دانشمندان حوزه‌ی رایانه، سامانه‌ی هوش مصنوعی جدیدی طراحی کرده‌اند که قادر به تشخیص کد کپچا و عبور از سؤالات آن است. کپچا (Captcha)، سیستم تشخیص انسان از ربات در فضای مجازی است که اغلب کاربران، آن را مزاحم و وقت‌گیر قلمداد می‌کنند. طراحی سامانه‌ی یادشده برای کارشناسان امنیتی به این معنی است که سیستم‌های بر پایه‌ی کپچای کنونی باید کنار گذاشته شوند.

توسعه‌دهندگان هوش مصنوعی سال‌ها برای شکست کپچا تلاش کرده‌اند؛ اما شکست این سیستم‌، قدرت دیجیتال بالایی می‌طلبد. پاسخ به آزمون‌های چالش و پاسخ که در آن‌ها حروف و اعداد به‌صورت تغییر شکل یافته، کج و موج‌دار در فونت‌ها و اشکال مختلف به نمایش در می‌آیند، برای ماشین‌ها بسیار سخت است؛ ولی برای انسان خیلی دشوار نیست. ما مشکل خاصی در تشخیص حروف و اعداد درهم‌تنیده و تغییر شکل داده‌شده نداریم. ذهن پویای ما امکان این تشخیص را به ما می‌دهد. سیستم‌های هوش مصنوعی، سامانه‌های محدودی هستند که بدون اینکه آموزش بینند، نمی‌توانند چندان خوب فکر کنند.

به همین دلیل دیلیپ جورج، یکی از بنیان‌گذاران Vicarious، با الهام از علم عصب‌شناسی، کامپیوتری را به گونه‌ای تعلیم داده است که بتواند فراتر از آنچه به آن آموخته می‌شود یاد بگیرد و درواقع آموخته‌های خود را تعمیم دهد. سامانه‌ی جدید وی به نام شبکه‌ی قشر بازگشتی (RCN) ظاهرا قادر است بهتر از مدل‌های قبلی، آزمون‌های کپچا را پاسخ دهد. همچنین به آموزش کمتری نیاز دارد و این یعنی سیستم‌های پاسخ و واکنش حالا با ضریب موفقیت بالایی قفل‌گشایی می‌شوند که این موضوع سایت‌ها را به طرز فزاینده‌ای در معرض هجوم ربات‌ها قرار می‌دهد. تحقیق جدیدی در این خصوص در سایت Science منتشر شده است.

بیشتر سامانه‌های گذر از کپچا به میلیون‌ها تصویر نمونه‌ی از پیش تعیین‌شده‌ مجهز شده‌اند یا کدهای لازم جهت تشخیص انواع تصاویر به آن‌ها داده شده است؛ اما سیستم جدید قادر است همچون مغز انسان، تنها با استفاده از چند نمونه و با بهره‌گیری از قدرت تعمیم‌بخشی خود سایر نمونه‌ها را تشخیص دهد. جورج می‌گوید RCN به میزان ۳۰۰ برابر از نمونه‌های قبلی خود بهینه‌تر عمل می‌کند و نیاز به داده‌ی کمتری دارد. این سیستم با استفاده از تحلیل تصاویر کار می‌کند و آنطور که جورج می‌گوید:

این سامانه در طول دوره‌ی تعلیم، مدل‌هایی درونی از حروفی که به آن نشان داده می‌شوند ایجاد می‌کند. بنابراین اگر مثلا حروف A و B را به سیستم نشان دهید، مدل درونی خود را از ظاهر آن‌ها می‌سازد. مثلا این‌گونه تحلیل می‌کند که این‌ها خطوط این حرف هستند، این قسمت درونی آن است، این پس‌زمینه است و... سپس، وقتی تصویر جدیدی به آن داده می‌شود‌ سعی می‌کند پیکسل به پیکسل آن را با نمونه‌هایی که قبلا دیده است تطبیق دهد. بنابراین تحلیل خواهد کرد که مثلا این قسمت از A وجود ندارد چون زیر B قرار گرفته است.

سیستم‌های کدگشایی کپچا انواع گوناگونی دارند؛ اما RCN ثابت کرده که به میزان زیادی انعطاف‌پذیر و کاربردی است. این سیستم توانسته است در دوسوم مواقع، کپچای دو پرسشی یا ری‌کپچا را حل کند و در عبور از کپچاهای شرکت‌های یاهو و پی‌پال نیز موفقیتی ۵۷ درصدی به دست آورد. عالی نیست؛ اما گامی به جلو در مسیری صحیح است. منظور محققان از مسیر صحیح این است که این سامانه‌ سرانجام خواهد توانست مانند انسان استدلال بصری انجام دهد و در نهایت محققان روی هوش مصنوعی تعمیم‌یافته‌ای کار خواهند کرد که عملکردی مشابه مغز انسان دارد.

 مارک گودمن، نویسنده‌ی فیوچر کرایمز می‌گوید: «کپچاها به بینایی انسان وابسته هستند؛ زیرا بینایی انسان از کامپیوتر قوی‌تر است. متأسفانه این وضعیت به‌سرعت در حال تغییر است و بینایی کامپیوتر در حال نزدیک‌شدن به سطح بینایی انسان است و به‌زودی به‌صورت بالقوه از آن پیشی خواهد گرفت. وقتی که این اتفاق بیفتد، تمام سیستم‌های شناسایی وابسته به تصویر به خطر خواهند افتاد؛ چرا که بینایی کامپیوترهای بر پایه‌ی هوش مصنوعی قادر خواهد بود از پس حل همه‌ی پازل‌هایی که در توانایی انسان است بر بیاید.»

برای برخی سایت‌ها، این یعنی پایان کار سیستم‌های امنیتی بر پایه‌ی کپچا. یک راه حل می‌تواند سخت‌تر کردن کپچای تصویری باشد؛ اما این کار تشخیص کپچا را برای انسان نیز سخت‌تر می‌کند و ممکن است کاربران کلافه شوند و نتوانند بسیاری از آن‌ها را حل کنند. گزینه‌ی دیگر این است که به‌کلی سیستم تشخیص هویت جدیدی طراحی شود. در واقعگوگل پیشاپیش کپچا را کنار گذاشته است.

گودمن می‌گوید: «در نهایت، سیستم تشخیص هویت بر معیارهای زیستی یا رفتاری پایه‌گذاری خواهد شد و مواردی در خصوص شما و رفتارتان را معیار تشخیص هویت قرار خواهد داد. برای مثال، امروزه شتاب‌سنج داخل گوشی توسط بسیاری از اپلیکیشن‌های مالی مورد استفاده قرار می‌گیرد تا نرم‌افزار تشخیص دهد که وقتی شما در حال وارد کردن رمز عبور هستید، گوشی خود را به چه حالتی در دست می‌گیرید. هرکسی این‌ کار را به حالتی مختص به خودش انجام می‌دهد. این حالت منحصربه‌فرد مانند یک اثر انگشت دیجیتال است که می‌تواند به تشخیص هویت شما در وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها کمک کند. در آینده کاربردهای فراوانی از این نوع تشخیص هویت خواهیم دید.»

آنچه می‌توان با اطمینان از آن سخن گفت این است که موج جدیدی در راه است و به واسطه‌ی آن، بشر در اثبات واقعی بودن خود به مشکل برخواهد خورد. تصورش ترسناک است؛ اما روزی خواهد رسید که عملا انسان در فضای اینترنتنتواند انسان بودن خود را اثبات کند.

ویکی‌پدیا که یکی از آخرین ستون‌های باقی‌‌مانده از وبِ ‌آزاد و تعاملی است، با تهدیدی مواجه شده که موجودیت این دانش‌نامه را به خطر انداخته است. این تهدید یک چالش مالی نیست؛ دو سال پیش، ویکی‌پدیا که از مشکلات مالی وحشت‌زده بود، کمپینی با هدف جمع‌آوری منابع مالی لازم شروع کرد. اما به‌لطف دونالد ترامپ، امروزه ویکی‌پدیا از هر زمان دیگری ثروتمند‌تر و منظم‌تر است.

