به نقل از دیلی میل، بخش عمده‌ای از سطح ماه با سایه‌های دائمی پوشیده شده و مشاهده آن بسیار دشوار است که ناسا قصد دارد با استفاده از ابزاری که ShadowCam نام دارد، این مکان‌ها را مورد  بررسی قرار دهد.

آنها با استفاده از این دستگاه جدید به بررسی مواردی مانند وجود آب و توزیع و فراوانی آن خواهند پرداخت.

گفته می‌شود که ماه منبعی از مواد ارزشمندی است که میلیون‌ها دلار ارزش دارد.

هدف ناسا از انجام این کار، افزایش درک ما از منابعی است که در این مناطق به دام افتاده‌اند.

ShadowCam که توسط محققان در دانشگاه ایالتی آریزونا توسعه یافته، بر روی مدارگرد (KPLO) به فضا ارسال خواهد شد.

به نقل از دیلی میل، دمای قلب راکتور توکامک ST40 (Tokamak ST400) که یک ابر  فوق‌العاده داغ از گاز باردار الکتریکی یا پلاسما است، در سال آینده به 100 میلیون درجه سانتیگراد (حرارتی که برای انجام واکنش همجوشی لازم است) خواهد رسید.

واکنش همجوشی در قلب توکامک اتفاق می‌افتد. میدان مغناطیسی قوی این وسیله، پلاسمای دوتریوم و تریتیوم را که دو ایزوتوپ هیدروژن هستند، احاطه کرده است. در همین حال، پرتوهای ذرات، امواج رادیویی و مایکروویو، دمای پلاسما را به 100 تا 150 میلیون درجه سانتی‌گراد می‌رسانند. در طی واکنش، هسته‌های دوتریوم و تریتیوم ذوب می‌شوند و یک اتم هلیوم و یک نوترون تولید می‌کنند.

درجه حرارت پلاسما که 100 میلیون درجه سانتی‌گراد بوده و در محفظه‌ای به شکل دونات قرار دارد، هفت برابر داغ‌تر از هسته خورشید است.

این راکتور تا سال 2030 انرژی پاک را برای شبکه ملی بریتانیا فراهم خواهد کرد.

امروزه محققان با استفاده از روش همجوشی گرم توانسته‌اند به یک منبع انرژی پاک دست یابند، چرا که این روش هیچ نوع گاز گلخانه‌ای را منتشر نکرده و تنها محصول زائد آن هلیوم است.

دکتر منصوری، استاد فیزیک دانشگاه صنعتی شریف و عضو هیات علمی پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با اشاره به برگزاری هفته جهانی نجوم در ایران و جهان، گفت: اخیرا انجمن نجوم در این زمینه وارد شده و این خبر خوشی است که تمام گروه‌های آماتوری و حرفه‌ای نجومی در حوزه نجوم فعال شدند و سعی می‌کنند با هر ابزاری که در اختیار دارند، این علم را به میان مردم ببرند و آگاهی عمومی را نسبت به این علم شریف افزایش دهند.

وی با بیان اینکه این نکته درستی است که ایران در گذشته سابقه درخشانی در علم نجوم داشته است، وضع کنونی کشور در این حوزه را اسفناک توصیف کرد و ادامه داد: ما نه تنها در این حوزه عقب ماندیم، بلکه از کشورهای همجوار نیز عقب افتادیم و این امر به این بر می‌گردد که در 150 سال اخیر که با انواع تمدن‌های جدید و علم جدید آشنا شدیم؛ هیچ‌گاه آنطور که لازمه کشور است و انتظار از یک کشور با فرهنگی مثل ایران می‌رود، شعور و درک مدنی کافی نسبت به علم نجوم نداشته‌ایم.

دو نمونه تاریخی از برخورد با علم

منصوری به بیان نمونه‌های تاریخی رویکرد حاکمان نسبت به علم پرداخت و گفت: 50 سال بعد از مرگ «گالیله» اولین دوربین نجومی را به دربار شاه عباس آوردند. در آن زمان با وجود حضور دانشمندان بزرگی مانند «شیخ بهایی» و «ملاصدرا»، کسی به این دوربین توجه نمی‌کند و آن را «اسباب بازی» تلقی می‌کنند.

وی اضافه کرد: این برخورد نشان می‌دهد که در گذشته‌های دور برای ما آمدن این دوربین به عنوان اتفاق مهم در علم قابل تصور نبود و آنقدر غرق در امورات خودمان بودیم، نمی‌توانستیم درک کنیم که در جای دیگری خارج از ایران اتفاقاتی در علم در حال رخ دادن است.

این محقق علم فیزیک ادامه داد: یک مقدار جلوتر می‌آییم در زمان ناصرالدین شاه پدیده نجومی «گذر زهره» از سوی «محمودخان قمی» که نجوم مدرن را فرا گرفته بود، برای اولین بار از دربار رصد شد و قمی سعی کرد از این طریق ناصر الدین شاه را متقاعد کند که ایران باید رصدخانه سلطنتی داشته باشد.

