تبادل لینک هوشمند
تیمی از دانشمندان ژاپنی موفق به تولید بیماریهای شبکیه بر روی تراشه شدند.
به نقل از ساینس‌دیلی، تقریبا 80 درصد ورودی‌های حسی انسان از طریق چشم دریافت می‌شود بنابراین ابتلا به بیماریهای مزمن شبکیه که منجر به نابینایی می‌شوند، کاهش قابل‌توجه کیفیت زندگی فرد را به دنبال دارد.
چون بیماریهای شبکیه در میان کهنسالان بسیار معمول هستند، ارائه تحلیل‌های پاتولوژیکی و درمان‌های لازم برای این بیماری‌ها به موضوعی مهم در کشورهای با میانگین سنی بالا مانند ژاپن تبدیل شده است.
گرچه معمولا ارزیابی کاندیداهای دارویی برای مبارزه با بیماریهای شبکیه بر روی مدل‌های حیوانی انجام شده‌اند، نگرانی‌های زیادی در زمینه هزینه‌های این روش و محدودیت‌های انتقال داده از مدل‌های حیوانی به محیط‌های بالینی وجود دارد.
مدل‌های کشت سلولی در آزمایشگاه که جایگزینی برای مدل‌های حیوانی به شمار می‌آیند، محققان را قادر می‌سازد مولکول‌های خاصی را بررسی کنند و بیماریهای پیچیده و مزمن را بازتولید کنند.
گرچه دانشمندان مطالعات زیادی را با استفاده از فناوری "اندام بر روی تراشه" برای تولید داروها انجام داده‌اند، رویکرد اندام بر روی تراشه برای بررسی بافت‌های چشم به ندرت استفاده شده است.
در پروژه مشترک دانشکده‌های پزشکی و مهندسی در دانشگاه توهوکو، شرایط پاتولوژیکی بیماریهای شبکیه بر روی تراشه بازتولید شد.
دانشمندان حاضر نخست سلول‌های شبکیه انسان و همچنین سلول‌های اندوتلیال عروق را کشت دادند و توانستند تا حد امکان ساختار شبکیه را در آزمایشگاه بازتولید کنند.
زمانی که سلول‌های شبکیه پس از رشد در معرض بیماریهای قندی قرار گرفتند، سلول‌های اندوتلیال به سمت سلول‌های شبکیه حرکت کردند تا به آنها آسیب برسانند. این فرآیند تا حدی نورگزایی را در بیماری دژنراسیون ماکولای مرتبط با سن از نوع مرطوب، تقلید کرد.
دانشمندان معتقدند اندام روی تراشه را می‌توان برای مدل بندی بیماری‌ها و غربالگری دارویی و به عنوان جایگزینی برای مدل‌های حیوانی به کار برد.
ناسا یک موتور مخصوص فضاپیمای نسل جدید خود موسوم به "اوریون"(Orion) را تست کرد.
به نقل از اسپیس، این تست در صحرای ایالت یوتا انجام شده است و "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) اعلام کرده است که از این موتور برای جداسازی کپسول فضانوردان از موشک استفاده خواهد شد.
"اوریون" که به فارسی به معنای "شکارچی" است، جدیدترین فضاپیمای سازمان فضایی ناسا برای حمل انسان به فضا و اکتشافات دور دست از جمله سیاره مریخ است.
مراحل اجرایی این فضاپیما پس از اتمام پروژه شاتل و بازنشستگی ناوگان شاتل کلید خورد و نخستین پرواز آزمایشی بدون سرنشین خود را در ۵ دسامبر ۲۰۱۴ با موفقیت انجام داد.
این فضاپیما مانند فضاپیمای آپولو از یک کپسول حامل فضانوردان تشکیل شده است که می‌تواند به فضای ماوراء زمین به اکتشاف در سیارات دیگر و همچنین سیارک‌ها بپردازد و پس از آن با فرود به زمین به وسیله چتر نجات در اقیانوس سقوط کند.
مقامات ناسا این تست پنج ثانیه‌ای را موفقیت‌آمیز خوانده و اعلام کرده‌اند مهمترین قابلیت این موتور این است که در شرایط اضطراری نیز قابلیت فعال شدن را دارد.
برای مثال در صورتی که عملکرد موشک با اختلال مواجه شود و یا خطر انفجار آن وجود داشته باشد این موتور به منزله یک سامانه خروج اضطراری عمل خواهد کرد و کپسول را از موشک جدا خواهد نمود.
