به نقل از بیزنس‌اینسایدر، زاکربرگ معتقد است در آینده فناوری تلفن‌های هوشمند جایی نخواهند اشت و یک فناوری جدید جایگزین خواهد شد. یک فناوری که در آن خبری از اسکرین‌های هوشمند چه در گوشی، چه تبلت و چه در تلویزیون‌های هوشمند نخواهد بود.

فیسبوک قصد دارد تا سال 2026 در تمام نقاط زمین پوشش اینترنتی ایجاد کند. فناوری‌های هوش مصنوعی را گسترش داده و عینک‌های هوشمندی تولید کند که می‌تواند محتویات فکر شما را بفهمد!

مایکال آبراش یکی از دانشمندان سازمان تحقیقاتی اوکولوس که زیر نظر فیسبوک فعالیت می‌کند اعلام کرده که تنها پنج سال زمان برای تولید عینک‌های فوق هوشمند فیسبوک زمان لازم است.

یکی از پروژه‌هایی که فیسبوک از آن رونمایی کرده "فیسبوک اسپیسز" نام دارد. این پروژه یک اپلیکیشن واقعیت مجازی اجتماعی است که کاربران می‌توانند از طریق آن با دوستان خود به صورت رو در رو صحبت کنند و بعلاوه کاربران می‌توانند با شخصیت‌های مجازی و ربات‌ها هم صحبت کنند.

برای مثال کاربران می‌توانند با یک شخصیت مجازی که پشت پیشخوان رستوران نشسته صحبت کنند و غذا سفارش دهند.

پیش از این کاربران تجربه خوبی از کار با ربات‌های فیسبوکی فعال در چت‌ها نداشته‌اند اما با استفاده از عینک هوشمند و زمانی که کاربر یک ارتباط کاملا دوطرفه را با تمام وجود خود احساس می‌کنند تجربه کاربران متفاوت خواهد بود.

مطمئنا زندگی در این دنیای نیمه مجازی ویژگی‌ها، جذابیت‌ها و آسیب‌های متفاوتی خواهد داشت.

باید منتظر ماند و دید چه اتفاقی قرار است در دنیای فناوری واقعیت مجازی با سردمداری غول‌های بزرگی همچون فیسبوک و گوگل رخ دهد.

رصدخانه جایی است که برای مشاهده و بررسی و اندازه‌گیری پدیده‌های آسمانی ساخته می‌شود. در گذشته، رصدخانه‌ها اساساً شامل "سُدْس" و برخی ابزارهای دیگر ستاره‌شناسی بود. سُدس (یک ششم) از ابزارهای ستاره‌شناسی برای اندازه‌گیری ارتفاع ستاره‌ها یا سیاره‌ها و یکی از ابزارهای اصلی رصدخانه‌ها پیش از اختراع تلسکوپ بوده و معمولاً به‌شکل کمانی از دایره (یک‌ششم دایره) ساخته می‌شده است. هرچه شعاع این کمان بزرگ‌تر بود اندازه‌گیری دقیق‌تری ممکن می‌شد.

رصدخانه‌های امروزی معمولاً تلسکوپ‌های بزرگ نوری یا رادیویی دارند که در اتاق‌های گردنده نصب شده‌اند و ما اینجا به بزرگترین نمونه‌های آن اشاره خواهیم کرد:

1- تلسکوپ ال‌. بی‌. تی

تلسکوپ ال‌بی‌تی (Large Binocular Telescope) نام بزرگ‌ترین و قوی‌ترین تلسکوپ نوری ساخته شده در جهان است که در ایالت آریزونای آمریکا قرار گرفته‌است. تلسکوپ ال‌بی‌تی دارای یک تلسکوپ دوچشمی است که به اخترشناسان امکان خواهد داد تا کیهان را با جزئیات بیشتر و در اعماق ژرف‌تری جستجو کنند.

برخلاف اکثر تلسکوپ‌های امروزی که حاوی یک آینه برای جمع‌آوری نور هستند، تلسکوپ دوچشمی متشکل از دو آینه ۸٫۴ متری است.

قدرت تصویربرداری تلسکوپ ال‌بی‌تی در حدود ۱۰ برابر بهتر و واضح‌تر از تصاویر ارسالی از تلسکوپ فضایی هابل است.

برای ساخت تلسکوپ ال‌بی‌تی حدود ۱۲۰ میلیون دلار آمریکا هزینه شده و عملی شدن طرح آن به دلیل مشکلات خاص در طراحی قطعات اپتیکی و ساخت آن در حدود ۲۰ سال طول کشیده‌است. دانشگاه آریزونا اداره این تلسکوپ را بر عهده دارد.

2- تلسکوپ بزرگ آفریقای جنوبی

تلسکوپ بزرگ آفریقای جنوبی ( South African Large Telescope) نام بزرگ‌ترین و قوی‌ترین تلسکوپ نوری واقع در رصدخانه آفریقای جنوبی است که در نزدیکی شهر ساترلند در آفریقای جنوبی قرار گرفته است.

این تلسکوپ متشکل از ۹۱ آیینه شش وجهی است که بطور مرکب تشکیل یک شبکه کندویی (mosaic) داده و قطر آن ۱۱ متر و صد سانتیمتر است.

تعداد زیادی دانشگاه در استفاده از این تلسکوپ شریک هستند.

3- تلسکوپ بزرگ جزایر قناری

تلسکوپ بزرگ جزایر قناری ( Gran Telescopio Canarias) نام یکی از بزرگترین تلسکوپ‌های نوری جهان است که در رصدخانه "صخره ی بچه‌ها" در اسپانیا قرار گرفته است.

