محققان انگلیسی پس از هفت سال مطالعه، موفق به ساخت سنگفرش پیادهرو با توان تولید برق ارزان شدند.
به نقل از گیزمگ، شرکت انگلیسی Pavegen اولین نمونه سنگفرش مبدل انرژی مکانیکی به برق بوسیله حرکت عابران را طراحی و تولید کرد.
فناوری به کار رفته در ساخت سنگفرشهای مبدل انرژی در نوع خود جالب توجه است چرا که هر کدام از آنها قادر به تشخیص جهت اعمال نیرو هنگام حرکت عابران پیاده هستند که این قابلیت در نهایت در تولید اقتصادی برق اثرگذار است.
محققان شرکت Pavegen برای اطمینان از کارایی این سیستم، سنگفرشهای مبدل برق را در مناطق شلوغ مثل استادیومهای فوتبال و مسیر راهپیمایی رسمی مورد آزمایش قرار دادند.
آنها پس از بررسی نتایج آزمایشها دریافتند که سنگفرش جدید مثلثی در مقایسه با اولین نمونه سال 2009 حدود 200 برابر بیشتر برق تولید میکند بهطوریکه در بهترین شرایط قادر به تولید پنج وات برق با هر قدم است.
سنگفرش مثلثی از هر نظر ساده و مقاوم است و میتوان هم در داخل ساختمان و هم در پیادهروها نصب کرد. با استفاده از انرژی تولیدی مجموعه سنگفرشها میتوان معابر و پیادهروها را روشن کرد و همچنین با قابلیت تولید نور با هربار قدم، سطح معابر را تزئین کرد.
مدیر شرکت Pavegen اظهار کرد: متاسفانه در حال حاضر قادر به بیان جزئیات هزینه ساخت هر سنگفرش نیستیم، اما باید با خرسندی اعلام کنیم که از زمان آغاز مطالعه ساخت سنگفرش مبدل برق، هزینه ساخت هر قطعه بسیار کمتر شده، هرچند که هنوز تا تولید انبوه این فناوری مطالعات بیشتری لازم است.
نتایج یک پژوهش جدید نشان میدهد که هرگز نباید تصمیمهای مهم را با معده خالی گرفت.
دانشمندان دریافتهاند که هورمون "گرلین" که قبل از غذا آزاد شده و اشتها را افزایش میدهد، اثر منفی هم در تصمیم گیری و هم در کنترل تکانه دارد.هورمون گرلین هورمونی است که در هنگام گرسنگی در معده تولید میشود .
تکانه نیز عبارت است از تمایل به انجام عملی به منظور کاهش تنش و استرس افزایش یابندهای که در نتیجه اوج گیری وسوسههای غریزی ایجاد می شود. به عبارتی سادهتر، زمانی که یک فرد وسوسه انجام عملی را دارد تا به این طریق اضطراب، تنش و استرس خود را کاهش دهد، در اصل یک تکانه را تجربه کرده است.
محققان این پژوهش از دانشگاه گوتنبرگ، برای اولین بار قادر به نشان دادن این امر بودهاند که افزایش سطح گرلین که قبل از وعدههای غذایی و یا در زمان ناشتا بودن بروز میکند، بر گرفتن تصمیمهای عقلانی تاثیر میگذارد.
در این پژوهش جدید نشان داده شده است که این هورمون اثر منفی بر قابلیت تصمیم گیری و کنترل تکانه در موشهای صحرایی دارد.
محققان در این پژوهش موشها را تربیت کرده و آنها را با دادن پاداش (شکر) وادار به انجام کارهایی مانند فشار دادن یک اهرم یا مقاومت در برابر فشار دادن آن کردند.
موشها این کار را بارها و بارها و با دریافت علامتهایی مانند یک فلش از نور یا یک صدا یاد گرفتند و پس از آن در ازای انجام دادن یا ندادن آن کار به آنها جایزه ای داده میشد.
زمانی که علامتی مبنی بر انجام ندادن یک کار به آنها داده میشد، ناتوانی در مقاومت در برابر انجام ندادن آن کار نشانهای از تکانشگری بود.
تکانشگری طیف گستردهای از رفتارهایی است که روی آن کمتر تفکر شده و به صورت رشد نایافته برای دستیابی به یک پاداش یا لذت بروز میکنند.این رفتارها از خطرات بالایی برخوردار بوده و پیامدهای ناخواسته قابل توجهی را در پی دارند.
محققان دریافتند که با بالا رفتن سطح هورمون گرلین موشها رفتارهایی را از خود نشان میدادند که باعث از دست دادن جایزه میشد.
این پژوهش نشان داد سطوح بالاتری از گرلین ، از صبر کردن موشها برای رسیدن به پاداش جلوگیری میکند.
این یافته ها در مجله Neuropsychopharmacology منتشر شده است.
محققان آمریکایی با ترکیب فناوری هدست نوار مغزی و اپلیکیشن دستیار ارتباطات، برای اولین بار فرایند مکالمه با فکر کردن را امکانپذیر ساختند.
این فناوری جدید که توسط شرکت Smartstones توسعه یافته میتواند به بیمارانی که از مشکلات تکلم رنج میبرند کمک کند.
این هدست یک ابزار ارزشمند برای کسانی است که از شرایطی نظیر پارکینسون یا مشکلات ارتباط کلامی مانند ALS،( اوتیسم و فلج مغزی) یا از آسیب های مغز و ستون فقرات که مانع از مهارتهای حرکتی فرد میشود رنج می برند.
این هدست دارای یک برنامه کاربردی است که به محض فکر کردن کاربر به یک موضوع خاص ، امواج مغزی وی خوانده شده و از طریق بلوتوث به این برنامه کاربردی ارسال میشود و این برنامه عبارت مورد نظر را با صدای بلند بیان میکند. کاربران همچنین میتوانند پیامهای مورد نظر را تنها با قدرت فکر به دستگاههای دیگر ارسال کنند.
هدست مکالمه مغزی در واقع بخش ظاهری دستگاه است و عملکرد اصلی این فناوری در اپلیکیشن یا نرمافزار انجام میشود، بهطوریکه در مرحله اول امواج مغزی توسط هدست ثبت و سیگنال مورد نظر از طریق بلوتوث به نرمافزار منتقل میشود. سپس نرمافزار با تبدیل پالسهای مغزی به کلمات قابل مفهوم، به کاربران در ایجاد ارتباط کلامی از راه فکر کردن کمک میکند.
گیل تروینو، مدیر تولید شرکت Smartstones اظهار کرد: استفاده از این سیستم برای کاربران راحت و جذاب است، چرا که عملکرد این نرمافزار شبیه سیستم سخنگوی استیون هاوکینگ دانشمند پرآوازه است.
کار با این سیستم جدید در مقایسه با سیستمهای دیگر بسیار آسان است و میتواند آینده بهتری را برای افرادی که از ناتوانی های مذکور رنج میبرند رقم بزند.
Smartstones با سازمان غیر انتفاعی Pathpoint برای آزمایش این فناوری همکاری داشته و اعلام کرده است که نتایج به دست آمده بسیار امیدوار کننده میباشد.
یک تیم از پزشکان هندی و آمریکایی در حال انجام آزمایشات پیشرفته برای بررسی امکان بازگشت حیات به افراد دچار مرگ مغزی هستند.
کارآزمایی پیشگامانه یک تیم از پزشکان هندی و آمریکایی برای مشاهده امکان بازگشت حیات به افراد دچار مرگ مغزی توانست تائیدیه ناظران بهداشتی آمریکا را دریافت کند.
در صورتی که رویکرد چند نمایی(MultiModality) یا پروژه ReAnima با موفقیت انجام شود، به زودی ممکن است بتوان افراد مرگ مغزی را مجددا احیا کرد.
محققان به رهبری دکتر هیمانشو بانسال از هند، در بخشی از پروژه خود توانستهاند اجازه اخلاقی برای استفاده از 20 بیمار را بدست بیاورند که از نظر بالینی در اثر آسیب تروماتیک مغز، مرده اعلام شدهاند.
این تیم نخستین مرحله از کارآزمایی "تخریب و احیای عصبها در انسان برای نخستین بار" را در بیمارستان آنوپام در اوتارخاند هند انجام خواهند داد.
