تبادل لینک هوشمند شاید به این دلیل که این پیست آلمانی به عنوان مشکل‌ترین مسیر مسابقه در دنیا شناخته می‌شود. در ادامه، بر اساس ویدیوهای رسمی و معتبر، ۱۰ نمونه از سریعترین خودروهایی را بررسی می‌کنیم که تاکنون در نوربرگ‌رینگ حاضر بوده‌اند.
لامبورگینی اوراکان پرفورمنته
6:52.01
به لطف یک سیستم جدید آئرودینامیک هوشمند و پیشرانه ۶۴۰ اسب‌بخار، لامبورگینی اوراکان پرفورمنته تبدیل به سریعترین خودروی تولیدی در نوربرگ‌رینگ شده است. زمان ثبت‌شده توسط این مدل به اندازه ۲۸ ثانیه کمتر از مدل استاندارد «اوراکان» است. لامبورگینی در عین حال، داده‌های مربوط به این زمان فوق‌العاده را در اختیار قرار داده است.
پورشه 918 اسپایدر
6:57.00
تا قبل از اینکه رکورد نوربرگ‌رینگ توسط اوراکان پرفورمنته شکسته شود، پورشه 918 اسپایدر به مدت ۴ سال رکورد خودروهای تولیدی را در این پیست در اختیار داشت. 918 با استفاده از یک پیشرانه هیبریدی ۸۸۷ اسب‌بخاری متشکل از یک موتور الکتریکی در آکسل جلو که چسبندگی فوق‌العاده‌ای را برایش به همراه داشته، موفق به ثبت این زمان شده است.
لامبورگینی اونتادور LP 750-4 SV
6:59.73
اونتادور LP 750-4 SV یک نسخه سبک‌تر و گستاخ‌تر از مدل استاندارد اونتادور است؛ خودرویی که در حالت استاندارد نیز می‌تواند زمانی معادل 7:25.00 را در نوربرگ‌رینگ ثبت کند. اصلاحات بیشتر در زمینه آئرودینامیک بدنه باعث شده‌اند تا مقاومت هوا در برابر حرکت خودرو باز هم کمتر شود، و البته افزایش سطح قدرت موتور 6.5 لیتری V12 نیز در این زمینه بی‌تأثیر نبوده است. بسیار شگفت‌انگیز است که یک وسیله نقلیه با این ابعاد، به این اندازه سریع باشد.
نیسان GT-R نیسمو
7:08.68
GT-R شاید پا به سن گذاشته باشد، امّا نمی‌توان عملکرد دیوانه‌کننده نسخه با قدرت نزدیک به ۶۰۰ اسب‌بخار نیسمو را از یاد برد. این خودرو علاوه بر داشتن سطح قدرت بالاتر نسبت به مدل استاندارد GT-R، مجموعه‌ای از آپگریدهای شاسی و تایرها را به همراه دارد و مسلماً بهبود قابل‌توجهی نسبت به GT-R مدل ۲۰۱۵ با زمان 7:19.10 پیدا کرده است.
مرسدس-اِی‌ام‌جی GT R
7:10.92
در تستی که اخیراً توسط مجله آلمانی Sport Auto صورت گرفته، مرسدس-اِی‌ام‌جی GT R چیزی بیشتر از لقب «هیولای جهنم سبز» نشان داده است. مطمئناً پتانسیل GT R بیشتر از این است؛ چرا که این تست کاملاً تحت‌نظر کارخانه صورت نگرفته و برخی خودروهای دیگر نیز در هنگام تست در پیست حضور داشته‌اند. این در حالی است که مرسدس-اِی‌ام‌جی بر روی یک هایپرکار با پیشرانه فرمول یک نیز کار می‌کند که گفته می‌شود تمام رکوردهای نوربرگ‌رینگ را از «لامبورگینی» خواهد گرفت.
داج وایپر SRT10 ACR
7:12.13
وایپر SRT10 ACR که بیشتر یک خودروی پیست است تا یک خودروی جاده‌ای، مجهز به یک موتور 8.4 لیتری V10 با قدرت ۶۰۰ اسب‌بخار است. یک اسپلیتر مسابقه‌ای در جلو از جنس فیبر کربن، بال عقب و شوک‌های مسابقه‌ای قابل‌تنظیم، همگی به قدرت این خودرو در میدان مسابقه افزوده‌اند. در نتیجه، SRT10 ACR تبدیل به سریعترین خودروی تولیدی امریکا در نوربرگ‌رینگ شده است.
پورشه 911 GT3
7:12.17
آخرین مدل پورشه 911 GT3 درست در میانه جدول برترین‌ها قرار دارد. اما نباد فراموش کرد که این خودرو قدرت کمتری نسبت به این رقبا دارد و البته نسبت به نسل پیشین خود نیز توانسته 12.3 ثانیه رکورد بهتری را ثبت نماید. هرچند قدرت آن تنها 25 اسب بخار افزایش یافته است.
لکسوس LFA نوربرگ‌رینگ ادیشن
7:14.64
همانند GT-R نیسمو، LFA نوربرگ‌رینگ پکیج نیز به عنوان یک نسخه ویژه و با تمرکز بر پیست ارائه شده است. از جمله تغییرات این مدل می‌توان به ۱۰ اسب‌بخار اضافه برای پیشرانه و رساندن قدرت V10 به ۵۶۲ اسب‌بخار، یک اسپلیتر جلو با ابعاد بزرگتر، یک اسپویلر بزرگتر و باله‌های کوچک در کنار بدنه اشاره کرد. این خودرو شاید سریعترین خودروی خیابانی در نوربرگ‌رینگ نباشد، امّا شاید بهترین صدا را در بین آنها تولید می‌کند.