وی ادامه داد: ناصر الدین شاه از محمودخان عصبی می‌شود و به وی می‌گوید که دست از این اسباب تفرج برداریم و اعلام می‌کند که «ما پول برای هوا نداریم». این گفته تایید رفتاری است که در دربار شاه عباس بروز داده می‌شود.

منصوری تاکید کرد: بزرگان ما نمی‌توانستند تصور کنند که دنیا در حال تحول جدیدی است و این فشارهایی که به کشور وارد می‌شد، نمی‌توانستند آن را به علم جدید ربط دهند.

عضو هیات علمی پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با اشاره به راه‌اندازی رصدخانه کوچک خورشیدی در دانشگاه تهران و بعد از آن راه‌اندازی رصدخانه دیگری در شیراز در قبل از انقلاب، خاطرنشان کرد: در ادامه این فعالیت علمی در سال 82 طرح رصدخانه ملی تصویب شد که این امر هرچند که یک گام به جلو است، ولی تصویب آن ناشی از اصرار بخش‌های علمی کشور بوده است. ولی آنجا که دولت و تامین اعتبارات لازم مطرح می‌شود، مشاهده خواهد شد که در برابر یک پروژه عظیم کم می‌آوریم.

وی با بیان اینکه از آن زمان تا کنون 18 سال از اجرای طرح کلان ملی رصدخانه می‌گذرد، اظهار کرد: بعد از گذشت این سال‌ها هنوز مدیریت، اعتبارات و وضعیت طرح رصدخانه ملی مشخص نیست و این نشان می‌دهد که ما یک مشکل «روان شناختی اجتماعی» داریم و درک ما از دنیای مدرن، ابتدایی است.

رصدخانه ملی پروژه‌ای که زمین‌گیر شد

مجری سابق طرح رصدخانه ملی با تاکید بر اینکه دو مساله مهم برای «زمین گیر شدن» رصدخانه ملی مطرح است، یادآور شد: یکی از این مسائل بودجه است که دولت به موقع تامین نکرد و این در حالی است که حدود 2 تا 3 سال پیش این طرح در شرایطی بود که می‌توانست ساخت قطعات آن را شروع کند.

منصوری با بیان اینکه این سخن به معنای آن است که طرح در مرحله‌ای بود که می‌توانستیم وارد مرحله ساخت شویم، اضافه کرد: مساله دیگر مشکل مدیریتی است و این دو عامل دست به دست هم داد تا این طرح زمین‌گیر شود.

وی در عین حال با تاکید بر اینکه اگر وارد این طرح شویم با ظرافت‌های بیشتری مواجه می‌شویم، افزود: طرحی که می‌توانست و قرار بود یک تلسکوپ با کیفیت جهانی داشته باشد و منجمان جهانی نیز آماده همکاری بودند و منتظر بودند تا در کنار منجمان ایرانی از آن بهره برداری کنند، با تحولات ایجاد شده به پروژه جهان سومی تبدیل شد که کیفیت بسیار پایینی دارد و توجه به آن به تدریج کاهش یافت.

این استاد فیزیک دانشگاه صنعتی شریف با بیان اینکه شاید بتوان علت آن را مربوط به عدم روان شناختی جمعی بدانیم، گفت: می‌طلبد که عزم جدی برای اجرای این طرح داشته باشیم؛ چراکه اجرای این طرح، اتفاقی است که از 20 سال قبل در کشورهایی چون چین و سایر کشورها رخ داده ولی ما متاسفانه در این زمینه بسیار عقب ماندیم و گاهی اوقات دلمان را به شایعات خوش کردیم.

اگر رصدخانه ملی تا 3 سال آینده به بهره برداری برسد

وی در خصوص اینکه اگر این رصدخانه ملی تا 3 سال آینده به بهره برداری برسد، چه میزان پاسخگوی نیازهای تحقیقات اختر و کیهان شناسی کشور است، توضیح داد: این موضوعی است که پاسخگوی علم به معنای جهانی آن است. چندان ربطی ندارد که تلسکوپ این رصدخانه 3 سال دیگر به بهره برداری برسد و  یا 10 سال دیگر؛ بلکه بستگی به نوع ساخت آن دارد. این طور که این پروژه پیش می‌رود، حتی اگر یک سال دیگر به بهره برداری برسد که به نظر من غیر ممکن است، توجه جهانی را به خود جلب نخواهد کرد؛ چون تلسکوپی خواهد داشت که کیفیت نجومی لازم را ندارد.

به گفته این محقق، ابعاد تلسکوپ اهمیت زیادی دارد و زمان بهره برداری از آن چندان مهم نیست و ما در حال از دست دادن کیفیت تلسکوپ این رصدخانه هستیم.

اگر 5 سال قبل این رصدخانه به بهره برداری می رسید

از دکتر منصوری پرسیده شد که اگر این رصدخانه 5 سال زودتر به بهره برداری می‌رسید صحبت شما مصداق پیدا می‌کرد یا خیر، پاسخ داد: قطعا این طور نبود، نمونه آن آینه تلسکوپ است که 2 سال قبل به ایران آمد و کل مراحل صیقل دهی و تست‌های آزمونی که بر روی آن انجام شد، موجب شده تا آینه‌ای با کیفیت بالا تحویل بگیریم و همه مراحل طراحی تلسکوپ هم همین طور بوده است.