در این آزمایش، دانشمندان طیفی از رویکردها و درمانها را مورد استفاده قرار خواهند داد که شامل تزریق سلولهای بنیادی و مخلوطی از پپتیدها به مغز و در نهایت، استفاده از لیزر درمانی و تحریک نورونها برای احیای مغز و بازگرداندن آن به زندگی است.
دکتر بانسال که با شرکتهای فناوری زیستی Revita Life Sciences و Bioquark در آمریکا همکاری میکند، مدعی شده که تاکنون موفقیتهایی بر روی دو بیمار در منطقه خاورمیانه و اروپا بدست آورده است.
وی در گفتگو با تلگراف اعلام کرد: ما اکنون در تلاش برای ایجاد یک پژوهش قطعی بر روی 20 بیمار و اثبات برگشتپذیر بودن مغزهای مرده هستیم. این کار راه را برای تحقیقات آینده و بویژه برای افرادی که عزیزانشان بطور ناگهانی از دست دادهاند، هموار خواهد کرد.
پپتیدها بطور روزانه به درون نخاع بیمارانی که با سیستم پشتیبانی زندگی زنده نگه داشته شدهاند، از طریق یک پمپ تزریق میشود و سلولهای بنیادی دو هفته یک بار طی یک دوره شش هفتهای به بیمار ارائه میشوند.
این تزریقها باعث تشویق ساقه مغز به آغاز رشد سلولهای کارآمد جدید میشود و با لیزر درمانی و تحریک نورونها، به افزایش سطح هوشیاری در بیماران پرداخته خواهد شد. این کارآزمایی یک سال بطول خواهد انجامید.
اگرچه بیماران دچار مرگ مغزی بطور فنی دیگر زنده نیستند اما بدن آنها اغلب به گردش خون، هضم غذا، دفع ضایعات، متعادل کردن هورمونها، رشد، ترمیم زخمها، آبستن شدن و حتی وضع حمل ادامه میدهد.
پژوهشهای اخیر همچنین نشان داده که برخی فعالیتهای الکتریکی و جریان خون پس از مرگ مغزی به کار خود ادامه میدهند البته نه به اندازهای که کل بدن، عملکرد خود را بدست بیاورد.
اگرچه انسان از قابلیتهای احیای قابلتوجهی در سیستم عصبی مرکزی برخوردار نیست، بسیاری از موجودات دیگر از جمله دوزیستان و ماهیهای خاص پس از ترومای مرگبار میتوانند بخشهای مهمی از مغز و ساقه مغزشان را ترمیم، احیا و مجددا مدلسازی کنند.
این پروژه پیشگامانه، نخستین کارآزمایی در نوع خود است که گام دیگری در جهت معکوس کردن مرگ در زمان حیات بشمار میرود.
با عرضه پرینترهای سه بعدی لیزری پژوهشگران شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان، علاوه بر ساخت ارزان قطعات مورد نظر میتوان اقدام به شخصی سازی پروتز و اتصالات پزشکی بر اساس آناتومی هر فرد کرد.
دکتر احسان فروزمهر از محققان این طرح تولید دستگاه پرینتر سه بعدی را از دستاوردهای مطالعات یکی از شرکتهای دانشبنیان مستقر در شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان ذکر کرد و گفت: دستگاه پرینتر سه بعدی با عنوان پرینتر سه بعدی فلزی (SLM) بر اساس ذوب گزینشی به کمک لیزر طراحی و ساخته شده است.
وی با اشاره به عملکرد این دستگاه توضیح داد: این دستگاه لایه لایه پودر را بر روی صفحه قرار میدهد و لیزر پودر را در محل مورد نظر ذوب میکند. این امر موجب تشکیل و اتصال لایه جدید بر روی لایه قبلی خواهد شد.
مجری طرح با تاکید بر این که در این فرایند از لیزر توان بالا برای ذوب پودر فلزی و آمیختن آنها به هم استفاده میشود، ادامه داد: زمانی که یک لایه تشکیل میشود، یک لایه پودر جدید بر روی سطح ساخته شده گسترده میشود.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان در خصوص نحوه ساخت قطعات در دستگاه پرینتر تولید شده، توضیح داد: در فرایند ذوب گزینشی به کمک لیزر، قطعات فلزی به صورت لایه لایه توسط اثر انرژی لیزر بر روی پودر فلز ساخته میشود به این صورت که در این دستگاه لیزر توان بالا برای ذوب پودر با فرمانی که از بخش کنترل دستگاه میگیرد، بر اساس طرح هر لایه بر روی سطح حرکت کرده و باعث ذوب ذرات پودر و جوش خوردن آنها به یکدیگر و به لایه زیرین میشود.
این محقق ادامه داد: پس از آن صفحه ساخت به اندازه یک لایه پایین رفته و لایه دیگری از پودر در سطح ساخته میشود و لیزر طرح لایه بعدی را روی سطح ایجاد میکند. این مراحل به تعداد لایههای به دست آمده از فایل سه بعدی قطعه مورد نظر تکرار خواهد شد.
فروزمهر با تاکید بر این که پرینترهای سه بعدی تولید شده، فرم مورد نظر را از پایین به بالا به صورت لایه لایه تشکیل میدهد، خاطرنشان کرد: این پرینتر سه بعدی قادر به ساخت قطعات پیچیده فلزی از جنس آلیاژهای نیکل، تیتانیوم، فولادهای زنگ نزن و فولادهای قالب است.
به گفته محقق طرح، این دستگاه قادر است بدون هیچ محدودیتی هر فرمی با هر پیچیدگی هندسی را ایجاد کند.
وی اضافه کرد: ساخت قطعات آلیاژهایی چون آلیاژ تیتانیوم و یا سوپر آلیاژها با کمک ماشینهای CNC بسیار گران قیمت است، ولی با استفاده از این دستگاه میتوان آنها را به سهولت و قیمت پایینتر تولید کرد.
این محقق به کاربردهای پرینتر سه بعدی تولید شده در حوزه پزشکی اشاره کرد و گفت: برخی از بیماریها مانند انواع سرطانها و یا نقص عضو ناشی از تصادفات رانندگی موجب از بین رفتن بخشی از استخوانها میشود که با استفاده از این دستگاه میتوان برای هر فرد بر اساس هندسه آنها اقدام به تولید استخوان کرد.
وی با تاکید بر این که با استفاده از این پرینتر میتوان اقدام به شخصی سازی پروتز و اتصالات پزشکی کرد، ادامه داد: از جمله کاربردهای پروتزها میتوان به استخوانهای آرواره صورت، جمجمه، زانو و مفصل ران اشاره کرد.
محقق طرح خاطرنشان کرد: از نظر خواص مکانیکی استحکام قطعات تولید شده به این روش بیشتر از روش ریخته گری است.
هرچند در دنیای امروز، جنگ نظامی همچون جنگهای همهگیر شاید کمتر از قبل رواج داشته باشد اما تلاش برای بازدارندگی همهجانبه و افزایش توانمندی نظامی و دفاعی کشور، بدون شک یکی از مهمترین محورهای راهبرد نظامی کشورهای مختلف برای مقابله با تهدیدهاست و در این مورد، ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست.
از زمان ورود موشکهای بالستیک در جنگ جهانی دوم تا امروز؛ اولین چالش درباره این موشکها حفظ آنها در برابر حمله پیشدستانه و متقابل موشکی و هوایی دشمن بود که این امر موجب پیشرفت شگرف تکنولوژی و به وجود آمدن خلاقیتها در حوزههای مختلف شد. اولین سایت پرتاب موشک بالستیک در شمال فرانسه و توسط آلمانیها که این کشور را اشغال کرده بودند، ساخته شد.
آلمانها سایت «لاکوپول» را به منظور پرتاب موشک «وی 2» به سمت انگلستان طراحی کرده و ساخته بودند. مهمترین اشتباه مرگبار آلمانها در طراحی این سایت طراحی سقف آن به صورت گنبدی و از جنس بتن بود که به راحتی از جانب نیروهای دشمن شناسایی و منهدم میشد و همین امر باعث شد در سال 1944 میلادی این سایت توسط بمبافکنهای انگلیسی شدیداً بمباران شود و مورد آسیب جدی قرار گیرد و آلمانها نیز مجبور شدند برای پرتاب موشک از پرتابکنندههای متحرک استفاده کنند.