لیبرال‌های آمریکایی از این مسئله هراس داشتند که با تکیه زدن ترامپ بر مسند ریاست‌جمهوری، ایده‌آل‌های آگاهی‌گرایانه‌ی کشورشان در معرض خطر قرار گیرد. همین ترس باعث شد کمک‌های مالی فراوانی به‌سمت ویکی‌پدیا روانه شود تا ثبات مالی این بنیاد عمومی از گذشته نیز بیشتر باشد. اما در کنار این خبر خوش، خبری وجود دارد که برای ویکی‌پدیا چندان خوشایند نیست؛ نرخ رشد تعداد نویسندگان ویکی‌پدیا به ثبات رسیده و خبری از افزایش آن نیست. این مسئله نشان‌دهنده‌ی گرایشی نگران‌کننده در بین کاربران است؛ گرایشی که ماهیت دانش بشری را با خطر مواجه کرده است.

ایده‌ای که منجر به خلق ویکی‌پدیا شد، همان ایده‌ای است که منجر به شکل‌گیری دیگر دانش‌نامه‌ها شده است؛ جمع‌آوری دانش بشری. پیشینه‌ی این هدف به دوران طلایی اسلام بازمی‌گردد؛ در آن دوران، به‌منظور پیروی از گفته‌ی پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص) که فرموده‌ بودند «به‌ دنبال دانش باشید، حتی اگر در چین باشد»، بسیاری از دانشمندان به جمع‌آوری و مستندسازی اطلاعات موجود در زمینه‌های مختلف پرداختند. برای دست‌یابی به این هدف، مطالب مختلفی از زبان‌هایی نظیر یونانی، فارسی، سریانی و هندی به زبان عربی ترجمه می‌شدند.

در قرن نهم، یک دانشمند ایرانی به‌ نام ابن‌ قتیبه دینوری، اولین دانش‌نامه‌ی واقعی را در ۱۰ جلد جمع‌آوری کرد که به مسائلی نظیر قدرت، جنگ، اصالت خانوادگی، شخصیت فردی، یادگیری، علم بیان، اصول ریاضت، اصول دوستی، عبادات، غذا و مسائل زنان پرداخته بود. یک قرن پس از ابن‌ قتیبه، خوارزمی که به‌واسطه‌ی اختراع جبر در ریاضیات شناخته‌ می‌شود، دانش‌نامه‌ای جمع‌آوری کرد که به دو بخش «دانش بومی» و «دانش خارجی» تقسیم می‌شد. دانش بومی مسائلی همچون قانون، فلسفه‌ی علمی، دستور زبان، اصول منشی‌گری، شعر و تاریخ را در بر می‌گرفت. دانش خارجی نیز شامل فلسفه، منطق، پزشکی، ریاضیات، هندسه، ستاره‌شناسی، موسیقی، مکانیک و شیمی بود. چینی‌ها نیز از قرن هفتم میلادی دانش‌نامه‌های خود را در اختیار داشتند.

در اروپا، اولین تلاش‌ها برای گرد‌آوری دانش‌نامه به عصر روشنگری در قرن هجدهم بازمی‌گردد. در آن دوران، امانوئل کانت، فیلسوف سرشناس آلمانی، شعار «شجاع باشید و بدانید» را برای این جنبش در نظر گرفت. متفکران عصر روشنگری، همچون دنی دیدرو تلاشی جاه‌طلبانه برای گردآوری دانش‌نامه شروع کردند و این امر موجب شد دیگران نیز در کشورهای اروپایی نظیر فرانسه، آلمان، انگلستان، سوئیس و هلند به این کار روی آورند.

طبقه‌ی مذهبی حاکم از این جنبش خشنود نبود؛ اما این ناخشنودی به‌ نوبه‌ی خود گرد‌آوری دانش‌نامه‌ها را بیش از پیش امکان‌پذیر کرد؛ بازار خوبی برای دانش‌نامه‌ها وجود داشت و مجموعه‌های عظیم در تعداد بالا در دسترس طبقه‌ی متوسط جامعه قرار می‌گرفت که بیشتر سکولار بودند. اولین جلد از دانش‌نامه در اروپا، در سال ۱۷۵۱ به دست دو هزار مشترک رسید و همین مشترکان بعدها جلد‌های دیگر این دانش‌نامه‌ی بیست و هشت جلدی را دریافت کردند. متفکران سرشناس انقلابی، همچون ولتر، روسو و منتسکیو در ویرایش این دانش‌نامه‌ها دست داشتند و برخی از آن‌ها نیز راهی زندان شدند. تنها ۱۷ سال پس از انتشار آخرین نسخه از دانش‌نامه در سال ۱۷۷۲، انقلاب فرانسه شروع شد که منجر به شکل‌گیری یکی از سکولارترین کشورها در تاریخ بشر شد.

گرایش به‌سوی منطق و روشن‌گرایی حتی پیش از ظهور اینترنت با خطر مواجه شده بود. همانگونه که نیل پُستمن در سال ۱۹۸۵ در کتاب خود با عنوان «سرگرمی تا مرگ» می‌نویسد، فراگیر شدن تلویزیون صرفا فراگیر شدن رسانه‌ای جدید نبود، بلکه فراگیر شدن سبک جدیدی از کلام بود؛ تغییر از فرهنگ نگارشی به‌سوی فرهنگ تصویری، تغییری که به‌معنای گذار از منطق به‌سوی احساسات و سرگرمی بود. به گفته‌ی پستمن، در دنیایی تصویرگرا و لذت‌محور، جایی برای تفکر عقلانی نیست، چرا که نمی‌توانید با تصاویر بیندیشید. به‌ لطف نوشته‌ها است که می‌توانیم پرده از چهره‌ی دروغ، مغالطه و کلی‌گویی‌ براندازیم و سوءاستفاده از منطق و احساسات عمومی را کشف کنیم. به کمک متن است که می‌توانیم ایده‌ها را بسنجیم، اظهارات را مورد مقایسه قرار دهیم و تعمیم‌ها را به یکدیگر مرتبط کنیم.

سلطه‌ی تلویزیون تنها به چهارگوشه‌ی اتاق نشیمن خانه‌هایمان محدود نشد، بلکه تمام عادات ذهنی ما را متحول ساخت؛ این مسئله به‌طور اساسی تجربه‌ی ما از جهان را تغییر داد و بر رفتار سیاسی، دینی، تجاری و فرهنگی ما نیز تأثیر گذاشت. این تغییر، بسیاری از جنبه‌های زندگی مدرن را به تفریح، احساس‌گرایی و تجارت تبدیل کرد. به گفته‌ی پستمن:

[ما] آمریکایی‌ها با یکدیگر صحبت نمی‌کنیم، بلکه همدیگر را سرگرم می‌کنیم. آن‌ها ایده‌هایشان را رد و بدل نمی‌کنند؛ بلکه تصاویر را رد و بدل می‌کنند. آن‌ها با منطق به بحث نمی‌پردازند؛ بلکه با ظاهر زیبای‌ خود وارد بحث می‌شوند، با شخصیت‌های سرشناس و آگهی‌های تبلیغاتی.

وقتی اینترنت در اواخر دهه‌ی هشتاد پا به عرصه‌ی وجود گذاشت، به‌ نظر می‌رسید ظهور این فناوری نیرویی برخلاف روند سرگرمی‌گرایی باشد؛ چرا که اینترنت در ابتدا رسانه‌ای متنی بود و به‌عنوان ابزاری برای فراگیری دانش دیده می‌شد، نه ابزاری برای تفریح. منطق و اندیشه گوهرهایی ارزشمند در این رسانه‌ی نوین بودند و همه‌ی آن‌‌ها بخشی از پروژه‌ی روشنگری به‌حساب می‌آمدند. دانشگاه‌های سراسر جهان اولین نهادهایی بودند که از این رسانه استقبال کردند و دست به ایجاد گروه‌های مباحثه، وبلاگ‌های آموزنده‌ی شخصی و گروهی، نشریات الکترونیک، لیست‌های پست الکترونیک آکادمیک و تالارهای گفتگو زدند. تمام این‌ها یک پروژه‌ی علمی بود، نه ابزاری تجاری یا وسیله‌ای برای کنترل؛ پروژه‌ای که توسط یک مرکز تحقیقات علمی در سوئد ایجاد شده بود.