این موتور 5.6 متر ارتفاع و حدود یک متر قطر دارد و می‌تواند وزن 240 تن را تا ارتفاع 91 هزار و 400 متری پرتاب کند.
تست‌های این موتور در سه مرحله انجام می‌شود که مرحله بعدی آن در سال 2018 خواهد بود و مرحله سوم نیز در سال 2019 اجرا خواهد شد.
به گفته سازمان رسمی فضایی چین، آزمایشگاه فضایی "تیانگونگ-2" (Tiangong-2) و فضاپیمای "تیانژو-1" (Tianzhou-1) دومین آزمایش سوخت‌گیری را با موفقیت پشت‌سر گذاشتند.
به نقل از اسپیس، بر اساس اعلام سازمان رسمی فضایی چین، آزمایشگاه فضایی "تیانگونگ-2" و فضاپیمای "تیانژو-1" با موفقیت به هم متصل شده و توانستند برای دومین بار سوخت‌گیری نمایند.
این سوخت‌گیری رباتیک برای دومین بار با اضافه کردن نتایج و تجربه‌های فنی از اولین سوخت‌گیری انجام شد.
"تیانژو-1" اولین فضاپیمای باری (کشتی فضایی) کشور چین است که بیستم آوریل از پایگاه فضایی "ونچنگ" (Wenchang) در ایالت هاینان واقع در جنوب چین پرتاب شد و در مدار زمین قرار گرفت.
"تیانژو-1" بایستی دو ماه در فضا پرواز کند و طبق برنامه نیاز به 3 بار سوخت‌گیری دارد.
هر بار سوخت‌گیری نیازمند پیمایش 29 مرحله مقدماتی است و طی این مراحل چندین روز به طول می‌انجامد.
سوخت‌گیری در حال گردش در مدار زمین برای سازمان فضایی چین یک اولویت تلقی می‌شود و این سازمان قصد دارد تا اواسط دهه آینده صاحب یک ایستگاه فضایی ملی و یک مجموعه چند منظوره در مدار زمین باشد.
محققان دریافتند که روغن فُک می‌تواند عامل بالقوه‌ای در ترمیم عصب‌های بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 باشد.
به نقل از ساینس‌دیلی، محققان مرکز علوم اعصاب "کرمبیل" (Krembil) تورنتو کانادا دریافتند که روغن به دست آمده از فُک قابلیت ترمیم اعصاب و درمان بیماری مبتلایان به دیابت نوع 1 را دارد.
دیابت نوع ۱ که در گذشته دیابت وابسته به انسولین نامیده می‌شد، هر سنی را دربر می‌گیرد اما در کودکان و جوانان شایع‌تر است. بدن افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ قادر به تولید انسولین کافی نمی‌باشد. این نوع دربرگیرنده 5 تا 10 درصد از انواع دیابت است. در این نوع از دیابت تخریب سلولی سلول‌های بتا در پانکراس اتفاق می‌افتد.
در دیابت نوع ۱، پانکراس هیچ انسولینی ترشح نمی‌کند، انسولین هورمونی است که بدن را قادر می‌سازد تا گلوکز موجود در غذا را به انرژی تبدیل کند.
محققان می‌گویند بیمارانی که مکمل امگا 3 به دست آمده از روغن فُک را مصرف کردند با افزایش طول فیبر عصبی قرنیه مواجه گشته‌اند.
40 بیمار در این پژوهش مشارکت داشتند که طی بیش از یک سال روزی 2 مرتبه این مکمل را مصرف می‌کردند.
فیبر عصبی قرنیه در قسمت جلو چشم قرار دارد. قرنیه از بیشترین اعصاب میان تمام اندام بدن برخوردار است.
کارشناسان می‌گویند وقوع هر آسیبی به اعصاب موجود در قرنیه می‌تواند عاملی در روند ابتلا به دیابت نوع 1 باشد.
به همین دلیل با مصرف مکمل روغن فُک می‌توان موجب تقویت و ترمیم اعصاب قرنیه و جلوگیری و درمان دیابت نوع 1 شد.