با آغاز جنگ سرد، دو ابرقدرت شرق و غرب به سرعت وارد یک رقابت عظیم موشکی از مرحله ساخت تا مرحله آزمایش شدند. در ابتدا این دو ابرقدرت بسیاری از موشکهای خود را از روی پرتابکنندههای ثابت روی زمین پرتاب میکردند و بعد از مدتی پرتاب موشکها از روی پرتابکنندههای متحرک و بعد هم از زیردریاییها برای حمل و شلیک موشکهای بالستیک استفاده میشد.
اما با توجه به حجم بالای تهدید دو طرف علیه یکدیگر و نیاز به حجم ذخیره بالای موشکها در دهه 1960 میلادی دو طرف اقدام به ساخت سیلوهای زمین پرتاب کردند که این کار در آمریکا بر عهده نیروی هوایی ارتش آمریکا و در شوروی سابق و روسیه فعلی در اختیار واحد موشکی استراتژیک قرار گرفت. البته آمریکا و شوروی با درس گرفتن از اشتباهات آلمان نازی، سیلوهای زیرزمینی خود را به خوبی پنهان کرده و در پهنه وسیع جغرافیایی این سیلوها را پراکنده کردند.
برای استقرار این سیلوها عمدتاً از عوامل طبیعی استفاده میکردند که حتی در صورت نزدیک شدن فردی به سیلوها تا قبل از باز شدن درب سیلو امکان تشخیص آن غیرممکن بود و در ادامه نیز بحث تونلهای وسیع موشکی و سیستمهای مرتبط به آن و قطارهای پرتاب موشک در آمریکا و شوروی سابق مورد توجه قرار گرفت که البته قطارهای پرتاب موشک بعد از پایان جنگ سرد از خدمت خارج شدند.
بعد از این دو کشور چین در دهه 1970 میلادی دستور برپایی یگان موسوم به سپاه دوم توپخانه را درباره فعالیتهای موشکی خود داد. چینیها علاوه بر ساخت سیلوهای زیرزمینی پرتاب موشک دست به حفر حدود 5000 کیلومتر تونل زیرزمینی زدند تا در آن بخشهای مختلف تاسیساتی موشکهای خود را قرار دهند. در سالهای اخیر نیز بحثهایی مبنی بر ساخت تونلهای زیرزمینی پرتاب موشک توسط کره شمالی به گوش رسیده است.
جمهوری اسلامی ایران، برنامههای متعددی برای توسعه موشکهای کروز و بالستیک و همچنین راکتهای دوربرد اجرا کرده است، و اخیراً نیز موشکهای جدیدی را آزمایش کرده است. پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی تاکنون، تلاشهای مهمی برای افزایش توان دفاعی و آمادگی نیروها برای ساخت تسلیحات در داخل کشور انجام شد، که در این باره برنامهریزی برای دستیابی به فناوری موشکهای پیشرفته مهمترین محور تلاشهای ایران در زمینه افزایش بازدارندگی دفاعی بوده است.
با کمک فناوری موشکی، قدرت کشورها افزایش یافته و کشورها در میدان نبرد قدرتمندتر شدهاند. هر کشوری در هر جای این کره خاکی مطابق با نیاز خود در حال تلاش برای بهبود فناوری موشکی خود است. برخی از کشورها دارای فناوری موشکی پیشرفتهای هستند در حالی که مابقی در تلاش برای جایگیری در فهرست کشورهای قدرتمند از لحاظ تکنولوژی موشکی هستند. نابودیهای عظیم به وجود آمده توسط سلاحهای اتمی در هیروشیما و ناکازاکی موجب شد بشریت علاوه بر تلاش در پیشرفت فناوری موشکی درصدد حرکت رو به جلو در زمینه سامانههای دفاع موشکی باشد.
هر چند نهادهای بینالمللی و صلحطلب با وضع قوانین و پیماننامههایی برای کاهش جنگ و جنگافروزی در جهان تلاشهایی را انجام دادهاند ولی پیشرفت در زمینه موشکی در اقصی نقاط دنیا اجتنابناپذیر بوده است. در ادامه به معرفی توان موشکی چند ابرقدرت موشکی دنیا پرداختهایم. لازم به ذکر است که آمار ذکرشده در این گزارش بر اساس آخرین گزارشها و مستندات موسسه NTI بوده است.
روسیه
روسیه یکی از قدرتمندترین و پیشرفتهترین برنامههای موشکی دنیا را در اختیار دارد. این کشور توانایی ساخت پیچیدهترین موشکهای سوخت مایع و جامد را در تمامی بردهای ممکن دارد. روسیه عضو رژیم کنترل فناوری موشکی و پیمان بینالمللی مقابله با گسترش موشکهای بالستیک (MTCR) است. بر اساس آخرین آمار پیمان استارت نو، روسیه 1643 کلاهک خود را روی 528 سیستم تحویل هستهای در پایگاههای موشکی خود مستقر کرده است. سیستم موشکی به ارث رسیده از اتحادیه جماهیر شوروی 72 درصد از توپخانه موشکی روسیه را تشکیل میدهد. برنامه نوسازی ارتش کنونی سهم موشکهای شوروی سابق را در توان موشکی روسیه در سال 2016 به 60 درصد و تا سال 2021 به دو درصد کاهش خواهد داد.
روسیه در حال حاضر قادر به تولید موشکهای بالستیک قارهپیما (ICBM) قابل حمل RS-24 است. سامانه موشکی قابل حمل جدید ICBM که به نام «قاتل دفاعی موشک» نیز شناخته میشود اخیراً در این کشور توسعه یافته است. این سامانه قابل حمل موشکی در سال 2016 وارد نیروی زمینی روسیه شد. موشکهای قارهپیمای RS این نگرانی را در آمریکا و متحدانش در ناتو ایجاد کرده که روسیه در آزمایش پرتاب این موشک معاهده نیروهای هستهای با برد متوسط (INF) را نقض کند.
با وجود این، روسیه در ماه می 2012، موشک RS-26 خود را خارج از محدودههای تعیینشده توسط INF آزمایش کرد. در سال 2009، روسیه اعلام کرد که در نظر دارد تا برای جایگزین موشکهای قارهپیمای کنونی واقع در سیلوها، موشکهای بالستیک قارهپیما با سوخت مایع و قابل حمل را توسعه دهد. ساخت این موشک احتمالاً تا سال 2018 به پایان برسد.
برای حفاظت از مرزهای آبی، روسیه با توسعه موشک پرتابشونده از زیردریایی i(SLBM) R-30 بولاوا، آن را در زیردریاییهای جدید بوری مستقر کرد. در ژانویه 2015، سه زیردریایی موشکی بالستیک به ارتش روسیه وارد شدند و قرار است پنج زیردریایی دیگر نیز در آینده نزدیک به نیروی دریایی این کشور اضافه شوند.
در حالی که بولاوا تاییدیه لازم برای ورود به ارتش را در ژوئن 2012 به دست آورد، مشکلات تکنیکی متعدد باعث ایجاد اختلال در سیستم موشکی روسیه شد. به دنبال آزمایش ناموفق در سپتامبر 2013، وزارت دفاع روسیه دستور پنج پرتاب اضافی را برای سیستم بولاوا صادر کرد. دو آزمایش نخست این موشک در سپتامبر و اکتبر 2014 با موفقیت انجام شد.
پلتفورم تحویل برای بازدارندگی هوایی موشکهای کروز هوایی i(ALCM) Kh-5 بوده که روی بمبافکنهای Tu-160 و Tu-95 مستقر شده است. روسیه همچنین در حال توسعه موشک کروز هوایی Kh-102 است اما این موشک هنوز به مرحله پرتاب نرسیده است. روسیه بمبافکن جدیدی با برد بالا طراحی کرده که به تدریج برای پرتاب Tu-95 مورد استفاده قرار میگیرد.
روسیه همچنین در حال توسعه موشکهای کروز زمین به هوا و زمین به زمین با نام R-500 است. در گزارش سالانه در جولای 2014، وزارت امور خارجه آمریکا اعلام کرد روسیه با آزمایش موشکهای کروز پرتابشونده از زمین (GLCM) پیمان INF را نقض کرده است. پیمانی که آمریکا و روسیه را ملزم کرده تا موشکهایی با برد حداکثر بین 500 تا 5500 کیلومتر را نه در اختیار داشته باشند، نه تولید کرده و نه به صورت آزمایشی پرتاب کنند.