شورولت کامارو ZL1 1LE
7:16.04
نسخه معمولی! کامارو ZL1 در زمانی برابر 7:29.6 یک دور پیست در نوربرگ‌رینگ را کامل می‌کند، امّا مدل آماده‌تر ZL1 1LE عملکردی برجسته‌تر در «نوردش‌لایفه» دارد. با هدایت مهندس سواری و هندلینگ کامارو، بیل وایز (Bill Wise)، مدل ZL1 1LE می‌تواند زمانی برابر 7:16.04 را ثبت کند. در نتیجه، این خودرو تبدیل به سریعترین کاماروی ساخته‌شده تاکنون و یکی از سریعترین مدل‌های با گیربکس دستی در دنیا شده است.
شورولت کوروت ZR1 C6
7:19.63
آخرین نسل کوروت ZR1، یک خودروی امریکایی است که از نظر قیمت، نسبت به رقبای با کیفیت اروپایی‌اش برتری دارد. وقتی جیم مِرو (Jim Mero) در پشت فرمان کوروت می‌نشیند، ZR1 یک زمان قابل‌توجه از خود به جای می‌گذارد که نسبت به 7:22.68 در C6 Z06 بهبود پیدا کرده است. باید منتظر ماند و دید که مدل جدید ZR1 چه عملکردی در نوربرگ‌رینگ خواهد داشت.
منجمان دانشگاه کمبریج موفق به کشف کوچک‌ترین ستاره کیهان شدند.
به نقل از دیلی‌میل، این جرم کیهانی فقط اندکی بزرگتر از زحل است و کشش گرانشی سطح آن 300 برابر قوی‌تر از جاذبه‌ای است که انسان روی زمین حس می‌کند.
ستاره جدید EBLM J0555-57Ab نام گرفته و به دانشمندان در جستجوی حیات بیگانه کمک خواهد کرد. ستاره‌های کم‌نور و کوچک، کاندیداهای ایده‌آلی برای شناسایی سیاره‌های به اندازه زمین هستند. این سیارات ممکن است بر روی سطح‌شان آب مایع داشته باشند و چنین عنصری برای شکل‌گیری حیات بیگانه کلیدی است.
دانشمندان برای شناسایی سیارات شبیه زمین، به اندازه‌گیری تیرگی(کم‌نوری) ستاره‌ای نیاز دارند که سیاره‌ها از مقابل آن عبور می‌کنند. این عمل برای ستاره‌های دارای اندازه معمولی تقریبا غیرممکن است زیرا آنها بیش از حد شفافند و سیاراتی که حول‌شان مدارگردی می‌کنند هیچ تیرگی قابل تشخیصی ایجاد نمی‌کنند. با این حال، ستاره‌های کوچکی مانند EBLM J0555-57Ab به اندازه کافی کم‌نور هستند تا بتوان اندازه و جو سیستم‌های سیاره‌ای‌شان را شناسایی کرد.
نمونه دیگری از یک ستاره کوچک، کوتوله فوق سرد Trappist-1 است که توسط 7 سیاره به اندازه زمین محاصره شده و ماه فوریه گذشته توسط دانشمندان ناسا کشف شد. ستارهEBLM J0555-57Ab جرمی کوچک‌تر از سیارهTrappist-1 دارد اما اندازه‌اش دو سوم آن است.
کوچک‌ترین ستاره کیهان که حدود 600 سال نوری از زمین فاصله دارد، کوچک‌تر از مشتری بوده با این حال جرم آن 85 برابر این غول گازی است.
تصویر هنری از ستاره Trappist-1
دانشمندان درباره ستاره‌های کوچک‌تر دانش کمی دارند زیرا اندازه کوچک و شفافیت پایین آنها شناسایی‌شان را دشوار کرده است. ستاره EBLM J0555-57Ab به اندازه کافی جرم دارد تا هسته‌های هیدروژن را طی عمل همجوشی به هلیم تبدیل کند و این فرآیندی کلیدی در شکل‌گیری ستارگان است.
عمل همجوشی هیدروژن، انرژی خورشید و همچنین اکثر ستارگان را تامین می‌کند و دانشمندان در تلاش برای بازتولید آن به عنوان منبع انرژی قدرتمند بر روی زمین هستند.
چنانچه این ستاره کوچک‌تر از اندازه کنونی‌اش بود، فشار موجود در مرکز آن برای روی دادن این فرآیند به اندازه کافی نبود.
ستاره EBLM J0555-57Ab بخشی از یک سیستم ستاره‌ای دوگانه است بدین معنا که دو ستاره حول یک نقطه در فضا و در امتداد سیارات‌شان مدارگردی می‌کنند. ستاره جدید هنگام عبور از مقابل ستاره بزرگتر همراه شناسایی شد این در حالی است که منجمان معمولا از این شیوه برای شناسایی سیاره‌ها و نه ستارگان استفاده می‌کند.