تکرر ادرار، پرنوشی، تشنگی و خشکی غیرطبیعی دهان، خستگی مفرط یا کمبود انرژی، خشکی و خارش پوست عفونت‌های عودکننده و از بین رفتن حس بخش‌های انتهایی اندام‌ها یا احساس گز گز و مور مور در آنها از علایم ابتلا به دیابت نوع 1 است.
در حال حاضر درمان قطعی برای دیابت نوع 1 وجود ندارد اما انجمن دیابت کانادا با سرمایه‌گذاری در این بخش به دنبال ابداع و توسعه روش‌هایی برای درمان دیابت است و امیدوار است این رویا در آینده‌ای نزدیک به حقیقت بپیوندد.
دانشمندان دریافته‌اند که با مطالعه اثرات تخریبی دود دخانیات بر DNA افراد می‌توان از ابتلا به سرطان جلوگیری کرد.
به نقل از پایگاه نیوز مدیکال، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کارولینای شمالی آمریکا با بررسی تاثیر مخربی که دود سیگار و انواع دخانیات بر روی DNA افراد می‌گذارد دریافتند می‌توان از این شناخت برای پیشگیری از ابتلا به سرطان‌های ناشی از دود دخانیات اقدام کرد.
مطالعه اثراتی که دود دخانیات بر روی DNA افراد می‌گذارد به دانشمندان کمک می‌کند تا علت بروز و ابتلا به انواع سرطان‌هایی که از استعمال یا استشمام دود دخانیات حاصل می‌شود را شناسایی کرده و بتوانند از وقوع آن جلوگیری کنند.
گروه تحقیقاتی موفق به ابداع تکنیک مفیدی برای نقشه‌برداری از یک ژنوم که در حال بازیابی و بازسازی به سبب آسیب ناشی از دود دخانیات (BPDE) است، شدند.
ژنوم (Genome) انسان همه ماده ژنتیکی یک فرد است که در اصل محتوای ژنتیکی یاخته آن فرد که شامل DNA هسته،کلروپلاست و میتوکندری است، می‌باشد. ژنوم دستورالعمل‌های ارثی برای ساخت، پیشبرد و نگهداری یک موجود زنده را دارا می‌باشد.
"BPDE" یا هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه، ترکیبی است که از سوختن ناقص توتون و تنباکو حاصل می شود و سرطان‌زا می‌باشد.
محققان بر این باورند که شناخت دقیق چگونگی تخریب DNA توسط "BPDE" به آنها کمک می‌کند تا نحوه آغاز سرطان‌های ناشی از دود دخانیات و جلوگیری از آنها را دریابند.
دکتر عزیز سانکار دانشمند برنده جایزه نوبل در بیانیه‌ای اعلام کرد که این ماده سرطان‌زا موجب مرگ 30 درصد از درگذشتگان در آمریکا بر اثر ابتلا به سرطان شده است. این هشداری جدی است مبنی بر این که استعمال دخانیات و یا قرار گرفتن در معرض دود آن تا چه اندازه خطرناک و مضر است.
این پژوهش به دانشمندان کمک می‌کند تا برای ترمیم ژنوم‌ها داروهای موثر بسازند.
به گفته کارشناسان اغلب کسانی که دخانیات مصرف می‌کنند به تاثیرات غیرعادی و پنهان آن بر روی بدنشان آگاهی ندارند. برای مثال بسیاری نمی‌دانند که براساس تحقیقات انجام گرفته، استعمال دخانیات احتمال ابتلا به سرطان پوست را افزایش می‌دهد.
شب قدر همان شبى است كه در تمام سال شبى به خوبى و فضيلت آن نمى‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدير امور سال مشخص مى‌شود. 
در بازار خودروهای فوق لوکس، به نظر می‌رسد یک خودرو در مقایسه با دیگران در جایگاه بالاتری قرار دارد و آن مدل،میباخ S 560 4Matic است. این خودرو مجهز به یک پیشرانه‌ی هشت سیلندر VV شکل است که با استفاده از توربوشارژر می‌تواند ۴۶۹ اسب بخار قدرت و ۷۰۰ نیوتون متر گشتاور تولید کند. توانایی‌های این میباخ تنها در بخش فنی آن نیستY بلکه از هر جنبه‌ای به آن نگاه کنید، حرف‌های بسیاری در دنیای لاکچری و خودروهای خاص برای گفتن دارد.
