به نقل از گیزمگ، این سامانه روز 14 ژوئیه (23 تیر) ساعت 9:36 دقیقه به وقت محلی از پایگاه فضایی بایکونور قزاقستان و بر پشت موشکSoyuz 2.1a  راهی فضا شد. این ماهواره ساعاتی بعد وارد مدار زمین شد و مدت زمان کوتاهی پس از آن رفلکتور خورشیدی‌اش باز شد.

این رفلکتور به شکل یک هرم مرتفع سه متری است و قرار است دو هدف علمی اصلی مایاک را برآورده کند. این هرم که از یک غشای فلزی نازک انعکاسی ساخته شده، برای شکار پرتوهای خورشید و بازتاب نور آن‌ها به زمین طراحی شده است. روس‌ها مدعی‌اند این امر، ماهواره مایاک را به دومین شی درخشان آسمان شب پس از ماه تبدیل خواهد کرد.

هدف دوم این ماهواره افزایش کشش بر روی ماهواره است و تیم علمی در حال آزمایش یک سیستم ترمز فضایی جدید است که به مایاک کمک خواهد کرد پس از انجام ماموریت خود سریعا از مدار زمین خارج شود و هنگام ورود دوباره به جو آتش گیرد.

در صورت عملکرد مناسب این فناوری، می توان آن را به عنوان روشی برای خارج کردن ماهواره های دیگر از مدار زمین هم به کار برد تا مدار پایینی از وجود آن‌ها تخلیه شود. هم اکنون مدار زمین مملو از زباله‌های فضایی است که روز به روز خطرآفرین تر می شوند.

برای این که زمینیان بتوانند سفر مایاک را رهگیری کنند، دانشمندان روسی نوعی نرم افزار اندروید را با نسخه iOSارائه داده‌اند. هنوز این نرم‌افزار ترجمه انگلیسی ندارد و علاقه‌مندان برای رهگیری ماهواره مایاک یا هر ماهواره دیگری می توانند از سرویس N2YO استفاده کنند.

 به نقل از دیلی‌میل، محققان معتقدند این امواج از ستاره Ross 128 ارسال شده‌اند که یک کوتوله سرخ است و هیچ سیاره‌ای در اطراف آن شناسایی نشده است.

محققان اعلام کردند سیگنال‌های غیر معمول به خاطر انفجارهایی تقریبا متناوب ایجاد شده اند و برای پیدا کردن منبع سیگنال‌ها نیاز به تحقیق بیشتری لازم است.

این سیگنال‌ها بوسیله رصدخانه آرسیبو در پورتوریکو که دارای یک تلسکوپ رادیویی عظیم است دریافت شده‌اند.

پروفسور "آبل مندز"(Abel Mendez) از منجمان دانشگاه پورتوریکو گفت: اینکه این سیگنال‌ها از سوی موجودات فرازمینی باشد بسیار بعید است اما به هر حال این گزینه نیز محتمل است.

وی افزود: بخشی از این امواج ممکن است به خاطر ماهواره‌های عبوری بوده باشد اما بررسی امواج نشان می‌دهد که جنس آنها با امواج ماهواره‌ها متفاوت است و حدود هر 10 دقیقه یکبار ارسال می‌شوند.

وی در گزارش خود آورده است که رصد ستاره‌ها در قبل و بعد از این رصد نتایج مشابهی نداشته است.

ستاره کوتوله سرخ(red dwarf star) ستاره‌ای کوچک و سرد و سرخ رنگ است که غالبا به ستاره‌ای گفته می‌شود که جرمی کمتر از نصف جرم خورشید داشته باشد(کمتر از ۰٫۰۷۵ جرم خورشید را کوتوله قهوه‌ای گویند) و دمای سطحی آن کمتر از ۳٬۵۰۰ درجه کلوین باشد.

اجرام زیست‌پذیر اطراف ستاره‌های کوتوله‌ قرمز بهترین نامزد برای میزبانی زیست فرازمینی و در واقع بهترین جای کیهان برای یافتن حیات فرازمینی هستند. کوتوله‌های قرمز فراوان‌ترین نوع ستاره در جهان هستند و هر یک از آن‌ها احتمالا دارای سیاره‌ای هستند که در ناحیه زیست‌پذیرشان قرار گرفته است. این ناحیه بهترین شانس برای وجود حیات بیگانه را داراست. کوتوله‌های قرمز که ستاره‌های کوتوله‌ M نیز خوانده می‌شوند، بیش از ۵٠ برابر تاریک‌تر از خورشید بوده و فقط ١٠ تا ٢٠ درصد آن جرم دارند. این اجرام کیهانی ٧٠ درصد ستارگان جهان را تشکیل می‌دهند.