قیمت اسپینرها اما در برابر یک چرخش ساده کمی گران به نظر می رسد. ظاهر دلفریب و رنگارنگی که در قلبش تنها یک بلبرینگ پنهان است. هر طور هم که نگاهش کنید به قیمت های بعضا بالای صد هزار تومانی که می فروشندش نمی ارزد. گرچه بعضی از انواع گرانقیمت آن ویژگی های جالبی دارند که ممکن است این قیمت را برای تان توجیه کند. مثلا اسپینر شما فندک یا اسپیکر بلوتوثی هم هست!
عادت های مختلفی مثل چرخاندن زنجیر، بازی با سیم تلفن یا پرزهای فرش را اغلب در اطراف مان دیده ایم و حتی گاهی خودمان چنین عاداتی داریم. تا به حال برای تان پیش آمده که وقتی در صف نانوایی یا اتاق انتظار مطب پزشک منتظرید،با سوییچ و کلیدهایتان مشغول شوید؟ یا حتی تکان دادن مداوم پاها.
اسپینر نسبت به اندازه کوچکش، سنگین است و این را در اولین برخورد با آن متوجه می شوید. اغلب مدل های آن در دایره مرکزی خود یک بلبرینگ دارند که راز چرخش سریع و روان و طولانی این اسباب بازی است. به همین سادگی فیجت اسپینر کوچک در بین انگشتان شما می چرخد.
عامل اعصاب!
بیایید دقیق تر به این اسباب بازی نگاه کنیم. گفتیم که اسم آن فیجت اسپینر است؛ کلمه فیجت (Fidget) به معنی حرکت و عملی عادت گونه است که ممکن است ناشی از عصبی بودن، آشفتگی و خستگی یا مجموع اینها باشد. از جمله فیجت های معمول می توان به تکان دادن خودکار، بازی با قسمتی از لباس مانند دکمه های پیراهن یا تکان دادن پاها اشاره کرد. فیجت ها راهی برای رهایی از استرس و آشفتگی هستند اما اغلب به عنوان عادت های بد شناخته می شوند، مخصوصا در بین کودکان.
اما بر اساس تحقیقات دانشمندان، کودکانی که این حرکات را انجام می دهند نسبت به کودکانی که از این کار منع می شوند، در یادگیری و یادسپاری عملکرد بهتری دارند. تحقیقات علمی نشان داده اند که انجام این حرکات در موارد بسیاری به تمرکز و دوری از استرس افراد کمک می کند، به خصوص کودکانی که اختلال اوتیسم یا ADHD دارند.
آن قدر تنوع در مدل ها بالاست که اگر از طرفداران این وسیله باشید، قطعا در انتخاب یک و یا حتی چند مدل برای خرید دچار مشکل خواهید شد. هر چه جنس اسپینر مرغوب تر، طرح و رنگش فانتزی تر و میزان چرخش بیشتر باشد قیمت بالاتری خواهد داشت، که بعضی از آنها حدود پنج دقیقه و حتی بیشتر هم می چرخند. تا این لحظه اسپینرهایی با قیمت حدود 200 هزار تومان هم دیده شده است.
اوتیسمی ها
اما در نهایت و با وجود تمام این صحبت ها یک «خب که چی؟» بزرگ روبروی ما ایستاده است. آیا اسپینر واقعا برای اعصاب مفید است؟ آیا به واسطه مواد سازنده یا حتی وزنش ممکن است برای کودکان خطرناک باشد یا خیر؟ طبق دلایل علمی و تحقیقات بسیار ادعا می شود که فیجت اسپینر و دیگر فیجت ها به رفع استرس و تمرکز کمک می کند، مخصوصا برای کودکان اوتیسم یا بیش فعال بسیار مفید است اما در نهایت قضاوت مفید بودن یا نبودن این وسیله و احساس نیاز به خرید آن یا عدم نیاز به یک شیء چرخان کوچک، تنها به شخص مصرف کننده بستگی دارد.
در دنیا همین طور است
نشریاتی مانند گاردین و نیویورک تایمز ادعا کرده اند که خانمی شصت و دو ساله به نام کاترین هتینگر، فیجت اسپینر را ساخته است، در حالی که خانم هتینگر این گفته را نفی کرده. او گفته زمانی به خاطر ابتلا به یک بیماری نادر عصبی قادر به جنب و جوش و بازی کردن با دختر خردسالش نبوده و با استفاده از وسایل ساده ای که در منزل داشته، اسباب بازی مشابه به اسپینر با شمایل بشقاب پرنده را برای فرزندش می سازد و در سال 1993 نیز درخواست خود برای ثبت پتنت آن را تسلیم سازمان مربوطه در آمریکا می کند که البته این پتنت حدودا چهار سال بعد به وی اعطا می شود.
خود خانم هتینگر اما بر این باور است که این اسباب بازی شباهت زیادی به آنچه برای دخترش ساخته بود، ندارد و اختراع فیجت اسپینر صرفا به او نسبت داده شده است. در سال 2015 میلادی، تحقیقی مروی جمعی از کودکان هشت تا دوازده ساله مبتلا به بیش فعالی انجام شد که نتایج آن در نشریه روانشناختی کودکان غیرعادی منتشر شد.
فیجت ها انواع زیادی دارند که اسپینر تنها یکی از آنهاست
این چیه دستت؟
اسپینر تنها اسباب بازی تخلیه عصبی که با الگو گرفتن از حرکات فیجت ساخته شده نیست. اگر کلمه Fidget را در گوگل سرچ کنید، شاهد پیشنهادهایی مثل Fidget pen یا Fidget cube برای تکمیل عبارت از گوگل خواهید بود. اینجا نگاهی به تعدادی از این اسباب بازی های عجیب که گاهی هم کاملا بیهوده به نظر می آیند، انداخته ایم.