این تلسکوپ در سال ۲۰۰۶ آغاز به کار کرد و آیینه مقعر مشبک آن قطر ۱۰ متر و چهل سانتیمتر دارد.

تعداد زیادی دانشگاه در اسپانیا در استفاده از این تلسکوپ‌ها شریک هستند. دانشگاه فلوریدا و دانشگاه‌های مکزیک نیز در آن شریک هستند.

4- تلسکوپ‌های کِک 1 و 2

تلسکوپ‌های کِک ( W. M. Keck Observatory) نام دو تلسکوپ از بزرگترین و قوی‌ترین تلسکوپ‌های نوری جهان هستند که در رصدخانه مونوکی در هاوایی قرار گرفته‌اند.

این دو تلسکوپ مشابه در ارتفاع ۴٬۱۴۵ متر از سطح دریا قرار دارند و هر یک از آیینه‌های مقعر مشبکی (mosaic)آنها با قطر ۱۰ متر تشکیل شده‌اند.

تعداد زیادی دانشگاه در استفاده از این تلسکوپ‌ها شریک هستند. دانشگاه کلتک و دانشگاه کالیفرنیا از این دسته‌اند.

5- تلسکوپ هابی-ابرلی

تلسکوپ هابی-ابرلی  ( Hobby-Eberly Telescope) نام بزرگ‌ترین و قوی‌ترین تلسکوپ نوری واقع در رصدخانه مکدونالد است که در ایالت تگزاس آمریکا قرار گرفته است.

این تلسکوپ متشکل از ۹۱ آیینه شش وجهی است که بطور مرکب تشکیل یک شبکه کندویی (mosaic) داده که قطر آن ۹ متر و دویست سانتیمتر است.

دانشگاه تگزاس در شهر "آستین" این تلسکوپ را اداره می‌کند و چهار دانشگاه استنفورد، دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ و دانشگاه گئورگ آگوست گوتینگن در استفاده از این تلسکوپ شریک هستند.

6- تلسکوپ سوبارو

تلسکوپ سوبارو ( Subaru Telescope) نام یکی از بزرگ‌ترین و قوی‌ترین تلسکوپ‌های نوری واقع در رصدخانه مونوکی است که در هاوایی قرار گرفته است.

این تلسکوپ متشکل از یک آیینه مقعر است که قطر آن ۸ متر و 20 سانتیمتر است.

تعداد زیادی دانشگاه ژاپنی در استفاده از این تلسکوپ که در سال ۱۹۹۹ تاسیس شده، شریک هستند.

7- تلسکوپ وی‌.ال‌.تی 1،2،3،4

تلسکوپ‌های وی ال تی و یا VLT (Very Large Telescope) چهار عدد از بزرگترین تلسکوپ‌های نوری جهان هستند که در رصدخانه پارانال در شیلی بصورت آرایه‌ای قرار گرفته اند.

این چهار تلسکوپ مشابه در سال‌های ۱۹۹۸-۲۰۰۱ آغاز به کار کردند و هر یک از آیینه‌های مقعری با قطر ۸ متر و ۲۰ سانتیمتر تشکیل شده‌اند.

مالکیت این تلسکوپ‌ها با سازمان رصدخانه جنوبی اروپا (ESO) است.

8- تلسکوپ‌های جمنای

تلسکوپ جمنای Gemini Telescope) ) یک جفت تلسکوپ بزرگ و بین‌المللی است.

این تلسکوپ‌ها که متعلق به یک کنسرسیوم بین‌المللی از کشورهای آمریکا، شیلی، استرالیا، کانادا، آرژانتین و برزیل هستند، توسط دانشگاه هاوایی در هایلو اداره می‌شوند.

یکی از تلسکوپ‌ها در رصدخانه مونوکی در هاوایی و دیگری در رصدخانه سرو پاچون در شیلی است. قطر آیینه این تلسکوپ‌های بازتابی ۸٫۱ متر است.

این دو تلسکوپ تقریباً کل بخش‌های شمالی و جنوبی آسمان را پوشش می‌دهند.

در حال حاضر این دو تلسکوپ در دسته بزرگترین و پیشرفته‌ترین تلسکوپ‌های نوری، فروسرخ در جهان هستند.

9- تلسکوپ ام‌.ام‌.تی

تلسکوپ ام‌.ام‌.تی ( Multiple Mirror Telescope) نام یکی از بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های ساخته شده در جهان است که در ایالت آریزونای آمریکا قرار گرفته است.

تلسکوپ ام.ام.تی مخفف واژه «تلسکوپ چند آیینه ای Multiple Mirror Telescope » است. این تلسکوپ در رصدخانه فرد لارنس ویپل قرار دارد و در سال ۱۹۸۷۷ ساخته شده است.

این تلسکوپ متشکل از آینه‌ای مشبک با قطر مرکب ۶٫۵ متر بوده و توسط دانشگاه آریزونا و مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیت‌ سونیان به صورت مشترک اداره می‌شود.

10- تلسکوپ‌های ماژلان

تلسکوپ‌های ماژلان ( Magellan telescopes) نام دو تا از بزرگترین تلسکوپ‌های نوری جهان هستند که در رصدخانه لاس کامپاناس در شیلی قرار گرفته‌اند.

این دو تلسکوپ متشابه در سال ۲۰۰۰ آغاز به کار کردند و هر یک از آیینه‌های مقعری با قطر ۶٫۵ متر تشکیل شده‌اند.

تعداد زیادی دانشگاه در استفاده از این تلسکوپ‌ها شریک هستند. دانشگاه آریزونا، مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیت‌سونیان، ام آی تی و دانشگاه میشیگان از این دسته‌اند.