این خودروی سدان سوپر لوکس در حال حاضر فیس لیفت و بروزرسانی خود را تجربه می‌کند و بارزترین تغییر آن نسبت به قبل، استفاده‌ی بیشتر از قطعات کرومی است که جلوه‌ای لوکس‌تر از قبل، به این خودرو داده است. به‌صورت سفارشی می‌توان لوگوی میباخ را روی جلوپنجره‌ی این خودرو سفارش داد و دیگر تغییرات، شامل ورودی‌های هوای بزرگ‌تر و سپر پهن‌تر هستند که نمایی خشن‌تر به بخش جلویی این خودرو بخشیده‌اند. در قسمت عقب میباخ جدید، چراغ‌ها حالتی کریستالی دارند که جلوه‌ی آنها را چه در شب و چه در روز دوچندان کرده است. چیدمان داخلی چراغ‌های عقبی هم تغییر کرده و از سه خط افقی تشکیل شده است.
در زیر کاپوت کشیده و بزرگ مرسدس میباخ S 560 4Matic، یکی از کم‌مصرف‌ترین و برترین پیشرانه‌های هشت سیلندر بنزینی جهان وجود دارد؛ به‌طوری که راندمان آن فوق‌العاده بالا است و مصرف سوخت آن بیشتر به پیشرانه‌های ۴ سیلندر شباهت دارد. به لطف استفاده از جدیدترین فناوری‌ها در این پیشرانه، مصرف سوخت رسمی این خودرو توسط سازنده تنها ۹.۳ لیتر در هر صد کیلومتر عنوان شده و میزان انتشار گاز دی‌اکسید کربن، تنها ۲۰۹ گرم در هر کیلومتر است.
پیشرانه‌ی این خودرو طوری طراحی شده است تا در زمان عدم نیاز به قدرت بالا، بتواند تعدادی از سیلندرها را غیر فعال کند. همچنین به لطف استفاده از فناوری اختصاصی CAMTRONIC که یک سیستم لیفت متغیر سوپاپ است، مرسدس توانسته راندمان کلی بالاتری داشته باشد. به این ترتیب قدرت تولیدی پیشرانه‌ی S 560 به ۴۶۹ اسب بخار سیده است.
راحتی و ایمنی همواره بخشی جدایی‌ناپذیر از برند میباخ بوده‌اند. مرسدس میباخ S 560 4Matic نیز که بر اساس خودروی مرسدس بنز S کلاس ۲۰۱۸ ساخته شده است، از این قاعده مستثنا نیست و آخرین فناوری‌های هوشمند ایمنی و سیستم‌های پیشرفته‌ی کمکی راننده را می‌توان در آن مشاهده کرد. این سیستم‌ها این توانایی را دارند که با استفاده از نقشه، خود را برای مسیر سفر آماده کنند تا سفری هرچه راحت‌تر و ایمن‌تر را با این خودرو تجربه کنید.
سیستم رادار کروز کنترل DISTRONIC در این خودرو وجود دارد که در کنار سیستم کمکی فرمان فعال می‌تواند سطوح بسیار بالایی از یک رانندگی ایمن را ارائه دهد. با وجود چنین سامانه‌هایی این خودرو می‌تواند به‌صورت هوشمند سرعت خود را تنظیم کند و سر پیچ‌ها تقاطع‌ها نیز آمادگی لازم برای واکنش داشته باشد. منویی با نام Assistance Graphics نیز در پنل مقابل راننده وجود دارد که می‌توان با فعال‌سازی آن، در یک نگاه نحوه‌ی عملکرد و شرایط کارکرد کلیه‌ی سیستم‌های کمکی را که در آن لحظه فعال و مشغول انجام وظیفه هستند، مشاهده کرد.
اطلاعات مورد نیاز راننده به‌صورت آیکون‌هایی در مقابل وی به نمایش درمی‌آیند و سایر اطلاعات نیز به کمک سیستم نمایشگر روی شیشه (Head-up Display) به نمایش درمی‌آیند. کنترل تمامی این سیستم‌ها از روی غربیلک فرمان میسر است.
دیگر امکانات مرسدس میباخ S 560 شامل یک نمایشگر واید اسکرین بزرگ روی داشبورد و سیستم شارژر بدون سیم تلفن همراه می‌شوند. نمایشگرهای کابین عقب نیز عملکردی یکپارچه با نمایشگر مقابل راننده دارند و هر دوی آنها روی یک استند قرار داده شده‌اند، ضمن اینکه نمایشگر بزرگ بالای کنسول مرکزی، برای سرنشینان ردیف عقب قابل مشاهده است.