Fidget Cube فیجت کیوب
از اسمش پیداست که مکعبی شکل است. یک مکعب کوچک شش وجهی شبیه به تاس که در هر وجه اشکال عجیبی می بینید. دقیقا همین چیزهای عجیب این مکعب را به یک ابزار فیجت تبدیل کرده اند. از کلیدی شبیه به کلید پریزهای ساده برای روشن و خاموش کردن لامپ تا یک دیسک چرخنده، یک کره کوچک که در جای خود دور خودش می گردد و جوی استیکی شبیه به آنچه در کنترلر کنسول های بازی دیده اید. این مکعب کوچک به راحتی با یک دست کنترل می شود و ادعا می کنند بازی کردن با ابزار موجود در هر وجه آن به دوری از استرس شما کمک می کند.
Stress Ball توپ ضد استرس
یک اسباب بازی نرم و کوچک که شکل های بسیار متنوع و جالبی دارد. معمولا قطر آن از هفت سانتی متر بیشتر نیست و به راحتی در یک دست جا می شود تا آن را بین انگشتان خود فشار دهید. از این وسیله برای تخلیه فشار عصبی و حتی تمرینات ورزشی برای تقویت عضلات دست استفاده می شود. استرس بال شکل های بسیار زیاد و متفاوتی دارد.
Spiky Sensory حلقه های میخی
یک دایره لاستیکی نسبتا بزرگ که قطر آن حدودا چهار اینج است، سطحی پر از زائده های تیغ مانند که البته مانند جنس خود این حلقه نرم بوده و تیز نیستند. این حلقه به راحتی در دست خم می شود و زائده های سطح آن در کف دست شما حس جالبی ایجاد می کنند. فشردن این جسم عجیب در کنار حسی که از میخ های نرم سطح آن در دست شما به وجود می آید باعث کاهش استرس خواهد بود. شاید فکر کنید که این وسیله با استرس بال فرق چندانی ندارد اما شکل متفاوت و تیغ های نرم سطح آن، این دو وسیله را به کل متفاوت از یکدیگر کرده اند.
Infinity Cube مکعب بی نهایت
Fidget Dice فیجت دایس
هم خانواده و شبیه به همان مکعب فیجت است اما 12 وجه دارد. تعدادی از وجه های آن شبیه فیجت کیوب است اما ابزار بیشتری روی 12 وجه خود دارد تا به هر نحو که دوست دارید خود را مشغول کنید. انواع دکمه، اعداد چرخان، سطوح بافت دار و زبر و جوی استیک را می توانید در این وسیله ببینید که شکل جالبی دارد. فیجت دایس هم مانند برادر بزرگ تر خود راه های مختلفی برای دوری از افکار مختلف و استرس را روی سطح خود دارد! اما برگ برنده آن تنوع بیشتر، رنگ و طرح های بسیار زیبا حتی در مقایسه با مکعب فیجت و قیمت و اندازه شبیه به فیجت کیوب است.
حدود 30 درصد انرژی ارسالی خورشید به زمین به فضا بازمی‌گردد و به اصطلاح نقش "ترموستات زمین" را ایفا می‌کند ولی تغییرات اقلیمی می‌تواند این توازن را برهم بزند.
به نقل از پاپیولار ساینس، افرادی که در روزهای آفتابی لباس تیره می‌پوشند به خوبی می‌دانند که رنگ‌های تیره نور خورشید را جذب کرده و رنگ‌های روشن آن را منعکس می‌کنند.
سیاره ما نیز به همان شیوه عمل می‌کند. سطوح سفید، مانند برف در یخچال‌های جهان، منعکس کننده اشعه‌های خورشید به سوی فضا هستند. اما مناطقی مانند جنگل ها و اقیانوس‌ها، که رنگ تیره تری دارند، حرارت بیشتری را جذب می‌کنند.
به طور کلی، حدود 30 درصد از انرژی فرستاده شده به زمین، به فضای بیرونی بازگشته و گرمای جهانی را تثبیت می‌کند. اما نکته جالب توجه اینجاست که تغییرات آب و هوایی می‌تواند این توازن را برهم بزند.
دانشمندان یک نسبت را به نام البدو albedo ایجاد کردند تا بتوانند نشان دهند که چه مقدار از انرژی خورشیدی که به زمین وارد شده، منعکس می‌شود.
آلبدو می‌تواند از صفر تا یک باشد: صفر جاذب کامل است، (ماده‌ای در حد غیرممکن تاریک که 100 درصد انرژی‌های خورشید را جذب می کند)، یا در مقابل آن یک بازتابنده کامل(ماده ای بسیار روشن که تمامی انرژی خورشید را منعکس می‌کند) وجود دارد.
به عنوان مثال، پیراهنی که آلبدو آن 0.1 است، 10 درصد منعکس کننده و 90 درصد جاذب است.
دانشمندان آب و هوا اکنون به دنبال یافتن چگونگی تغییر آلبدو زمین در طول زمان هستند.
آنها همچنین بررسی می‌کنند که آیا آلبدو زمین با تغییرات اقلیمی ما کاهش خواهد یافت یا خیر. اگر آلبدو زمین ما را غافلگیر کرده و هر آن چیزی را که به حفظ تعادل کمک می‌کند بر هم بزند، باعث گرم شدن هرچه سریع‌تر جهان در آینده خواهد شد.
