به نقل از گیزمگ، یکی از مشکلاتی که افراد ناشنوا دارند این است که دیگران بخشی از منظور آنها را به دلیل ناآشنا بودن با علائم ناشنوایان متوجه نمی‌شوند.

حال محققان دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیگو در آمریکا یک نمونه اولیه از یک دستکش تولید کرده‌اند که می‌تواند با استفاده از فناوری بلوتوث و حسگرهای متعدد علائم را شناسایی کرده و آنها را به متن تبدیل کند.

این اولین نمونه از این محصول نیست. در سال 2012 مایکروسافت موفق به طراحی دستکش‌هایی شد که علائم را به گفتار تبدیل می‌کردند و یک تیم تحقیقاتی در انگلیس نیز موفق شدند محصول مشابهی تولید کنند.

محصول محققان دانشگاه آمریکایی که "زبان دستکش" نام دارد دارای 9 حسگر کشسان است که بر روی پنجه‌های دستکش تعبیه شده‌اند که یک حسگر بر روی انگشت شست و دو حسگر بر روی هر یک از انگشتان قرار گرفته است و همگی به یک چیپ الکترونیکی در مچ متصل شده و با توجه به وضعیت انگشتان، علائم را ترجمه می‌کند.

روند ترجمه با استفاده از سیستم دودویی(باینری) انجام می‌شود. به این ترتیب که حسگرها بر اساس کشیده شدن و یا خم شدن یکی از کدهای صفر یا یک را ارسال می‌کنند که ترکیب آنها عددی می‌شود که مختص یک کلمه یا حرف  یا حالت مشخص است و سیستم با مقایسه کد تولید شده، عبارت متناظر آن را به صورت متن به خروجی می‌فرستد.

برای مثال برای نشان دادن حرف A فرد انگشت شست خود را می‌کشد و بقیه انگشتان را خم می‌کند و سیستم به انگشت شست کد صفر و به باقی انگشتان کد 1 را می‌دهد که ترکیب آنها به صورت 0111111111 خواهد بود و سیستم در خروجی حرف متناظر با این کد یعنی A را نمایش می‌دهد.

این دستکش سنسورهایی برای سنجش شتاب و فشار نیز دارد تا بتواند تفاوت بین حرکات مشابه را درک کند.

متن تولید شده از طریق بلوتوث بروی صفحه نمایش و یا گوشی هوشمند نمایش داده می‌شود.

"تیموتی اوکونور"( Timothy O'Connor) محقق ارشد این پروژه گفت: شناسایی علائم تنها یکی از قابلیت‌های این دستکش است و هدف نهایی ما این است که دستکش هوشمندی بسازیم که افراد بتوانند از دستهای‌شان در واقعیت مجازی استفاده کنند که بسیار بهتر از استفاده از دسته‌ها و کنترل‌ها برای انجام این کار است که می‌تواند علاوه بر تفریحات کامپیوتری در زمینه پزشکی و نظامی نیز کاربرد داشته باشد.

نتایج این تحقیق در ژورنال علمی PLOS ONE منتشر شده است.

 به نقل از تک تایمز، آخرین مطالعات علمی سندی است برای آن که هر روز از نوشیدن یک فنجان قهوه لذت بیشتری ببریم.

دو تحقیق بزرگ اخیر که روز گذشته  منتشر شدند نشان دادند قهوه می‌تواند با کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی، سکته، دیابت و حتی سرطان، باعث افزایش طول عمر شود. این موضوع حتی در مورد نوشیدن قهوه بدون کافئین نیز صدق می‌کند.

این مطالعات بیش از 700 هزار نفر را در سراسر دنیا از نژادها، قومیت‌ها و زمینه‌های فرهنگی مختلف تحت بررسی قرار داده است.

مطالعه اول

بررسی 10 علت اصلی مرگ و میر در آمریکا

در اولین مطالعه، یک گروه از دانشگاه کالیفرنیا جنوبی، دانشگاه هاوایی و موسسه ملی سرطان، عادت های قهوه نوشیدن بیش از 185 هزار آمریکایی را که از سال 1993 به داوطلبان پیوسته بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.