وی اضافه کرد: ولی الان اتفاقاتی که برای این رصد افتاده نگران کننده است؛ چرا که اگر هم این تلسکوپ ساخته شود، ابزاری خواهد بود که مورد توجه جهانیان نخواهد بود و نمی‌تواند با دقت لازمی که پیش‌بینی و طراحی شده بود، به سوالات علمی پاسخ دهد.

رصدخانه‌های آماتوری در ایران

عضو هیات علمی پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با اشاره به وجود تعدادی رصدخانه‌های آماتوری در کشور، وضعیت آنها را مطلوب توصیف کرد و گفت: ولی از سوی دیگر چند ده رصدخانه‌ای که در کشور وجود دارد، برای جمعیت 80 میلیونی کافی نیست؛ ولی به نسبت کشورهای همجوار تعداد رصدخانه‌های آماتوری و منجمان خوب است، ولی در مقایسه با کشورهای صنعتی ما هنوز جا برای توسعه آن داریم.

منصوری ادامه داد: ولی اتفاقی که نیفتاده و باید در چند سال گذشته رخ می‌داده، این است که نجوم آماتوری تحول پیدا نکرده و امیدوارم بخش آماتوری به حدی به بلوغ برسد که کارهایی که تا 20 سال قبل انجام می‌شده را تکرار نکند.

وی ادامه داد: لازم است تا نجوم آماتوری با ابزارهای رصدی خود و طرح سوالات جدید، به سمت توسعه نجوم حرفه‌ای حرکت کنند.

زیر ساخت‌های تحول نجوم آماتوری

وی به بیان زیر ساخت‌های لازم برای ایجاد تحول درنجوم آماتوری پرداخت و اظهار کرد: سوالات علم نجوم مشخص است و کسی که این سوالات را بداند، می‌تواند از دل این سوالات سوالی را استخراج کند که با تلسکوپ‌های موجود می‌توان به آن پاسخ داد.

منصوری، درک این سوالات و یافتن فرصت و امکان برای رسیدن به پاسخ این سوالات را مهم دانست و ادامه داد: تاکنون با تلسکوپ‌های موجود اقدام به رصد ستاره‌های «دوتایی» و «متغیر» و «نورسنجی» شده است، ولی با تلسکوپ‌های مشابه در دنیا سیارات فراخورشیدی کشف شده است؛ چون سوالات جدیدی مطرح شده و در پی یافتن پاسخ‌های مناسب، منجر به این کشف شده است.

وی با بیان اینکه نجوم آماتوری ایران نیز باید به این جریان بپیوندد، خاطر نشان کرد: در حال حاضر شاهد نزدیک شدن سیارک‌ها و یا خرده سنگ‌ها به زمین هستیم و نجوم آماتوری می‌تواند مدار آنها را پیدا کند.

منصوری با بیان اینکه رصد سیارک‌ها و خرده سنگ‌ها به عنوان این یک پروژه جهانی مطرح شده است، یادآور شد: در صورتی که یکی از این خرده سنگ‌ها به زمین برخورد کنند، آسیب‌هایی به بشر وارد می‌شود؛ از این رو به ویژه سازمان‌های فضایی علاقه‌مند هستند در این پروژه منجمان آماتور دنیا حتی از سطح دبیرستان به آن بپیوندند.

عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف با بیان اینکه در حال حاضر در ایران چندین گروه نجوم آماتوری در این پروژه شرکت کردند، اجرای این پروژه را از جنس سوالاتی نجومی دانست و یکی از زمینه‌هایی ذکر کرد که منجمان آماتوری می‌توانند در آن مشارکت داشته باشند.

نابودی رصدخانه‌های دانشگاهی

وی با اشاره به آخرین وضعیت رصدخانه پرتو گاما دانشگاه صنعتی شریف گفت: این رصدخانه از سوی دانشکده فیزیک دانشگاه شریف فعال شده و چندین پروژه دکتری نیز در آن انجام شد و قرار است این رصدخانه توسعه یابد، ولی متاسفانه این امر با کندی پیش می‌رود.

به گفته استاد فیزیک دانشگاه شریف، این رصدخانه فعال است؛ ولی هنوز به عنوان رصدخانه مطرح نیست و تعطیل نشده است.

منصوری به وضعیت رصدخانه خورشیدی دانشگاه تهران اشاره کرد و ادامه داد: ادعاهایی شده که تلسکوپ این رصدخانه در انبار دانشگاه نگهداری می‌شود، ولی تعطیلی این رصدخانه آفتی برای جامعه علمی است؛ چراکه نسل پیش از ما یعنی دکتر «آلنوش طریان» با طرح ایده‌ای این رصدخانه را بنا نهادند و من یادم است زمانی که دانشجو بودم، اولین مقاله‌ای که از این رصدخانه در کنفرانسی ارائه شد، محققان گفتند ایران در زمینه نجوم فعالیت خود را آغاز کرده است.

وی رخداد این اتفاق را وارد شدن ایران به سناریوی علمی جهان توصیف کرد و یادآور شد: زمانی است که تجهیزاتی برچیده، ولی به ازای آن رشدی حاصل می‌شود؛ ولی ما رشدی را نمی‌بینیم و نابودی را شاهدیم. این همان اشکالی است که در حوزه علمی داریم.