آمریکا
ایالات متحده موشکهای بالستیک و کروز پیشرفته با سوخت جامد و مایع مختلفی را تولید میکند. بر اساس برآوردهای صورتگرفته در سال 2015، واشنگتن 450 موشک بالستیک بینقارهای (ICBM) را در پایگاههایی در مونتانا، داکوتای شمالی و وایومینگ مستقر کرده است. نیروی دریایی نیز 288 موشکهای سهکاره بالستیک زیردریایی (SLBM) را در 14 زیردریاییهای موشکی بالستیک هستهای اوهایو استقرار داده است. نیروی هوایی آمریکا 16 جنگنده B-2A خود را با 16 بمب هستهای و 44 بمبافکن B-52H خود را با 20 موشک کروز هوایی مسلح کرده است.
بر اساس پیمان INF، ایالات متحده ذخایر موشکهای بالستیک با برد متوسط خود را حذف کرده است. به موجب محدودیتهای INF، آمریکا موشک بالستیک یا کروزی با محدوده میان 500 تا 5500 کیلومتر در اختیار ندارد. در بررسی موضع هستهای 2010، ایالات متحده تصمیم گرفت تا موشکهای کروز زیردریایی تامهاوک نیروی دریایی را بازنشسته کند.
ایالات متحده بودجه قابل توجهی را به سیستم دفاعی موشکی خود اختصاص داده است. اغلب سیستمها مجهز به رهگیرهای «ضربه و نابودی» بوده و بسیاری از آنها نیز در مراحل تحقیق و توسعه هستند. کارآمدترین سیستم کوتاهبرد ایالات متحده سیستم ساخت داخل PAC-3 اعلام شده است. استفاده از سیستمهای PAC-3 در جنگ عراق در سال 2003 نتایج متفاوتی را دربر داشت: در حالی که این سامانه در شناسایی 9 مورد از خطرناکترین موشکهای بالستیک موفق عمل کرده، در رهگیری موشکهای کروز عراقی با ارتفاع پایین و جنگندههای فوقسبک ناموفق بوده است. همچنین به دلیل حمله به نیروهای خودی منجر به مرگ سه سرباز شد.
نیروی زمینی دو آتشبار با 48 رهگیر را در سامانه ضدموشکی تاد فعال کرده است. نیروی دریایی آمریکا 26 کشتی را با سیستم دفاعی موشک بالستیک مجهز کرده که در اروپا مستقر شده و به ژاپن فروخته شده است. در نهایت، نیروی هوایی نیز 30 رهگیر دفاعی زمینی را در سیلوهایی در فورتگریلی، آلاسکا و پایگاه نیروی هوایی واندنبرگ کالیفرنیا مستقر کرده است. در نوامبر 2014، سیستم دفاعی موشک بالستیک با انهدام یک موشک بالستیک و دو موشک کروز با موفقیت آزمایش شد.
در ژوئن 2014، ایالات متحده با موفقیت سیستم دفاعی ضدموشکی زمینی را آزمایش کرد. این موضوع اولین استفاده موفقیتآمیز «نسل دوم ضدموشکهای گردان» سوارشده روی ردیابهای زمینی در برابر اهداف موشکی با برد متوسط بوده است.
تاثیرگذاری تجهیزات کشنده خارج از اتمسفری جدید، موجب تقویت برنامه یک میلیارددلاری محبوب وزارت دفاع به منظور قرار دادن 14 موشک GBI دیگر در فورتگریلی و آلاسکا تا سال 2017 شد. با توجه به هزینههای این برنامه، برخی از کارشناسان و مقامات دولتی سابق با استناد به نگرانی توانایی تکنولوژیک برای اجرای مداوم، در خصوص این طرح موضعی محتاطانه گرفتند.
بررسی برنامه دفاع موشکهای بالستیک در فوریه 2010، برنامههای دولت بوش برای استقرار سپر موشکی ضدبالستیک در اروپای شرقی را تغییر داد و به جای آن یک رویکرد تطبیقی چهار فازی را با استفاده از تکنولوژیهای جدید برای مقابله با تهدید موشکهای کوتاهبرد و میانبرد آمریکا و متحدانش ارائه کرد که در مارس 2013، دولت اوباما فاز چهارم این پروژه را متوقف کرد. در ژوئن 2013، کاخ سفید بودجه لازم برای استقرار ردیابهای GMD در سواحل شرقی آمریکا را تصویب کرد در حالی که رئیس آژانس دفاع موشکی بر این عقیده بود که در آن مکان نیاز امنیتی برای استقرار سامانه ضدموشکی وجود ندارد.
گفتنی است آمریکا عضو رژیم کنترل فناوری موشکی است که هدف آن محدود کردن گسترش سیستمهای تحویل با قابلیت حمل سلاحهای کشتارجمعی است.
چین
چین از تنوع بسیاری از موشکهای بالستیک (از سیستمهای کوتاهبرد تا موشکهای بالستیک قارهپیما) برخوردار است. سیستم موشکی چین در حال حاضر در حالت گذار از موشکهای سوخت مایع، سیلویی و غیردقیق نظیر DF-3، DF-4 و DF-5 به موشکهای قابل جابهجایی سوخت جامد با دقت بالا نظیر DF-11، DF-15 و DF-21 است. به همین شکل چین با ساخت موشکهای بالستیک پرتابشونده از زیردریایی راهی را برای افزایش قابلیت مقاومت بیشتر نیروهای خود ایجاد کرده است. در سپتامبر 2014، چین یک پرواز آزمایشی از موشک DF-31 را با موفقیت انجام داد، که یک نسخه ارتقایافته از DF-31 با برد تخمینی 10 هزار کیلومتر بود.
چین هماکنون قادر به جای دادن کلاهکهای هدفگیری مستقل چندگانه (MIRV) روی موشک DF-5 بوده، این کشور همچنین در حال توسعه سیستم DF-41 متحرک قابل تجهیز با کلاهکهای MIRV است.
وزارت دفاع آمریکا مدعی شده که چین در حال توسعه «سپر حفاظتی حرارتی گمراهکننده هدف» به منظور نفوذ به سیستم دفاعی موشکهای بالستیک است. چین در حال ادامه دادن به پیشرفت در زمینه سیستمهای تقویتکننده، فناوری ریلگان (سیستمهای پرتابی الکترومغناطیسی) و دیگر سلاحهای موشکی نسل جدید است. در نوامبر 2015 چین ششمین آزمایش راکتهای فراصوتی DF-ZF را با موفقیت پشت سر گذاشت و اعلام کرد در تکنولوژی پرتاب موشک الکترومغناطیسی به موفقیت دست پیدا کرده است.
صادرات موشکی چین از سال 1980 تاکنون به عنوان یک نگرانی محسوب میشود. در سال 1988، چین 36 موشک میانبرد DF-3 را به عربستان سعودی فروخت و در سال 1992 نیز 34 موشک کوتاهبرد DF-11 را به پاکستان عرضه کرد. چین همچنین تخصص و فناوری لازم را برای مشاوره به برنامههای موشکی بسیاری از کشورهای مشکوک برنامه توسعه سلاحهای کشتارجمعی (WMD) نظیر عراق، لیبی،کره شمالی و سوریه فراهم کرده است و آمریکا نیز تحریمهایی را علیه شرکتهای چینی صادر کرد.
در آگوست 2002، چین مقررات و فهرست کنترلی را صادر کرد که صادرات موشک و فناوری موشکی این کشور را محدود کرد. از سال 2004 تاکنون، چین با رژیم کنترل فناوری موشکی در ارتباط بوده، درخواست این کشور برای عضویت به دلیل سوءظن آمریکا نسبت به انتقال فناوری موشکی چین، همچنان تحت بررسی قرار دارد.
کره شمالی
کره شمالی که از اعضای MTCR به حساب نمیآید، برنامه توسعه موشکی خود را از دهه 70 میلادی آغاز کرد و در سال 1984 موشک بالستیک Scud-B را مورد آزمایش قرار داد.
در توپخانه بردکوتاه این کشور، پیونگیانگ در حال حاضر موشک Scud-C با برد 500 کیلومتر، Scud-D با برد 700 کیلومتر و موشک سوخت جامد KN-2 را که نسخه ارتقایافته موشک روسی SS-21 است با بردی حدود 120 کیلومتر تولید میکند. در پایگاه موشکی با برد مدیوم و برد اینترمدییت نیز کره شمالی با ساخت موشک نودانگ با برد 1300 کیلومتر قدرتنمایی میکند.
