هیچ چیز بدتر از این نیست که در مجاورت یک سیگنال وای-فای باشیم، اما آن سیگنال از محدوده دسترسی دستگاه ما خارج باشد. گاهی وقت‌ها، روتر وای-فای نمی‌تواند تمامی فضای خانه را پوشش بدهد و چاره‌ای جز این نیست که دست به دامان تکرارکننده‌ (رپیتر) یا تقویت‌کننده‌ی وای-فای بشویم. علاوه بر استفاده از این دو دستگاه که امکان خریداری آن‌ها به‌صورت جداگانه هم وجود دارد، می‌توان از یک دستگاه اندرویدی نیز برای گسترش محدوده دسترسی سیگنال وای-فای استفاده کرد.

اما تکرارکننده وای-فای، دستگاهی است که برای گسترش فضای پوشش شبکه وای-فای مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دستگاه، سیگنال وای-فای موجود را دریافت، و تقویت می‌کند و سپس سیگنال تقویت‌شده را ارسال می‌کند.

قابلیت تکرارکننده وای-فای به‌طور پیش‌فرض در دستگاه‌های اندرویدی قابل دسترس نیست؛ اما شماری از گوشی‌سازها آن را در برخی از دستگاه‌های خود گنجانده‌اند. سامسونگ، قابلیت به اشتراک‌گذاری وای-فای را در گوشی‌های گلکسی اس ۷ و اس ۷ اج معرفی کرد و در گوشی‌های گلکسی اس ۸ و اس ۸ پلاس نیز آن را در دسترس کاربران قرار داده است. آنر 6Xهواوی نیز همراه با این قابلیت روانه بازار شد؛ قابلیتی که هواوی عنوان وای-فای بریج یا پل وا-فای را برای آن انتخاب کرده است.

اما چگونه می‌توان یک گوشی هوشمند را به یک تکرارکننده وای-فای تبدیل کرد؟ برای این کار دو اپلیکیشن درجه یک وجود دارد که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.

۱- NetShare-no-root-tethering

گام شماره ۱: به گوگل پلی بروید و اپلیکیشن NetShare-no-root-tethering را دانلود کنید.

گام شماره ۲:‌ وقتی که این اپلیکیشن را بارگذاری و نصب کردید، گزینه‌ای با عنوان Share internet connection را در آن مشاهده خواهید کرد. با فعال کردن این گزینه، سیگنال وای-فایی که حالا به آن وصل شده‌اید، تکرار و تقویت می‌شود.

گام شماره ۳: البته شما نمی‌توانید نام یا گذرواژه شبکه را تغییر دهید. نام شبکه وای-فای جدیدی را که از گوشی شما ارسال می‌شود، می‌توانید جلوی عبارت Network Name در اپلیکیشن ببینید. کلید وای-فای هم در بخش Network Password قابل مشاهده است.

گام شماره ۴: زمانی که گذرواژه را وارد کردید، سعی کنید به شبکه وای-فای متصل شوید. اتصال برقرار نمی‌شود؛ چرا که ابتدا باید تنظیمات پروکسی را وارد کنید.

گام شماره ۵: اگر از تکرارکننده وای-فای روی یک کامپیوتر ویندوزی استفاده می‌کنید، باید ابتدا تنظیمات پروکسی را تغییر دهید. به مسیر Control Panel > Network and Internet بروید. سپس در پنجره Internet Options روی زبانهConnections و در ادامه روی گزینه LAN Setting کلیک کنید.

گام شماره ۶: در بخش آدرس، شماره آی‌پی 192.168.49.1 و در قسمت پورت عدد ۸۲۸۲ را وارد کنید.

گام شماره ۷: تنظیمات را ذخیره و اتصال را امتحان کنید. اکنون می‌توانید به شبکه وای-فای ارسال‌شده از دستگاه اندرویدی خود دسترسی داشته باشید.

این اپلیکیشن اجازه می‌دهد که مدت‌زمان محدودی از آن به‌طور رایگان استفاده کنید. برای استفاده از نسخه کامل باید آن را خریداری کنید.

علاوه بر این، اپلیکیشن دیگری نیز با نام Net Share در پلی استور وجود دارد که می‌تواند دستگاه اندرویدی شما را به یک تکرارکننده وای-فای تبدیل کند.