 نخستین رصدخانه ایران حدود سال ۲۱۲ هجری (۸۲۸۸ میلادی) در بغداد با ریاست دو منجم به نام‌های «فضل بن نوبخت اهوازی» و «محمد بن موسی خوارزمی» بنا شد و بعد از آن رصدخانه‌های دیگر در سرزمین‌های اسلامی ساخته شد.

پس از سده چهارم، رصدخانه‌ها با نام امیران ارتباط پیدا کردند، مانند رصدخانهٔ علاءالدوله در همدان، که برای بوعلی‌سینا بنا کرد. کمتر از یک سده بعد نیز ملک‌شاه سلجوقی، رصدخانهٔ بزرگی را بنیان نهاد که بزرگانی مانند عمرخیام نیشابوری در آن‌جا فعالیت داشتند و گاهشماری جلالی، دقیق‌ترین تقویم جهان، را طرح‌ریزی کردند.

پیشرفت رصدخانه‌ها با بنیان‌گذاری رصدخانه مراغه به اوج خود رسید. بنای این رصدخانه در سال ۶۵۷ هجری(۱۲۶۱ میلادی) به سفارش خواجه نصیرالدین طوسی و به فرمان "هولاکو" نوه چنگیزخان مغول آغاز شد.

از جمله رصدخانه‌های مهم ایران رصدخانه خواجه نصیرالدین طوسی و شامل یک تلسکوپ آینه‌ای به قطر ۷۰ سانتی‌متر و یک تلسکوپ خورشیدی بر روی کوه‌های سهند است. این رصدخانه متعلق به دانشگاه تبریز است و علاوه بر تلسکوپ‌های فوق، مجهز به دستگاه نورسنج است.

رصدخانه ابوریحان بیرونی نیز در شهر شیراز و متعلق به دانشگاه شیراز است. این رصدخانه دارای تلسکوپ انعکاسی به قطر ۵۱ سانتی‌متر و همچنین مجهز به دستگاه نورسنج و کامپیوتر است.

رصدخانه خورشیدی مرکز ژئوفیزیک دانشگاه تهران نیز از دیگر رصدخانه‌های کشور است که در انتهای خیابان کارگر شمالی و در جوار مرکز انرژی اتمی ایران قرار دارد. در این مرکز یک تلسکوپ ۱۵ سانتی‌متری ویژه رصد خورشید قرار دارد که مجهز به فیلترهای H آلفا و H بتا است که علاوه بر رصد لکه‌های خورشیدی، می‌توان فوران‌های سطح  خورشید را مشاهده و مورد بررسی و تحلیل قرار داد.

رصدخانه خورشیدی مرکز ژئوفیزیک دانشگاه تهران در حالی مجهز به امکانات رصدی شد که به گفته فعالان حوزه نجوم این رصدخانه در طرح توسعه شهری قرار گرفته و تبدیل به رصدخانه متروک شده و متاسفانه تجهیزات رصدی آن همراه با سازه‌ آن نابود شده است.

هفته جهانی و توجه به آسمان

مهندس مسعود عتیقی، مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا دانش ستاره شناسی را از علوم  کهن دانست و گفت: این دانش از زمانی که بشر بر روی کره خاکی پا گذاشت و گوهرهای شب چراغ آسمان را نظاره کرد بر اساس خصیصه کنجکاوی به طلوع و غروب مهر تابان، مهتاب عالمتاب و ستارگان توجه کرد و سعی در پاسخگویی مناسب به سوالات ذهنی خود داشت.

وی با اشاره به اقدام جهانی برای نامگذاری روزی به نام ستاره شناسی (نجوم)، اظهار کرد: در سال 1973 میلادی (53-52 خورشیدی) فردی به نام "داگ برگر" در یکی از ایالات آمریکا با این هدف که به جای رفتن مردم به رصدخانه‌های دور از دسترس، کارشناسان تلسکوپ‌ها را به میان مردم بیاورند و مجددا اهمیت دانش ستاره شناسی را به عامه مردم یادآور شوند.

عتیقی اضافه کرد: به مرور با پیوستن ایالات مختلف آمریکابه این حرکت علمی- ترویجی برخی کشورها اقدام به برگزاری این مناسبت کردند به نحوی که به تدریج این حرکت جنبه بین‌المللی یافت و امروزه روز جهانی ستاره شناسی از آن یاد می‌شود.

اقدام کشور در مسیر جهانی

وی با اشاره به پیوستن ایران به این حرکت جهانی، خاطر نشان کرد: در سال‌های پایانی دهه 70 خورشیدی با تاسیس انجمن نجوم آماتوری ایران کارشناسان این نهاد تصمیم گرفتند تا این رویداد را در کشور برگزار کنند و ایران نیز یکی از کشورهای برگزار کننده روز جهانی ستاره‌شناسی باشد و بر این اساس برای اولین بار در فرهنگسرای بهمن همزمان با سایر کشورهای دنیا در روز شنبه 15 اردیبهشت سال 1380 این برنامه اجرا شد.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران با بیان اینکه طی 15 سال گذشته پیشنهاد برگزاری هفته جهانی ستاره شناسی ارائه شد، اظهار کرد: در بازه زمانی بیشتر و مناسبت‌های تعطیل میتوان به ترویج علم اخترشناسی پرداخت و خوشبختانه این فرصت در ایران ایجاد و برنامه‌های متعددی در هر سال اجرا شد.