این خودرو نخستین بار در نمایشگاه خودروی شانگهای که در فصل بهار برگزار شده بود، رونمایی شد. در داخل کابین، به‌محض اینکه اولین قدم را به داخل خودرو بگذارید متوجه خواهید شد که میباخ بالاترین سطوح شخصی‌سازی و کیفیت را در این خودرو پیاده کرده است، از چرم تودوزی گرفته تا چوب‌کاری ماهرانه‌ی به‌کاررفته در داخل کابین. هر طور فکر کنید، امکان انجام چوب‌کاری و چرم‌دوزی بهتر از این وجود ندارد.
پکیجی با نام شوفر نیز برای خریداران این خودرو قابل انتخاب است که با سفارش آن فضای پای سرنشینان عقب به طرز شگفت‌انگیزی افزایش خواهد یافت. سیستمی با نام ENERGIZING Comfort Control در میباخ وجود دارد که برای اولین بار معرفی شده است و راحتی بسیار خوبی در سفرهای طولانی برای سرنشینان به ارمغان می‌آورد. این سامانه شامل بخش‌های مختلفی از جمله سیستم ترموترونیک است که یک سیستم ماساژ ويژه برای سرنشینان عقب است و هم‌زمان اقدام به معطر سازی فضای کابین می‌کند.
این سیستم در زمان کار کردن حتی موزیک‌های آرامش‌بخش و سایر متدهایی را که در راحتی و آرامش هر چه بیشتر سرنشینان تأثیر دارند، به کار می‌گیرد. تنظیمات این بخش، به‌صورت گرافیکیروی نمایشگر بالای سر سرنشینان عقبی به نمایش درمی‌آید. سیستم ENERGIZING Comfort Conrtol در کنار مواردی که گفته شد، اقدام به کنترل نورپردازی مخفی کابین می‌کند تا فضای داخلی، آرامش‌بخش‌تر از قبل باشد. نوع نورپردازی کابین را می‌توان یک اثر هنری نامید که تنظیمات گوناگون و البته رنگ‌های بسیار متنوعی را شامل می‌شود.
این روزها دانشمندان علاوه بر مطالعه‌ی جهان واقعی، بر مدل‌های شبیه‌سازی نیز برای درک بهتر گذشته و آینده‌ی پیش روی جهان تکیه می‌کنند. حال گروهی از دانشمندان اعلام کرده‌اند که جهان را در بزرگ‌ترین مقیاس ممکن به‌صورت شبیه‌سازی شده خلق کرده‌اند. دانشمندان برای این کار، از یک ابر رایانه بسیار قدرتمند استفاده کرده‌اند تا بتوانند ۲۵ میلیون کهکشان را به‌صورت مجازی مدل‌سازی کنند و آنها را به کمک محاسباتی که روی ۲ تریلیون ذره دیجیتال انجام شده است، در کنار یکدیگر قرار داده‌اند. حجم داده‌هایی که این شبیه‌سازی ایجاد کرده است، در ذهن نمی‌گنجد.
این شبیه‌سازی در واقع توسط اختر فیزیک‌دانان دانشگاه زوریخ در سوئیس توسعه یافته و قرار است که برای سنجش آزمایش‌هایی که توسط تجهیزات ماهواره‌ی Eucild انجام می‌شوند، مورد استفاده قرار گیرد. ماهواره Eucild در سال ۲۰۲۰ به فضا پرتاب می‌شود و هدف از پرتاب آن، بررسی رمز و رازهای ماده‌ی تاریک و انرژی تاریک موجود در جهان است. رومَن تِسیِر، یکی از اعضای گروه توسعه‌دهنده این شبیه‌ساز، می‌گوید:
ماهیت انرژی تاریک، یکی از اساسی‌ترین معماهای حل‌نشده در علم مدرن به شمار می‌رود.