در ادامه نحوه کار با این اپلیکیشن را توضیح می‌دهیم.

۲-  Net Share

گام شماره ۱: ابتدا اپلیکیشن  Net Share را از اینجا دانلود کنید.

گام شماره ۲: پس از بارگذاری و نصب این اپلیکیشن، در همان صفحه اول، دکمه Start Sharing را در پایین صفحه لمس کنید.

گام شماره ۳: دستگاه خود را با استفاده از SSID و گذرواژه ذکرشده در اپلیکیشن به شبکه وای-فای متصل کنید.

گام شماره ۴: همانند اپلیکیشن قبلی اگر از تکرارکننده وای-فای روی یک کامپیوتر ویندوزی استفاده می‌کنید، ابتدا باید به سراغ تنظیمات پروکسی بروید. به مسیر Control Panel > Network and Internet بروید و در پنجره Internet Options روی زبانه Connections و در ادامه روی گزینه LAN Setting کلیک کنید.

گام شماره ۵: آدرس آی‌پی را به 192.168.49.1 تغییر بدهید و شماره ۴۴۳۵۵ را در قسمت پورت وارد کنید.

در اکثر موارد، هر دوی این اپلیکیشن‌ها بدون هیچ‌گونه وقفه‌ای کار می‌کنند. با این حال گاهی اوقات، ممکن است اتصال وای-فای دچار مشکل شود. اگر شما قبلا از این دو اپ استفاده کرده‌اید یا در آینده اقدام به نصب آن خواهید کرد،

DeepMind یکی از شرکت‌های فرعی گوگل در زمینه هوش مصنوعی است که با هدف ایجاد چیزی شبیه به موتور محرک برای هوش یا ماشینی با توانایی تفکر عمومی کار خود آغاز کرد. سیستم هوش مصنوعی دیپ‌مایند با هدف استفاده در کاربردهای مختلف توسعه یافته است. این شرکت هنوز راه زیادی تا رسیدن به این هدف در پیش دارد؛ اما گزارشی که به‌تازگی منتشر شده است، نشان می‌دهد که حداقل در مسیر درستی حرکت می‌کند.

بنا بر این گزارش، سیستم هوش صمنوعی دیپ‌مایند پس از آنکه توانست قهرمان جهانی بازی Go شکست دهد، چندین بازی دیگر را به خودش آموزش داده و در سطحی بسیار حرفه‌ای به آن‌ها مسلط شده است. این برنامه پس از هشت ساعت بازی مداوم با خودش، هوش مصنوعی خود را به گونه‌ای تقویت کرد که قوی‌تر از زمانی شد که قهرمان بازی Go را شکست داده بود. هوش مصنوعی دیپ‌مایند پس از آموزش چهار ساعته توانست بهترین نرم‌افزار بازی شطرنج، Stockfish را نیز شکست دهد. اما این پایان ماجرا نبود؛ چراکه هوش مصنوعی دیپ‌مایند با آموزش و تمرینی دو ساعته یکی از بهترین نرم‌افزار بازی موسوم به Shogi را نیز شکست داد. (Shogi مدل ژاپنی بازی شطرنج است که آن را روی سطحی بزرگ‌تر بازی می‌کنند.)

جالب اینجا است که این برنامه هوش مصنوعی جدید که با نام AlphaZero معرفی شده، صرفا برای این بازی‌ها طراحی نشده است. تنها چند اطلاعات پایه‌ای مثل نوع حرکت اسب در شطرنج به برنامه داده شده و هیچ برنامه‌ای برای تاکتیک‌ها و استراتژی‌های شطرنج در اختیار هوش مصنوعی قرار نگرفته است. هوش مصنوعی آلفازیرو بارها و بارها با خودش بازی کرد و با سرعتی چشمگیر به این سطح از توانایی رسید. این روش آموزش هوش مصنوعی با نام «یادگیری تقویتی» (Reinforcement learning) شناخته می‌شود.

استفاده از روش یادگیری تقویتی چندان جدید نیست و مهندسان قبلا نیز از آن برای ایجاد AlphaGo Zero استفاده کرده‌اند؛ ‌این برنامه مهرماه گذشته رونمایی شد. اما بنابر گزارش‌های اخیر، آلفا زیروی جدید، نسخه‌ای عمومی‌تر از همان نرم‌افزار است؛ این بدان معنا است که می‌توان از آن در طیف گسترده‌تری از کارها استفاده کرد، بدون اینکه به آموزش‌های قبلی نیاز داشته باشد.