منصوری از توجه به ظواهری مانند انتشار مقالات در ISI و بی‌توجهی نسبت به ماهیت آن که رشد فناوری است، انتقاد کرد.

زیر ساخت‌های تحقیقاتی نجومی

عضو هیات علمی پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با بررسی وضعیت تجهیزات نجومی در کشور گفت: بعد از پایان جنگ تحمیلی تجهیزات نجومی تا حدی گسترش یافت و یا ابزاری که موجود بود، به بهره برداری رسید؛ از این رو اگر وضعیت زیر ساخت‌های خود را با 40 سال قبل مقایسه کنیم وضعمان بهتر شده است ولی این کافی نیست و باید خود را با وضع جهانی نیز مقایسه کنیم.

وی اضافه کرد: با مقایسه خود با جهان مشاهده می‎کنیم مشکلات زیادی هم از لحاظ تحریم‌ها و هم از لحاظ امکاناتی که نتوانستیم تهیه کنیم، داریم و مهمتر از آن این است که هنوز به فازی از رشد علمی نرسیده‌ایم که سوالی طرح کنیم و یا جامعه به حدی نرسیده که از ما سوالی بپرسد و ما بخواهیم به آن جواب دهیم و یا برای پاسخ دادن نیاز به تجهیزات داشته باشیم.

منصوری یادآور شد: تا زمانی که این امر اتفاق نیفتد، علم ما همانند کشتی می‌ماند که در گرداب و توفان کج مژ می‌شود.

وی با بیان اینکه در حال حاضر در حوزه اخترشناسی و کیهان شناسی بسیار ضعیف هستیم و تعداد کمی استاد و دانشجو داریم که قابل مقایسه با سایر کشورها نیست، ادامه داد: از سوی دیگر در ایران تجهیزات کافی در این حوزه‌ها نداریم و این تعداد کم برای انجام واحدهای عملی باید به سایر کشورها بروند.

منصوری اظهار کرد: هیچ دانشگاهی در کشور رشته نجوم ندارد؛ ولی برخی از دانشگاه‌ها در مقطع دکتری در زمینه نجوم نظری که مرتبط با اختر فیزیک است، دانشجو جذب می‌کنند. ضمن آنکه در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی نیز در سال‌های اخیر سعی شده تعداد اندکی دانشجوی نجوم رصدی پذیرش شود که تعداد آن بسیار کم است و جمع آنها به تعداد انگشت‌های یک دست می‌رسد.

وی با تاکید بر اینکه از این جهت رشته نجوم یکی از عقب افتاده‌ترین رشته‌ها در ایران است، در خصوص راه‌اندازی این رشته در دانشگاه‌ها گفت: اگر این رشته را نداشته باشیم، در سایر علوم عقب می‌مانیم و باید سوال را این طور مطرح کرد که چرا «دولت به این رشته بی‌توجه است»؟ و «چرا برنامه‌ریزی برای رشد این علم نداریم»؟

به گفته این محقق نجومی، افرادی که در این رشته فارغ‌التحصیل می‌شوند، به صورت پراکنده در دانشگاه‌ها جذب می‌شوند که این روش منجر به رشد علم نخواهد شد.

منصوری با اشاره به هدفگذاری کشور برای کسب رتبه اول در منطقه، تاکید کرد: عده‌ای در سال‌های قبل اعلام کردند که قبل از رسیدن به 1404 به رتبه اول علم در منطقه رسیده‌ایم، ولی اینها فقط «مقاله شماری» است و مقاله شماری علم نمی‌شود و این اشتباه عظیمی است که داریم و این را می‌توانیم بگوییم که هنوز بلوغ کامل برای درک علم نداریم.

 به نقل از دیلی میل، این ربات مستقل می‌تواند در کمتر از یک روز ساختار کلی یک ساختمان را بنا کند.

این ربات دارای یک بازوی رباتیک است که با دقت بسیاری حرکت کرده و نیروی خود را از پنل‌های خورشیدی تامین می‌کند.

بازوهای رباتیک فوم‌های عایق را بر روی زمین پاشیده و آن را با سیمان پر می‌کند.

این ربات توانایی تکمیل یک ساختمان با فضایی به قطر 15 متر و ارتفاعی در حدود 4 متر را در کمتر از 14 ساعت دارد.

این سیستم همچنین توانایی ساخت اشکال پیچیده را نیز دارد.

ساختمان‌هایی که با این روش ساخته می‌شوند بسیار سریع‌تر و مقرون به صرفه تر از ساختمان‌هایی هستند که ساخت آنها با روش سنتی انجام می‌شود.

 

 

 به نقل از دیلی‌میل، الون ماسک در دسامبر 20166 کار خود را با حفر تونل در مقر اصلی شرکت اسپیس‌ایکس آغاز کرده است و شرکت "بورینگ"(Boring)  را برای این منظور راه‌اندازی کرده است.

در روزهای ابتدایی این ماه عملیات این تونل ادامه یافته و ابعاد آن 9 متر پهنا، 15 متر طول و 4.5 متر عمق بوده است.