در طول مدت مطالعه، افرادی که در طول روز 2 فنجان یا بیشتر، قهوه می‌نوشیدند 18 درصد کمتر دچار مرگ شدند. در حالی که 16 درصد از کسانی که به هیچ وجه قهوه مصرف نمی‌کردند با مرگ مواجه شدند.

افزایش مصرف قهوه احتمال مرگ به سبب یکی از چندین عوامل اصلی مرگ و میر در کشور نظیر بیماری‌های قلبی، سرطان، بیماری‌های مزمن تنفسی و بیماری‌های کلیوی را کاهش می‌دهد.

لازم به ذکر است که مصرف قهوه هیچ تاثیری بر کاهش یا افزایش احتمال ابتلا به ذات الریه، آنفلوانزا، آلزایمر و همچنین اقدام به خودکشی ندارد.

مطالعه دوم

قهوه و مرگ زودرس در 10 کشور اروپایی

در مطالعه دوم اطلاعاتی از 521 هزار نفر از بین 10 کشور اروپایی از جمله فرانسه، دانمارک، یونان، آلمان، هلند، ایتالیا، اسپانیا، نروژ، سوئد و انگلیس را مورد بررسی قرار دادند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد 25 درصد افرادی که بیشترین میزان مصرف قهوه را داشته‌اند احتمال مرگ کمتری نسبت به کسانی که قهوه مصرف نمی‌کرده‌اند، داشته‌اند.

قهوه بدون کافئین نیز این مزایا را دارد

هر دو تیم در بررسی‌های خود به این نتیجه رسیده‌اند که این مزایا برای افرادی که قهوه بدون کافئین مصرف می‌کنند نیز وجود دارد.

نکته قابل توجه این است که هدف این تحقیق، تایید موثر بودن قهوه در افزایش طول عمر نبوده است.

مهمترین ویژگی قهوه که این قابلیت را دارد وجود ماده‌ای به نام "پلی‌فنل" است که خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارد و با رادیکال‌های‌ آزاد مبارزه می‌کند.

البته مطمئنا این نکته نیز قابل توجه است که مصرف زیاد هر ماده‌ای می تواند مضر باشد. اخیرا یک نوجوان در کارولینای جنوبی در آمریکا به علت مصرف قهوه لاته و نوشابه انرژی‌زا در فاصله زمانی کوتاه دچار سکته قلبی شد و جان خود را از دست داد.

محققان با احتساب دیگر عوامل دخیل در این موضوع به این نتیجه رسیدند که احتمال وقوع مرگ زودرس با مصرف قهوه در بین مردان 12 درصد و در بین زنان 7 درصد کمتر است.

 به نقل از گیزمگ، در سال‌های اخیر استفاده از وسایل آبی باله‌دار(Hydrofoil) گسترش پیدا کرده است. 

قایق باله‌دار نوعی قایق است که در دو پهلویِ آن باله‌هایی نصب شده‌است. هنگامی که این قایق به سرعت لازم برسد و "نیروی برآ" که در اثر برخورد قایق با آب ایجاد می‌شود، در آن کافی باشد، قایق به حالت باله‌ران(foilborne) درمی‌آید، یعنی بدنهٔ قایق از آب جدا می‌شود و قایق بر روی باله‌هایش حرکت می‌کند.

باله‌های هیدروفویل‌ها انواع مختلفی دارند. برخی از این باله‌ها برای حرکت در آب‌های آرام و برخی برای حرکت در آب‌های متلاطم طراحی شده‌اند.

این تخته موج‌سواری نیز از این فناوری استفاده می‌کند و قدرت آن با استفاده از کنترل بلوتوثی ضد آب تنظیم می‌شود و باید برای کار کردن در دستان راکب باشد.

سرعت این تخته که "ای فویل"(eFoil) نام دارد حدود 40 کیلومتر بر ساعت است و از ماه سپتامبر سال جاری میلادی با قیمت 12 هزار دلار به بازار عرضه خواهد شد.

ابعاد این تخته‌ها در دو سایز 168 در 71 سانتی‌متر و 152.5 در 63.5 سانتی‌متر است که سایز بزرگ‌تر استاندارد بوده و سرعت حرکت و چرخش آن بیشتر و بهتر از نمونه کوچکتر است.