گرم شدن زمین باعث می‌شود که یخچال‌ها کوچک شده و یخ‌های دریایی ذوب شوند که این امر نشان می‌دهد سطوح تیره تر و جذب کننده گرما، آلبدو زمین را کاهش می‌دهند. در عین حال، آلودگی سطوح صفحات یخی را پوشانده و باعث تیره تر شدن آنها می‌شود.
این امر سبب می‌شود که صفحات یخی، نور خورشید را بیشتر جذب کرده و سریع‌تر آب شوند.
اگر این چرخه ادامه پیدا کند، زمین میزان زیادی از انرژی خورشیدی را دریافت کرده و میزان بسیار کمی را منعکس می‌کند. در نتیجه گرمایش زمین بیشتر شده و ادامه یافته و خنک نگهداشتن زمین امری دشوار خواهد شد.
شرکت خودروسازی آئودی از نسل جدید A8 نیمه خودران خود با سطح 3 خودران بودن رونمایی کرد.
به نقل از انگجت، پس از افشای سیستم پارک خودکار آئودی A8 در آخرین سری فیلم مرد عنکبوتی، بالاخره مدل جدید سدان لوکس آئودی A8 با تمام فناوری‌های با شکوه خود رونمایی شد.
نسل جدید و نیمه خودران A8 دارای سیستم تعلیق فعال الکترونیکی، موتور هیبریدی و سیستم جدید سرگرمی است.
سیستم ترافیک پایلوت مبتنی بر هوش مصنوعی خودرو را در حالی که در راه‌بندان بزرگراه‌ها گیر افتاده است، بدون نیاز به دخالت راننده به صورت خودکار هدایت می‌کند.
این سیستم شتاب گیری، فرمان پذیری، ترمز و شروع به حرکت بعد از توقف کامل را زیر نظر و تحت مراقبت دارد و می‌تواند بدون دخالت راننده تا سرعت 60 کیلومتر در ساعت خودرو را کنترل کند.
آئودی خاطرنشان کرد که رانندگان می‌توانند بنا به قوانین کشورشان حتی دست خود را از روی فرمان برداشته و به دیگر فعالیت‌هایشان بپردازند. البته این به معنی نیست که راننده می‌تواند به طور کامل حواس خود را از رانندگی پرت کند یا مثلا پشت فرمان چرت بزند.
استفاده از توانایی‌های A8 منوط به قوانین هر کشور است و بسته به میزان آزادی قوانین در هر کشور، قابلیت‌های این خودرو قابل افزایش است.
سیستم نیمه خودران جدید آئودی توسط گروه تازه تاسیس هوش مصنوعی این شرکت طراحی شده است و به زودی روی همه خودروهای جدید این شرکت نصب خواهد شد.
آئودی A8 جدید روی پلتفرم تعلیق فعال 48 ولتی الکترومکانیکی سوار است. این خودرو با استفاده از دوربین جلو در هر ثانیه 18 مرتبه جاده را اسکن می‌کند تا پیش‌بینی کند که سیستم تعلیق چگونه باید عمل کند.
در رابطه با تعلیق هوا، سیستم باید یک سواری نرمتر ارائه دهد، چرا که هر تایر با موتور الکتریکی خود کنترل می‌شود که حین حرکت متناسب با چاله‌ها، موانع یا توقف‌های سخت تنظیم می‌شود.
سیستم تعلیق جدید این خودرو به همراه سیستم AWD ارائه شده و به گفته شرکت سازنده، در عین افزایش ثبات خودرو حس اسپرت بودن را القا می‌کند.
پیشرانه هیبریدی آئودی ترکیبی از یک ژنراتور متصل به میل لنگ است که توسط یک باتری لیتیوم یونی تقویت می‌شود.
یک سیستم سرگرمی جدید نیز روی این مدل نصب شده است. این جدیدترین نسل سیستم سرگرمی آئودی است که شامل واکنش‌های لمسی و سیستم نمایش چندگانه است.
ماساژدهنده پا و کمر موجب هرچه بیشتر لوکس شدن این خودرو شده است.
رصدخانه اشعه ایکس ناسا اعلام کرده است که به مدت 8 ساعت و 20 دقیقه در حال رصد یکی از سریعترین ستارگان کهکشان بوده است.
به نقل از ناسا، رصدخانه "چاندرا"(Chandra) که زیر نظر "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) فعالیت می‌کند به منظور یافتن ستاره نوترونی در اطراف سحابی ستاره "WR 124" به مدت هشت ساعت و 20 دقیقه به رصد آن پرداخته است.
این ستاره یک ستاره "ولف–رایه" ( Wolf-Rayet stars) در صورت فلکی "پیکان"(Sagitta) و یکی از سریعترین ستارگان کهکشان با سرعت شعاعی در حدود ۲۰۰ کیلومتر بر ثانیه است. این ستاره در سال ۱۹۳۸ میلادی کشف و به عنوان یک ستارهٔ ولف–رایهٔ با سرعت بالا، معرفی شد.
ستارگان ولف-رایه ستارگانی بسیار پرجرم یعنی با جرم بالای ۲۰ جرم خورشید هستند. آنان همچنین بسیار روشن و داغند و از این رو توجّه اخترشناسان را جلب کرده‌اند و به دلیل روشنایی زیاد خود یکی از گونه‌های فراغول‌ها هستند.