فراوانی کوتوله‌های قرمز دانشمندان را به این فکر واداشت که شاید آن‌ها بهترین مکان‌ برای کشف حیات بیگانه احتمالی باشند.

منجمان به طور فزاینده‌ای در حال کشف سیارات مدارگرد در اطراف این ستاره‌ها هستند و پژوهش‌های جدید فضاپیمای "کپلر"(Kepler) نیز نشان داده دست‌کم نیمی از این ستارگان، سیارات صخره‌ای دارند که اندازه‌شان نصف تا چهار برابر زمین است. دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس با استفاده از مدل‌های رایانه‌ای شکل‌گیری سیاره‌ای دریافتند کوتوله‌های قرمز احتمالا جهان‌های زمین‌ مانندی را توسعه دهند و اینکه سیارات موجود در ناحیه زیست‌پذیر آن‌ها به اندازه‌ کافی برای داشتن آب مایع، گرم هستند.

پژوهشگران دریافتند سیاراتی که در نواحی زیست‌پذیر ستارگان کوتوله قرمز قرار دارند، می‌توانند مقادیر قابل‌توجهی از آب را انباشت کنند و در واقع هر یک از آن‌ها احتمالا دارای ٢٥ برابر آب بیشتری نسبت به زمین باشند.

 دامون نوری حصار، مدیر فنی شرکت تولیدکننده این دستگاه گفت: پروژه ساخت پالس اکسی‌متر بیمارستانی با توجه به سابقه شرکت و به درخواست شرکت‌های توزیع‌کننده تجهیزات پزشکی و اعلام نیاز مراکز درمانی به این دستگاه، طراحی شده و هم اکنون به مرحله تجاری‌سازی رسیده است.

نوری حصار درباره کارکردهای این دستگاه گفت: «پالس اکسی‌متر» (Pulse Oximeter) یا اکسیژن‌سنج خون وسیله‌ای است که با کمک آن می‌توان به روشی غیرتهاجمی میزان درصد اشباع اکسیژن خون سرخرگ انسان را اندازه‌گیری کرد.

وی با اشاره به اندازه‌گیری میزان مولکول‌های هموگلوبینی آمیخته شده با اکسیژن و نمایش‌ تعداد و آهنگ ضربان قلب به عنوان کارکردهای اصلی این دستگاه، افزود: این دستگاه از یک حسگر نوری تشکیل شده که بر روی شریانچه‌های نبض‌دار قرار می‌گیرد و با انتشار دو موج نور قرمز و مادون قرمز که یکی از آن‌ها توسط هموگلوبین و دیگری توسط اکسیژن ترکیبی با هموگلوبین جذب می‌شود، میزان اشباع اکسیژن خون را اندازه‌گیری می‌کند.

نوری حصار افزود: در واقع گیرنده و یا به اصطلاح فتودیودی که در دستگاه به کار رفته، با آشکارسازی نور عبوری از بافت، آن را بر حسب میزان شدت نور به یک سیگنال الکتریکی تبدیل می‌کند و پس از انجام محاسبات بردهای الکترونیکی و میکرو پروسورها روی این سیگنال، میزان اشباع اکسیژن خون اندازه‌گیری می‌شود.

وی با اشاره به موارد استفاده این محصول اظهار کرد: پالس اکسی‌متری در تمامی شرایط بالینی در بخش‌های مختلف بیمارستانی و مراکز درمانی نظیر اتاق‌های عمل، واحدهای مراقبت‌ ویژه، بخش‌های مراقبت پس از بیهوشی، بخش‌های اورژانس و آمبولانس‌ها، اتاق‌های اندوسکوپی، آزمایشگاه‌های خواب، بخش‌های قلب، اتاق‌های زایمان و بخش‌های عمومی بیمارستان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مدیرفنی شرکت تولیدکننده این دستگاه در خصوص مزایای محصول تولیدشده گفت: بهبود عملکرد با باتری، امکان ارسال اطلاعات از طریق سیستم مخابراتی، قیمت تمام شده پایین و گارانتی و خدمات پس از فروش از مزایای این دستگاه تولیدی است.