ویکی‌پدیا در کنار موتور جستجوی گوگل و مدل تبلیغات متنی این شرکت و وبلاگ‌هایی که به متن، پیوند (Link)، دانش و ادبیات اهمیت می‌دادند همه و همه دستاوردهای اینترنت بودند. این ابزارها امکان افزودن به دانش جهانی بشر را در اختیار همه قرار دادند. برای بیش از یک دهه، وب محیطی جایگزین فراهم آورد که سلطه‌ی تلویزیون بر جهان را به چالش می‌کشید.

اما امروزه شبکه‌های اجتماعی، وب را به استثمار خود درآورده‌اند و در حال بازگرداندن ما به ارزش‌های تلویزیونی هستند. از فیسبوک گرفته تا اینستاگرام، تمام این رسانه‌ها به‌جای تمرکز روی ارزش‌های عقلانی، بر ویدئوها، تصاویر و پاداش‌های احساسی نظیر گزینه‌ی «لایک» تمرکز کرده‌اند. این رسانه‌ها ما را بر آن داشته‌اند تا به‌جای دنبال کردن دانش، به‌دنبال خوشی‌های لحظه‌ای حاصل از پذیرفته‌ شدن توسط دیگران باشیم؛ خوشی‌هایی که برای دست‌یابی به آن‌ها همواره به‌گونه‌ای ناخودآگاه در حال نقش بازی کردن هستیم. شاید طعنه‌آمیز باشد، اما گوگل محصول پایان‌نامه‌ی دکتری خالقانش بود؛ درحالی‌که فیسبوک در ابتدا ابزاری بود برای قضاوت در مورد چهره‌ی اعضای یک کلاس. شبکه‌های اجتماعی، بر اساس پروفایل و ترجیحات، آن چیزی را به ما نشان می‌دهند که می‌خواهیم و فکر می‌کنیم. شعار «شجاع باشید و بدانید» که به عصر روشنگری بازمی‌گردد، اکنون به «شجاع نباشید و به دانستن اهمیت ندهید» مبدل شده‌ است.

این گرایش‌ها به‌وضوح پیش‌بینی فیلسوف فرانسوی، گی دوبور را بازتاب می‌دهند که گفته بود اگر دوران پیش از سرمایه‌داری بر «بودن» تمرکز داشت و دوران سرمایه‌داری بر «داشتن» تمرکز دارد، مراحل نهایی سرمایه‌داری نیز صرفا بر «به‌ نظر رسیدن» تمرکز خواهد داشت؛ ثروتمند، شاد، متفکر، جذاب و متمدن به‌ نظر رسیدن. سخت است که اینستاگرام را باز کنید و به صحت این پیش‌بینی پی‌‌نبرید.

چالش امروز ما نجات دادن ویکی‌پدیا و مأموریت آن، یعنی گردآوری مجموعه‌ای آزاد و رایگان از دانش بشری، در گیرودار پیروزی نسل قدیم و جدید تلویزیون است؛ ما باید بدانیم چگونه در فضایی که دیگران اهمیت نمی‌دهند، نسبت به جمع‌آوری و حفظ دانش بپردازیم. امروزه تلویزیون حتی به ویکی‌پدیا نیز رسوخ کرده است؛ بسیاری از مقالات پربازدید ویکی‌پدیا مربوط به سریال‌های تلویزیونی و عوامل آن هستند.

این بدان معنی نیست که باید دست از تلاش برداریم؛ اما لازم است درک کنیم که افول وب و افول ویکی‌پدیا بخشی از تغییرات عظیم مرتبط با تمدن است که اکنون خود را آشکار ساخته است.

کشف نحوه نام‌گذاری کشورها امری جذاب است. تقریبا نام تمام کشورها بر اساس این موارد یعنی نام قبیله یا طایفه، نام یک شخص، ویژگی آن کشور و موقعیت ناوبری تعیین شده است.

این مقاله توسط آنابل فنویک الیوت، سفرنامه‌نویس در تیم تلگراف نوشته شده است.

تاکنون این سوال برایتان پیش آمده است که انگلستان نام کشورش را از کجا آورده است؟ همانند کشورهای بی‌شمار دیگر، دلیل این نام‌گذاری، قبیله اخیر ساکن (در این مورد، زوایای قرن پنجم) در آن مکان است.

در حقیقت، تقریبا تمام کشورهای جهان از ۴ مورد نام‌گذاری شده‌اند:

•  قبیله
• ویژگی کشور
• یک توصیف مستقیم
• یک فرد مهم

این نتیجه‌گیری بر مبنای کوارتز، با آنالیز ۱۹۵ کشور لیست شده در آکسفورد دیکشنری، مختصر نام مکان‌های جهان است.

نامی که به این مطالعه مبهم داده می‌شود، خودش نام محل‌های مختلف یک کشور و بررسی آن‌ها است. در اینجا ما گلچینی از کشورهایی که در این ۴ دسته هستند و چگونگی گرفتن لقب‌شان را ارائه می‌دهیم.

۱. نام‌های قبیله‌ای

انگلستان در گروه پرجمعیت (حدود یک سوم) از کشورهای جهان است که بر اساس قبیله اخیر یا گروه قومی نام‌گذاری شده است.

فرانسه:  نام‌گذاری شده بر اساس فرانک، کسی که در قرون وسطی این سرزمین را فتح کرد.

ویتنام: نام‌گذاری شده بر اساس ویتس (Viets) در جنوب.

افغانستان: ترجمه شده به «سرزمین افغان»، مکان افغان‌ها.

افغانستان

تایلند: مربوط به مردم تای (tai)، یک گروه قومی از مناطق مرکزی دشت.

روسیه: از لغت زبان لاتین در قرون وسطی، روسی (Russi)، که افراد آن سرزمین را مشخص می‌کرده است.

۲. نام اشخاص مهم

بسیاری فکر می‌کنند که نام تمام کشورها بر اساس نام یک فرد موثر یا قدرتمند بوده است؛ تنها یکی از این افراد، زن بوده است.

سنت لوسیا: این جزیره کارائیبی، در سال ۱۶۲۵ توسط فرانسوی‌ها از یک زن، سنت لوسی کاتولیک، که در طول قرون وسطی، توسط افراد زیادی پرستیده می‌شد، نام خود را گرفته است.

سنت لوسیا

کلمبیا: نام‌گذاری شده از کاشف مشهور، کریستف کلمب، که اتفاقا هرگز پای خود را در این کشور نگذاشته است. این کشور در حقیقت توسط همراه او، آلونزوز دی اوجدا در سال ۱۴۹۹ کشف شد، ولی در نهایت از کلمب نام خود را گرفت.

فیلیپین: نام‌گذاری شده بر اساس کاشف اسپانیایی، روی لوپز دی ویلالابوس (Ruy López de Villalobos)، در احترام به شاه فیلیپ دوم در اسپانیا در سال ۱۵۴۲.

عربستان سعودی: پس از امیر محمد بن سعود، جنگجوی دلیر و اشرافی که به عنوان بنیان‌گذار اولین دولت سعودی در سال ۱۷۴۴ در نظر گرفته می‌شود، این نام به این کشور داده شد.

سیشل:‌ در سال ۱۹۷۶، این مجموعه جزیره زیبا در اقیانوس هند از بریتانیا مستقل شد، ولی قبل از آن توسط فرانسه کنترل می‌شد و بر اساس نام وزیر اقتصاد فرانسه، ژان مور دی سیشلز در سده ۱۷۰۰ نام‌گذاری شده بود.