ماهواره Eucild نمی‌تواند ماده‌ی تاریک را به‌طور مستقیم مشاهده کند، زیرا ماده‌ی تاریک به‌شدت گریزان است؛ اما این ماهواره می‌تواند تأثیرات ماده‌ی تاریک بر کل جهان را مشاهده کند و با محاسباتی که در این نسخه شبیه‌سازی شده انجام می‌شوند، به ماهواره تفهیم می‌کنند که دقیقاً به دنبال چه چیزهایی باشد. پژوهشگرانی که در توسعه این شبیه‌ساز نقش داشته‌اند، می‌گویند:
هر چه پیش‌بینی‌های نظری دقیق‌تر باشند، باعث می‌شوند که شبیه‌سازهای عالم در مقیاس‌های بسیار بزرگ، بتوانند در آینده رموز مختلف عالم تاریک را آشکار کنند.
برای دستیابی به بهترین دقت ممکن در شبیه‌سازی، دانشمندان به مدت ۳ سال روی توسعه‌ی یک مدل جدید که با نامPKDGRAV3 شناخته می‌شود کار کرده‌اند. این مدل جدید به‌گونه‌ای طراحی شده است که بتواند به بهترین شکل ممکن روی معماری جدیدترین ابر رایانه‌ها اجرا شود. به لطف دقت بالایی که در بهینه‌سازی الگوریتم‌ها صورت گرفته است، گروه توسعه‌دهنده توانسته زمان لازم برای بارگذاری و مشاهدهی تاریخ ۱۳.۸ میلیارد ساله‌ی جهان (از زمان مه‌بانگ) را به شکل چشمگیری کاهش دهد. وقتی که دانشمندان کدهای این شبیه‌ساز را روی ابر رایانه Piz Daint که در مرکز ملی ابر رایانه‌ای سوئیس واقع شده است اجرا کردند، تمام کدها و شبیه‌ساز تاریخ ۱۳.۸ میلیارد ساله جهان در مدت‌زمان ۸۰۰ ساعت اجرا و آماده مشاهده شدند.
محاسباتی که این شبیه‌سازی اجرا می‌کند، چگونگی تکامل ماده‌ی تاریک تحت گرانش خود و تشکیل هاله‌ی ماده تاریک را تجزیه و تحلیل می‌کند. ماهواره Euclidd در دهه‌ی آینده رسماً کار خود را در فضا آغاز می‌کند و نوری را که از میلیاردها کهکشان تابش می‌شود، ثبت خواهد کرد؛ اما آنچه این ماهواره واقعاً به دنبال آن است، بررسی ایجاد تغییرات کوچک در این نورها توسط ماده‌ی تاریک خواهد بود.
با توجه به مشاهداتی که از چگونگی انبساط عالم صورت گرفته است، دانشمندان بر این باورند که ماده‌ی تاریک و انرژی تاریک چیزی در حدود ۹۵ درصد از عالم را در بر گرفته‌اند و ما نمی‌توانیم آنها را مشاهده کنیم و چیزی که می‌بینیم در واقع ۵ درصد از ماده‌ی تشکیل‌دهنده‌ی جهان است. وقتی که ماهواره Euclid به فضا پرتاب شود، می‌تواند نگاهی نزدیک‌تر به ماده‌ی تاریک داشته باشد و این شبیه‌ساز جدید نیز به ماهواره کمک می‌کند تا بتواند از آنچه اندازه‌گیری می‌کند درک بهتری به دست آورد.
یواخیم اِشتادل، یکی از اعضای گروه توسعه‌دهنده شبیه‌ساز، می‌گوید:
ماهواره Euclid می‌تواند یک نقشه توموگرافی را از جهان ایجاد کند و در بیش از ۱۰ میلیارد سال تاریخ تکامل کیهان به عقب بازگردد.
امروزه به لطف پیشرفت‌های بسیار خوبی که در مشاهدهی اعماق فضا در فراسوهای عالم داشته‌ایم و سرعتی که در پردازش داده‌های شبیه‌سازی عالم و بازگشت به گذشته آن به دست آورده‌ایم، بیش از هر زمان دیگری به شکار ماده تاریک نزدیک شده‌ایم.
نتایج این پژوهش بسیار مهم، در نشریه‌ی Computational Astrophysics and Cosmology منتشر شده است.
گوگل به‌تازگی برنامه‌ی راهنمای محلی سرویس نقشه‌های خود را به‌روزرسانی و بخش جوایز و سطوح کاربری را به این برنامه اضافه کرده است. حالا این شرکت اپلیکیشن گوگل مپز را با ارائه‌ی یک سری قابلیت جدید آپدیت کرده است. یکی از مهمترین ویژگی‌های جدیدی که اکنون در گوگل مپز فعال شده، امکان ردیابی لحظه‌ای موقعیت مکانی افراد است.