طیف این ستارگان نیز غیر عادّی است و این خود یکی از عواملی است که آنان را از دیگر ستارگان آسمان جدا می‌سازد.
چیزی که در طیف این ستارگان توجه هر فرد آشنا با اخترشناسی را جلب می‌کند این است که به جای خطوط جذبی عادی که در طیف‌های ستارگان معمول هستند، در طیف این ستارگان نه تنها خطوط جذبی دیده نمی‌شوند بلکه دارای خطوط نشری هستند. نکتهٔ جالب تر این است که پهنای این خطوط هم بسیار است! ویژگی‌های شگفت آور طیف این ستارگان به قدری فراوان است که اخترشناسانِ پس از پیکرینگ برای آنان رده طیفی دیگری به نام WR ایجاد کرده‌اند.
در سال ۱۸۶۷ میلادی در رصدخانه پاریس دو نفر به نام‌های چارلز ولف و جرج رایه هنگامی که طیف‌های بسیاری از ستارگان را رمز گشایی می‌کردند سه ستاره ناشناس را یافتند. هنگامی که طیف این ستارگان را رمز گشایی کردند برخلاف خطوطی جذبی عادی و باریک معمولی خطوط غیرعادی نشری پهنی را در طیف‌های آنان دیدند. در طیف بیشتر ستارگان در پی حضور عنصرها در لایه‌های بالایی که پرتو را در دامنهٔ ویژه‌ای جذب می‌کنند، خطوط جذبی دیده می‌شود. شمار ستارگان با خطوط نشری بسیار کم است؛ بنابراین این ستارگان آشکارا غیرعادی بودند.
ماهیت خطوط نشری در طیف این ستارگان برای چند دهه ناشناخته ماند. ادوارد سی پیکرینگ نظریه‌ای پیشنهاد داد که مطابق آن این خطوط ناشی از حالت‌هایی غیرعادی از اتم هیدروژن هستند. روشن شد که با جای‌گذاری اعداد کوانتمی نیم صحیح خطوط «سری پیکرینک» با طرحی مشابه خطوط سری بالمر به دست می‌آیند. سپس نشان داده شد که این خطوط ناشی از حضور عنصر هلیوم هستند. گازی که در سال ۱۹۶۸ کشف شد.
یکی از شگفتی‌های موجود در این ستارگان ویژه وجود بادهای ستاره‌ای بسیار نیرومند در این ستارگان است. بادهای ستاره‌ای ستارگان ولف رایه سرعت‌هایی بیش از حدود ۲۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه دارند. علل این سرعت‌های دور از تصوّر این هستند که ستارگان نامبرده شده جوهای ناپایداری دارند و جوهای بیرونی خود را به صورت لایه‌هایی حبابی شکل و سرشار از گاز و غبار به بیرون پرتاب می‌کنند.
این ستارگان ترکیبات شیمیایی گوناگونی دارند. در جوهای بیرونی برخی از آنان عنصر کربن به میزان فراوان وجود دارد. برخی دیگر نیز دارای میزان فراوان نیتروژن در جوهای بیرونی خود هستند. همچنین در جوهای بیرونی برخی از آنان هیچ‌یک از این دو عنصر به صورت فراوان وجود ندارند. ستارگان ولف رایتی که در جوهای بیرونی خود مقدار فراوانی عنصر کربن دارند درطیف خود خطوط نشری کربن را آشکار می‌کنند زیرا این عنصرها هنگامی که به شکل بادهای ستاره‌ای به محیط پیرامونی ستاره پرتاب می‌شوند هم فوتون‌هایی را که به سمت‌شان می‌آیند می‌ربایند و سپس به فوتون‌های بخش‌های خاصی از طیف اجازه دوباره گسیل شدن را می‌دهند. این بخش‌های ویژه خطوط نشری نام دارند.
در برخی از این ستارگان که در جوهای بیرونی خود به جای کربن فراوان نیتروژن فراوان دارند همین پدیده رخ می‌دهد ولی آنها به جای خطوط نشری کربن نیرومند خطوط نیرومند نیتروژن را نمایان می‌کنند. در کنار این دو نوع عنصر ملکول‌ها و اتم‌های فراوانی در جوهای بیرونی و بادهای ستاره‌ای این ستارگان موجودند. این ذرات هم خطوط نشری مربوط به خود را درست می‌کنند.
این ستارگان بسیار کمیاب هستند ولی امروزه دانشمندان به کمک پیشرفت‌های شایان اخترشناسی نزدیک به ۵۰۰ ستاره ولف رایه را در کهکشان ما شناخته‌اند.
مسؤول کارگروه اویونیک ستاد توسعه صنایع دانش‌بنیان هوایی و هوانوردی معاونت علمی‌وفناوری ریاست‌جمهوری گفت: طراحی و پیاده‌سازی اویونیک ماژولار یکپارچه IMA یکی از طرح‌هایی است که با محوریت کارگروه اویونیک ستاد هوایی و هوانوردی معاونت علمی در حال انجام است.
محسن علوی‌سیرت در تشریح اویونیک ماژولار گفت: طراحی و پیاده‌سازی اویونیک ماژولار یکپارچه IMA یکی از طرح‌هایی است که با محوریت کارگروه اویونیک ستاد توسعه هوایی و هوانوردی معاونت علمی‌وفناوری ریاست‌جمهوری و مشارکت صنایع، پژوهشکده‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان هوایی فعال در حوزه اویونیک در حال انجام است.