باتری این وسیله قابل جدا شدن است و می‌تواند با یک باتری دیگر تعویض شود و قیمت آن 3000 دلار است. توان مصرفی این باتری دوکیلووات است و حدود 2.5 ساعت برای شارژ شدن به زمان نیاز دارد و با حداکثر سرعت 20 تا 25 دقیقه قابل استفاده خواهد بود.

به نقل از گیزمگ، محققان موسه فناوری جورجیا و دانشگاه "اموری"(Emory) پله‌هایی طراحی کرده‌اند که انرژی افرادی که در حال پایین آمدن از پله‌ها هستند را ذخیره می‌کند و در زمانی که افراد از پله‌ها بالا می‌روند این انرژی را به آنها باز می‌گرداند تا راحت‌تر بتوانند بالا بروند.

طبیعی است که بالا رفتن از پله‌ها انرژی بیشتری از ما می‌گیرد اما محققان این تیم معتقدند در زمان پایین آمدن نیز انرژی قابل توجهی مصرف می‌شود که به ترمز گرفتن خودرو در زمان سرعت گرفتن آن شباهت دارد.

"کارن لیو"(Karen Liu) یکی از محققان این پروژه گفت: بر خلاف راه رفتن معمولی که قدم‌ها انرژی قابل بازیابی را نابود می‌کنند وضعیت پله‌ها بسیار قابل توجه است.

وی افزود: در زمان حرکت بر روی پله‌ها بیشتر انرژی صرف شده برای بالا رفتن صرف می‌شود و در زمان پایین آمدن، صرف انرژی برای جلوگیری از سقوط است و من به نظرم آمد که بتوانم از این انرژی استفاده کنم تا بتوانیم با ذخیره این انرژی از آن برای زمان بالا رفتن استفاده کنیم.

محققان برای این منظور در ساختار پله‌ها فنرهایی به همراه حسگر تعبیه کردند که زمانی که فرد از پله‌ها پایین می‌آید انرژی ناشی از حرکت وی را تا حد مشخصی ذخیره می‌کنند تا زمانی که فردی بخواهد از پله‌ها بالا برود.

زمانی که فرد می‌خواهد از پله‌ها بالا برود برعکس این روند اتفاق می‌افتد و حسگر فشار انرژی فنر را آزاد می‌کند و سطح پله بالاتر می‌آید تا فرد فشار کمتری بر پای خود برای بالا رفتن از پله وارد کند.

این سامانه 26 درصد انرژی در زمان پایین آمدن را ذخیره می‌کند و کار را در حدود 37 درصد برای زانو راحت‌تر می‌کند.

این سامانه می‌تواند برای سالمندان، زنان باردار و بیمارانی که به تازگی عمل جراحی انجام داده‌اند بسیار مفید و کمک‌کننده باشد.

این سامانه می‌تواند بر روی پله‌های ساخته شده نیز به صورت دائم یا موقت نصب شود تا پس از رفع نیاز بتوان آن را از روی پله برداشت.

لیو خاطرنشان کرد: راه‌حل‌های فعلی برای بیمارن خیلی مناسب نیستند و برخی از آنها هزینه بسیار بالایی دارند و این سامانه با هزینه کم و نصب آسان می‌تواند جایگزین بسیار مناسبی باشد.

نتایج این پروژه در ژورنال لمی Public Library of Science PLOS ONE منتشر شده است.

 به نقل از اپل اینسایدر، استفاده از دستیاران صوتی گوشی‌های هوشمند هنوز آن چنان که باید رواج نیافته است و بسیاری از مردم از صحبت با گوشی‌هایشان احساس خوشایندی ندارند. آنها از اینکه با تلفن‌شان صحبت کنند، احساس غیرطبیعی و معذب بودن دارند.

بخشی دیگر هم به اندازه کافی به الگوریتم‌های تشخیص گفتار اعتماد ندارند و ترجیح می‌دهند خودشان کارها را انجام داده و از دستیار صوتی کمک نگیرند.

اما با توجه به تلاش زیادی که شرکت‌ها در طول سالیان اخیر روی توسعه و بهبود هوش مصنوعی اختصاصی خود انجام داده‌اند، اکنون کاربران زیادی هم وجود دارند که به این الگوریتم‌ها اعتماد داشته و وابسته به دستیار صوتی‌شان هستند.