این امکان جدید برای مواقعی مناسب است که فرضا دوست شما در دیدار از پیش تعیین‌شده‌تان دیر کند و شما نیاز به ردیابی موقعیت مکانی وی داشته باشید تا بتوانید با روشی آسان‌تر موقعیت دقیق یکدیگر را به‌طور لحظه‌ای مشاهده کنید.
نکته‌ی مهمی که باید به آن اشاره کنیم این است که کاربر می‌تواند دقیقا تعیین کند موقعیت مکانی لحظه‌ای وی برای چه کسانی و تا چه مسافتی به اشتراک گذاشته شود.
امکان به اشتراک‌گذاری موقعیت مکانی لحظه‌ای از ۱۵ دقیقه تا سه روز وجود دارد. همچنین می‌توان این زمان را تعیین نشده قرار داد و در این شرایط اشتراک‌گذاری موقعیت مکانی تا زمانی که کاربر به‌صورت دستی این ویژگی را غیرفعال کند، ادامه خواهد داشت.
امکان مشاهدهی موقعیت مکانی به اشتراک‌گذاری شده توسط یک کاربر فقط برای افرادی که لینک منحصربه‌فرد مخصوص را دارند فراهم است. به این ترتیب برای دادن دسترسی به هر فرد باید یک لینک جداگانه برای وی ایجاد کنید. همچنین امکان غیرفعال کردن هر یک از این لینک‌ها در هر زمانی توسط شخص سازنده وجود دارد.
چگونه از قابلیت اشتراک‌گذاری موقعیت مکانی لحظه‌ای گوگل مپز استفاده کنیم؟
ویژگی جدید مورد بحث برای نسخه‌ی اندروید و آی‌او‌اس اپلیکیشن گوگل مپز ارائه شده است و برای دسترسی به آن باید منوی کشویی داخل این اپ را باز کنید.
سپس شما باید با سیاست‌های مربوط به موقعیت مکانی موافقت کنید. در گام بعد سرویس موقعیت‌یابی دستگاهتان روشن خواهد شد و یک لینک مخصوص برای دسترسی به آن در اختیارتان قرار می‌گیرد.
در این مرحله کاربر می‌تواند لینک تولیدشده در گام قبل را از طریق تمامی راه‌های ارتباطی و اپلیکیشن‌های پیام‌رسانی و شبکه‌های اجتماعی برای دوستان خود ارسال کند. شخص دریافت‌کننده می‌تواند با کلیک روی لینک یادشده، موقعیت مکانی لحظه‌ای شما را روی سرویس نقشه‌های گوگل مشاهده کند. همچنین لینک‌های اشتراک‌گذاری شده را می‌توان در حساب کاربری گوگل مپز افراد دریافت‌کننده، مشاهده کرد.
در جریان به اشتراک‌گذاری لحظه‌ای موقعیت مکانی، زمان تقریبی پیش‌بینی شده برای رسیدن شما به مقصد توسط اپلیکیشن مپز گوگل به شخص دریافت‌کننده‌ی لینک نشان داده خواهد شد و پس از رسیدن به مقصد، این امکان به حالت غیر فعال درخواهد آمد.
قابلیت جدید اضافه‌شده به سرویس گوگل مپز در شرایط مختلف می‌تواند بسیار مفید و کاربردی باشد؛ به‌عنوان مثال زمانی که با دوستان خود برنامه‌ریزی کرده‌اید تا یکدیگر را در یک مکان خاص ملاقات کنید و می‌خواهید از موقعیت مکانی دقیق یکدیگر آگاهی داشته باشید.
نظر شما در مورد اضافه شدن قابلیت ردیابی لحظه‌ای موقعیت مکانی در سرویس نقشه‌های گوگل چیست؟
پژوهشگران دانشگاه ویسکانسین-مدیسن به‌تازگی نشان داده‌اند که کهکشان راه شیری در ناحیه‌ای از جهان قرار گرفته که تقریباً خالی از هرگونه ماده است. با این حال، دانشمندان می‌گویند قرار داشتن در این پوچی بزرگ چندان هم ناخوشایند نیست؛ زیرا می‌تواند به برطرف کردن اختلافاتی که در اندازه‌گیری نرخ انبساط عالم وجود دارند، کمک کند.