ال ساوادور: این کشور کوچک در آمریکای مرکزی نام خود را از مسیح و ترجمه‌اش به منجی گرفته است. نام این کشور بر اساس نام مفتح اسپانیایی، پدرو دی آلوارادو در سده ۱۵۰۰ است.

استثناها؛ کدام کشورها در این ۴ گروه بندی قرار نمی‌گیرند؟

کشورهای نادری در جهان وجود دارند که نحوه نام‌گذاری آن‌ها از این دسته بندی خارج است، حدود ۲۰ کشور. در حالی که در مورد برخی از آن‌ها اختلاف نظر وجود دارد یا منشا اصلی نام آن‌ها مشخص نیست، در اینجا تعداد انگشت‌شماری از موارد دارای دو جنبه و خلاقانه آن‌ها را به شما معرفی خواهیم کرد... .

بوتان: این کشور خود را دروک یول می‌نامد، یعنی سرزمین طوفان اژدها. این نام به دلیل طوفان‌های سهمناکی است که هیمالیا را درمی‌نوردد.

نپال: چند تئوری در مورد منشا نام کشور نپال وجود دارد. یکی از آن‌ها به تاریخ پرورش گوسفند کاتماندو (Kathmandu) برمی‌گردد، به زبان تبتی معنی ne، خانه و معنی pal، پشم است. نپال یعنی خانه پشم.

نائورو:‌ این کشور، یکی از دورافتاده‌ترین جزایر در دنیا و کوچک‌ترین دولت در اقیانوس آرام است. ممکن است نام این کشور از لغت بومی آنائورو (anáoero) که به معنای «من به ساحل می‌روم» است، آمده باشد.

۳. ویژگی کشور

حدودا یک چهارم نام کشورها از جنبه‌ای از آن سرزمین که با بقیه متفاوت است، می‌آید.

ایسلند: این نام به معنای سرزمین یخ (Land of Ice) است، شاید به دلایلی واضح، از زبان باستانی و قدیمی نرس (Norse)، نام این کشور توسط وایکینگ‌های نروژی هرافنافلوکی ویلگروارسون (Viking Hrafna-Flóki Vilgerðarson) در سال ۸۵۶ پس از میلاد مسیح، به این نام گذاشته شد. اگرچه این موضوع منکر چشم‌اندازهای وسیع سرسبز ایسلند است و تئوری‌های بسیاری می‌گویند این نام برای دلسرد کردن تجار فعال در آن منطقه با القای این تصویر که ایسلند محیطی بسیار سرد و ناسازگار است، گذاشته شده است.

هائیتی: نام این کشور کارائیبی در زبان بومی رایج در آنجا، تاینو، به معنای سرزمین کوه‌ها است. هائیتی توسط اسپانیا در سال ۱۴۹۲ مستعمره شد و در اصل لا اسپانولا نام گرفت، ولی بعدها در سال ۱۸۰۴ توسط ژان جکوس دیسالینز، برده سابق انقلابی، به نام هائیتی برگشت، کسی که خود را امپراطور نامید و آن سرزمین را از اسپانیا پس گرفت.

باربادوس: این نام در زبان پرتغالی به معنای ریش‌دار است. دلیل این نام‌گذاری ریشه‌های بلند آویزان درختان انجیر است که استعمارگران را در قرن ۱۶ام متوجه و متحیر کرد.

درختان انجیر در باربادوس

اوکراین: اوکراین در قرن ۱۲ام نام‌گذاری شد و معنای نام آن در زبان قدیمی اسلاویک، نزدیک مرز است. اساسا این نام برای توصیف یک منطقه در قلمرویی بوده که آن زمان ایالت شرقی اسلاویک، کیون راس (Kievan Rus) نام داشته است.

۴. موقعیت

گروه چهارم و کوچک‌ترین دسته‌بندی که ۲۵ کشور را در بر می‌گیرد، دسته توصیف موقعیت است.

استرالیا:‌ استرالیا که در ابتدا توسط یونانی‌های باستان کشف شد، به معنای سرزمین جنوبی ناشناخته (Unknown Southern Land) است، اما به صورت رسمی در سده ۱۸۰۰ توسط متیو فلیندر، نقشه‌کش انگلیسی، نام آن اعلام شده است.

استرالیا

نروژ: برعکس، این کشور نام خود را تا لغت قدیمی انگلیسی، راه شمالی (northern way) که در ابتدا در سال ۸۸۰ توسط آنگلو ساکسون‌ها مطرح شد، دنبال کرده است.

ژاپن: نیپون، نامی که بومی‌های ژاپنی گاهی از آن استفاده می‌کنند، به معنای سرزمین طلوع خورشید (land of the rising sun) است. نام این کشور را به موقعیت جغرافیایی این منطقه در شرق چین ارجاع می‌دهند.

امروزه تلفن‌های هوشمند همه‌جا دیده می‌شوند. درحالی‌که اکنون شاهد استفاده‌ی زیادی از گوشی هوشمند هستیم، اما شیوه‌ی استفاده‌ی کاربران از این دستگاه‌ها با دیگران تفاوت‌های زیادی دارد. ممکن است کاربری گوشی هوشمندش را برای ۴ تا ۵ سال نگاه دارد؛ درحالی‌که دیگران هر ۱ تا ۲ سال، اقدام به خرید دستگاه جدید کنند. همین مسئله باعث شده است با انبوهی از گوشی‌های هوشمند و وسایل الکترونیک در گنجه‌ها و کمدها روبرو باشیم. 

بسیاری از افراد این دستگاه‌ها را برای استفاده در روز مبادا نگاه‌داری می‌کنند؛ روز مبادایی که هیچگاه سر نمی‌رسد و اغلب شاهد عدم استفاده دوباره از این دستگاه‌ها هستیم. همین امر باعث می‌شود با انبوهی از زباله‌های الکترونیکی در خانه‌هایمان روبرو باشیم؛ دستگاه‌هایی که با وجود سن کم‌‌، هم ارزشمند هستند و هم قدرت کافی برای انجام خیلی از امور دارند. حال سامسونگ قصد دارد با ابتکار جدید خود که «Upcycling» نام دارد، جانی دوباره به این دستگا‌ه‌ها ببخشد.

برای نمونه، این برنامه باعث شد ۲۰ دستگاه گلکسی اس ۵ که در گذر زمان به حاشیه رانده شده بودند، به‌ لطف نصب سیستم‌عامل جدید، دوباره به عرصه کارکرد پا گذارند.

در کنفرانس توسعه‌دهندگان سامسونگ که در شهر سان‌فرانسیسکو برگزار شد، این شرکت از هدفش برای انجام این کار سخن گفت. سامسونگ به‌عنوان نخستین شرکت، پا در این عرصه گذاشته است تا از حجم انبوه زباله‌های الکترونیک بکاهد و به‌جای فروش قطعات فرسوده‌ی گوشی‌های هوشمند پیشین، شاهد به‌کارگیری دوباره‌ آن‌ها در عرصه‌های مختلف باشیم. تیم مهندسان C Lab که روی پروژه‌های خلاقانه در سامسونگ کار می‌کنند، تلفن‌ها و تبلت‌هایی از  خانواده‌ی گلکسی را نمایش دادند که به‌ لطف این برنامه، در بخش‌های مختلفی بازپرداخت شده‌اند.

آن‌ها ۴۰ گلکسی‌ اس ۵ را به یکدیگر متصل کردند تا دستگاهی برای استخراج بیت‌کوین تهیه کنند؛ همچنین توانستند یکتبلت قدیمی را به لپ‌تاپی با سیستم‌عامل اوبونتو تبدیل کنند. علاوه‌بر موارد فوق‌، آن‌ها توانستند برای زیر نظر قرار دادن یک آکواریوم، از گلکسی اس ۳ استفاده کنند که مدت‌ها از عمرش می‌گذرد. حتی با برنامه‌نویسی یک تلفن‌ همراه قدیمی، توانستند آن‌ را به دستگاه تشخیص چهره برای رصد عبور و مرور خانه تبدیل کنند.