جالب اینجا است این برنامه کامپیوتری پس از یک دوره خودآموزی ۲۴ ساعته توانست در سه بازی تخته‌ای پیچیده دیگر نیز به توانایی‌های ابرانسانی برسد. چنین چیزی در جهان هوش مصنوعی یک رکورد جدید به شمار می‌رود.

تمامی این مراحل نشان می‌دهد که هوش مصنوعی دیپ مایند یک قدم به ماشین تفکر عمومی که این کمپانی آرزوی آن را دارد، نزدیک‌تر شده است؛ اما چالش‌های بزرگ‌تری در راه است. زمانی که مدیرعامل دیپ مایند از آلفاگو زیرو رونمایی می‌کرد، به این نکته اشاره کرد که مدل آینده‌ی این برنامه می‌تواند به طیف وسیعی از برنامه‌های علمی کمک کند؛ ‌از طراحی داروهای جدید گرفته تا کشف ماده‌های جدید. کاربردهایی نظیر کشف داروها و ماده‌های جدید فاصله‌ی زیادی با بازی‌های تخته‌ای و پیروزی در آن‌ها دارند. اما به طور قطع می‌توان گفت که هوش مصنوعی تنها به شطرنج محدود نخواهد بود.

 وای فای(WiFi) مخفف Wireless Fidelity و لای فای(Li_Fi)مخففLight Fidelity است.کارکرد Li_Fi و وای فای بدین گونه است که Li_Fi داده ها را به وسیله نور و با کمک لامپ های ال ای دی (LED) منتقل می کند. لای فای (Li_Fi) یک سیستم ارتباطی قابل مشاهده نور (VLC) است که ارتباطات بیسیم را در سرعت بسیار بالایی حمل می کند. Li_Fi از لامپ های معمولی LED استفاده می کند تا امکان انتقال داده ها را فراهم کند و سرعت آن تا 224 گیگابایت در ثانیه می باشد.

وای فای و لای فای از نظر الکترومغناطیسی به یکدیگر شباهت دارند اما وای فای از امواج رادیویی استفاده می کند در حالی که Li_Fi با نور مرئی اجرا می شود.

تفاوت های لای فای و وای فای

سیگنال های Li_Fi نمی توانند از طریق دیوار عبور کنند بنابراین برای استفاده از این فناوری به طور کامل باید لامپ های LED که قادر به این کار هستند در همه جای خانه نصب شوند. لازم به ذکر است برای متصل بودن و استفاده، لامپ ها باید پیوسته و حتی در طول روز روشن باشند.

این پروژه ادعا می کند که محدوده اتصال را با استفاده از قدرت کمتری دوبرابر می کند. به همین دلیل برای دستگاه هایی که از باتریاستفاده می کنند مانند ساعت های هوشمند،گوشی های هوشمند و در آینده دستگاه های اینترنت اشیا مانند حسگرها و برنامه های هوشمند مناسب است.

Li_Fi به غیر از سرعت بسیار خوبی که دارد، با انتقال داده در سطوح بالاتر و حتی با دستگاه های بیشتر برای اتصال می تواند تاثیر بزرگی در اینترنت اشیا داشته باشد.

با توجه به محدوده کم Li_Fi نسبت به وای فای این تکنولوژی جدید از وای فای امن تر است چرا که از دیوار ها عبور نمی کند و دیگر نگرانی زیادی بابت استفاده مخفیانه از اینترنت خود نخواهید داشت.

از مزیت های Li_Fi کار کردن در محیط های با چگالی بالاست. Li_Fi می تواند از آب شور دریا نیز عبور کند. در حالی که وای فای در محیط های با چگالی کمتر کار می کند.

Li_Fi حدود 10 متر را پوشش می دهد اما وای فای تا حدود 32 متر را (بستگی به قدرت و آنتن دارد) می تواند پوشش دهد.