نوری حصار با بیان این که نمونه‌سازی صنعتی دستگاه از نظر سخت‌افزاری و نرم‌افزاری به اتمام رسیده است، اظهار کرد: این دستگاه هم اکنون به صورت آزمایشی در چند مرکز درمانی به کار گرفته شده و برای دریافت مجوزها و استانداردهای لازم به مراجع ارجاع داده شده است.

به گفته وی این محصول بزودی قابل ارائه به بازار مصرف خواهد بود و امیدواریم بتواند بازار را به خوبی تحت‌الشعاع  قرار دهد و با حضور چند شرکت معتبر در رابطه با فروش این دستگاه می‌توان بازار خوبی در کشور و کشورهای همسایه پیدا کرد.

بر اساس اعلام روابط عمومی صحا، وی با اشاره به نوپا بودن این شرکت و عدم توانایی مالی آن برای شروع اولیه این پروژه، گفت: ما با وجود نیاز به تسهیلاتی نه چندان زیاد، در مراجعه به نهادهای مختلف مالی و اعتباری متاسفانه به نتیجه‌ای نرسیده بودیم تا اینکه از طریق پارک علم و فناوری استان اردبیل به صندوق حمایت از تحقیقات و توسعه صنایع الکترونیک (صحا) معرفی شدیم و با تسهیلاتی که از صحا دریافت کردیم توانستیم مراحل اولیه پروژه را با موفقیت به پایان برسانیم.‌

 به نقل از گیزمگ، اتاقک اکسیژن، محفظه اکسیژن درمانی پرفشار یا HBOT برای درمان بیمار از طریق اعمال فشار محیطی بزرگتر از یک اتمسفر(در حالیکه وی اکسیژن خالص استنشاق می‌کند) به کار می‌رود.

چهار ترکیب مشخص از این دستگاه وجود دارد، تکنفره، تکنفره با دسترسی پرسنل، دونفره (دونفره با دسترسی پرسنل) و چند نفره که در تمامی این دستگاه‌ها، بیمار به راحتی داخل محفظه شده و بصورت نشسته یا خوابیده قرار می‌گیرد.

سرعت عمل در بازگردانی بیماری که دچار ایست قلبی شده از اهمیت بسزایی برخوردار بوده و اگر متخصصان پزشکی بتوانند به سرعت مداخله کنند، می‌توان قلب را احیا کرد اما آسیب مغزی ناشی از این اتفاق سبب بروز اختلال در عملکردهای قبلی عصبی می‌شود.

در حال حاضر، پزشکان و محققان دانشگاه داکوتای شمالی با استفاده از تکنیک‌های اکسیژن درمانی موفق شده اند تا آسیب‌های مغزی وارد شده به یک دختر بچه 2 ساله بر اثر غرق شدن در استخر را مداوا کنند.

به گفته پزشکان معالج، این کودک پس از غرق شدن در استخر دچار ایست قلبی شده بود که با مداخله پزشکان به سرعت احیا شده بود.

اما پس از گرفتن اسکن ام‌آرآی از مغز این کودک، پزشکان دریافتند که ماده خاکستری او دچار آسیب‌های جدی شده و ماده خاکستری و سفید مغز وی از بین رفته است.

این امر سبب می‌شود تا این کودک دچار اختلال در صحبت کردن، راه رفتن و واکنش به صداها شده و سر خود را به طور مداوم تکان دهد.

از آنجایی که تجهیزات HBOT در نزدیکی محل سکونت این کودک وجود نداشت، پزشکان برای جلوگیری از آسیب‌های بیشتر به بافت مغز، به صورت موقت درمان معمولی با اکسیژن را آغاز کردند.

آنها 55 روز پس از حادثه‌ای که برای این کودک رخ داده بود، او را تحت درمان با اکسیژن قرار دادند. او در روز دو بار و هر بار به مدت 45 دقیقه تحت درمان می‌گرفت و این روند درمانی تا 3 هفته ادامه داشت.

پزشکان در طول این سه هفته بهبودی چشمگیری را در این دختربچه مشاهده کردند به طوریکه این کودک در طول این زمان هوشیارتر شده، حرکت سر او کمتر شده و توانایی حرکت دست و بازوی خود را مجددا به دست آورد.

او مجددا می‌توانست صحبت کند، بخندد، غذا بخورد و حرکات را با چشمهایش دنبال کند.

پس از آن این کودک به همراه خانواده راهی مرکز اکسیژن درمانی در نیواورلئان شد و درمان خود را به مدت 8 هفته در آن مرکز ادامه داد.

