به بررسی سیارات مشابه زمین کمک کند.
نتایج این مطالعه در مجله Astronomical منتشر شده است.
محققان دانشگاه ایندیانا آمریکا عینک پیشرفته‌ای به نام Amblyz را ارائه دادند که می‌تواند برای درمان تنبلی چشم به‌کار گرفته شود.
نتایج اولین آزمایش بالینی که اثر بخشی این عینک‌ها را ارزیابی می‌کند، این هفته در نشست سالانه آکادمی چشم پزشکی آمریکا ارائه شد.
برای 2 تا 3 درصد کودکانی که به تنبلی چشم مبتلا هستند و یا چشمان ضعیفی دارند، گزینه‌های درمانی وجود ندارد. از آن جا که ضعف بینایی معمولا در نتیجه تضعیف سیگنال‌های چشم به مغز رخ می‌دهد، کودکان ناچارند چند ساعت در روز از چشم‌بند یا قطره برای تقویت چشم ضعیف‌تر استفاده کنند. این امر می‌تواند بچه‌ها را دچار استرس یا با همسالان خود بیگانه کند.
لنزهای عینک Amblyz دارای ال‌سی‌دی‌های قابل برنامه ریزی است. لنزی که بر روی چشم تنبل قرار گرفته است، در هر 30 ثانیه به مدت چند ثانیه تیره میشود تا عملکردی مشابه با چشم‌بند داشته باشد. از آنجایی که کودکان مبتلا به تنبلی چشم معمولا دچار سایر مشکلات بینایی مانند نزدیک بینی یا آستیگماتیسم نیز می‌شوند، Amblyz به اصلاح بینایی آنها در زمانیکه از این عینک استفاده نمی‌کنند می‌پردازد.
محققان در این پژوهش اثر Amblyz را در مقایسه با چشم‌بند‌های سنتی در 33 کودک سه تا هشت ساله مبتلا به تنبلی چشم مقایسه کردند. در طول یک آزمایش سه ماهه، یک گروه به مدت دو ساعت در روز از چشم‌بند و گروهی دیگر از عینک Amblyz به مدت چهار ساعت در روز استفاده کردند.
در پایان آزمایش، هر دو گروه با وجود تفاوت در نوع درمان، به نتایج مشابهی دست یافتند .این کودکان به طور متوسط قادر به دیدن دو خط از یک نمودار بودند.
Amblyz تنها پروژه‌ای نیست که به دنبال راه حل‌های خلاقانه برای درمان تنبلی چشم می‌گردد. در سال‌های اخیر چندین گروه از محققان بازیهای ویدئویی را ایجاد کردند که ادعا می‌کنند این بازی‌ها می‌تواند تنبلی چشم را درمان کند.اما Amblyz وسیله‌ای متفاوت است به این دلیل که سازمان غذا و دارو آن را به عنوان یک وسیله پزشکی تایید کرده است. این عینک با قیمت 450 دلار برای هر عدد، نمی تواند در دسترس اکثر خانواده‌ها قرار گیرد. این کودکان ناچارند تا زمان یافتن یک وسیله مقرون به صرفه، از چشم‌بند‌های سنتی استفاده کنند.
جین امداهل، مردی که طراحی پیشگامانه پردازنده مرکزی را در شرکت IBM انجام داده، هفته گذشته در سن 92 سالگی درگذشت.
آمداهل که در ایالت داکوتای جنوبی بزرگ شده بود، به تحصیل در رشته فیزیک مهندسی و فیزیک نظری پرداخت.
وی در دانشکده تحصیلات تکمیلی دانشگاه ویسکانسین یک رایانه دیجیتالی اولیه موسوم به رایانه هماهنگ شده یکپارچه ویسکانسین را برای پایان‌نامه دکترای خود تولید کرد.
آمداهل پس از فارغ‌التحصیلی به شرکت IBM پیوست و همزمان در دانشکده خود به خدمت گرفته شد. وی نقشی سودمند در تولید سیستم پردازنده مرکزی IBM موسوم به "مجموعه‌های سیستم 360" ایفا کرد. این سیستم در آوریل سال 1964 در نشست سهامداران مطرح و به موفق‌ترین خط سیستم‌های پردازنده مرکزی برای این شرکت تبدیل شد.
آمداهل برای شش سال در شرکت IBM به کار خود ادامه داد و سپس از آنجا خارج شده و راه خود را در پیش گرفت. وی یک شرکت رقیب موسوم به شرکت آمداهل را در سال 1970 بنیان گذاشت که سخت‌افزار ارزان‌تر و سریع‌تری تولید می‌کرد و با نرم‌افزار IBM سازگاری داشت. این شرکت نخستین شرکتی بود که واقعا با IBM رقابت می‌کرد.
شرکت آمداهل در سال 1997 با فوجیتسو ادغام شد و دیگر به شکل مستقل به کار خود ادامه نداد اما بر اساس اعلام موزه تاریخ رایانه، آمداهل زمانی حدود یک پنجم بازار را در تسخیر خود درآورده بود.
.: Weblog Themes By Pichak :.