  چه کسی در Li_Fi سرمایه گذاری می کند؟

در ماه نوامبر سال 2014، پیشگامان این تکنولوژی شرکت  pureLiFi با یک شرکت روشنایی فرانسوی برای تولید محصولات Li_Fi متحد شدند.

pureLiFi هم اکنون دو محصول در بازار دارد. گزارش ها حاکی از آن است که ممکن است اپل آیفون های آینده خود را با قابلیت Li_Fi بسازد.

Li_Fi می تواند در خطوط هوایی، بیمارستان ها، شرکت ها و غیره برای انتقال اطلاعات و جستجو در اینترنت استفاده شود.

تصویری از نحوه عملکرد Li_Fi را مشاهده می کنید.

وای فای نیز به شکل زیر کار می کند.

نتیجه گیری:

Li_Fi جایگزین وای فای نیست اما می توان از این دو ابزار به صورت همزمان ترکیبی فوق العاده ای به وجود آورد. Li_Fi در مقایسه با وای فای می تواند اطلاعات را بسیار سریع تر و امن تر با مصرف پایین تر منتقل کند.

در صورتی که از روش‌های محافظتی استفاده نکنید، به‌محض اجرای مرورگر اینترنت و شروع وب‌گردی، رد پای دیجیتال شما در فضای وب باقی می‌ماند و وب‌سایت‌هایی که از آن‌ها بازدید کرده‌اید می‌توانند با بهره‌گیری از این رد پای به‌جا‌مانده، فعالیت‌های شما را ردیابی کنند و به هویت شما پی ببرند. البته ما در اینجا درباره‌ی عملیات استخراج داده توسط دولت‌ها و جاسوسی اینترنتی صحبت نمی‌کنیم. جمع‌آوری اطلاعات کاربران توسط وب‌سایت‌ها و سرویس‌های اینترنتی، یک اقدام کاملا قانونی است. این داده‌های جمع‌آوری شده، اطلاعاتی بسیار جزئی را در بر می‌گیرند که احتمالا خود کاربر نیز گاهی از آن‌ها بی‌اطلاع است؛ با این حال، این مرحله هنوز ابتدای کار محسوب می‌شود.

آنچه مرورگرها گزارش می‌دهند

درز اطلاعات توسط مرورگر شما انجام می‌شود. مرورگرها به‌صورت پیش‌فرض داده‌های گوناگونی به وب‌سایت‌هایی که از آن‌ها بازدید کرده‌اید، گزارش می‌دهند. برای مثال، به‌محض آنکه آنلاین شوید، فرایند گزارش آدرس آی‌پی، نقطه‌ی ورود مخصوص شما به اینترنت آغاز و با استفاده از آن، موقعیت مکانی تقریبی شما مشخص می‌شود.

مرورگر شما نام خود را نیز گزارش می‌دهد؛ در نتیجه وب‌سایتی که در حال بازدید از آن هستید می‌تواند پی ببرد که شما جزو طرفداران کدام مرورگر اینترنتی هستید. علاوه بر این، اطلاعاتی درباره‌ی سیستم کامپیوتری که مرورگر در حال اجرا روی آن است از جمله نام سیستم‌عامل موبایل یا دسکتاپ، مدل پردازنده و واحد پردازش گرافیکی، وضوح تصویر نمایشگر و حتی در صورت استفاده از لپ‌تاپ‌، تبلت یا گوشی سطح باتری آن نیز گزارش می‌شود.

برای آنکه برخی از این اطلاعات را خودتان مشاهده کنید، می‌توانید به وب‌سایت WebKay مراجعه کنید. اگر این وب‌سایت بتواند اطلاعات یادشده را بخواند؛ هر وب‌سایت دیگری در سطح اینترنت نیز قادر به دسترسی به آن‌ها خواهد بود.

وب‌سایت‌ها همچنین می‌توانند بر ورودی‌های شما با دقت بسیار بیشتری نظارت کنند. برای مشاهده‌ی برخی از این ردیابی‌ها می‌توانید به وب‌سایت کلیک مراجعه کنید. این وب‌سایت جابه‌جایی‌های ماوس، کلیک‌ها و تمام حرکات شما در مرورگر را گزارش می‌دهد.