سامسونگ قصد دارد علاوه بر در اختیار قرار دادن نرم‌افزار مورد نیاز برای قفل‌گشایی این تلفن‌ها، ایده‌های مختلفی برای به‌کارگیری دوباره این دستگاه‌ها نیز به رایگان در اختیار عموم قرار دهد.

یکی از سخنگوهای سامسونگ با نام رابین شولتز در این‌باره می‌گوید:

این پلتفرم نوآورانه با ارائه امکانات جدید و افزایش ارزش، راه‌حل مساعدی برای دستگاه‌های قدیمی گلکسی فراهم می‌کند تا زندگی جدیدی تجربه کنند. [دستگاه‌هایی] که شاید روزی در کمدها به فراموشی سپرده یا دور انداخته شوند.

مسلماً تحقق این موضوع بدون پشتیبانی سازنده‌ی اصلی میسر نبود. کایل وینس، مدیرعامل وب‌سایت مطرح ifixit که به کالبدشکافی دستگاه‌های جدید بازار می‌پردازد، درباره‌ی اقدام اخیر سامسونگ چنین می‌گوید:

چالشی که سر راه عمر بالای دستگاه‌های الکترونیک وجود دارد، نرم‌افزار است. به‌طور خاص، نرم‌افزار قدیمی تلفن‌های همراه ناامن است و توانایی اجرای اپلیکیشن‌های جدید ندارد. بنابراین پرسشی که وجود دارد این است که اگر شما این قطعه‌ سخت‌افزاری کاملا کاربردی را دارید که دیگر نرم‌افزار مناسبی ندارد و قصد دارید آن‌ را برای ۱۰ سال [استفاده کنید]، چه‌کاری باید انجام دهید؟

[در حقیقت] شما به‌عنوان شخصی ثالث نمی‌توانید کاری انجام دهید. کاری که [سامسونگ] انجام داده، ساخت لایه‌ای بین سخت‌افزار است تا شما توانایی نصب هرآنچه می‌خواهید، داشته باشید. این قدمی زیربنایی‌تر از جیلبریک است [زیرا] اندروید را به‌طور کلی حذف می‌کند.

سامسونگ برای آموزش روند استفاده‌ی مجدد از دستگاه‌های قدیمی، صفحه‌ای در گیت‌هاب در نظر گرفته است که به کاربران نحوه‌ی حذف اندروید را آموزش می‌دهد. در این صفحه کاربران می‌توانند به نرم‌افزار و پروژ‌ه‌های گوناگونی دسترسی داشته باشند.

هنگامی که این پلتفرم در دسترس عموم قرار گیرد، کاربران می‌توانند پروژه‌های خود را در اختیار دیگران قرار دهند. در ویدیوی تبلیغاتی سامسونگ، کاربری اقدام به دانلود نرم‌افزار «نظارت‌ بر آکواریوم» می‌کند و سپس سنسورهای مقاوم در برابر آب را برای گلکسی‌ اس ۳ خریداری می‌کند. پس از اینکه تمامی کارها انجام شد، کاربر دستگاهی خواهد داشت که توانایی اندازه‌گیری میزان دما و اسیدی‌ بودن آب آکواریوم را دارد.

تاکنون چنین عملی از شرکت‌های فعال در عرصه‌ی تکنولوژی مشاهده نشده است و سامسونگ اولین شرکتی نام می‌گیرد که این راه را آغاز کرده است. تعمیر دستگاه‌های تولیدشده توسط شرکت‌هایی مانند اپل، برای کاربران دشوار است و در اکثر موقعیت‌ها، شرکت‌ها ترجیح می‌دهند که کاربران به‌جای تعمیر دستگاه‌ قدیمی، اقدام به خرید دستگاهی نو کنند. این استراتژی برای شرکت‌ها بسیار پرمنفعت است؛ اما علاوه بر ناخوشایند بودنش برای کاربران، محیط‌زیست را نیز به خطر می‌اندازد.

وینس می‌گوید:

بهترین چیز برای سیاره، [این است که] دستگاه قدیمی‌تان تا جای ممکن ارزش داشته باشد. بین ارزش بازار ثانویه و طول عمر طبیعی، همبستگی مستقیمی وجود دارد. [سامسونگ] می‌خواهد ارزش دستگاه‌‌های خود را در درازمدت حفظ کند.

برای دیباگ کردن و فهمیدن اینکه کجای کدهایمان ایراد دارد، به ابزارهایی نیاز داریم که به ما بگوید کجای کد ما اشتباه بوده است؛ این ابزار خوشبختانه به‌صورت پیش‌فرض در مرورگرهای امروزی وجود دارد. در واقع همه مرورگرها به‌صورت پیش‌فرض سیستم‌هایی برای توسعه وب‌سایت‌ دارند. این ابزارها که در حالت از دید کاربران مخفی هستند، Developer Tools نام دارند. برای نمایش ابزار مخصوص توسعه‌دهندگان در مرورگر کروم مراحل زیر را طی کنید:

نمایش ابزار توسعه‌دهندگان در مرورگر کروم

• روی صفحه در مرورگر راست کلیک کنید و گزینه Inspect را انتخاب کنید. (همچنین می‌توانید از شورت‌کات f12 در ویندوز استفاده کنید).

نمایش ابزار توسعه‌دهندگان در مرورگر فایرفاکس

• روی صفحه در مرورگر راست کلیک کنید و گزینه Inspect را انتخاب کنید. (همچنین می‌توانید از شورت‌کات f12 در ویندوز استفاده کنید).
• پنجره بازشده همانند ابزار توسعه‌دهندگان کروم است و همانطور که در تصویر می‌بینید، تفاوت چندانی با آن ندارد.

آشنایی با بخش Elements

این بخش از Developer Tools کدهای اچ‌تی‌ام‌ال و سی‌اس‌اس نهایی را نمایش می‌دهد. شما می‌توانید از طریق این بخش تمامی تگ‌های اچ‌تی‌ام‌ال صفحه را مشاهده کنید. همچنین در سمت راست این پنجره، یک بخش مخصوص نمایش CSS-ها وجود دارد که با رفتن روی هر المان، می‌توانید دستورات CSS اعمال‌شده روی آن را در سمت راست صفحه و در بخش سی‌اس‌اس‌ها، مشاهده کنید.

جالب است بدانید تمامی CSS-ها  و HTML-های صفحه قابل تغییر هستند و شما می‌توانید همانجا در تب Elements، آن‌ها را به دلخواه خود تغییر دهید و تغییرات خود را به‌صورت زنده و لحظه‌ای مشاهده کنید.  البته این تغییرات تنها در مرورگر شما اجرا می‌‌شود و در سایت اصلی به هیچ عنوان تغییری ایجاد نمی‌شود. همچنین با هر بار Refresh و بارگذاری مجدد صفحه، تمام تغییرات شما نیز از بین خواهد رفت و همه چیز به حالت ابتدایی خود برخواهد گشت.

همچنین شما می‌توانید با کلیک روی المنت‌های اچ‌تی‌ام‌ال صفحه در صورت لزوم آن‌ها را تغییر دهید یا کپی یا حذف کنید.

آشنایی با بخش Console

اینجا همانجایی است که ما با‌ آن بسیار سر و کار خواهیم داشت. کنسول مرورگر یکی از پرکاربردترین بخش‌هایی است که در جاوا اسکریپت بدان نیاز خواهید داشت. این کنسول شما را از خطاها و مشکلات کدهای جاوا اسکریپت آگاه می‌کند و اطلاعات دقیق ارورها و خطاهای جاوا اسکریپتی‌ در کد شما را اعلام می‌کند.

همچنین شما می‌توانید پیغام‌های دلخواه را در جاوا اسکریپت بنویسید و این پیغام‌ها را در کنسول مرورگر نمایش دهید (اصطلاحا چاپ کنید). این کار توسط دستور console.log انجام می‌شود. بعدا این دستور را با هم استفاده خواهیم کرد.