وی افزود: از اواسط دهه 1980، هدف صنایع هوایی طراحی معماری اویونیک جدیدی برای کوچک‌سازی، سبک‌سازی و مقرون به صرفه کردن تجهیزات اویونیک بوده است.
به گفته علوی سیرت، بطورکلی (Integrated Modular Avionics (IMA معرفی روش‌هایی است که منجر به صرف هزینه کمتر، قابلیت اطمینان بالاتر و سهولت کاربری بیشتر نسبت به پیاده‌سازی‌های اولیه اویونیک می‌شود.
وی تصریح کرد: این تکنولوژی باعث افزایش عملکرد و قدرت محاسباتی، کاهش پیچیدگی، افزایش قابلیت اطمینان، کاهش وزن، حجم و توان مصرفی و کاهش سیم‌کشی‌های مورد نیاز در پرنده‌های تولیدی شده است.
علوی سیرت با اشاره به مشکلات و معایب این نوع معماری، گفت: از معایب این نوع معماری می‌توان به عدم استفاده از دیتاباس، حجم زیاد سیم‌کشی بین سیستم‌ها، خطایابی و تصحیح خطای سخت و پیچیده، زمانبر و دشوار بودن اعمال تغییرات، وزن و توان مصرفی زیاد و نبود پشتیبان برای سیستم‌ها اشاره کرد.
محققان دانشگاه درکسل طرحی برای استفاده از ابرخازن‌ها برای شارژ کردن سریع باتری‌ها ارائه کرده‌اند.
به نقل از گیزمگ، ابرخازن‌ها این قابلیت را دارند که به سرعت بتوانند شارژ شده و انرژی ذخیره شده خود را در اختیار مدار قرار دهند.
محققان دانشگاه "درکسل"(Drexel) آمریکا، الکترودی جدید که آرایه‌ای دوبعدی از ابرخازن‌هاست طراحی کرده‌اند که می‌تواند سرعت شارژ شدن باتری‌ها را به چند ثانیه برساند.
ماده دوبعدی مورد استفاده محققان "ام‌زن"(MXene) نام دارد و از مواد ابررسانا ساخته شده است.
"یوری گوگوتسی" (Yury Gogotsi)یکی از محققان این تیم گفت: به طور کلی این موضوع که باتری‌های شیمیایی بسیار کندتر از باتری‌های دولایه‌ای خازنی(ابرخازن‌ها) شارژ می‌شوند پذیرفته شده است و ما در این پروژه موفق شدیم تنها در چند 10 میلی‌ثانیه الکترود ابرخازنی را شارژ کنیم که به خاطر خاصیت ابررسانایی آن است.
وی افزود: این پروژه راه را برای باتری‌های فوق سریع نسل‌های آینده هموار می‌کند که تنها به چند ثانیه برای شارژ و تخلیه نیاز دارند اما انرژی بسیار بیشتری را نسبت به ابررایانه‌های معمول ذخیره می‌کنند.
علاوه بر جنس این الکترودها، ساختار فیزیکی آنها نیز اهمیت دارد و برای ذخیره شدن یون‌ها، آنها در محل‌هایی به نام پورت‌هایی موسوم به نقاط فعال بازآرایی شده قرار می‌گیرند که هرچه تعداد آنها بیشتر باشد میزان ذخیره انرژی نیز بیشتر است.
"ماریا لاکاتسکیا"( Maria Lukatskaya)، محقق ارشد این تحقیق گفت: در باتری‌ها و ابرخازن‌های معمول یون‌ها مسیر پیچیده‌ای نسبت به پورت‌های ذخیره سازی شارژ دارند که نه تنها همه چیز را کند می‌کند، بلکه باعث ایجاد وضعیتی می‌شود که در آن زمان تعداد بسیار کمی از یون‌ها شارژ می‌شوند.
وی افزود: حالت ایده‌آل برای حرکت یون‌ها به این صورت است که در چند لایه موازی چندین یون به پورت‌های شارژ رسیده و شارژ شوند و ما در ساختار "ام‌زن" به این هدف دست پیدا کرده‌ایم.
نتایج این تحقیق در ژورنال علمی Nature Energy منتشر شده است.
دانشمندان مرکز تحقیقاتی امپا(Empa) در سوئیس بند ساعت هوشندی ارائه داده‌اند که می‌توان از آن در کنترل کردن یک پهپاد استفاده کرد.
به نقل از گیزمگ، گرچه در حال حاضر سیستم‌هایی وجود دارند که به کاربر امکان کنترل ابزارها را با استفاده از حرکت دست می‌دهند، آنها معمولا به حسگرهای دیداری مانند دوربین‌ها یا شتاب‌سنج‌ها و ژیروسکوپ‌ها وابسته‌اند.
بند ساعت ابداعی که ظاهر آن معمولی به نظر می‌رسد، حاوی فیبرهای چاپ سه‌بعدی است که پیزو مقاومتی (پیزورزسیستیو) هستند. این بدین معناست که مقاومت الکتریکی آنها در واکنش به فشار مکانیکی تغییر می‌کند و در این جا فشار مکانیکی هنگام اشاره کردن با انگشت یا مشت‌کردن، به مچ دست وارد می‌شود.