وی به بیان انتخاب روز مناسب برای برگزاری مراسم روز ستاره شناسی اشاره کرد و توضیح داد: انتخاب این روز با یک روش نجومی انجام می‌شود به این صورت که از میانه ماه می تا میانه ماه آوریل روز شنبه‌ای که ماه به «تربیع اول» نزدیکتر باشد به عنوان روز جهانی ستاره‌شناسی انتخاب می‌شود.

عتیقی با تاکید بر اینکه هفته جهانی ستاره‌شناسی یک روز ثابت نیست، اضافه کرد: بدیهی است از روز دوشنبه قبل از روز جهانی ستاره‌شناسی تا یکشبنه پس از آن به عنوان هفته جهانی ستاره شناسی معرفی شده است.

وی ادامه داد: بر این اساس در سال 1396 خورشیدی روز شنبه 29 آوریل (برابر با 9 اردیبهشت 1396) به عنوان روز جهانی اخترشناسی و از 24 تا 20 آوریل (برابر با 4 تا 10 اردیبهشت) هفته جهانی ستاره شناسی (نجوم) تعیین شده است.

این محقق نجومی، توجه به رخدادهای نجومی نزدیک به این رویداد را از برنامه‌های این هفته نام برد و گفت: در ایالات متحده به دلیل وقوع خورشید گرفتگی که در این کشور قابل مشاهده است، این رویداد نجومی در هفته جهانی نجوم 2017 توجه شده است ولی در کشورهای مختلف بر اساس رخدادهای متفاوت و یا ضرورت‌های خاص فرهنگ سازی‌ در این زمینه شعارها و اهداف متفاوتی را تعریف خواهند کرد.

پیشنهاد نامگذاری روز ملی با عنوان ستاره‌شناسی

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران با ارائه پیشنهادی در زمینه نامگذاری روزی به نام روز ملی ستاره‌شناسی، گفت: با توجه به وجود مفاخر ملی نجومی چون ابوریحان بیرونی و دیگر منجمان ایرانی بهتر است به روز ملی ستاره‌شناسی توجه شود از این رو پیشنهاد روز ملی ستاره‌شناسی ضروری است.

وی ادامه داد: برای این منظور روز 13 شهریورماه که روز بزرگداشت ابوریحان بیرونی است، می‌تواند به عنوان روز ملی ستاره‌شناسی انتخاب شود.

آفت‌های حرکت‌های نو در حوزه نجوم

عتیقی اقدامات اقتصادی در مناسبت‌های ترویجی را نگران کنند دانست و گفت: اقدامات اقتصادی به ماهیت، اهداف و جذابیت گام‌های ترویجی لطمه وارد خواهد کرد.

وی هدف از برگزاری مناسبت‌های ترویجی در حوزه نجوم را بردن دانش ستاره‌شناسی و تلسکوپ به میان آحاد مردم عنوان کرد و ادامه داد: این حق مردم است که تلسکوپ و کارشناسان را در کنار خود احساس  کنند.

برنامه‌های هفته جهانی ستاره‌شناسی

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران با تاکید بر اینکه مردم باید در برگزاری این هفته جهانی سهیم باشند، گفت: بر این اساس مردم می‌توانند تلسکوپ خود را به مکان‌های عمومی ببرند و اجرام زیبای آسمان چون «ماه» را رصد کنند و افراد حاضر را برای رصد دعوت کنند.

به گفته وی تقسیم عشق به آسمان با مردم، آشنا کردن آنها با علم نجوم، پرهیز دادن از خرافه‌ها و تفکیک آن از این دانش جذاب، معرفی مفاخر این علم در ایران و جهان و توزیع نشریاتی برای ماندگار کردن اطلاعات ارائه شده در حوزه نجوم را بخشی از اقدامات انجام شده در این روز است.

وی با بیان اینکه انجمن نجوم آماتوری ایران در سال 96 با ایده «دیدار از پیشکسوتان و چهره‌های پرتلاش گذشته تاکنون» به استقبال این هفته جهانی می‌رود، افزود: علاوه بر آن شب‌های رصدی برای ارائه آموزش‌های کاربردی به علاقه‌مندان در روزهای 7 و 8 اردیبهشت ماه در این هفته برگزار خواهد شد.

عتیقی اجرای برنامه رصد لکه‌های خورشیدی در یکی از مدارس پایتخت را از دیگر برنامه‌های انجمن در این هفته نام برد.

ایران و رصدخانه‌های فعال و نیمه فعال

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران به بیان وضعیت رصدخانه‌های کشور پرداخت و گفت: برخی از رصدخانه‌های دانشگاهی دارای تلسکوپ‌های خوبی هستند به گونه‌ای که برخی از رصدخانه‌های دانشگاهی و یا آماتوری که پیشتاز حوزه علم نجوم هستند و بزرگترین تلسکوپ را در اختیار دارد ولی فعال نیستند.

عتیقی با تاکید بر اینکه با بسیاری از تلسکوپ‌های موجود در این رصدخانه‌ها نمی‌توان کار رصدی و نجومی انجام داد، خاطر نشان کرد: این امر به دلیل اشکال در تجهیزات رصدخانه‌ها است؛ چراکه تعداد زیادی از رصدخانه و مراکز رصدی در کشور ایجاد شده است و برخی از آنها به دلیل اشکالات سیستمی فعال نیست.

وی مشکلات اقتصادی، عدم ارتباط علمی ایران با سایر کشورها و قدیمی بودن تجهیزات رصدی را از دلایلی دانست که امکانات رصدی به روز رسانی نشده است و یادآور شد: نمونه آن را باید رصدخانه ژئوفیزیک دانشگاه تهران اشاره کرد که به دلیل بی توجهی نابود شده است.