ادامه حفاری‌ها که از محدوده اسپیس‌ایکس خارج خواهد شد، نیازمند ارائه مستندات علمی وفنی و همچنین اخذ مجوز از مقامات شهری خواهد بود.

مالک تسلا در سخنرانی خود فیلمی از اسکیت‌های الکتریکی نمایش داد که خودروها را در تونلی به عرضی برابر با دو خودرو حرکت می‌دادند و در انتهای تونل خودرو را به سطح خیابان برمی‌گرداندند.

ماسک در رابطه با طرح خود گفت: باید صادقانه بگویم که  هنوز دقیق نمی‌دانم که قرار است این طرح به کجا برسد؛ اما می‌دانم که ترافیک خیابان‌ها من را عصبی می‌کند.

در ابتدا کمتر کسی تصور می‌کرد که ماندن در ترافیک این کارآفرین آمریکایی را به این سرعت وادار به عملی کردن طرحش کند. طرحی که آغاز حفاری‌ها حکایت از جدی بودن آن دارد.

ماسک در سخنرانی خود اعلام کرد که خودروها می‌توانند با سرعت 200 کیلومتر بر ساعت در این تونل‌ها حرکت کنند.

ماسک همچنین در پاسخ به سوالی در رابطه‌ با خودروهای خودران تسلا اعلام کرد که تست این خودروها از ماه جولای آغاز خواهد شد و تا پایان سال خودروهای خودران تسلا می‌توانند فاصله لس‌آنجلس تا نیویورک را بدون نیاز به دخالت راننده، بپیمایند.

کارآفرین آمریکایی مدت زمان مورد نیاز برای تولید خودروهای کاملا خودرانی که راننده بتواند کل مسیر را بخوابد، حدود دو سال اعلام کرد. هر چند که وی در پایان این نکته را اضافه کرد که به هر حال بهتر است راننده بیدار باشد.

وی افزود: حتی اگر احتمال بروز خطا یک در هزار باشد، باز هم شما به عنوان راننده نمی‌توانید با خیال راحت بخوابید.

 به نقل از دیلی‌میل، اسپیس‌ایکس که چندی پیش موفق شد با استفاده مجدد از موشک فالکون 9 ماهواره‌های هواشناسی را به مدار زمین ببرد، حال قصد دارد یک بار دیگر با استفاده از همین موشک، یک محموله را برای ماهواره‌های جاسوسی ارتش آمریکا به فضا ببرد.

این اولین پرتاب با محموله نظامی از طرف اسپیس‌ایکس محسوب می‌شود.

هیچ اطلاعاتی در رابطه با این محموله که با کد NROL-76 از آن یاد می‌شود منتشر نشده است و صرفا سال گذشته  از سوی دولت آمریکا اعلام شد که اسپیس‌ایکس مسئولیت پرتاب آن به فضا را بر عهده خواهد داشت.

این پرتاب فردا ساعت 17:30 به وقت تهران از سکوی پرتاب اسپیس‌ایکس در پایگاه فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا انجام خواهد شد.

10 دقیقه پس از پرتاب بخش قابل استفاده مجدد فالکون 9 (موسوم به First Stage) موتور معکوس خود را روشن کرده و به سمت زمین باز خواهد گشت و در محدوده فرود پایگاه به زمین خواهد نشست.

کمپانی اسپیس‌ایکس متعلق به الون ماسک کارآفرین آمریکایی و مالک تسلاموتورز است و برنامه‌هایی برای برگزاری سفرهای توریستی فضایی و استفاده از موشک‌های قابل بازیابی دارد.

 به نقل از دیجیتال ترندز، ویژگی‌های ظاهری این کلید جدید که با فناوری چاپ سه بعدی ساخته شده، به صورت مخفی بوده و امکان ساخت یک کپی از آن توسط دزدان وجود ندارد.

پیشتر دزدان با استفاده از تهیه یک عکس از کلید مورد نظرشان موفق به ساخت نمونه دیگری از آن می‌شدند اما اکنون کمپانی UrbanAlps از روشی جدید برای طراحی کلید استفاده کرده که امکان سوء استفاده برای دزدان را غیرممکن می‌سازد.

این کلید با استفاده از چاپ سه بعدی فلز یا ذوب لیزری بسیار دقیق ساخته شده است.

محققان این پژوهش اظهار کردند که با استفاده از این روش جدید می‌توان ساختارهای پیچیده را به منظور جلوگیری از اسکن‌های مکانیکی، به صورت مخفی ایجاد کرد.

این روش در عین سادگی بسیار موثر و همچنین مقرون به صرفه است.

گفتنی است که استفاده از روش‌های سنتی برای ساخت این کلیدها تقریبا امری غیر ممکن است.

قیمت یک جفت از این کلیدهای جدید 200 دلار است.

 به نقل از دیلی‌میل، نیروی دریایی سلطنتی انگلیس یکی از زیردریایی‌های نسل جدید خود موسوم به اچ.ام.اس آدشس(HMS Audacious)  را به آب انداخت.