این تغییرات در مقاومت که با ژست‌های مختلف هم متغیرند، به سیگنال‌های دستوری تبدیل می‌شوند و سیگنال‌ها در نهایت به صورت بی‌سیم به سامانه‌ای مخابره می‌شوند که بند ساعت باید آن را کنترل کند.
در حالت پهپاد، حرکت دادن موج وار دست به چپ یا راست موجب چرخیدن سامانه می‌شود و مشت کردن دست هم باعث فرود آمدن آن می‌شود.
یکی از ویژگی‌های خاص این فناوری توان شناسایی ژست‌های ظریف و ریز است در حالی که در سیستم‌های کنونی شناسایی ژست، ژست‌ها باید بزرگتر، تعریف‌شده‌تر و دارای طیف سرعت خاصی باشند.
محققان با استفاده از تلسکوپ "آلما" که در بیابان آتاکامای شیلی قرار دارد، موفق شدند که قلب یک ستاره در حال انفجار را به صورت سه‌بعدی شبیه‌سازی کنند.
به نقل از ساینس آلرت، حدود 30 سال پیش منجمان موفق به مشاهده یک پدیده نادر شدند. یک انفجار ابرنواختری در فاصله 168 هزار سال نوری از زمین که میزان درخشندگی آن 100 میلیون برابر خورشید بود و به همین دلیل اولین ابرنواختری بود که در طول 400 سال گذشته با چشم غیرمسلح قابل رؤیت بود.
حال پس از 30 سال محققان به بررسی ساختار درونی این ابرنواختر پرداخته‌اند و متوجه شده‌اند که مولکول‌های اولیه مورد نیاز برای تشکیل اجرام آسمانی در این ابرنواختر وجود داشته است.
ابرنواختر (Supernova) و پرجرم‌ترین ستاره‌های عالم، زندگی خود را با انفجاری عظیم به نام ابرنواختر به پایان می‌برند. ستاره ماده خود را به سوی فضا پرتاب می‌کند و ممکن است درخشندگی آن چند روزی از کل یک کهکشان هم بیشتر باشد.
هنوز هم می‌توان بقایای درخشان ستاره‌های منفجر شده را که صدها یا هزاران سال پیش از هم پاشیده‌اند، دید. ابرنواخترها نادر هستند. در کهکشان خودمان به طور میانگین در هر قرن یک یا دو ابرنواختر رخ می‌دهد که برخی از آنها نیز در پس غبار کهکشان پنهان می‌شوند.
آخرین ابرنواختر قطعی که در راه‌شیری دیده شد، ابرنواختر کپلر در سال ۱۶۰۴ میلادی بود. اما اخترشناسان، به‌خصوص رصدگران آماتور، تعداد بسیار بیشتری را در دیگر کهکشان‌ها یافته‌اند.
با استفاده از آنالیز داده‌های تلسکوپ "آلما"(ALMA) محققان موفق به شبیه‌سازی سه‌بعدی این مولکول‌ها شده‌اند و دریافته‌اند که ترکیبات شیمیایی خاصی در این انفجار ابرنواختری ایجاد شده که وجود آنها قبلا کشف نشده بود.
"ریمی ایندبتو"، منجم دانشگاه ویرجینیای آمریکا گفت: با بررسی انفجار این ابرنواختر منجمان به نتایج جالبی در رابطه با نحوه ایجاد اجرام فضایی و سرد شدن آنها پس از انفجارهای ابرنواختری و همچنین خنک شدن آنها و شکل‌گیری مولکول‌های شیمیایی مختلف در آنها دست یافتند.
وی افزود: با استفاده از تلسکوپ "آلما" ما موفق شدیم شکل‌گیری غبار سرد ستاره‌ای را برای اولین بار مشاهده کنیم که در شناخت ابرنواختر مادر و همچنین ایجاد سیارات اطراف آن بسیار تاثیرگذار است.
انفجارهای ابرنواختری معمولا به عنوان یکی از پدیده‌های نابودگر در فضا شناخته می‌شود، اما این انفجارهای مهیب شرایط را برای شکل‌گیری مجدد ستارگان و سیارات جدید فراهم می‌کنند که سنگ بنای آنها همان غبار ستاره‌ای است.
تیم منجمان موفق شدند هسته ابرنواختر را در طول موج‌های میلی‌متری مابین مادون قرمز و امواج رادیویی مشاهده کنند.
با توجه به مشاهدات، تیم منجمان موفق شدند به ترکیبات موجود در قلب این ابرنواختر که شامل سیلیکون مونواکسید و کربن مونواکسید هستند، دست پیدا کنند و محل آنها را در ساختار هسته این ابرنواختر مشخص کنند.
در یک مطالعه مجزا محققان نحوه کشف مولکول‌های بنیادین در قلب این ابرنواختر بوسیله تلسکوپ "آلما" را توضیح داده‌اند که چگونه وجود ترکیبات کاتیونی با فرمول شیمیایی HCO+ و همچنین سولفور مونواکسید در آن کشف شده‌اند.
در بین این مواد HCO+ از همه جذاب‌تر است؛ زیرا شکل‌گیری آن نیاز به شرایط خاصی برای ترکیب شدن عناصر دارد و به همین دلیل ممکن است ترکیبات ناشناخته‌ای نیز در آینده در هسته ابرنواخترها کشف شود.
.: Weblog Themes By Pichak :.