سرنوشت اولین رصدخانه خورشیدی کشور در دانشگاه تهران

این محقق نجومی با بیان اینکه رصدخانه دانشگاه تهران در انتهای خیابان امیرآباد بوده است، گفت: به منظور ایجاد دسترسی امیرآباد به بزرگراه حکیم، این رصدخانه در طرح بزرگراه قرار گرفت و قرار بود این رصدخانه در محل دیگری تاسیس شود که متاسفانه این امر صورت نگرفت.

وی این رصدخانه را یک رصدخانه خورشیدی دارای تلسکوپ شرکت "زایس" بوده است، تاکید کرد: متاسفانه با متروک شدن این رصدخانه، تجهیزات آن به موقع از دسترس عموم جمع آوری نشد و در زمان بازدید از این رصدخانه مشاهده شد که این رصدخانه محل تجمع معتادان شده که تلسکوپ آن توسط این افراد نابود شده است.

رصدخانه دانشگاه تهران به عنوان اولین رصدخانه خورشیدی کشور که رو به نابودی است

به گفته وی، دکتر آلینوش طریان (پایه‌گذاری نخستین رصدخانهٔ فیزیک خورشیدی و از شاگردان پرفسور حسابی) در این رصدخانه فعالیت داشته است و به منظور جذب وی از سوی کشور آلمان تلسکوپ زایس به این رصدخانه اهدا شده بود.

عتیقی اضافه کرد: در زمان متروک شدن این رصدخانه، گنبد این رصدخانه برداشته نشد و تلسکوپ گران قیمت آن که مجهز به فیلتر اچ آلفا (H-Alpha) بود همچنان در این محل باقی مانده بود و این در حالی است که در سال 1365 ما در این رصدخانه فوران‌های خورشیدی را رصد و عکاسی کردیم.

وی با ابراز تاسف از اینکه در زمان متروکه شدن این رصدخانه حتی تلسکوپ آن را از محل خارج نشده بود، اضافه کرد: البته شهردار تهران به دانشگاه تهران قول داده بود که این رصدخانه در اراضی نزدیکی برج میلاد احیا شود که هیچگاه این رصدخانه احیا نشد و تجهیزات آن نیز نابود شد.

رصدخانه‌های موجود در ایران

عتیقی با بیان اینکه در حال حاضر 17 رصدخانه وجود دارد، گفت: رصدخانه دانشگاه فردوسی مشهد و مرکز اخترشناسی در نیشابور که خیلی فعال نیست در حالی که تجهیزات به روزی در آن نصب شده است.

وی کمپ رصدی دامغان و رصدخانه گیلان که در دست راه‌اندازی است را از دیگر رصدخانه‌های کشور نام برد و یادآور شد: رصدخانه رادیویی دانشگاه شهید چمران اهواز، رصدخانه ابوریحان بیرونی دانشگاه شیراز، رصدخانه دانشگاه تبریز، دانشگاه کاشان، دانشگاه زابل، رصدخانه آماتوری مرکز ابن صلاح همدان، رصدخانه بوشهر، وزارت آموزش و پرورش و رصدخانه دیگری در این شهر که با همکاری شرکت گاز، رصدخانه مرکز اخترشناسی مراغه،  مرکز علوم و ستاره شناسی تهران، آسمان نمای ارتش، رصدخانه دماوند و مرکز تحقیقات فضایی سازمان فضایی ایران از جمله رصدخانه‌های کشور است.

 به نقل از فلیپ‌بورد، این فناوری‌ها در نمایشگاه الکترونیک لاس وگاس رونمایی شدند که در اینجا به 10 مورد از آنها اشاره خواهیم کرد:

لباس خواب هوشمند

یکی از فناوری‌هایی که برای داشتن خواب بهتر طراحی شده یک لباس خواب است که مواد تسکین دهنده در بافت آن تعبیه شده که حرارت ساطع شده از امواج مادون قرمز بدن را گرفته و دمای بدن را برای داشتن خوابی آرام کاهش می‌دهد.

این فناوری شامل یک شرت‌ و شلوار بوده و قیمت آن از 80 دلار آغاز می‌شود.

دستگاه تنفسی هوشمند

یکی دیگر از این فناوری‌ها گجت هوشمندی به نام 2Breathe است که یک حسگر تنفسی در آن تعبیه شده است. این حسگر تنفسی که بر روی سینه قرار می‌گیرد دارای یک اپلیکیشن همراه بوده که اطلاعات به دست آمده از الگوهای تنفس را به آن اپلیکیشن می‌فرستد.

پس از ارسال الگوی تنفسی کاربر به این اپلیکیشن، حسگر شروع به پخش یک موسیقی ملایم می‌کند.

 این امر تعداد بازدم‌های کاربر را طولانی‌تر کرده و اضطراب را کاهش می‌دهد و روند خواب را تسریع می‌کند.

این دستگاه پس از 10 دقیقه و وقتی که کاربر به خواب عمیق فرو برود به طور خودکار خاموش خواهد شد.

قیمت این فناوری 180 دلار است.

رایحه هوشمند

فناوری بعدی که AromaCare نام دارد شامل کپسول‌هایی است که از مواد ارگانیک مانند اسطوخدوس، نعناع، لیمو، اکالیپتوس، پرتقال شیرین و روغن رزماری ساخته شده است.

به گفته محققان این کپسول‌ها باعث بهبود کیفیت خواب شده و خستگی را از بین می‌برند.

قیمت آن 89 دلار بوده و به ازای هر کپسول اضافی باید مبلغ 10 دلار پرداخت کرد.