این جزئیات، داده‌هایی اولیه محسوب می‌شوند که وب‌سایت‌ها به کمک آن‌ها می‌توانند هویت شما را شناسایی کنند. اینکه مرورگر شما گزارش بدهد که در حال اجرای مایکروسافت اج از نقطه‌ای در نیویورک هستید،  داده‌ای کاملا جزئی درباره‌ی شما به‌حساب می‌آید؛ اما این داده در ترکیب با داده‌های دیگر، می‌تواند شما را از دیگران متمایز کند.

با مراجعه به وب‌سایت Panopticlick که متعلق به بنیاد حریم الکترونیک است، می‌توانید دریابید که چگونه مرورگر شما می‌تواند یک اثر انگشت منحصربه‌فرد از شما در اینترنت منتشر کند که شامل ترکیب اختصاصی نرم‌افزار مرورگر، سخت‌افزار، زبان پیش‌فرض و حتی فونت‌های نصب‌شده‌ی شما می‌شود و بدون نیاز به هیچ اطلاعات دیگری می‌تواند هویت شما را مشخص کند.

به عبارت دیگر، معمولا بعید است که شخص دیگری از ترکیب خاص عمق رنگ و اندازه‌ی نمایشگر، ترکیب پلاگین‌های مرورگر شما و ... استفاده کند. حتی در صورت ورود تنها یک داده‌ی قابل شناسایی، وب‌سایت می‌تواند حدس بزند شما همان فردی هستید که سه‌شنبه‌ی گذشته از آن‌ها بازدید کرده‌اید و بر همین اساس قادر به نشان دادن تبلیغات مرتبط به شما خواهد بود.

داده‌هایی که توسط مرورگر گزارش داده می‌شوند، تنها بخشی از مجموع داده‌های گردآوری شده محسوب می‌شوند. مرحله‌ی بعدی، شامل داده‌هایی است که وب‌سایت‌ها خودشان جمع‌آوری می‌کنند.

وب‌سایت‌ها قادر به جمع‌آوری چه داده‌هایی هستند؟

اکثر وب‌سایت‌ها به‌شدت مشتاق هستند تا هم برای شخصی‌سازی سرویس‌ها و هم نشان دادن تبلیغات، تا حد ممکن اطلاعات بیشتری درباره‌ی شما به‌ دست بیاورند. به‌منظور کمک به ثبت این داده‌ها، هنگامی که برای اولین بار از آن‌ها بازدید می‌کنید، داده‌هایی به نام کوکی روی سیستم شما ارسال می‌کنند. این کوکی‌ها بسته‌های اطلاعاتی کوچکی هستند که به‌عنوان نشانگر برای شناسایی شما عمل می‌کنند.

کوکی‌ها همانند خرده نان‌هایی هستند که در داستان‌های کودکانه برای مسیریابی روی زمین ریخته می‌شده‌اند و وب‌سایت‌ها از طریق آن‌ها مطلع می‌شوند که شما قبلا در آنجا حضور داشته‌اید. آن‌ها همچنین قادر به نگهداری حجم اندکی از اطلاعات هستند. یک کوکی می‌تواند هنگام بازدید از یک وب‌سایت هواشناسی شما را از دردسر انتخاب هر باره‌ی شهر مورد نظر خلاص کند؛ زیرا به لطف کوکی، وب‌سایت از انتخاب دفعه‌ی قبل شما اطلاع دارد. علاوه بر این، یک کوکی می‌تواند اقلام انتخاب‌شده در سبد خرید شما را ذخیره کند؛ در نتیجه در صورت بازگشت مجدد به سایت پس از چند روز، آن‌ها همچنان در سبد خرید باقی خواهند ماند.

 گردآوری اطلاعات به این شیوه، هم برای وب‌سایت‌ها و هم کاربران بسیار سودمند است. اما کوکی‌ها می‌توانند از این نیز فراتر روند و با تکمیل داده‌های گزارش‌شده توسط مرورگر، در افزودن اطلاعات شخصی بیشتر درباره‌ی کاربران کمک کنند.

پروتکل امنیتی مرورگر به وب‌سایت‌ها اجازه می‌دهد که تنها به کوکی‌های خودشان دسترسی داشته باشند. این مسئله یک اقدام ایمنی کاملا ضروری است؛ با این حال نوع دیگری از کوکی‌ها به نام کوکی‌های شخص ثالث نیز وجود دارند که با هیچ وب‌سایت مشخصی ارتباط ندارند؛ اما از طریق شبکه‌های تبلیغاتی و دیگر فناوری‌های ردیابی در صفحات مختلف وب حضور پیدا می‌کنند.