کره شمالی حدود 200 موشک نودانگ را در مکانهای مختلف این کشور مستقر کرده است. پیونگیانگ همچنین در رژههای خود از موشک موسودان رونمایی کرده که هنوز این موشک را مورد آزمایش قرار نداده است. موشک تائهپودانگ-1 کره شمالی با برد 1800 کیلومتر به صورت موفقیتآمیز آزمایش شده است. همچنین تائهپودانگ 2 و 3 نیز با موفقیت در مارس 2016 مورد آزمایش قرار گرفتند.
در فوریه 2012 کره شمالی با تعهد قانونی عدم انجام آزمایشهای موشکی دوربرد در ازای کمک غذایی از آمریکا موافقت کرد. در آوریل 2012 این کشور تلاشی را برای پرتاب ماهواره کوانگیانگ-3 به فضا با استفاده از پرتابکننده اونها انجام داد که این پرتاب پس از 80 ثانیه با شکست مواجه شد. بعد از این مقامات آمریکا به دلیل تلاش برای پرتاب فضایی از کمک غذایی به کره شمالی صرفنظر کردند.
کره شمالی همچنین از شش موشک دیگر در رزمایشی که به افتخار کیم سونگ انجام گرفت، رونمایی کرد. این موشکها که به اختصار KN-8 نامیده میشوند، بسیار شبیه به ماکت بودهاند. این موشکها در شش کامیون چینی که تبدیل به حامل پرتابگر الکترونیکی شده بودند، قرار داشتند. اخیراً و در اکتبر 2015، کره شمالی یک نسخه جدید از KN-8 را رونمایی کرد که کلاهک کوچکتری نسبت به نسخه قبلی داشت.
در دسامبر 2012، کره شمالی در تلاشی مجدد، موشک «اونها» را با موفقیت به فضا پرتاب کرد. این آزمایش نشان از پیشرفت چشمگیر کره شمالی در فناوری موشکی میدهد.
در اکتبر 2014، کره شمالی ارتقای سکوهای پرتاب را در ایستگاه پرتاب ماهواره «سوهائه» تکمیل کرد که به طور بالقوه به این کشور اجازه میدهد راکتهای بزرگتری را نسبت به اونها-3 به فضا پرتاب کنند. در فوریه 2016، کره شمالی با استفاده از این ایستگاه با موفقیت ماهواره کوانگمیانگسانگ را با استفاده از راکت اونها-3 به مدار پایینی زمین پرتاب کرد. این پرتاب که به عنوان آزمایشی برای قابلیت موشکی بالستیک کره شمالی بود، به طور گسترده توسط جوامع بینالمللی محکوم شد. کره شمالی در ارتباط با آزمایش هستهای خود در ژانویه 2016 دور تازهای از تحریمهای سازمان ملل را تجربه کرد.
پیونگیانگ از سال 1994 تاکنون موشکهای کروز ضدکشتی را بارها مورد آزمایش قرار داده است. موشک AG-1 کره شمالی بر اساس موشک چینی CSSC-3 ساخته شده است. در ژوئن 2014، کره شمالی با انتشار فیلمی تبلیغاتی موشکی را نشان داد که شباهت زیادی به موشک کروز ضدکشتی روسی Kh-35 داشت. کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی پرتاب Kh-35 را در فوریه 2015 مشاهده کرد.
کره شمالی در فهرست پرتابهای خود، سری جدیدی از راکتهای کوتاهبرد را نیز قرار داده که شامل پرتاب SLBM از یک لنج شناور و آزمایش شکستخورده KN-11SLBM در نوامبر 2015 بود. در ژانویه 2016، اندکی بعد از آزمایش هستهای، این کشور در یک شوی تبلیغاتی آزمایش SLBM را منتشر کرد. هر چند تحلیلهای دقیق تیمی از متخصصان روی این فیلم نشان داد که این ادعا گزاف بوده است.
در نهم مارس 2016، کره شمالی تصاویری را منتشر کرد که در آن کیم جونگ اون در حال بازدید از یک دستگاه انفجاری کوچک در مقابل بخشی از راکتهای KN-8 مونتاژشده است. در 15 مارس 2016، کره شمالی اعلام کرد در نظر دارد تا موتور راکت سوخت جامد جدیدی را مورد آزمایش قرار دهد. انتقال از تکنولوژی سوخت مایع به سوخت جامد یک پیشرفت اساسی در فناوری موشکی خواهد بود و نگرانیها را در خصوص گسترش قدرت موشکی کره شمالی افزایش میدهد. موشکهای سوخت جامد برخلاف موشکهای سوخت مایع نیاز به آمادهسازی و سوختگیری چندساعته ندارند.
ایران
برنامه موشک بالستیک ایران در دوران دفاع مقدس و جنگ هشتساله میان ایران و عراق آغاز شد، زمانی که برتری هوایی عراق، ایران را در حملاتی با برد بیش از 150 کیلومتر محدود کرده بود. در اواخر دهه 1980 میلادی تهران به توسعه برنامه موشکی بومی با تکیه بر اجزای وارداتی از کره شمالی پرداخت و طی دو دهه این ظرفیت را به خوبی توسعه داد. ایران خارج از رژیمهای بینالمللی نظیر رژیم کنترل تکنولوژی موشکی (MTCR) قرار دارد و به جای آن در معرض تلاشهای بینالمللی برای محدود کردن گسترش تکنولوژی موشکی با کاربرد دوگانه قرار دارد.
با وجود این تلاشهای کنترلی، تهران با کمک متحدان خود به گسترش زیرساختهای تولید موشک خود ادامه میدهد. تا به امروز، ایران پنج موشک بالستیک سوخت مایع (شهاب 1،2 و 3، قدر 1 و قیام)، ماهوارهبر سفیر و موشک سوخت جامد سجیل و اخیراً نیز موشک عماد را با موفقیت آزمایش کرده است. بین سالهای 1990 و 1991 ایران و کره شمالی توافقهای متعددی را در خصوص موشکهای اسکاد انجام دادند. بعدها موشکهای اسکاد با بومیسازی تبدیل به موشکهای شهاب شد. در سال 1993، نمایندگان ایرانی برای همکاری در خصوص موشکهای بالستیک بارها با کره شمالی به مذاکره پرداختند.
همکاری ایران با کره شمالی، چین، روسیه و سوریه باعث شد فناوری موشکی ایران به شدت گسترش یابد تا جایی که در سال 1998، علیاکبر هاشمیرفسنجانی رئیسجمهور وقت ایران اعلام کرد تولید موشک به یک تکنولوژی بومی در ایران تبدیل شده است و دیگر به کمک روسیه، چین و کشورهای دیگر نیاز ندارد. در همین سالها ایران موفق شد موشکهای شهاب1 و 2 را تولید کند و در سال 2003 نیز از شهاب3 رونمایی کرد.
از 31 مارس تا 6 آوریل 2006؛ ایران با برگزاری رزمایش پیامبر اعظم1، سیستمهای موشکی کروز و بالستیک مختلف خود را آزمایش کرد. بعد از این رزمایش تا سال 2012، شش رزمایش دیگر نیز توسط جمهوری اسلامی ایران برپا شد. در آوریل 2003 مجلس ایران، آژانس فضایی ایران را با هدف فرستادن ماهواره به فضا تشکیل داد. در فوریه 2007 تهران پرتاب موفقیتآمیز راکت اکتشافی را با برد 150 کیلومتر اعلام کرد. یک سال بعد و در دهه فجر آژانس فضایی ایران از پرتاب موفقیتآمیز راکت کاوشگر1 خبر داد.
در ژانویه 2000، علی شمخانی وزیر دفاع وقت ایران خبر از خودکفایی این کشور در سوخت جامد و توسعه نسخه سوختی جامد شهاب3 داد. در نوامبر 2007 نیز ایران موشک سوخت جامد عاشورا را با برد 2 هزار کیلومتر امتحان کرد. از نوامبر 2008 تا ژانویه 2013 نیز ایران موشک سجیل را بارها آزمایش کرد که آخرین بار آن در سال 2013 اتفاق افتاد. در سالهای اخیر ایران روی تکنولوژی موشک کروز سرمایهگذاری ویژهای کرده است.