براساس مطالعه اخیر "ورتو آنالیتیک"(Verto Analytics)  44 درصد از گوشی‌های هوشمند در آمریکا دارای دستیار صوتی اختصاصی هستند.

از میان 71 میلیون کاربر آمریکایی، ماهیانه 41.4 میلیون نفر از دستیار صوتی"سیری" اپل استفاده می‌کنند. بنابراین دستیار صوتی "سیری" به عنوان محبوب‌ترین دستیار صوتی در آمریکا شناخته می‌شود.

نزدیک‌ترین تعقیب کننده "سیری" در این رقابت، دستیار صوتی شرکت سامسونگ با نام "S Voice" است که کمتر از نصف "سیری" کاربر دارد.

البته به طور کلی نسبت به سال گذشته، زمان استفاده از دستیاران صوتی توسط هر کاربر ماهیانه از 26 دقیقه به 12 دقیقه کاهش یافته است.

لازم به ذکر است که علیرغم اینکه "سیری" محبوب‌ترین دستیار صوتی است، اما محبوبیت این دستیار صوتی روندی نزولی در پیش گرفته است.

در مطالعه اخیر ادعا شده است که در فاصله ماه مه سال 2016 تا مه 2017، "سیری" 7.3 میلیون از کاربران ماهیانه خود را از دست داده است. البته دستیار صوتی سامسونگ هم به همین نسبت کاربران خود را از دست داده است.

مطالعه جدید نشان می‌دهد که افت میزان استفاده کاربران از دستیاران صوتی اپل و سامسونگ ناشی از ورود دیگر شرکت‌ها مثل "آمازون اکو" و "گوگل هوم" به این حوزه است که اتفاقا در سال اخیر روند رشد قابل توجهی داشته‌اند.

شایان ذکر است که اپل به زودی با معرفی "هوم پاد" وارد این بازار خواهد شد و باید دید با ورود "هوم پاد" به این عرصه، آمار و ارقام دستخوش چه تغییراتی خواهد شد.

البته با توجه به این که اپل "هوم پاد" را به عنوان متخصص پخش موسیقی و زیر مجموعه "سیری" معرفی کرده است، به احتمال زیاد به عنوان یک دستیار صوتی مستقل شناخته نخواهد شد.

نسل جدید دستیار صوتی شرکت سامسونگ به اسم "Bixby" نیز هنوز در آمریکا راه‌اندازی نشده است، چرا که بنا به گزارشات این دستیار صوتی دچار مشکل نقص در داده است که منجر به اختلال در درک زبان انگلیسی شده است.

به نقل از گیزمگ، کاوشگر "جونو"(Juno) طبق اعلام قبلی صبح سه‌شنبه بر فراز نقطه قرمز عظیم مشتری که دچار طوفان گازی بزرگی با 10 هزار مایل وسعت شده است، پرواز کرد.

این اولین باری است که انسان موفق به مشاهده نزدیک ویژگی‌های عظیم این طوفان که از سال 1830 کشف شده، گشت. این منطقه احتمالا از 350 سال پیش این چنین درگیر طوفان بوده است.

جونو در ارتفاع 9 هزار کیلومتری بر فراز طوفان نقطه قرمز عظیم مشتری به پرواز درآمد که تاکنون هیچ فضاپیمایی موفق نشده بود تا این مقدار به مشتری نزدیک شود.

اسکات بولتن، محقق ارشد جونو از موسسه تحقیقاتی جنوب غربی در سن آنتونیو می‌گوید: نقطه قرمز عظیم اسرارآمیز مشتری احتمالا شناخته‌شده‌ترین ویژگی این سیاره به حساب می‌آید. این طوفان قرن‌هاست که روی بزرگترین سیاره منظومه شمسی می‌وزد.

قرار بود جونو به کمک تجهیزات علمی خود با شیرجه‌ای تاریخی به نقطه قرمز عظیم مشتری به مطالعه عمق و ریشه این طوفان بپردازد تا دانشمندان به درک درستی از نحوه عملکرد این طوفان دست یابند.

این ماموریت بخشی از ششمین پرواز علمی جونو بر فراز این ابر گازی عظیم اسرارآمیز بود.