کار ساخت این زیردریایی حدود 10 سال به طول انجامیده است و بیش از یک میلیارد پوند از محل مالیات شهروندان انگلیسی برای ساخت آن هزینه شده است.

این زیردریایی هسته‌ای 7400 تن وزن و بیش از 96 متر طول دارد و دیروز سفر آزمایشی خود را آغاز کرد و تا سال آینده به صورت رسمی خدمات خود را در ارتش سلطنتی انگلیس آغاز خواهد کرد.

زیردریایی آدشس به موشک‌های کروز "توماهاوک (Tomahawk)" مجهز است که می‌تواند اهداف را در فاصله بیش از 1200 کیلومتری با دقت نقطه‌زنی مورد اصابت قرار دهد و می‌تواند برای پشتیبانی از نیروهای زمینی و دریایی در هر نقطه‌ای از جهان مورد استفاده قرار بگیرد. این زیردریایی می‌تواند 38 موشک توماهاوک را با خود حمل کند.

کم‌صدا بودن این زیردریایی یکی از قابلیت‌های منحصر بفرد آن است. در بدنه آن بیش از 39هزار عایق صوتی استفاده شده است که سبب می‌شود حرکت آن در زیر دریا کمتر از یک بچه دلفین تولید صدا کند.

مقامات انگلیسی اعلام کرده‌اند که رونمایی از این زیردریایی به هیچ عنوان واکنشی به وقایع نظامی در جهان نبوده و این رونمایی و آزمایش طبق برنامه از پیش تعیین شده صورت گرفته است.

 منجمان اجرام آسمانی مانند سیارات، ستاره‌ها، ستاره‌های دنباله دار، کهکشان‌ها، سحابی‌ها و مواد بین کهکشانها را برای درک بهتر هستی مورد بررسی قرار می‌دهند.

 در این گزارش به برخی از مهمترین اکتشافات در عرصه نجوم خواهیم پرداخت:

نظریه زمین گرد یا کروی در اصل به زمان یونانیان باستان بازمی‌گردد. تمدن یونان در حدود سال ۹۰۰ قبل از میلاد ظهور یافت و در طول هزار سال بعد، کمک بزرگی به ستاره‌شناسی نمود. ابتدا، در قرن ششم قبل از میلاد یونانیان دریافتند که زمین کروی است و اولین بار" فیثاغورث " دانشمند یونانی کروی بودن زمین را اثبات کرد. آنها برای اولین  بار محیط زمین، اندازه ماه و فاصله میان آنها را به دقت اندازه گرفتند. اگرچه آنها به اشتباه معتقد بودند که زمین کره ثابتی است که جهان پیرامون آن می‌گردد، ولی برخی از اندیشه‌ها و شیوه‌های رصدشان تا اواخر قرن هفدهم کاربرد داشت.

نیکلاس کپرنیکNicolaus Copernicus) ) ستاره‌شناس، ریاضیدان و اقتصاد دان لهستانی بود که نظریه خورشید مرکزی منظومه شمسی را گسترش داد و به صورت علمی درآورد. وی پس از سال‌ها مطالعه و مشاهده اجرام آسمانی به این نتیجه رسید که بر خلاف تصور پیشینیان زمین در مرکز کائنات قرار ندارد، بلکه این خورشید است که در مرکز منظومه شمسی است و سایر سیارات از جمله زمین به دور آن در حال گردشند.

نظریه انقلابی کپرنیک یکی آز درخشان‌ترین کشفیات عصر رنسانس است که نه فقط آغازگر ستاره‌شناسی نوین بود، بلکه دیدگاه بشر را درباره جهان هستی دگرگون کرد.

یوهانس کپلر(Johannes Kepler )دانشمند، ریاضیدان و ستاره‌شناس سرشناس آلمانی است که او را پدر علم ستاره‌شناسی جدید می‌دانند. وی با تحقیق درباره ستارگان و سیارات، توانست قوانین معروف کپلر را ارائه دهد که امروزه به عنوان قوانین سه‌گانه کپلر در ستاره‌شناسی بکار می‌رود. او وقتی ادعا کرد که سیاره‌ها در مدارهای بیضوی به دور خورشید می‌چرخند و خورشید تنها نیروی اداره کننده مدارهای سیارات است، مورد اعتراض سنت‌ها و باورهایی که قرن‌ها پایدار بود قرار گرفت.

کپلر یکی از طرفداران سرسخت نظریه خورشید مرکزی یا منظومه شمسی بود.

گالیلئو گالیله( Galileo Galilei) دانشمند و مخترع سرشناس ایتالیایی در سده‌های ۱۶ و ۱۷ میلادی بود. گالیله در  فیزیک، نجوم، ریاضیات و فلسفه علم تبحر داشت و یکی از پایه‌گذاران تحول علمی و گذار به دوران دانش نوین بود.

بخشی از شهرت وی به دلیل تأیید نظریه کوپرنیک مبنی بر مرکزیت نداشتن زمین در جهان بود که منجر به محاکمه وی در دادگاه تفتیش عقاید شد. گالیله با تلسکوپی که خود ساخته بود به رصد آسمان‌ها پرداخت و توانست جزئیات سطح ماه را مشاهده کند.