همچنین شما می‌توانید در محیط کنسول، به‌صورت ریل تایم کد جاوا اسکریپت بنویسید و این کدها را همان جا اجرا کنید. برای مثال ما می‌توانیم از دستور alert جاوا اسکریپت به‌صورت مستقیم در کنسول استفاده کنیم. برای این کار دستور زیر را در کنسول مرورگر کپی کنید و اینتر بزنید.

alert("i am console")

همانطور که مشاهده می‌کنید، دستور alert در صفحه فعلی اجرا می‌شود.

آشنایی با بخش Network:

این تب در واقع نمایش‌دهنده وضعیت تعامل شما با سرورهای سایت است. در واقع تمامی درخواست‌های ارسال‌شده به سرور و وضعیت و پاسخ آن‌ها در این تب قابل مشاهده است. به علت اینکه در این آموزش ما به سرور وصل نخواهیم شد، وارد جزئیات این تب نخواهیم شد.

شبیه‌سازی موبایل:

یکی دیگر از ابزارهای کاربردی که در بخش توسعه‌دهندگان مرورگر قرار دارد، امکان شبیه‌سازی موبایل‌ برای چک کردن سایت روی آن است. برای این کار، کافی است روی آیکون موبایل کلیک کنید و از آنجا سایزهای مختلف را انتخاب کنید. همچنین می‌توانید از لیست دستگاه‌های موجود پیش‌فرض، یک دستگاه را انتخاب کنید و سایت را در ابعاد صفحه نمایش همان دستگاه ببینید.

روش‌هایی ساده برای نمایش خروجی کدهای جاوا اسکریپت: 

روش اول - پنجره alert یا پنجره اخطار:

پنجره alert یک پنجره ساده است و برای استفاده از آن، کافی است دستور alert() را بنویسید و پیامتان را بین پرانتز وارد کنید. همچنین باید پیام‌های خود را بین دو "" قرار دهید. علت این موضوع به نوع داده‌ها در جاوا اسکریپت بر می‌گردد که در جلسات بعدی مفصلا به آن‌ها خواهیم پرداخت. ولی برای آگاهی اولیه، علت این موضوع به اینجا ختم می‌شود که مقداری که ما در این جلسه در پنجره آلرت قرار است نمایش دهیم یک داده از نوع متنی است و داده‌ها متنی را باید درون علامت "" قرار دهیم تا از متغیرها و اعداد متمایز شوند.

راه حل دوم - استفاده از کنسول مرورگر:

همانطور که گفتیم، کنسول مرورگر محلی است که می‌توانید در حین نوشتن کدهای جاوا اسکریپت داده‌های دلخواه را در آن چاپ کنید. همچنین گفتیم که این کار برای رصد کردن کدها بسیار مناسب است. مثلا فرض کنید در بین خط‌های کد خود می‌خواهید بدانید که در چه وضعیتی قرار دارید. یک مقدار در کنسول چاپ می‌کنید که دقیقا به شما می‌گوید در آن لحظه در چه وضعیتی هستید.

برای اضافه کردن یک مقدار به کنسول یا پنجره آلرت، روش زیر را دنبال می‌کنیم:

مرحله اول: در ابتدا  یک صفحه اچ‌تی‌ام‌ال ساده و یک فایل جاوا اسکریپت خالی می‌سازیم. 

مرحله دوم: درون فایل جاوا  اسکریپت به ترتیب زیر می‌نویسم.

alert(“سلام من پنجره alert هستم”)

console.log(“سلام من کنسول مرورگر هستم”)

مرحله سوم:‌ فایل جاوا اسکریپت را مطابق آموزش جلسه قبل در صفحه بارگذاری می‌کنیم. سپس صفحه اچ‌تی‌ام‌ال خود را ذخیره می‌کنیم .

مرحله چهارم: حالا فایل اچ‌تی‌ام‌ال خود را در مرورگر باز کنید.

همانطور که دیدید، به محض باز شدن صفحه با پیغام "سلام من پنجره alert هستم" که در یک پنجره کوچک باز شده است مواجه خواهیم شد. این پنجره همان پنجره alert است.

همچنین اگر کلیک راست کنید و روی inspect element بزنید و  وارد تب console شوید، مشاهده میکنید که پیغام «سلام من کنسول مرورگر هستم» در بخش کنسول چاپ شده است.

فایل‌ نهایی:

فایل HTML:

فایل app.js:

کنسول و آلرت کجا مورد استفاده قرار می‌گیرند؟

فرض کنید یک فایل جاوا اسکریپت هزار خطی دارید! هر چند توصیه می‌کنیم تا حد امکان نگذارید فایل‌هایتان انقدر زیاد شوند و هر کدام را به بخش‌های کوچک‌تر و فایل‌های بیشتر تقسیم کنید (بدین ترتیب نگهداری و تغییر آن‌ها ساده‌تر می‌شود).

در این فایل هزار خطی اگر زمانی چیزی درست کار نکند، باید ابزاری وجود داشته باشد که به شما در پیدا کردن نقطه کور کد کمک کند! مثلا ممکن است در جایی یک عدد یا متغیر را به اشتباه وارد کرده باشید و این خودش باعث بروز اشتباه در محاسبات شما شود. منظورمان از اشتباه فقط خطاهای سینتکس و قواعدی نیست! آن‌ها در کنسول مرورگر  با ذکر شماره خط و محل دقیق پیدا می‌شوند. منظورمان خطاهای دیگری است که در منطق کد وجود دارد و باعث می‌شود خروجی مورد نظر دست پیدا نکنید. برای پیدا کردن محل چنین خطاها یا اشتباه‌هایی است که با کار بسیار سخت و حتی شاید ناممکنی روبرو هستید و آلرت و کنسول دوای درد شما است! شما به کمک این نمایشگرها می‌توانید در نقطه نقطه کد نشانه‌گذاری کنید و با هر بار اجرا، مقدار متغیرها و تغییرات در کد را در کنسول یا پنجره آلرت مشاهده کنید و متوجه شوید کجای کارتان خطا داشته است. این بزرگ‌ترین موهبتی است که بعدها به شدت از استفاده از آن خوشحال خواهید شد! پس منتظر باشید که در جلسات آینده بیشتر از این ابزارها استفاده کنیم.

نمایش کدها در المنت‌های HTML

هر چند کنسول و آلرت راه‌حل‌های سریع و دم دستی برای نمایش اطلاعات در مرورگر هستند؛ ولی بعید است که کسی پروژه‌اش را بر پایه این دو بنا کند! در واقع پروژه‌ها اصولا برای کاربران نوشته می‌شوند و از این رو باید خروجی مناسب در قالب مناسب داشته باشند. بنابراین راه درست‌تری که در دنیای واقعی  و کدهای واقعی از آن استفاده خواهید کرد، نمایش نتیجه کدهای جاوا اسکریپت در صفحه اچ‌تی‌ام‌ال است! 

برای نمایش کدهای جاوا اسکریپت در تگ‌های اچ‌تی‌ام‌ال روش‌های بسیاری وجود دارد که دو مورد از آن‌ها را در جلسه اول مرور می‌کنیم:

راه اول: استفاده از دستور document.write() 

ساده‌ترین راه برای نمایش خروجی در اچ‌تی‌ام‌ال دستور write است. فایل اچ‌تی‌ام‌ال زیر را برای خود بسازید و آن را در مرورگر اجرا کنید.

این دستور چیست و چگونه کار می‌کند؟ کلمه اول document همان کل مجموعه اچ‌تی‌ام‌ال صفحه است. در واقع کل یک صفحه اچ‌تی‌ام‌ال در کد جاوا اسکریپت در داخل یک مجموعه‌ به نام document ذخیره می‌شود. این مجموعه و هر مجموعه دیگری را می‌توان به کمک دستوراتی که به آن‌ها متد می‌گوییم، رویشان تغییر ایجاد کرد. مثلا هر صفحه اچ‌تی‌ام‌ال در کد جاوا اسکریپت به‌عنوان یک آبجکت به نام document شناخته می‌شود.