ناسا قصد دارد با کاوش‌های پرواز اخیر جونو، پرده از راز عملکرد بزرگترین طوفان جهان هستی بردارد.

این پرواز در حالی انجام شد که چند روز بیشتر از اولین سالگرد قرار گرفتن جونو در مدار مشتری نمی‌گذرد.

کاندایس هانسن، دانشمند ارشد موسسه علوم سیاره ای می‌گوید: نزدیک‌ترین و دقیق‌ترین تصویری که JunoCamاز نقطه قرمز عظیم مشتری می‌فرستد، بیش از نیمی از وسعت طوفان را نشان خواهد داد.

وی افزود: همانطور که جونو از سطح مشتری فاصله می‌گیرد، تصاویر دورتر آن باید کل طوفان را نشان دهند، گرچه جزئیات در این تصاویر دقیق نخواهد بود. هنگامی که تمام داده‌های خام جونو پردازش و تایید شود، به عنوان یک تصویر موزاییکی غول پیکر به هم متصل خواهند شد که تصویری دقیق از نقطه قرمز عظیم مشتری خواهد بود.

تصاویری که فضاپیمای جونو گرفته است با فیلترهای سه رنگ اصلی(قرمز، سبز و آبی) و استفاده از امواج مادون قرمز گرفته شده و سپس با هم ترکیب شده تا تصویر نهایی به دست بیاید.

 "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) از کاربران درخواست کرده که افکت‌های تصویری خود را برای زیباتر شدن این تصاویر بر روی آنها اعمال کنند.

این پروژه عمومی و همگانی می‌تواند به تولید زیباترین تصاویر از بزرگترین سیاره منظومه شمسی منجر شود.

 به نقل از بی‌بی‌سی، برای تست این تلسکوپ مهندسان ابتدا باید همه هوای محفظه را خالی کنند و بعد دمای آن را در حد فوق العاده ای پایین آورند.

بعد از گذشت حدود ۳۰ روز، تلسکوپ باید آماده شروع آزمایش‌هایی باشد که آینه بی‌نظیر تلسکوپ و توانایی آن در متمرکز کردن نور را محک خواهد زد.

"جولی لندر" (Juli Lander) مهندس "سازمان فضایی آمریکا" (ناسا) در این پروژه گفت: دمایی که تلسکوپ در مدار تجربه خواهد کرد حدود ۳۰ درجه کلوین - منفی 243 درجه سانتیگراد - است؛ اما ما تلسکوپ را در دمای کمی پایین تر تست می کنیم.

تلسکوپ فضایی "جیمز وب"(James Webb) قرار است طبق برنامه حدود 1.5 یک سال دیگر با موشک اروپایی آریان پرتاب شود.

این تلسکوپ حاوی تجهیزاتی برای رسوخ حتی بیشتر از تلسکوپ هابل در عمق فضا است؛ به طوری که برای ردیابی نور اولین ستارگانی که در جهان روشن شدند تلاش خواهد کرد.

آخرین مراحل آماده سازی تلسکوپ در مرکز فضایی جانسون در تگزاس انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود دارای مشکلاتی مثل هابل نیست.

وقتی تلسکوپ "هابل"(Hubble) در سال ۱۹۹۰ پرتاب شد تصاویر آن واضح نبود که ناشی از انحرافی بسیار اندک در آینه یکپارچه آن بود. فضانوردان بعدا با افزودن عدسی‌های ترمیمی آن مشکل را برطرف کردند.

تلسکوپ جیمز وب طوری طراحی شده که امکان تکرار آن اشتباه وجود ندارد اما سیستم های آن برای تضمین بی نقص بودن ابتدا باید در شرایط سختی که در فضا تجربه خواهد کرد امتحان شود.

لندر توضیح می دهد: یکی از درس‌های هابل این بود که اگر یک آینه بزرگ دارید ممکن است به مشکل برخورد کنید. درحالی که در جیمز وب، ما ۱۸ قطعه آینه مجزا داریم و هر آینه موتورهایی در پشتش دارد که اجازه می دهد آنها را طوری تنظیم کنیم که همه آینه‌ها به طور کامل فوکوس شوند.

این تلسکوپ در فاصله 1.5 میلیون کیلومتری از زمین مستقر خواهد شد.