برای آنکه درک بهتری از شکل ظاهری جهان داشته باشید، کافی است آن را همانند پنیر سوئیسی در نظر بگیرید. اندازه سوراخ‌ها یا همان نواحی پوچ در ماده‌ی عالم، بسیار بزرگ است و شاید غیرقابل تصور باشد. یکی از این نواحی بزرگ، ناحیه‌ای سرد به نام «اَبَر پوچی» یا Supervoid است که در تابش زمینه کیهانی شناسایی شد. طبق اطلاعاتی که تا به امروز به دست آورده‌ایم، می‌دانیم که کهکشان‌ها توسط رشته‌هایی از ماده‌ی تاریک به یکدیگر متصل هستند. این یعنی کهکشان راه شیری در یکی از این نواحی پوچ قرار گرفته است و دانشمندان به‌طور خاص، این ناحیه را «پوچی KBC» نام‌گذاری کرده‌اند. در جریان مطالعه‌ی گسترده‌ای که در سال ۲۰۱۳ انجام شد، دانشمندان به این موضوع پی بردند که پوچی KBC بر خلاف دیگر نواحی پوچ در عالم، مقادیر بسیار اندکی از ماده را در خود جای داده است. گویا کهکشان ما در یک مرداب کیهانی یا حاشیه بیرونی قرار گرفته است.
پژوهشی که امسال توسط دانشمندان دانشگاه ویسکانسین-مدیسن صورت گرفته است، مهر تأییدی بر پژوهش قبلی می‌زند و نشان می‌دهد که کهکشان راه شیری در یک ناحیه‌ی پوچ بسیار بزرگ قرار گرفته است. با این حال، دانشمندان می‌گویند قرار داشتن در پوچی KBC چندان هم نگران‌کننده نیست و می‌تواند به برطرف کردن اختلاف‌هایی که در اندازه‌گیری نرخ انبساط عالم (ثابت هابل) وجود دارند، کمک کند.
آیا عالم در حال انبساط است؟
برای اندازه‌گیری انبساط عالم، دو روش وجود دارد. اولین روش، استفاده از تلسکوپ فضایی هابل و تکیه بر اندازه‌گیری‌های محلی است؛ یعنی این تلسکوپ برای اندازه‌گیری انبساط عالم، به مشاهدات خود از انفجارهای ابرنواختری که در کهکشان‌های نزدیک روی می‌دهند تکیه می‌کند. دومین روش که آن را اندازه‌گیری در مقیاس کیهان می‌نامیم؛ استفاده از داده‌های جمع‌آوری شده تابش زمینه کیهانی (CMB) توسط رصدخانه پلانک است.
یکی از دلایل وجود اختلاف در اندازه‌گیری‌های ثابت هابل، تفاوت‌هایی است که در زمان وجود دارند. تلسکوپ فضایی هابل بر مشاهدات خود از اجرامی که از نظر زمانی به ما نزدیک‌تر هستند تکیه می‌کند و این در حالی است که تابش زمینه کیهانی، از زمان‌های بسیار دور و دوران جوانی عالم در حال تابش است.
بِن هاشایت، پژوهشگر ارشد از دانشگاه ویسکانسین-مدیسن، می‌گوید:
فرقی نمی‌کند که شما از کدام روش برای اندازه‌گیری نرخ انبساط عالم استفاده می‌کنید؛ زیرا در جهان امروز، شما تقریباً نتیجه‌ای یکسان برای نرخ انبساط عالم به دست می‌آورید. خوشبختانه قرار داشتن در یک ناحیه‌ی پوچ بسیار بزرگ می‌تواند به برطرف کردن اختلافات جزئی که در اندازه‌گیری نرخ انبساط عالم وجود دارند کمک کند و ما را به یک عدد واقعی برساند.
به عبارت ساده‌تر، قرار داشتن در یک ناحیه‌ی پوچ بسیار بزرگ که ماده‌ی بسیار کمی در آن وجود دارد، روی اندازه‌گیری‌های تلسکوپ فضایی هابل که بر پایه‌ی مشاهدات ابرنواختری در کهکشان‌ها هستند تأثیر می‌گذارد؛ اما اندازه‌گیری‌هایی که توسط روش CMB انجام شده‌اند، تغییر نخواهند کرد.
نتایج این پژوهش در نشست امسال American Astronomical Society ارائه شده است.
.: Weblog Themes By Pichak :.