عملکرد کوکی‌ شخص ثالث بدین صورت است که اگر چند مرتبه از یک فروشگاه اینترنتی پوشاک بازدید کنید، تبلیغات مربوط به پوشاک را در کل هفته و در وب‌سایت‌های گوناگون مشاهده خواهید کرد. تبلیغات مبتنی بر این نوع کوکی‌ می‌تواند برای برخی از افراد ناخوشایند باشد و به همین دلیل اپل در آخرین نسخه‌ی سافاری، به‌شدت به مقابله با آن‌ها برخواسته است.

تمام این اقدامات در جمع‌آوری اطلاعات به‌منظور شناسایی بهتر کاربران و قرار دادن آن‌ها در معرض تبلیغات مناسب انجام می‌شود. وب‌سایت‌ها از طریق داده‌هایی که با بازدید، جستجو، کوکی‌ها و مرورگر شما به‌ دست می‌آورند و ترکیب آن‌ها با یکدیگر به کمک تعدادی عملیات ریاضی، تلاش می‌کنند مناسب‌ترین تبلیغ را برای هر فرد تشخیص و نمایش دهند.

علاوه بر این، مطالعه‌ی جدیدی از سوی دانشگاه پرینستون نشان داده است که از ۵۰ هزار وب‌سایت برتر، در ۴۸۲ وب‌سایت «ردیاب‌ چند وب‌سایتی» جاسازی شده‌ است که به‌صورت مجازی مشغول ثبت تمام فعالیت‌های مرورگر کاربران خود و تحلیل آن‌ها هستند. ثبت این داده‌ها ظاهرا به‌منظور مدیریت و بهینه‌سازی وب‌سایت‌ها انجام می‌شود و هرچند از نظر آن‌ها اطلاعات حساس حذف شده است؛ اما این مسئله مجددا نشان می‌دهد که کاربران ناچار به اعتماد به شرکت‌های شخص ثالث و قرار دادن اطلاعاتشان در دست آن‌ها هستند.

گروه دیگری از شرکت‌ها که از اطلاعات مربوط به ما بهره‌مند می‌شوند، تأمین‌کنندگان خدمات اینترنت یا ISP-ها هستند. این شرکت‌ها در حال حاضر می‌توانند از طریق فروش تاریخچه‌ی وب‌گردی کاربران به کسب درآمد بپردازند و این امکان را در اختیار بازاریاب‌ها قرار دهند تا از بازدیدهای اینترنتی و وب‌سایت‌های مورد علاقه‌ی ما مطلع شوند. البته لازم به یادآوری است که هیچ کدام از این داده‌ها به‌صورت مجزا کاربردی نیستند؛ بلکه شرکت‌های بازاریابی با دستیابی به جزئیات و ترکیب آن‌ها با یکدیگر به مجموعه‌ای از مشخصات بسیار دقیق دست پیدا می‌کنند و این روند را به‌صورت مرتب انجام می‌دهند.

چه اطلاعات دیگری از ما به‌ دست می‌آید؟

تا اینجا دریافتیم که اطلاعات بسیار زیادی از ما در اختیار وب‌سایت‌ها قرار می‌گیرد؛ اما هنوز درباره‌ی اطلاعاتی که خودمان داوطلبانه آن‌ها را تسلیم می‌کنیم صحبت نکرده‌ایم. این اطلاعات شامل جستجوهای اینترنتی از طریق گوگل، صفحاتی که هنگام استفاده از فیسبوک از آن‌ها بازدید می‌کنیم؛ تاریخ تولدی که در حساب کاربری توییتر ذخیره کرده‌ایم و ... می‌شود.

وب‌سایت‌های مختلف درباره‌ی نحوه‌ی به‌کارگیری این داده‌ها و قرار دادن کاربران در معرض تبلیغات و احتمالا بهبود محصولات و سرویس‌های واقعی در همان زمان، تابع سیاست‌های حریم خصوصی خود هستند. در عمل نحوه‌ی کار بدین صورت است که در صورت تمایل به استفاده از سرویس‌های مورد نظر، باید داده‌های مربوط به خود را در اختیار صاحبان آن‌ها قرار دهید.