در سال ۱۶۱۰، گالیله چهار قمر را که به دور مشتری می چرخیدند را کشف کرد. این نخستین باری بود که کسی جرم چرخان به دور جهانی در نزدیکی زمین را مشاهده می کرد.

در سال ۱۹۶۷ هانس آلبرخ بث از آمریکا موفق به توسعه تئوری واکنشهای هسته ای و تولید انرژی در ستارگان  شد.او کشف کرد که ستارگان با تبدیل پیوسته هیدروژن به هلیوم در هسته شان، انرژی تولید می‌کنند. پیش از اینکه بث این همجوشی هسته ایی را آشکار کند، هیچ کس نمی توانست درک کند چگونه ستاره ما می‌تواند روشنایی‌اش را میلیاردها سال ادامه دهد.

پی‌یر سیمون لاپلاس (Pierre-Simon de Laplaca) ریاضی‌دان، فیزیک‌دان، اخترشناس و فیلسوف فرانسوی بود،  که در تکمیل مکانیک سماوی بسیار همت گماشت.

وی نظریه‌ خود مبنی بر اینکه سیارات منظومه شمسی از متراکم شدن یک سحابی سرشار از گرد و غبار اطراف خورشید تازه متولد شده، پدید آمده اند را گسترش داد.

جوزپه پیاتسی (Giuseppe Piazzi) ‏ اخترشناس ایتالیایی سیاره کوتوله سرس را کشف کرد. در همان زمان، خیلی  از دانشمندان فکر می کردند که سرس سیاره ایی است که فاصله زیاد بین همسایه‌های ما را پر می‌کند، اما به سرعت متوجه شدند که سرس نیز به چندین جرم دیگر، که امروزه سیاره کوتوله نامیده می‌شوند، شباهت زیادی دارد.

ادموند هالی (Edmond Halley) منجم، ژئوفیزیک‌دان، ریاضی‌دان، هواشناس، و فیزیکدان انگلیسی بود.

او محاسبات مسیر دنباله‌داری که در سالهای ۱۵۳۱،۱۶۰۷ و ۱۶۸۲ ظاهر شده و دارای مسیر گردش مشخصی بود را منتشر کرد. او همچنین استدلال کرد که این ظهور متوالی تماما متعلق به یک دنباله دار است و به درستی پیش بینی کرد که دوباره در سال ۱۷۵۸ باز میگردد. ستاره شناسان سرانجام نخستین دنباله دار دوره ایی را به نام دنباله دار هالی، نام گذاری کردند.

سر ایزاک نیوتن Sir Isaac Newton)) فیزیک‌دان، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس، فیلسوف و شهروند انگلستان  بوده‌است. نام نیوتن با انقلاب علمی در اروپا و ارتقای نظریه خورشید-مرکزی پیوند خورده است. او نخستین کسی است که قواعد طبیعی حاکم بر گردش‌های زمینی و آسمانی را کشف کرد. وی همچنین توانست برای اثبات قانون‌های حرکت سیاره‌های کپلر برهان‌های ریاضی بیابد. در جهت بسط قوانین نامبرده، او این نظریه را مطرح کرد که مدار اجرام آسمانی مانند دنباله‌دار، لزوماً بیضوی نیست. افزون بر این‌ها، نیوتن پس از آزمایش‌های دقیق دریافت که نور سفید ترکیبی از تمام رنگ‌های موجود در رنگین کمان است. او فرضیه موجی هویگنس را درباره نور رد کرد. از دیدگاه نیوتن نور جریانی از ذرات است که از چشمه نور به بیرون فرستاده می‌شوند.

فردریک ویلیام هرشل ستاره‌شناس بریتانیایی-آلمانی است که به خاطر کشف سیاره اورانوس مشهور شد. او همچنین کاشف تابش فروسرخ نیز می‌باشد و دارای تعدادی کشفیات دیگر در زمینه ستاره‌شناسی است.

او ساخت تلسکوپ انعکاسی را با کمک خواهرش، کارولینه هرشل، آغاز کرد. با تلسکوپ بازتابی کوچک ۱۸ سانتیمتری ساخت خودش سیاره اورانوس را در سال ۱۷۸۱ کشف کرد. وی همچنین با گذراندن نور خورشید از منشور به وجود تابش فروسرخ پی برد.

کشف دو قمر سیاره زحل و دو قمر اورانوس (تیتانیا و اوبرون) نیز از کارهای فردریک ویلیام هرشل است اما او هیچ ‌یک از آنها را نام گذاری نکرد. پس از مرگ وی، این قمرها توسط پسرش جان هرشل، نامگذاری شدند.

یوهان گوتفرید گاله Johann Gottfried Galle) ) که در نهم ژوئن سال ۱۸۱۲ در برلین آلمان به دنیا آمد، ستاره‌شناس مشهوری بود که در بیست و سوم سپتامبر سال ۱۸۴۶ توانست به عنوان اولین فرد، سیاره نپتون را رصد کند.