در واقع تمامی المنت‌های اچ‌تی‌ام‌ال در داخل جاوا اسکریپت در یک مجموعه جدا ذخیره می‌شوند. وقتی می‌خواهیم روی هر یک تغییری ایجاد کنیم، آن مجموعه را انتخاب و روی آن تغییر ایجاد می‌کنیم.

حالا به بحث قبل بر می‌گردیم. با متد write می‌توانیم هر چه می‌خواهیم در داخل این مجموعه نمایش دهیم.  کافی است نام متد write را به همراه یک پرانتز که حاوی متن مورد نظر است، بنویسیم و در اینجا چاپ کنیم. همین حالا خودتان هم می‌توانید این کار را انجام دهید و متن‌های متفاوتی را چاپ کنید.

نکته قابل توجه در این بخش همان خط به خط اجرا شدن کدهای جاوا اسکریپت در مرورگر است. اگر هر کجای صفحه دستور  document.write را بنویسید، همانجا دستور شما چاپ خواهد شد. برای مثال اگر سه دستور document.write را در بینابین تگ‌های اچ‌تی‌ام‌ال خود بنویسید، این کدها دقیقا در همانجایی که نوشته شده‌اند چاپ خواهند شد.

کجا می‌توانیم از این دستور استفاده کنیم؟

خب حالا که با دستور document.write آشنا شده‌اید بیایید یکی از نکات کاربردی آن را که در دنیای واقعی ممکن است به کارمان بیاید استفاده کنیم! یک مثال ساده وقتی است که ما می‌خواهیم یک سی‌اس‌اس، اچ‌تی‌ام‌ال یا حتی یک فایل جاوا اسکریپت خارجی را بعد از لود شدن صفحه یا تحت شرایط خاصی به صفحه وارد کنیم! در حالت عادی ما ناچاریم تمامی فایل‌های اچ‌تی‌ام‌ال و سی‌اس‌اس را که صفحه برای نمایش صحیحی بدان‌ نیاز دارد، از قبل در آن گنجانده باشیم؛ ولی با کمک جاوا اسکریپت حتی می‌توانیم بعد از اتمام لود صفحه این فایل‌ها را بدان اضافه کنیم.

مثلا همین حالا یک فایل اچ‌تی‌ام‌ال ساده بسازید. سپس فایل سی‌اس‌اس دلخواه خود را بسازید ولی آن را در صفحه قرار ندهید. حالا در داخل فایل اچ‌تی‌ام‌ال و در بین تگ <head/><head>، دستور document.write بنویسید و فایل سی‌اس‌اس را به‌عنوان متن داخل این بخش در صفحه چاپ کنید (همانطور که گفتیم، دستور document.write را می‌توانیم در هر جای صفحه که خواستیم بنویسیم).

مثال بالا به‌صورت زیر می‌شود:

بعد از اجرای دوباره صفحه مشاهده می‌کنید که فایل سی‌اس‌اس روی صفحه اعمال شده است! یعنی فایل سی‌اس‌اس شما حتی بعد از لود صفحه به صفحه اضافه و اجرا شده است! از این مدل کار چه استفاده‌های خلاقانه‌تری می‌توانیم بکنیم؟ بگذارید چند تا مثال ساده و کاربردی بزنیم:

مثلا می‌توانید با محاسبه ساعت سیستم کاربر (با کمک جاوا اسکریپت) و محاسبه اینکه شب، روز یا بعدازظهر است فایل‌های CSS مناسب آن زمان از روز را لود کنید! مثلا یک فایل CSS برای صبح! یک فایل CSS برای شب و یک فایل CSS برای غروب! 

مثلا می‌توانید با گذشت یک مدت زمان مشخص (مثلا دو دقیقه) از حضور کاربر در سایت، ویسی‌اس‌اس بخش‌هایی از سایت را به دلخواه تغییر دهید! شما چه پیشنهاد خلاقانه‌ای برای این بخش به ذهنتان می‌رسد! با ما در میان بگذارید. 

حالا که اندکی با ابزارهای اولیه جاوا اسکریپت آشنا شده‌اید، وقت آن رسیده است تا یک پروژه ساده و اولیه را استارت بزنیم! این پروژه قرار است در هر جلسه تکمیل‌ و تکمیل‌تر شود و در نهایت به یک پروژه واقعی ولی کوچک تبدیل شود.

این پروژه قرار است یک سرویس سفارش غذا به‌صورت آنلاین باشد! برای انجام این پروژه تنها می‌توانیم یک کار ساده انجام دهیم و آن‌ هم انتخاب نام آن است! یک نام دلخواه برای این رستوران آنلاین انتخاب کنید و سپس با کمک دستور document.write که در این جلسه یاد گرفته‌ایم آن را در صفحه چاپ کنید.

سخن پایانی:

در سومین جلسه از آموزش جاوا اسکریپت با ابزار توسعه‌دهندگان که یکی از واجب‌ترین ابزارهای هر برنامه‌نویس و طراح وبی است آشنا شدیم. از جلسات آینده به‌طور عمیق‌تری وارد دنیای جاوا اسکریپت خواهیم شد و مفاهیم بیشتری از جمله متغیرها را برای نوشتن کدهای جاوا اسکریپتی با هم مرور خواهیم کرد. با ما همراه باشید.

مدیر مرکز درمان ناباروری ابن سینای جهاددانشگاهی با بیان اینکه بیشتر افراد ابتدایی‌ترین اطلاعات جنسی را ندارند، بر ضرورت ورود آموزش مسائل جنسی در کتب درسی و دانشگاهی تاکید کرد.

محققان طی انجام یک پژوهش جدید متوجه ارتباط بین باکتری‌های روده و ابتلا به "اختلال استرس پس از سانحه ( PTSD ) در افراد شدند.

چین با بهره‌گیری از فناوری واقعیت مجازی در حال ساخت یک پارک عظیم علمی تخیلی است.

شیوع یک‌باره‌ی بیماری‌های واگیردار در سرتاسر جهان، روند رو به رشد ظهور ابرمیکروب‌ها و مسائل تلخ اجتماعی همگی مانعی برای سلامت عمومی به حساب می‌آیند. در نتیجه آینده‌ی بهداشت جهانی با خطرات زیادی همراه خواهد بود. اما در سویی دیگر پیشرفت‌های صورت گرفته در حوزه‌های مختلف علمی از جمله‌ پیشرفت در علوم دارویی و همچنین قابلیت رصد مداوم بیمار با استفاده از فناوری‌های نوین سلامت عمومی را به مرحله‌ای جدید وارد کرده‌اند.

در یک دهه‌ی گذشته با افزایش نفوذ گوشی‌های موبایل در بین افراد و متحول شدن روش‌های ارتباط، اپیدمیولوژیست‌ها (همه‌گیرشناسان) هم روش‌های نوآورانه‌ای برای دنبال کردن یک بیماری به کارگرفته‌اند. پیدا کردن الگوی‌های همه‌گیر شدن و یافتن منشا یک بیماری عاملی حیاتی برای مبارزه به آن بیماری به شمار می‌رود.

گوشی‌های هوشمند مزیتی دیگر هم برای محققین علوم پزشکی داشته‌اند؛ این وسایل با قابلیت‌های متنوع، وسایل پزشکی را که تا پیش از این گران و خارج از دسترس همه‌ی افراد بوده‌اند را در اختیار عموم جامعه قرار داده‌اند. بنابراین پزشک با استفاده از یک گوشی‌ هوشمند قادر خواهد بود که آزمایش‌های پزشکی نسبتا پیچیده را به ساده‌ترین روش پیاده‌سازی کند. در ادامه به ۵ کاربرد اصلی گوشی‌های موبایل در ارتقای بهداشت جهانی می‌پردازیم:

دسترسی سریع‌تر به مرکز فوریت‌‌ها:

برای افرادی که در شهر‌ها زندگی می‌کنند، دسترسی به فوریت‌ها با شماره‌ی تماس ۱۱۵ برای فوریت‌های پزشکی خیلی سریع اتفاق می‌افتد. اما برای افرادی که در نقاط دور دست زندگی می‌کنند نمی‌توان با قطعیت صحبت کرد. وضع در کشور‌های کم‌تر توسعه‌یافته وخیم‌تر هم هست و دسترسی به پزشک در مواقع اضطراری خیلی آسان به نظر نمی‌رسد.