موسیقی هوشمند

یکی از محبوب‌ترین اپلیکیشن‌های مخصوص خواب ReNu است که از ضربان‌ دو گوشی آرامش‌بخش و صداهای نوروآکوستیک که توسط پزشک نوروپاتیک توسعه یافته برای ایجاد آرامش و تمدد اعصاب استفاده می‌کند. این گجت شامل یک هدفون بلوتوث و یک چشم بند است و قیمت آن 89 دلار است.

بالش هوشمند

گجت بعدی یک بالش هوشمند است که Advansa 1 X21 نام داشته و در آن حسگرهایی تعبیه شده که حرکات بدن، الگوهای خواب و سر و صدای محیط را ضبط می‌کنند.

این گجت با در نظر گرفتن کیفیت خواب در شب‌های قبل و با کمک اپلیکیشن همراه خود، دستورالعمل‌های خاصی را ارائه می‌دهد.

این گجت هوشمند همچنین دارای هشدارهای هوشمند مبتنی بر چرخه‌ی خواب است.

دستبند هوشمند

گجت بعدی یک دستبند ردیاب سلامت بوده که  Motive نام دارد.

این دستبند از یک حلقه‌ی تیتانیوم ضدآب تشکیل شده که  ضربان قلب، قدم‌ها، کالری مصرفی و مسافت را ردیابی می‌کند.

این گجت دارای یک اپلیکیشن همراه است که اطلاعات به دست آمده را به آن ارسال می‌کند.

 Motive دارای حسگرهای نوری ضربان قلب و یک باتری منحنی کوچک است که تا ۵ روز می‌توان از آن استفاده کرد. این فناوری  با یک پایه مغناطیسی شارژ شده و قیمت آن 199 دلار است.

دستگاه رزونانس مغناطیسی برای کل بدن

فناوری بعدی یک دستگاه بزرگ به نام Magnesphere بوده که دارای حلقه‌های عمودی به طول ۱.۸ متر است و تمام بدن کاربر را تحت رزونانس مغناطیسی قرار می‌دهد. این دستگاه ضربان قلب کاربر را بهبود بخشیده و بین سیستم‌های عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک تعادل برقرار می‌کند که همین امر باعث کاهش استرس می‌شود.

قیمت این فناوری 3050 دلار است.

تشک هوشمند

یکی از گجت‌هایی که به داشتن خواب هوشمند کمک می‌کند، حسگر Emfit QS بوده که در زیر تشک کاربر قرار می‌گیرد.

این حسگر تعداد ضربان قلب و ریتم تنفس را اندازه‌گیری کرده و میزان آرامش و یا بیقراری و عمق خواب را در فرد تعیین کرده و به وی اطلاع می‌دهد.

Emfit QS همچنین کیفیت خواب و میزان کسب آرامش و دفع خستگی و بازیابی بدن در زمان خواب شب را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد.

قیمت این گجت ۲۹۹ دلار است.

بند الکتریکی هوشمند

این بند که Quell Relief نام داشته و مانند یک دستگاه پوشیدنی دور پا بسته می‌شود با ایجاد محرک الکتریکی به گیرنده‌های عصبی اپیویید مغز کمک می‌کند تا مواد مسکن طبیعی را در سرتاسر بدن منتشر کنند.

سازندگان این گجت می‌گویند که با استفاده از آن می‌توان به کاهش دردهای مزمن در زمان خواب که در روند خواب خلل ایجاد می‌کنند کمک کرد.

قیمت این فناوری 249 دلار است.

تختخواب هوشمند

گجت دیگر که Sleep Number 360 نام دارد دارای کویل‌های گرم کننده بوده که در دو طرف تخت نصب می‌شوند.

به علاوه اینکه Sleep Number 360 دارای قسمت‌هایی است که به‌طور خودکار مانع خروپف کردن کاربر می‌شوند.

 این گجت همچنین دارای حسگرهای فشار است که با تغییر حالت، بهترین حالت ممکن برای خواب کاربر را به وجود می‌آورند.

همچنین در زمان خواب ضربان قلب ، تنفس و تعداد دفعات گردش از پهلوها را نیز محاسبه کرده و در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

قیمت این گجت 4000 دلار است.

 به نقل از تلگراف، با نزدیک شدن آخرین مرحله از ماموریت فضاپیمای کاسینی هنوز امکان دسترسی به تصاویر ناشناخته وجود دارد، چرا که با در نظر گرفتن فاصله بسیار زیاد کاسینی از زمین، امکان دریافت تصاویر جدید دور  از ذهن نیست. با این حال مهمترین دستاوردهای کاسینی از آغاز تا مرحله نهایی توسط دانشمندان ناسا عرضه شده است.

اولین دستاورد فضاپیمای کاسینی حل معمای قمر دو رنگ یاپتوس است. در واقع با تصاویر بی‌نظیر فضاپیمای کاسینی پس از چند قرن علت دو رنگی این قمر مشخص شد.

دانشمندان پس از مطالعه تصاویر دریافتی از کاسینی دریافتند که یک طرف قمر یاپتوس همواره به سمت زحل ثابت مانده، بنابراین یخ‌های طرف زحل به مرور زمان ذوب شده و به بخش پشتی منتقل شده‌اند.

دومین دستاورد کاسینی پس از سال‌ها حضور در فضا شناسایی قمرهای جدید سیاره زحل است. با توجه به این نکته که سیاره زحل بیش از 50 قمر دارد بنابراین کاسینی در طول ماموریت خود چندین قمر را در اطراف این سیاره شناسایی کرده که مهمترین آنها کشف قمر دفنیس در سال 2005 میلادی است.