کلاید تامبا ستاره شناس آمریکایی، در سال ۱۹۳۰ در میان تصاویر میلیون ها ستاره در حال تحقیق بود که پلوتو را در  یک جفت عکس یافت. در آن زمان، این کشف به نام نهمین سیاره منظومه شمسی نام گذاری شد، اما اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی که مرجع رسمی برای واژه‌های مربوط به اخترشناسی است، پلوتو را از سیارات منظومه شمسی خارج و عنوان «سیاره کوتوله» را به آن داد.

فریدریش ویلهلم بسل ستاره‌شناسی آلمانی بود که نقش مهمی را در پیشرفت اخترشناسی موضعی، ایفا نمود. این  شاخه از دانش ستاره‌شناسی به تعیین مکان دقیق اجسام آسمانی می‌پردازد. بسل از اختلافات منظر در محاسبه فاصله ستاره شماره ۶۱ پیکر آسمانی ماکیان (دجاجه)، استفاده نمود. بدین ترتیب، وی نخستین کسی بود که فاصله ستاره ای به غیر از خورشید را اندازه گیری کرد. بسل کار خود را با اندازه گیری فاصله بیش از ۵۰۰۰۰ ستاره، پی گیری نمود و شیوه‌هایش زمینه لازم برای محاسبه دقیق اندازه جهان را فراهم کردند.

الوان کلارک یک ستاره‌شناس آمریکایی در سال ۱۸۶۲، نخستین بار در حال آزمایش تلسکوپ ۵/۱۸ اینچی خود، همدم شباهنگ را دید و اما این همدم که به نام شباهنگ - B خوانده می‌شود خود یک معما است. در طیف‌سنجی  مشخص شد که سطح آن از خورشید ما گرمتر است اما ستاره‌ای بسیار تیره‌تر از خورشید ما می‌باشد. این موضوع نشانگر آن است که قطر همدم باید کم و در حدود ۲ درصد خورشید یعنی دو برابر زمین باشد. این مقدار از نظر نجومی مقدار بسیار کوچکی است، لذا این ستاره داغ و کوچک نام کوتوله سفید را به خود گرفت. اکنون مشخص  شده‌است که کوتوله‌های سفید، باقی‌مانده ستاره‌هایی مانند خورشید در هنگام مرگ هستند؛ بنابراین مرگ خورشید ما با تولد یک کوتوله سفید همراه است.

ویلیام هوگینس یک منجم بریتانیایی، بوسیله طیف نگاری در دهه 1860 توانست بعضی گازهای درخشان موجود در  سحابی ها را تشخیص دهد.

ویلیام هوگینس طیف سنج تازه اختراع شده را به تلسکوپش متصل کرد و با آن آسمان را رصد کرد. او به مطالعه ستاره های دوبران و آلفا شکارچی پرداخت و متوجه شد که از کلسیم، آهن، منیزیم، سدیم و عناصر دیگر تشکیل می‌شوند. این نخستین مدرکی بود که نشان می‌داد ستاره ها از موادی مانند مواد موجود درخورشید ساخته شده اند.

در دهه ۱۹۱۰، ستاره شناس دانمارکی اینار هرتز پرانگ و ستاره شناس امریکایی هنری نوریس راسل، به صورت مستقل روشنایی اصلی ستاره ها را در برابر دما یا رنگشان تعیین کردند و متوجه شدند که ستاره ها در ردیف باریکی قرار می‌گیرند که از داغ ترین و روشن ترین به سردترین و کم نورترین می رسد(همان رشته اصلی)، جایی که ستارگان بیشتر عمر خود را در آن به هم جوشی هسته ایی هیدروژن و هلیوم می پردازند.

در سال ۱۹۷۶، جاکلین بل از دانشگاه کمبریج، چندین جرم عجیب و غریب یافت که در عرض ۱ ثانیه فوران‌های  رادیویی قوی را چندین بار از خود بیرون می‌دادند.

کارل گوت جانسکی فیزیکدان و مهندس آمریکایی بود که در 1931 برای اولین بار امواج رادیویی ساطع شده از  کهکشان راه شیری را کشف کرد. او به عنوان یکی از بنیانگذاران اخترشناسی رادیویی شناخته می‌شود.

هارلو شپلی (Harlow Shapley)اخترشناس آمریکایی و نخستین کسی است که سیمایی از کهکشان را عرضه کرد که در آن مفهومی از ابعاد واقعی نشان داده شده بود.

هنریتا سوان لیویت Henrietta Swan Leavitt ) )ستاره‌شناس آمریکایی بود.خانم سوان لیویت که ناشنوا بود ابتدا توسط یکی فیزیکدانان دانشگاه هاروارد در رصدخانه هاروارد استخدام شد تا کار خسته کننده نورسنجی ستارگان را روی حجم عظیم عکسهای رصدخانه انجام دهد.

در سال ۱۹۱۲ با بررسی ۲۵ ستاره متغیر قیفاووسی در کهکشان ابر ماژلانی کوچک نوشتاری ارائه کرد و در این نوشتار او دوره تناوب این ستاره‌ها را تعیین کرد. در سال ۱۹۱۸ دو دانشمند به نامهای هارلو شیپلی و اینار هرتسپرونگ رابطه  دوره درخشندگی را برحسب قدر مطلق ستاره‌ها بیان کردند که این رابطه به معیاری برای تعیین فاصله کهکشانها تبدیل شد.