تلسکوپ بعد از انجام آزمایش ها در این محفظه در مرکز فضایی جانسون به کارخانه ماهواره سازی شرکت نورتروپ گرامن در کالیفرنیا منتقل خواهد شد.

تلسکوپ در آنجا قرار است به "اتوبوس" فضایی که با آن به مدار خواهد رفت وصل شود. همچنین سایه‌بان بسیار بزرگی که در برابر نور خورشید از آن محافظت خواهد کرد هم وصل می شود.

طراحی و ساخت این تلسکوپ که بزرگترین رصدخانه فضایی جهان است طی نزدیک به سه دهه انجام شده است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب پروژه مشترک سازمان های فضایی آمریکا، اروپایی و کاناداست.

قطر آینه اصلی تلسکوپ جیمز وب 6.5 متر بوده و از جنس برلیوم است که با 48.25 گرم طلا پوشانده شده است.

 به نقل از دیلی‌میل، شرکت تایرسازی "هانکوک" کره جنوبی چند طرح برگزیده فناورانه را در زمینه حمل و نقل از جمله یک هاوربرد مغناطیسی و یک اتوبوس خودکار انتخاب کرده است و قصد ساخت آنها را دارد.

ایده یک هاوربرد مغناطیسی به عنوان یک وسیله نقلیه ممکن است از یک داستان علمی-تخیلی نشات گرفته باشد، اما شرکت هانکوک معتقد است که دستگاه‌های این چنینی می‌توانند یک روز تبدیل به واقعیت شوند.

این شرکت یک مسابقه طراحی وسایل نقلیه برگزار کرد که 34 اثر در این مسابقه شرکت داشتند و در پایان پنج اثر برگزیده شد.

 فلکساپ

برنده جایزه برتر، چرخی به نام "فلکساپ" (Flexup) بود که توانایی حرکت آزادانه حتی روی پله‌ها را هم دارد. این چرخ به شما اجازه می‌دهد تا آزادانه در هر مسیر دلخواه حرکت کنید. چرخیدن و پیچیدن و بالا و پایین رفتن از پله‌ها با این دستگاه مثل استفاده از تکنیک‌های اسکی کردن است و روش پیچیده‌ای ندارد.

مگ فلوت

جایزه دومین طرح برتر را وسیله‌ای شبیه به اسکیت برد موسوم به "مگ فلوت" (Magfloat) به خود اختصاص داد. این هاوربرد مغناطیسی که شبیه به اسکیت برد طراحی شده است، از یک صفحه مغناطیسی و اصل چرخش استفاده می‌کند و می‌تواند تا 20 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد.

اتوباین

نام سومین طرح برگزیده "اتوباین" (Autobine) است که یک اتوبوس خودکار  است که قابلیت توسعه و ارتقا دارد. بدین معنی که این اتوبوس می‌تواند به صورت خودکار گنجایش خود را تنظیم کند و چرخ‌های آن نیز با توجه به تعداد مسافران به طور خودکار متصل و منفصل می‌شوند.

شیفتراک

طرح مفهومی "شیفتراک" (Shitrac) چهارمین اثر برگزیده بود. شیفتراک چرخ-وسیله‌ای است که مخصوص استفاده به عنوان خودروهای پلیس طراحی شده است. تایرهای این وسیله نقلیه با تغییر زاویه به سمت خارج امکان تغییر مسیر سریع و پیچیدن راحت را برای کاربر فراهم می‌کند.

iPlay

پنجمین و آخرین طرح برگزیده نیز وسیله نقلیه‌ای به نام "iPlay" است. این وسیله یک دستگاه با دو چرخ بزرگ و گنجایش یک نفر است. "iPlay" حتی در بالاترین سرعت خود نیز می‌تواند با تغییر زاویه چرخ‌ها و تغییر مسیر بهترین عملکرد را داشته باشد و همچنین قادر است با استفاده از همین سیستم تغییر زاویه چرخ‌ها بدون کم کردن سرعت بپیچد.

با این که همه این طرح‌ها در حال حاضر طرح‌های مفهومی هستند، اما نگاهی اجمالی و کلی دارند به این که وسایل نقلیه در آینده به چه شکلی خواهند بود.