یکی از مولفههای اصلی استراتژی نظامی ایران، تهیه، تولید و استقرار موشکهای دفاعی کروز در سواحل خلیج فارس بوده است. بر اساس برخی ادعاها تواناییهای رو به رشد موشکی ایران نگرانی بازیگران بینالمللی نظیر سازمان ملل، آمریکا و همسایگان عربی ایران را افزایش داده است. سازمان ملل در پاسخ به پیشرفت موشکی ایران، از تحریمهای متعددی استفاده کرده است که ایران را از فعالیت در خصوص توسعه موشکهای بالستیک منع میکند. رژیم صهیونیستی نیز با همکاری شدید با آمریکا برای ممانعت از دستیابی ایران به تکنولوژی موشکی تلاش میکند. همسایگان عربی ایران نیز در پاسخ، هزینههای سرسامآوری برای خرید رادارها و رهگیرهای پیشرفته انجام دادهاند.
با وجود تلاشهای نهادهای بینالمللی برای جلوگیری از توسعه موشکی ایران، قابلیتهای موشکی کروز و بالستیک تهران به رشد خود ادامه میدهد. ایران در سالهای اخیر توانسته برد موشکی خود را از 600 کیلومتر در اواخر دهه 80 میلادی به دستکم 2 هزار کیلومتر برساند. با وجود این جمهوری اسلامی هنوز در توسعه موشک دوربرد قارهپیما موفق عمل نکرده است. پس از توافق هستهای میان ایران و گروه 1+5، ایران در 11 اکتبر یک موشک بالستیک دوربرد را با قابلیت هدایت جدیدی آزمایش کرد. موشک عماد جدیدترین نسخه شهاب3 بوده که تفاوتهای عمدهای از نظر دقت با نسخه قدیمی خود دارد.
هندوستان
برای بیش از دو دهه، هند به دنبال توسعه و استقرار موشکهای بالستیک و دیگر گونههای موشکی بوده است. هند گزارش داده که به تکنولوژی موشکهای بالستیک زمین به هوا و با قابلیت حمل کلاهک هستهای پریتوی 1 و 2، اگنی 1 و 2 و 4 دست پیدا کرده است.
موشک اگنی3، در حال وارد شدن به توان موشکی هند است ولی هنوز عملیاتی نشده است. این کشور در آوریل 2015 پرتاب موشک اگنی3 را با موفقیت آزمایش کرد و موشکهای با قابلیت حمل کلاهک هستهای اگنی 4 و 5 را در دست توسعه قرار داده است. موشک پریتوی2 که در سال 2014 با موفقیت آزمایش شد از سیستمهای گشتاوری هدایت پیشرفته برای دستیابی به دقت چند متر استفاده کرده است. در ژانویه 2014، سومین و آخرین آزمایش اگنی4 نشان داد که این موشک قابلیت حمل کلاهک یک تنی را به طول بیش از چهار هزار کیلومتر دارد.
هندوستان همچنین در سال 2015 موشک قارهپیمای اگنی5 را از پرتابکننده متحرک با موفقیت آزمایش کرد. سازمان تحقیق و توسعه دفاعی هندوستان در می 2012 اعلام کرده بود که موشک بالستیک قارهپیمای اگنی6 را با برد 8 تا 10 هزار کیلومتر ارتقا خواهد داد. دهلینو همچنین گامهایی رو به جلو را در دستیابی به موشکهای بالستیک پرتابشونده از زیردریایی (SLBM) برداشته است. اولین آزمایش این نوع موشکها در فوریه 2008 اتفاق افتاد. زیردریایی هستهای آریهانت هندوستان در اوایل سال 2014 شروع بهکار کرد. زیردریایی بومی قابلیت حمل 12 موشک هستهای با پرتاب عمودی را دارد.
آخرین پروژه هند، موشک شوریا با برد 700 تا 800 کیلومتر در نوامبر 2008 برای اولین بار با موفقیت آزمایش شد. هند همچنین در حال توسعه سیستمهای موشکی جدیدتری نیز هست. در جولای 2014، وزارت دفاع آمریکا اظهار داشت ایالات متحده موشکهای ضد کشتی هارپون را با ارزش 200 میلیون دلار به هند فروخته است. هند همچنین در زمینه موشکهای کروز پیشرفتهای عظیمی کرده است. موشک کروز فراصوتی براموس که با همکاری روسیه توسعه یافته است در می 2015 با موفقیت آزمایش شد. دومین موشک کروز این کشور (نیربای) نیز با برد هزار کیلومتر در سال 2013 و در نخستین آزمایش خود با شکست مواجه شد.
در میان کشورهای دیگری که از توان موشکی بالایی برخوردارند میتوان به انگلستان، فرانسه و رژیم صهیونیستی اشاره کرد. هر چند اکثر این کشورها از نظر کمیت و کیفیت سامانه موشکی موقعیت خوبی دارند ولی از لحاظ تکنولوژی زیربنایی و ساخت، قابل رقابت با ابرقدرتهای موشکی دنیا نیستند.
عمارت مسعودیه یکی از خانههای تاریخی شهر تهران است که در خیابان جمهوری، نرسیده به بهارستان، خیابان ملت، تقاطع خیابان اکباتان قرار دارد.
عمارت مسعودیه به دستور مسعود میرزا ملقب به ظلالسلطان (فرزند ناصرالدین شاه) در سال 1295 هجری قمری در زمینی به مساحت حدود 4000 مترمربع بنا شد.
عمارت مسعودیه از زمان ساخت تا امروز، شاهد وقایع بسیاری بوده است. در جریان جنبش مشروطه، با توجه به نزدیکی عمارت به میدان بهارستان و اختلاف ظلالسلطان با برادرش (مظفرالدین شاه) و فرزند او، یکی از پایگاههای مشروطهخواهان و مخالفان محمدعلی شاه بود.
در سال 1287، در نزدیکی این عمارت بمبی دستساز زیر کالسکه محمدعلی شاه منفجر شد که این امر بهانه لازم را برای به توپ بستن مجلس به محمدعلی شاه داد و پس از واقعه بهارستان، عمارت مسعودیه نیز به همراه خانه ظهیرالدوله و سایر مشروطهخواهان، به رگبار بسته شد.
چند سال بعد نیز یکی دیگر از اتاقهای عمارت به عتیقههای باستانی که از گوشه و کنار کشور به دست آمده بود، اختصاص یافت و در حقیقت نخستین موزه ایران در آن پایهگذاری شد و در سال 1318، اشیای عتیقه آن به موزه ملی منتقل شد.
در فاصله سالهای 3-1342 خورشیدی، از عمارت مسعودیه به عنوان دانشکده افسری استفاده شد.
عمارت مسعودیه در 25 شهریور سال 1390 خورشیدی، میزبان پانزدهمین جشن خانه سینما بود.
خانه امیر بهادر
خانه امیربهادر یکی از خانههای باارزش دوره قاجاریه است که در خیابان ولیعصر، جنوب میدان منیریه شهر تهران واقع شده است.
در کتیبه دهلیز بنا نوشته شده است: «عمل میرزا آقا گچ کار ولد حسین 1318»
این بنا در اصل حسینیه امیربهادر بود که تحت تملک شرکت پخش سیگار ایران درآمد و در نهایت توسط انجمن آثار ملی خریداری شد و تعمیراتی در آن صورت گرفت و در حال حاضر نیز در تملک انجمن آثار و مفاخر فرهنگی میباشد.
خانه اسعد بختیاری
خانه تاریخی سردار اسعد، تنها بنای باقیمانده از مجموعه تاریخی و معروف باغ ایلخانی دوره ناصری و یکی از زیباترین یادگارهای تاریخی شهر تهران است.
بانک ملی موزه خصوصی خود را در این خانه دایر کرد و مجوزی هم برای بازدید علاقمندان از آن مجموعه نمیدهد. این بنا نمودی از ذوق و هنر معماری اواخر دوره قاجاریه است.
کوچه باغ ایلخانی با کف سنگ فرش و کنارههای درختکاری شده محل سکونت بسیاری از درباریان قاجار و سفرای خارجی بود. بعد از تغییراتی که در اجرای طرح توسعه شهری مبتنی بر استقرار نظام مدنی که بین سالهای 1299 تا 1320 شکل گرفت خیابان علاء الدوله به خیابان فردوسی تغییر نام یافت.