سومین دستاورد کاسینی شناسایی شباهت‌های قابل توجه قمر تیتان با کره زمین است. تیتان بزرگترین قمر زحل است که تا قبل از تصاویر شگفت‌انگیز کاسینی به توپ مه‌آلود معروف بود. این قمر مانند زمین دارای دریاچه و رودخانه است، با این تفاوت که به جای آب، هیدروکربن مایع در آنها جاری است.

چهارمین اکتشاف مهم کاسینی شناسایی اقیانوس و آبفشان در قمر انسلادوس سیاره زحل است. فضاپیمای کاسینی برای نخستین بار در ژوئن ۲۰۰۵ موفق به کشف یخ‌فشان‌های عظیم موجود در نیم‌کره جنوبی انسلادوس شد. هرچند هنوز خاستگاه چنین پدیده‌ای به‌درستی مشخص نشده، اما به احتمال زیاد این فوران‌ها ریشه در لایه‌ آب مایع زیر سطحی دارد.

پنجمین و مهمترین دستاور فضاپیمای کاسینی پس از آغاز ماموریت، باطل کردن باور قبلی دانشمندان مبنی بر اینکه حیات تنها مشابه الگوی زمین و در فاصله مناسب با خورشید شکل می‌گیرد.

در واقع اکتشافات کاسینی نشان داد که حیات فرازمینی حتما نباید از الگوی کره زمین پیروی کند، بلکه ممکن است حتی در سیارات دیگر منظومه شمسی و سایر منظومه‌های کهکشان راه شیری به شکل دیگری وجود داشته باشد.

 به نقل از تلگراف، با نزدیک شدن آخرین مرحله از ماموریت فضاپیمای کاسینی هنوز امکان دسترسی به تصاویر ناشناخته وجود دارد، چرا که با در نظر گرفتن فاصله بسیار زیاد کاسینی از زمین، امکان دریافت تصاویر جدید دور  از ذهن نیست. با این حال مهمترین دستاوردهای کاسینی از آغاز تا مرحله نهایی توسط دانشمندان ناسا عرضه شده است.

اولین دستاورد فضاپیمای کاسینی حل معمای قمر دو رنگ یاپتوس است. در واقع با تصاویر بی‌نظیر فضاپیمای کاسینی پس از چند قرن علت دو رنگی این قمر مشخص شد.

دانشمندان پس از مطالعه تصاویر دریافتی از کاسینی دریافتند که یک طرف قمر یاپتوس همواره به سمت زحل ثابت مانده، بنابراین یخ‌های طرف زحل به مرور زمان ذوب شده و به بخش پشتی منتقل شده‌اند.

دومین دستاورد کاسینی پس از سال‌ها حضور در فضا شناسایی قمرهای جدید سیاره زحل است. با توجه به این نکته که سیاره زحل بیش از 50 قمر دارد بنابراین کاسینی در طول ماموریت خود چندین قمر را در اطراف این سیاره شناسایی کرده که مهمترین آنها کشف قمر دفنیس در سال 2005 میلادی است.

سومین دستاورد کاسینی شناسایی شباهت‌های قابل توجه قمر تیتان با کره زمین است. تیتان بزرگترین قمر زحل است که تا قبل از تصاویر شگفت‌انگیز کاسینی به توپ مه‌آلود معروف بود. این قمر مانند زمین دارای دریاچه و رودخانه است، با این تفاوت که به جای آب، هیدروکربن مایع در آنها جاری است.

چهارمین اکتشاف مهم کاسینی شناسایی اقیانوس و آبفشان در قمر انسلادوس سیاره زحل است. فضاپیمای کاسینی برای نخستین بار در ژوئن ۲۰۰۵ موفق به کشف یخ‌فشان‌های عظیم موجود در نیم‌کره جنوبی انسلادوس شد. هرچند هنوز خاستگاه چنین پدیده‌ای به‌درستی مشخص نشده، اما به احتمال زیاد این فوران‌ها ریشه در لایه‌ آب مایع زیر سطحی دارد.

پنجمین و مهمترین دستاور فضاپیمای کاسینی پس از آغاز ماموریت، باطل کردن باور قبلی دانشمندان مبنی بر اینکه حیات تنها مشابه الگوی زمین و در فاصله مناسب با خورشید شکل می‌گیرد.

در واقع اکتشافات کاسینی نشان داد که حیات فرازمینی حتما نباید از الگوی کره زمین پیروی کند، بلکه ممکن است حتی در سیارات دیگر منظومه شمسی و سایر منظومه‌های کهکشان راه شیری به شکل دیگری وجود داشته باشد.

 به نقل از نیواطلس، تولید کنندگان خودرو چندی است که به استفاده از منابع انرژی پاک روی آورده‌اند و تلاش می‌کنند بهینگی خودروهای برقی خود را افزایش دهند.

در این بین برخی شرکت‌ها پا را از تولید خودرو فراتر گذاشته‌ و منابع انرژی خود را برای استفاده در خانه‌ها نیز طراحی کرده‌اند.

شرکت تسلا چندی پیش از طرحی در این زمینه موسوم به "پاور وال" رونمایی کرد و حالا نوبت مرسدس بنز است که راه خود را به خانه‌های کاربران باز کند.

پک‌های باتری تولیدی بنز، از سلول‌های لیتیوم- یونی استفاده می‌کنند و می‌توانند علاوه بر استفاده‌های معمول، برای ذخیره انرژی تولید شده از سوی سلول‌های خورشیدی و توربین‌های بادی مورد استفاده قرار بگیرد.