79 روز پس از جراحت، این دختر در یک محفظه فشار با 1.3 جرم فشار قرار داده شد و به مدت 45 دقیقه در روز و پنج روز در هفته، در معرض اکسیژن خالص قرار گرفت.

پس از گذشت 40 جلسه و انجام تمرینات فیزیکی، شرایط کودک رو به بهبودی رفته و توانایی شناختی مغز وی بازگردانی شد. او توانست بسیار بهتر از قبل صحبت کند و بدون نیاز به کمک دیگران راه برود.

ضمن اینکه با انجام ام‌.آر.آی مجدد مشخص شد که تمام نواحی آسیب دیده تقریبا به حالت اولیه خود بازگشته‌اند و تنها میزان کم و خفیفی از آنها باقی مانده است.

با وجود مشاهده اثربخشی این روش در احیا آسیب‌های مغزی این کودک، محققان برای اثبات آن نیازمند موارد بیشتری بوده و به گفته آنها نمی‌شود تنها به یک مورد اکتفا کرد.

این پژوهش در journal Medical Gas Research منتشر شده است.

 دکتر افسانه محمدزاده، دبیر علمی سمینار یک روزه بررسی جایگاه هیستروسکوپی در درمان ناباروری، اظهار کرد: این سمینار با هدف آشنایی متخصصین زنان با اصول هیستروسکوپی و جایگاه آن در درمان اختلالات منجر به ناباروری نظیر چسبندگی‌های رحم - فیبروم زیر مخاطی، اختلالات ساختمانی رحم برگزار می‌شود.

وی افزود: همچنین با توجه به اهمیت و عوارض ناشی از هیستروسکوپی و یا بیهوشی، به جنبه‌های مختلف کنترل این عوارض نیز پرداخته می‌شود.

علاقه‌مندان جهت ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر می‌توانند با تلفن 23519 داخلی 607 تماس گرفته و یا روز برگزاری به صورت حضوری به خیابان شریعتی، نبش خیابان یخچال، مرکز درمان ناباروری ابن سینا، سالن کنفرانس مراجعه کنند.

به گروه هدف این برنامه که متخصصین زنان و زایمان، متخصصین بیهوشی، پزشکان عمومی، جراحان عمومی و ماماها خواهند بود، 5 امتیاز بازآموزی تعلق می‌گیرد.

 به نقل از دیلی‌میل، محققان معتقدند اقیانوس زیرسطحی موجود در قمر "انسلادوس"(Enceladus) تمام مواد مورد نیاز برای حیات موجودات زنده را دارد.

در تصویر جدید، جالب‌ترین فوران‌های قطب جنوب از دور دیده می‌شود، پس زمینه تصویر توسط نور خورشید مشاهده می‌شود، در حالی که این قمر خود با انعکاس نور خورشید از زحل روشن شده است.

بررسی این فوران‌ها از زوایای مختلف دیدهای مختلفی از ویژگی‌های این قمر به دانشمندان داده است.

تحلیل شیمیایی این اقیانوس‌ها قویا حاکی از این است که بستر دریای انسلادوس حاوی فواره های آب داغ است. همین فواره‌ها در بستر اقیانوس‌های زمین محل رشد و نمو ارگانیسم هاست.

البته وجود این سیستم‌های هیدروترمال(گردش آب داغ) به خودی خود تضمین کننده وجود ارگانیسم‌ها در این قمر به قطر ۵۰۰ کیلومتر نیست و احتمال دارد محیط آن استریل باشد.

اما یافته‌های تازه دلیل قانع کننده ای برای بازگشت به این کره با ابزارهای پیشرفته فراهم می کند؛ ابزارهایی که بتوانند آب را برای یافتن شواهد زیستی بررسی کنند.

این تصویر در 13 آوریل سال جاری میلادی از فاصله 808 هزار کیلومتری گرفته شده و محدوده 504 کیلومتری از نیمکره این قمر را پوشش داده است.

مقیاس این تصویر پنج کیلومتر بر پیکسل است.

چندی پیش تصاویری از قطب شمال این قمر منتشر شد که ویژگی‌های کاملا متفاوتی با جنوب آن دارد و سراسر پوشیده از منابع و فوران‌های گازی است.

وجود هیدروژن در این قمر می‌تواند منبع انرژی برای ایجاد حیات میکروبی در این قمر باشد و محققان امیدوارند بتوانند نشانه‌هایی از وجود حیات میکروبی در آن را بیابند.