طی ساخت و سازهایی که در سال 1307 در خیابان فردوسی انجام گرفت، بنای صندوق پسانداز ملی و دیگر بناهای ادارات مرکزی بانک ملی ساخته شد.
خانه سردار اسعد بختیاری هم که در داخل این مجموعه قرار داشت، توسط بانک ملی ایران خریداری و مورد استفادههای گوناگونی از جمله دایره فلاحت و کشاورزی، باشگاه ورزشی، محل پذیرایی از میهمانان، کتابخانه و … قرار گرفت تا اینکه بانک ملی بر آن شد با به نمایش گذاشتن پیشکشها و هدایای نفیسی که از بانکهای سراسر جهان به بانک ملی ایران فرستاده شده است، این بنا را به موزه بانک ملی ایران تغییر کاربری دهد.
اما موزه بانک ملی، نه برای استفاده عام که موزهای خصوصی شد که تنها میهمانان بانک ملی امکان بازدید از آن را دارند.
این بنای تاریخی در محوطه بانک ملی در خیابان فردوسی شهر تهران قرار دارد و به عنوان باشگاه بانک از آن استفاده میشود.
این باغ در اوایل قرن بیستم جهت ایجاد بانک ملی ایران توسط دولت به تملک بانک ملی درآمد.
خانه قوام الدوله
خانه قوام الدوله در تهران خیابان امیرکبیر، حد فاصل چهارراه سرچشمه و سه راه امین حضور، کوچه میرزا محمد وزیر قرار دارد
این بنای زیبا که در سال 1253 قمری در زمان محمدشاه ساخته شد، متعلق به یکی از صاحب منصبان دوره قاجار به نام میرزا محمد قوام الدوله آشتیانی میباشد.
این خانه تاریخی از جاذبههای شهر تهران است که در سالهای قبل از انقلاب توسط انجمن آثار ملی خریداری و به سازمان ملی حفاظت آثار باستانی واگذار شد و این سازمان آن را مرمت کرد.
قسمتی از بنا در تعریض کوچه میرزا محمود وزیر از بینرفته که به احتمال زیاد متصلکننده اندرونی و بیرونی به یکدیگر بوده است.
همچنین، تبدیل ایوان تابستانی به تالار آینه کاری از دیگر تغییرات بنا است که پس از توسعه ارتباط ایرانیان با کشورهای اروپایی صورت گرفته است.
از خصوصیات این بنا باید به نظم و تقارنی اشاره کرد که با آجر و چوب در نمای ساختمان به وجود آمده است. وجود 7 دری در این بنا از جمله مهمترین عوامل زیبایی آن محسوب میشود. 7 دری جزو عنصرهای معماری ایرانیاسلامی است. در حیاط بیرونی یک حوض و چند باغچه تعبیه شده است.
در این بنا نمای بادگیر از آجر تهیه شده است و تزیینات قسمت فوقانی هر شیار دارای ارسی و آینه است که این عامل هماهنگی کامل بین تزیینات نقاط مختلف بنا را نشان میدهد. این هماهنگی در کار معماری و هنر ایران از بزرگترین تا ظریفترین عناصر را شامل میشود.
ورود به قسمت داخل بنا از حیاط بیرونی و درونی و از طریق دو راه پله انجام میشود. طبقهاول متشکل از 2 تالار بزرگ به نامهای آینه و تبنی یا سفرهخانه و 2 راهرو و 3 اتاق کوچک است. طبقه دوم نیز متشکل از 2 راهرو و 6 اتاق است که یک راهرو و 3 اتاق در ضلع غربی و یک راهرو و 3 اتاق دیگر در ضلع شرقی بنا شده است. زیر زمین ساختمان در قسمت زیرین تالار آینه و تبنی قرار گرفته که تنها از حیاط اندرونی میتوان به آن وارد شد.
اتاق یا تالار آینه این مجموعه که در طبقه همکف و در قسمت شمالی خانه قرار دارد و از دیگر اتاقهای جانبی بزرگتر است، مخصوص پذیرایی از میهمانان و سیاستمداران وقت بوده است، و از بخش اندرونی خانه مجزا است. تزیینات این تالار به دلیل رفت و آمد رجال کشورهای غربی، از الگوهای غربی پیروی کردهاست. تصاویر زنان فرنگی بهصورت کارت پستال در میان آینهکاریها و موتیفهای گچبری نشاندهنده این مطلب است.
در این اتاق سه ارسی، 7 پنجره ارسی، 3 در چوبی و 4 طاقچه وجود دارد. ارسیهای اتاق دارای گرههای کندهکاری شده و تزیینات چوبی ظریف و شیشههای رنگی است که روی آنها توسط هنرمندان نقاشی شدهاست.
در تالار آینه و تالار سفرهخانه، 7 ارسی جنوبی و 7 ارسی شمالی به صورت پنجره هستند و 3 ارسی میان تالار به صورت در کاربرد دارند.
در طبقه اول و دوم، در دو طرف تالار آینه و سفرهخانه در طرف شمال دو اتاق و یک دهلیز قرار دارد. اتاقهای جانبی واقع در طبقه همکف، در ضلع شمالی کوچکتر از اتاقهای مشابه در طبقه فوقانی است.
مجموع اتاقها در کل ساختمان 8 عدد و 4 دهلیز است که همگی تنها به راهروهای کنار خود راه دارند. تزیینات این اتاقها به طور کامل مشابه یکدیگر و همه اتاقها دارای پنجرههای ارسی هستند.
دیوارها دارای گچبری و نقاشی از گیاهان تزیینی و اسلیمی است. بیشتر قسمتهای این اتاق را فرورفتگیهایی در دیوار تشکیل داده است که به مانند طاقچه عمل میکنند.
وقتی این ساختمان تحت نظر سازمان حفاظت آثار باستانی درآمد، چند اتاق، آشپزخانه و سرویسهای بهداشتی در ضلع شرقی حیاط بیرونی به آنها افزوده شد که البته قسمت نوساز با بافت قدیمی خانه، از قبیل در و پنجره، تزیینات شومینه و گچبری و نمای خارجی به طورکلی مطابقت میکند، به طوریکه تشخیص آن دشوار است.
خانه قوام الدوله در سال 1377 با شماره 2024 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
خانه جلال الدین تهرانی
خانه جلالالدین تهرانی در ضلع غربی خیابان ری، نرسیده به سه راه امین حضور شهر تهران قرار دارد.
سید جلال الدین تهرانی با رفتن محمد رضا پهلوی از ایران در سال 1357 رئیس شورای سلطنت شد و طی ملاقاتی که با حضرت امام خمینی (ره) در پاریس داشت از مقام خود استعفاء داد.
مصالح به کار رفته در این بنا عمدتا، شامل آجر، خشت، چوب، سنگ، گچ و … است.
خانه جلالالدین تهرانی در سال 1380 توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با شماره 4568 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
خانه پروفسور عدل
خانه پروفسور عدل در سال 1310 در تهران، خیابان ولیعصر (عج) رو به روی کاخ مرمر ساخته شد.
بر اساس گفتههای وکیل مالک و همچنین نوع معماری، این خانه توسط یک معمار روسی ساخته شده است.
خانه پروفسور عدل دارای 2700 متر مربع عرصه و حدود 1000 متر مربع زیربنا، شامل یک طبقه ساختمان اعیانی با زیرزمین همراه با آپارتمان سرایدار و سینمای خانگی است.
پلان این خانه از نوع روسی شامل بخشهای خصوصی، پذیرایی، محل بیتوته مهمان، مطب، منزل سرایدار، راننده، خدمه، همراه با 3 ورودی است.
سطوح داخلی بنا با اندود گچ ساده است ولی در سقف از گچبری استفاده شده است. همچنین در بخش شرقی بنا از کاشیهای خشتی منقوش در ازاره دیوار استفاده شده است.
نماهای خارجی این خانه ترکیبی از آجر و گچ سفید بوده و در قسمت رخ بام با گچبری تزئین شده است. این خانه به تملک دولت درآمد و تبدیل به دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام شد.
خانه پروفسور عدل در سال 1377 توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره 2081 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
خانه تیمور تاش
خانه تیمورتاش از جمله آثار دوره پهلوی اول است و در تهران، شمالغرب پادگان باغشاه سابق، داخل محوطه دانشگاه فرماندهی و ستاد قرار دارد.