هر پک 2.5 کیلووات‌ساعت انرژی تامین می‌کند و با توجه به جداشونده‌ و بدنه پک‌ها کاربران می‌توانند با توجه به نیازهایشان تا 8 پک را مورد استفاده قرار داده و مجموعا از 20 کیلووات‌ساعت انرژی استفاده کنند.

بر خلاف پاور وال‌های تسلا که در ظرفیت‌های 7.5 و 10 کیلووات‌ساعت عرضه شده و حداکثر ظرفیت آنها 58 کیلووات‌ساعت است، قابلیت جداشونده بودن پک‌های مرسدس به زیبایی و سهولت استفاده از آنها می‌افزاید.

هارلد کروگر مسئول آزمایشگاه برق و الکترونیک شرکت بنز گفت: ما تلاش می‌کنیم هرچه سریع‌تر عرضه این محصول را به بازارهای جهانی عملی کنیم.

وی افزود: این محصول می‌تواند به عنوان یک منبع مطمئن برای استفاده در زمان پیک مصرف به کار گرفته شود و به همین دلیل در کاهش مصرف و هزینه‌ها بسیار موثر خواهد بود.

از نظر هزینه‌ها با توجه به ابعاد منازل و نیازهای متفاوت کاربران، قیمت‌ها می‌تواند تغییر کند اما متوسط هزینه این پک‌ها به همراه نصب حدود 10 هزار دلار است.

 به نقل از ورد، از سال 1957 تاکنون بیش از 49 هزار مورد ماموریت فضایی انجام شده و یکی از دستاورهای آنها برای بشر بیش از 18 هزار  قطعه زباله‌ای است که امروزه در فضای اطراف ما شناور است. تنها 1100 مورد از این قطعات فضاپیماها کاربردی هستند. ماهواره‌های از کار افتاده، بقایای موشک‌ها، سردکننده‌های منجمد و تعداد زیادی از این نوع زباله‌ها در محیط خلاء و خاموش فضا شناورند و درست بالای سر ما با سرعت 17 هزار مایل در ساعت حرکت می‌کنند.

در هر لحظه بیش از 27 هزار قطعه جسم فضایی حول سیاره ما در حال گردش است. به دلیل سرعت بالای این گونه زباله‌ها(سرعت چرخشی بیش از 56 هزار کیلومتر در ساعت) حتی اجسام کوچک نیز می‌توانند به ماهواره‌ها آسیب جدی بزنند یا فضاپیماها را از کار بیندازند.

محققان پروژه ادریفت موزه علوم، چندی پیش حرکت این زباله‌های فضایی سرگردان را به یک ترکیب موسیقایی تبدیل کردند.

در این پروژه محققان از یک دستگاه صوتی الکترومکانیکی به نام Machine 9  استفاده کردند تا حرکت 27 هزار  قطعه زباله فضایی را به صدا تبدیل کنند. هر لحظه که یک قطعه زباله از فراز موزه علوم پرواز می‌کرد، در همان لحظه صدای مربوط به آن از بلندگوها پخش می‌شد. 

Machine 9 که توسط گروهی از مهندسان نرم‌افزار بریتانیایی ساخته شده دارای سیلندر بزرگ 1.5 متری چرخان از جنس آلومینیوم است و 1000 صدای مختلف در داخل شیارهایی که در طول آن قرار دارد ثبت شده است. این دستگاه از داده‌های واقعی استفاه می‌کند و هشت قلم موتوری بر روی آن قرار گرفته است. هر زباله‌ای که از فراز دستگاه رد می‌شود باعث می‌شود یکی از صداهای روی استوانه پخش شود. صداهایی که در داخل شیارها ثبت شده‌اند مربوط به صدای ضبط شده 250 قطعه زباله منحصربه‌فرد هستند .

دکتر هوگ لویس سرپرست گروه تحقیقاتی ستاره‌شناسی دانشگاه ساوتهمپتون و یکی از اعضا هیئت مشاوران پروژه ادریفت می‌گوید: زباله‌هایی که انسان‌ ایجاد می‌کند و در مقیاس عظیم تولید شده و با ماموریت‌های فضایی به فضا راه پیدا کرده‌اند، یکی از بزرگترین چالش‌های زیست محیطی است که بشر با آن روبه‌روست.

او می‌گوید: ما هر روز از خدماتی که ماهواره‌ها برای ما فراهم می‌کنند استفاده می‌کنیم بدون این که بدانیم ماهواره‌ها تا چه اندازه در برابر خطرات ناشی از زباله‌های فضایی آسیب‌پذیرند.  

او ادامه می‌دهد: تنها ماهواره‌ها نیستند که ممکن است همین امروز و فردا از زباله‌های فضایی آسیب ببینند یا خراب شوند. کارهایی که نسل ما انجام داده ممکن است رویاها و جاه‌طلبی‌های نسل آینده برای کار و زندگی در فضا را تحت تاثیر قرار دهد.

نیک رایان موسیقی‌دان که با این پروژه همکاری کرده است می‌گوید: زباله‌های فضایی در محیطی غیرقابل دسترس قرار دارند و با چشم غیرمسلح از زمین دیده نمی‌شوند. آن‌ها با سرعت سرسام آور هشت کیلومتر بر دقیقه حرکت می‌کنند، اما با این وجود کاملا ساکت و خاموش‌اند.

وی می‌گوید: تا زمانی که زباله‌های فضایی برای ما شناخته شده و قابل مشاهده‌اند این امکان وجود دارد که خطر آن‌ها را درک و لمس کنیم.

ادریفت یک پروژه سه بخشی است که از سوی بی بی سی و "اسپیس"(the space) و موسسه هنرهای انگلیس پایه‌گذاری شده است.