ماموریت "کاسینی"(Cassini) تحت هدایت "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) روزهای پایانی‌اش را طی می‌کند. سوخت این کاوشگر که برای ۱۲ سال مشغول گردش حول کیوان بوده اکنون رو به اتمام است. هدایت کنندگان قصد دارند آن را در ماه سپتامبر به اتمسفر کیوان بکوبند تا شانس برخورد احتمالی آن با انسلادوس و آلوده کردن محیط آن به صفر برسد.

هرچند این کاوشگر حاوی ابزارهای عالی است اما این ابزارها برای ردیابی آثار حیات در این قمر طراحی نشده بود. این کار نیازمند طبقه کاملا مدرنی از اسپکترومترهاست. هم اکنون پیشنهادی برای ارسال چنین کاوشگری در سال ۲۰۲۶ درحال تهیه است.

ناسا اخیر ماموریت دیگری به "اروپا"(Europa) قمر مشتری که دارای اقیانوس است را تایید کرده است. فرآیندهای مشابه در بستر اقیانوس این قمر هم احتمالا در جریان است. اما پوسته یخی آن خیلی ضخیم تر است و آبی که از آن به فضا فرار می‌کند خیلی کمتر است.

یکی از جذابیت‌های انسلادوس راحت بودن مطالعه زیر سطح یخی آن است چون این مواد با فواره‌ها به فضا پرتاب می‌شوند و کافی است قمری مثل کاسینی از میان آن رد شود.

دکتر اندرو کوتس دانشمند انگلیسی حاضر در ماموریت کاسینی می‌گوید: ماموریت کاسینی انسلادوس را از نظر جستجو برای یافتن آثار حیات در سایر نقاط منظومه شمسی در صدر قرار داده است. به نظر من سه مقصد اصلی اکنون برابر هستند. مریخ که ممکن است ۳.۸ میلیارد سال قبل حاوی آثار حیات بوده باشد زمانی که شرایط سیاره خیلی متفاوت از امروز بود. قمر "اروپا" که اقیانوسی زیر پوسته اش دارد و حالا انسلادوس. این سه شاید دارای شرایط مناسب برای حیات بوده یا باشند.

 به نقل از ساینس‌دیلی، این دستاورد علمی درک تیم‌های تحقیقاتی از خنک‌سازی افشانه‌ای(Spray cooling)، چاپ با جوهرافشان و پوشش رنگ را ارتقا خواهد داد.

خنک‌سازی افشانه‌ای یکی از نویدبخش‌ترین شیوه‌ها برای خنک کردن ابزار الکترونیکی دارای جریان حرارت زیاد است. این سیستم‌های خنک کننده از آب یا روغن برای خنک‌ کردن سامانه‌های مختلف از موتورهای معمولی گرفته تا شتاب‌دهنده‌ها استفاده می‌کنند.

خنک‌سازی افشانه‌ای دوفازی، به ویژه برای خنک‌کردن جریان‌های حرارتی به کار می‌رود که با استفاه از شیوه‌های خنک‌سازی معمولی قابل خنک شدن نیستند. فیزیک پیچیده خنک‌سازی افشانه‌ای دو فازی، همواره نیازمند درک عمیقی بوده و در این روش، قطرات کوچک با استفاده از یک فاز گازی فشرده‌ شده ثانویه، بسیار کوچک(atomize) می‌شوند.

به منظور مطالعه بیشتر این روش، دانشمندان به رهبری مهسا ابراهیم، دانش‌آموخته دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، و یک محقق دیگر، فیزیک پایه این قطرات را با استفاده از رایانه‌ و همچنین تحلیل‌های آزمایشگاهی بررسی کردند. آنها از رویکردی محاسباتی موسوم به شیوهlattice-Botzmann" " (LBM) برای شبیه‌سازی کردن تاثیر یک میکروقطره بر روی یک سطح خشک بهره بردند.

می‌توان از یافته‌های بدست آمده علاوه بر خنک‌سازی افشانه‌ای برای کاربردهای دیگر از جمله چاپ با استفاده از جوهرافشان، پوشش رنگ و افشانه پلاسما استفاده کرد.

تا پیش از این، بیشتر تحقیقات مبتنی بر مطالعه قطرات میلی‌متری و تاثیر هیدرودینامیک آنها بر روی سطوح جامد خشک پایه‌ریزی شده بود. با این حال، اندازه قطره در  خنک‌سازی افشانه‌ای سه برابر کوچک‌تر از قطرات میلی‌متری است و این بدین معناست که فیزیک پراکندگی مایع و دینامیک برخورد آن‌ها بر روی سطوح خشک می‌تواند تا حد زیادی متفاوت باشد.