این خانه در حدود سال 1310 ساخته شد و به عبدالحسین تیمورتاش، وزیر دربار رضا پهلوی تعلق داشت.
تزئینات بنا شامل نمای آجری است که به شکلی استادانه از آجر استفاده شده است. همچنین آئینهکاریهای نفیس که در گیلوییها و سقف تالار اصلی کار شدهاند، قابل توجه میباشد.
خانه تیمورتاش در سال 1383 توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با شماره 11197 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
1- برای رفع بوی بد سیر و پیاز از دستتان، آنها را به یک ظرف استیل بمالید. ظرف استیل بوی بد سیر و پیاز را به خود جذب خواهد کرد.
2- دانههای تازه قهوه نیز میتواند بوی بد را از دستان شما دور کند.
3- اگر در غذا نمک بیش از اندازه ریختهاید، با انداختن یک سیبزمینی درون غذا، مشکل خود را حل کنید. سیبزمینی نمکهای اضافی را به خود جذب خواهد کرد.
4- برای پیشگیری از شکسته شدن تخممرغ هنگام جوشیدن، کمی نمک روی پوسته تخممرغ بپاشید.
5- ظروف چدنی را با مواد شوینده نشویید بلکه آنها را با نمک، ساییده، بشویید و با یک دستمال خشک کنید.
6- برای رفع جرم از کتری، درون آن، مخلوط نیمی از آب و نیمی سرکه ریخته بجوشانید سپس آن را خالی کنید.
8- اگر غذایاتان ته گرفته و بوی سوختگی میدهد نگران نشوید بلکه مقدار سالم غذا را جدا کرده و درون قابلمه دیگری بریزید و درون ظرف مقداری شکر بریزید و به پختن ادامه دهید فقط مراقب باشید شکر را تا اندازهای بریزید که غذا طعم شیرین به خود نگیرد. شکر طعم سوختگی را از بین میبرد.
9- اگر برنجاتان بوی سوختگی به خود گرفته، روی برنج به مدت 10 - 5 دقیقه چند تکه نان قرار دهید تا بوی سوختگی را به خود جذب کند. فقط مراقب باشید هنگام کشیدن غذا در بشقاب، برنجهای سوخته ته قابلمه را استفاده نکنید.
10- اگر از تازه بودن تخممرغاتان مطمئن نیستید آنها را درون کاسه بزرگی از آب بریزید، اگر زیر آب قرار گرفتند یعنی تازه هستند و اگر در آب یکوری شده و کج شدند به این معناست که زیاد تازه نیستند و باید سریعتر مصرف شوند و اگر در آب معلق شدند یعنی دیگر تازه نیستند.
11-برای از بین بردن مورچهها از آشپزخانه، باید لانه آنها را پیدا کرده و جلوی آن را با وازلین مسدود کنید.
12- موزها را به صورت دستهای کنار هم نگهداری نکنید چرا که آنها گازهایی را از خود متصاعد میکنند که باعث میشود به سرعت رسیده شوند و از حالت تازهگی بیرون آیند.
13- برای پیشگیری از جوانه زدن سیبزمینی، درون کیسه آنها، یک سیب درختی قرار دهید.
14- پس از جوشیدن پاستا یا سیب زمینی آب آنها را دور نریزید بلکه بگذارید خنک شود سپس با آن گیاهان خود را آبیاری کنید، درون این آب مواد مغذی وجود دارد که گیاهان عاشق آن هستند.
15- خمیر دندان، پاک کننده خوبی برای ظروف نقرهای است.
16- برای براق کردن ظروف آلومینیومی، درون آنها مقداری پوست سیب درختی ریخته و بجوشانید با اینکار هم ظروف را براق میکنید و هم آشپزخانه و خانه بوی خوبی میگیرد.
17- برای تازه ماندن کرفس در یخچال آنها را ابتدا درون پارچه نخی پیچیده سپس درون ظرف دربستهای قرار دهید با این کار کرفس مدت بیشتری تازه خواهد ماند.
18- اگر سوپی که پختهاید خیلی چرب شده، یک تکه یخ درون آن بیاندازید با این کار یخ، چربیها را به خود جذب میکند. با قاشق چربیها را بیرون بریزید.
احتمالا نخستین چیزی که با شنیدن نام "برزیل" به ذهنتان می آید،فوتبال است و هیجانی که مردم این سرزمین برای این ورزش دارند در ذهن نقش می بندد. این بار به خاطر فوتبال یا دیدنیها به سفر مجازی برزیل نمی رویم بلکه می خواهیم با غذاهای این کشور آشنا شویم.
سبک آشپزی در برزیل الهام گرفته از اروپا،آفریقا و آمریکا است.هر مهاجر شیوه ای از سرزمین خود را با سبک آشپزی بومیان تلفیق کرده تا غذاهای امروزی برزیل بر سفره جای بگیرند.
در ادامه برزیل و غذاهای بومی آن را می بینید:
"کاشینها" غذای محبوب برزیلی که گوشت مرغ با خمیر پوشانده و سرخ می شود.
"بریگادیرو" شیرینی خوشمزه برزیلی است که از شیر خشک،پودر شکلات،کره و دانه های شکلات تهیه می شود.
"فیجودا" یک نوع خورشت برزیلی است که از لوبیا،گوشت گاو،سوسیس،گوجه فرنگی،هویج و کلم تهیه و در ظرفی سفالی طبخ می شود.
"موکوکا دو کامارائو" خورشت میگو است که در شیر نارگیل پخته می شود و انواع سبزیجات،فلفل و گوجه فرنگی نیز به آن اضافه می شود.
"رومئو و ژولیت" یک ورقه پنیر سفید و یک لایه پنیر "Guava" که کنار غذا خورده می شود.
"امپادائو" معمولا با مرغ،زیتون،پنیر،ذرت تهیه می شود و هر نوع گوشت دیگر به دلخواه مانند گوشت گاو و یا میگو هم اضافه می شود.
"واتاپا" از نان،میگو،شیرنارگیل ،ماهی تهیه می شود که در سس بادام زمینی طبخ شده و ترکیبی کِرِمی و یک دست به دست می آید.
"آکارا" از لوبیا له شده که به شکل توپ در آمده و با میگو و فلفل پر می شود.
برزیلی ها در به راه انداختن باربکیو مهارت دارند."چوراسکو" نامی است که برزیلی ها به غذاهای کبابی خود می دهند. انواع گوشت و سوسیس و سبزیجات در باربکیو کباب و خورده می شود.
"مانیدیوکا" چیزی شبیه به سیب زمینی سرخ کرده فرانسوی هاست که در حقیقت ریشه گیاه "مانیوک" که خرد و سرخ می شود و با روغن زیتون یا پنیر پارمزان(پارمسان) میل می شود.
فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا پس از انجام تحقیقات ارزشمند بر روی سیاره کوتوله پلوتو، اکنون راه خود را به سمت فضای عمیق و یک جسم اسرارآمیز دیگر در پی گرفته است.
به نقل از ناسا، پس از جمعآوری مقادیر بی شماری از اطلاعات در مورد پلوتو در سال گذشته، ناسا اکنون فضاپیمای نیوهورایزنز را به سوی جسم 2014 MU69 در کمربند کویپر راهی کرده که به تصور دانشمندان، از زمان تولد منظومه شمسی در 4.6 میلیارد سال پیش تاکنون اساسا بدون تغییر باقی مانده است.
دانشمندان از همان دوربینها و تجهیزاتی استفاده خواهند کرد که تصاویر خارقالعاده پلوتو را در سال گذشته به تصویر کشیدند و امید است که بتوانند در درک بهتر این جسم عجیب کمک کرده و برخی از اسرار مرتبط با منشاء منظومه شمسی یا حتی جهان را در این فرآیند آشکار کنند.
اگرچه نیوهورایزنز تا ژانویه سال 2019 به این جسم نخواهد رسید. این یک فرصت نادر برای دانشمندان به منظور مشاهده یک جسم دور خواهد بود. حتی بزرگترین و قدرتمندترین تلسکوپها نیز نمیتوانند اجسامی مانند 2014 MU69 را به تصویر بکشند.
تصور میشود که این جسم به دلیل جایگاهش در اعماق کمربند کویپر تحت تاثیر هیچ گونه اثر گرانشی از سوی اجسام دیگر در منظومه شمسی قرار نگرفته است.
.: Weblog Themes By Pichak :.