در این بین استارتاپ‌های زیادی برای حل این مشکل پیدا شده‌اند تا خلاء ایجاد شده از نبود سرویس‌های دولتی را پر کنند. موفق‌ترین نمونه‌ی آن MUrgency است که هدف خود را ارتباط سریع بیمار و مراکز پزشکی تعریف کرده است. مدیران این شرکت ادعا می‌کنند که کاربر در هر نقطه‌ای از آمریکا می‌تواند بین ۶ تا ۳۵ دقیقه منتظر رسیدن تیم پزشکی مورد نیاز خود باشد.

در مرحله‌ی اول اپلیکیشن MUrgency در ایالت پنجاب هند با شبکه‌ای از ۳۶ اتاق اورژانس بیمارستانی، ۴۰ آمبولانس و نزدیک به ۴۰۰ نفر کادر پزشکی کار خود را شروع کرد. در نهایت و در سال ۲۰۱۶ جایزه‌ی ویژه‌ی سلامت و ابزار پوشیدنی را در شهر آستین آمریکا از آن خود کرد. از برنامه‌های آتی این استارتاپ می‌توان به ورود به شهرهای دیگری همجون دبی نام برد.

زیر نظر گرفتن سرطان لوزالمعده:‌

محققین دانشگاه واشنگتن اپلیکیشن موبایلی را توسعه‌ داده‌اند که با یک عکس می‌تواند سرطان لوزالمعده را در فرد تشخیص دهد. بنابراین اگر می‌خواهید ببینید که به سرطان لوزالمعده مبتلا شده‌اید کافیست یک سلفی بگیرید. این اپلیکیشن با استفاده از فناوری یادگیری ماشینی می‌تواند نشانه‌های زردی را در قسمت سفید چشم شما رصد کند. زردی یا یرقان با بالا رفتن میزان غلظت بیلی‌روبین خون به وجود می‌آید که خود نشانه‌ای از سرطان لوزالمعده به حساب می‌آید. در مطالعه‌‌ای، این اپلیکیشن توانست از بین ۷۰ نفر به درصد پاسخ‌گویی درست ۹۰ درصد برسد که تقریبا برابر با میزان صحت آزمایش‌های خونی است.

بنابراین با استفاده از این اپلیکیشن بیمار می‌تواند در خانه به آزمایش پزشکی بپردازد و بیماری را در مراحل اولیه‌ی آن شناسایی کند تا میزان موفقیت درمان را افزایش دهد.

شناسایی پاتوژن در خون:

پزشک‌ها برای تحلیل شرایط بالینی بیمار نیاز به نتیجه‌ی آزمایش خون دارند. آزمایش خون می‌تواند طیف گسترده‌ای از مشخصات از میزان کلسترول، قند یا خیلی از بیماری‌های دیگر را مورد تحلیل قرار دهد. با این حال آزمایش خون نیاز به تجهیزات پیشرفته دارد که دسترسی به آن‌ها برای افرادی که در نقاط دورتری از شهرها زندگی می کنند سخت است. به علاوه این آزمایش زمان‌بر هم هست و مسلما بیمار شروع مراحل درمانی خود را به بعد از آزمایش موکول می‌کند.

گروهی از پژوهشگران آمریکایی موفق به ساخت یک آزمایشگاه مینیاتوری شدند. این آزمایشگاه در حقیقت یک چیپ کوچک (Lab-on-a-chip) است که به گوشی هوشمند متصل می‌شود و می‌تواند خون فرد را در کوتاه‌ترین زمان تحلیل کند. بنابراین تنها با یک قطره خون می‌توان ابتلای فرد به زیکا، تب دنگی یا بیماری‌های دیگر را تشخیص داد.

این دستگاه به اندازه‌ی کارت بانکی‌ است و در شیارهای موجود بر سطح آن خون قرار می‌گیرد. از سطح زیر دستگاه نور به وسیله‌ی موبایل تابیده می‌شود و دستگاه نور رد شده از خون را آنالیز می‌کند. آزمایش بر روی چیپ (Lab-on-a-chip) سریع، ارزان و قابل استفاده در موقعیت‌های گوناگون است.

توسعه‌ی دستگاه‌های آزمایش بر روی چیپ در سال‌های اخیر روندی جدید را نشان می‌دهد. در تحقیقی مشابه دانشمندان دانشگاه لایپزیگ آلمان موفق به توسعه‌ی یک آزمایش بر روی چیپ شدند که قادر به تشخیص پاتوژن‌هایسالمونلا و اشریشیاکُلی در خون است. دانشمندان دانشگاه کلمبیای آمریکا هم آزمایش بر روی چیپی توسعه داده‌اند که می‌تواند پاتوژن‌های اچ‌آی‌وی و سیفلیس را در کم‌تر از ۱۵ دقیقه تشخیص دهد.

رصد نحوه‌ی انتشار بیماری:

همه‌گیرشناسی یا اپیدمولوژی حوزه‌ای پیچیده است. پژوهشگران این حوزه باید منبع و نحوه‌ی انتشار یک بیماری حتی در زمان شیوع را پیدا کنند. جمع‌آوری داده در این وضعیت به خصوص در مناطق دورافتاده به دلیل نبود زیرساخت‌های بهداشتی مناسب کار راحتی نیست و وقتی بیماری تا حدودی ناشناخته باشد نمی‌توان نشانه‌های آن را شناسایی کرد.

با این حال گوشی‌های هوشمند به کمک اپیدمولوژیست‌ها آمده‌اند. محققین دانشگاه هاروارد با استفاده از داده‌های تلفن افرادی که به مناطق مستعد مالاریا همچون کنیا رفت و آمد داشته‌اند توانسته‌اند نقشه‌ی پراکندگی پشه‌ی مالاریا را رسم کنند. این نقشه به مسئولین بهداشتی منطقه کمک خواهد تا برای کنترل پشه از تورهای تله‌ای ویژه استفاده کنند یا مسافرت به مناطق مستعد را بیشتر تحت نظر بگیرند. 

کادر درمانی هم توانایی ارتباط بهینه‌تر با یکدیگر را خواهند داشت. در آفریقای جنوبی بیماران مبتلا به ویروس اچ‌آی‌وی با بهره‌گیری از سیستم پیامکی توانایی ردگیری یا اطلاع شریک جنسی خود و ارتباط با پزشک معالج خود را پیدا کرده‌اند.

تحول ارتباط بین کادر درمانی و بیمار:

گوشی‌های هوشمند نحوه‌ی ارتباط پزشک با همکاران خود و پزشک با بیمار را هم متحول کرده است. بنابراین بسیاری از پزشکان با استفاده از شبکه‌های اجتماعی تخصصی خود نظیر Doximity به بیان تجربیات خود می‌پردازند و با انتشار دانش بدست آورده‌ی خود دیگران را هم در آن شریک می‌کنند. از طرفی دیگر دسترسی به پرونده‌های پزشکی بیماران به راحت‌ترین شکل خود موجود است و پزشک می‌تواند به صورت مجازی بدون توجه به محدودیت‌های جغرافیایی به ویزیت بیمار بپردازد. با همه‌گیر شدن بیماری‌های مذمنی چون دیابت یا فشار خون اهمیت زیرنظر گرفتن مداوم بیمار اهمیتی دو چندان پیدا کرده است که به لطف گوشی‌های هوشمند قابل رفع شدن خواهد بود.