برای حل این مشکل، محققان به الگوریتم‌هایLBM  روی آوردند که برای مدل بندی محاسباتی جریان مایع در هندسه‌های پیچیده‌ و مایع‌های چندفازی به کار می‌رود. این الگوریتم همچنین از رویکرد مزوسکوپی بهره می‌برد که گسست بین دینامیک مولکولی میکروسکوپی و مکانیک مایع ماکروسکوپی را پر می‌کند.

در خنک‌سازی دوفازی، قطرات آب یا روغن تحت جریان گازی کوچک‌کننده‌ای موسوم به stagnation jet  بر سطح تاثیر می‌گذارند. قبلا این باور وجود داشت که این جریان گاز در تمامی شرایط برخورد بر پراکندگی قطرات بر روی سطوح تاثیر می‌گذارد؛ با این حال، تیم تحقیقاتی از طریق الگوریتم LBM نشان داد این جریان هیچ تاثیر قابل توجهی بر حالت‌های خاص ندارد و این دستاورد راه را برای تعیین ویژگی‌های سیستم‌های پاششی هموار می‌کند.

دانشمندان همچنین دریافتند فیزیک میکروقطره‌ها متفاوت از ماکروقطره‌هاست و افشانه‌های قطره‌دار دارای کاربردهای بیشتری هستند.

جزئیات این دستاورد علمی درمجله Physics of Fluids  منتشر شد.

 به نقل از دیلی‌میل، این ابزار پروانه‌ای شکل به اندازه یک دانه لوبیا بوده و در آزمایش‌های انجام شده، قادر به ارتقای وضعیت بیمارانی بود که بدن‌شان در مقابل داروها مقاومت می‌کرد. همچنین تعدادی از بیمارانی که علی‌رغم مصرف زیاد دارو، از فشار خون بالا رنج می‌بردند، متوجه شدند که طی چند ماه، فشار خونشان به سطح عادی رسید. گرچه از بیماران خواسته شده که باز هم قرص مصرف کنند، می‌توان با ابزار جدید میزان مصرف را تا حد زیادی کاهش داد.

 ایمپلنت سیم‌دار MobiusHD در یکی از شریان‌های کاروتید قرار می‌گیرد که این شریان‌ها، شریان‌های اصلی در طرفین گردن هستند و خون را به سر می‌رسانند.

این سامانه کشش ملایمی را به مجموعه‌ای از عصب‌ها اعمال می‌کند که در تنظیم‌ کردن فشار خون دخیل‌اند. این عصب‌ها که "بارورسپتورها" نام دارند، تغییرات فشار خون را شناسایی کرده و سیگنال‌هایی را به مغز ارسال می‌کنند تا تغییرات لازم برای نگه‌داشتن فشار خون در سطح ایمن را اعمال کنند.

در حالت عادی، وقتی دیواره‌های شریان‌ها توسط فشار خون بالای درمان نشده کش می‌آیند، گیرنده‌های فشار خون، سیگنال‌هایی را به مغز ارسال می‌کنند تا فشار خون را به سطح عادی بر گرداند. با این حال، تصور می‌شود در بیماران مبتلا به فشار خون که بدنشان در مقابل دارو مقاومت نشان می‌دهد، فشار خون بالا در طولانی مدت موجب عملکرد نادرست بارورسپتورها می‌شود و این امر موجب ماندن فشار خون در سطح خطرناک می‌شود.

دلیل این که چرا در این بیماران سیستم تنظیم کننده گردش خون مانع از عملکرد درست بارورسپتورها می‌شود هنوز مشخص نیست اما تصور می‌شود این موضوع به خاطر عوامل سبک زندگی یا ژنتیک باشد.

ابزار MobiusHD  به گونه‌ای طراحی شده که فشار را به این عصب‌ها وارد کرده و مغز را به گونه‌ای فریب می‌دهد که تصور کند فشار خون به طور مداوم بالاست. این ابزار سپس به بدن سیگنال می‌دهد تا ضربان قلب را کاهش دهد، شریان‌های خون را عریض کند و به ری‌ست کردن آن‌ها کمک کند.

ابزار ابداعی در طول یک فرآیند با تهاجم حداقل در گردن کاشته می‌شود و این فرآیند تحت بی‌هوشی موضعی انجام می‌گیرد و 30 دقیقه هم زمان می‌برد.