بنابراین اگر تصمیم بگیرید که برای مثال یک حساب کاربری در تاملبر داشته باشید، در واقع این اجازه را به آن‌ها می‌دهید که بر تمام فعالیت‌های شما در این شبکه‌ی اجتماعی نظارت داشته باشند. البته انجام چنین کاری تاحدودی منطقی است؛ زیرا نظارت بر کاربران به این شبکه‌ها امکان می‌دهد رفتار آن‌ها را تحت نظر داشته باشند و به رفع باگ‌ها بپردازند؛ اما در عین حال موجب می‌شود که داده‌های بیشتری به مجموعه‌‌ی اطلاعات شخصی کاربران که درباره‌ی آن‌ها صحبت کردیم، افزوده شود.

تمام این اطلاعات شخصی به همراه داده‌هایی که اکنون از وب‌گردی‌های ما گردآوری می‌شوند به گردانندگان بزرگ فضای اینترنت نظیر گوگل یا فیسبوک کمک می‌کند به شناخت بیشتری از ما ـ حتی بهتر از خودمان - دست پیدا کنند.

سال گذشته، گوگل به‌منظور آنکه امکان ترکیب داده‌های شبکه‌ی تبلیغاتی  کلیکی را با دیگر داده‌های مربوط به کاربران نظیر نام و کانال‌های مورد علاقه‌ی یوتیوب فراهم کند، سیاست حریم خصوصی خود را اصلاح کرد تا در نهایت بتواند یک تصویر فراگیر از کاربران و علایق آن‌ها به‌ دست آورد. دسترسی تمام شرکت‌ها به اندازه‌ی گوگل و فیسبوک نیست؛ با این حال خرید و فروش داده‌ها بین شرکت‌های متخصص در این حوزه به‌راحتی امکان‌پذیر است.

شما تنها در فیسبوک فهرست دوستان نزدیک، مکان‌هان‌هایی که دوست دارید از آن‌ها بازدید کنید‌، تعداد دفعات سفارش پیتزا، گروه‌های موسیقی و فیلم‌های سینمایی مورد علاقه و حتی جزئی‌ترین اطلاعات شخصی خود را به‌راحتی مشخص می‌کنید.

به لطف اطلاعاتی که در اختیار فیسبوک قرار می‌دهید و داده‌هایی که خودشان از طریق مرورگر شما به‌ دست می‌آورند، آن‌ها می‌دانند که با چه افرادی در ارتباط بوده و هستید؛ در گذشته برای چه کسانی کار کرده‌اید، از لحاظ سیاسی چه دیدگاه‌هایی دارید و حتی چه زمان‌هایی از روز را صرف وب‌گردی می‌کنید. برخی از اطلاعاتی را که فیسبوک درباره‌ی شما می‌داند، می‌توانید با مراجعه به این آدرس مشاهده کنید.

احتمال دارد که بزرگ‌ترین شبکه‌ی اجتماعی دنیا درباره‌ی میزان دسترسی‌اش به اطلاعات شخصی کاربران مخفی‌کاری کند؛ اما قواعد حریم خصوصی در وب‌سایت‌های دیگر چه فروشگاه‌های اینترنتی، مسافرتی یا خبری بدون تغییر است.

میزان دسترسی به اطلاعات شخصی و نحوه‌ی استفاده از آن‌ها تماما بستگی به سیاست‌های حریم خصوصی هر وب‌سایت دارد. هرچند دسترسی به این سیاست‌ها به اندازه‌ی کافی آسان است؛ اما وب‌سایت‌ها معمولا آن‌ها را به نحوی تنظیم می‌کنند تا در هنگام استفاده از مجموعه‌ی مشخصاتی که از کاربران ساخته‌اند، آزادی عمل و قدرت مانور فراوانی داشته باشند.

جمع‌بندی

جمع‌آوری داده در اصل عمل خطرناکی محسوب نمی‌شود. وب‌سایت‌ها برای بهبود محصولات خود و فروش تبلیغاتی که به سرپا ماندن آن‌ها کمک می‌کند، نیازمند داده‌ها هستند. با این حال، کاربران باید در مورد اینکه چه اطلاعاتی در اختیار چه کسی قرار می‌دهند، جوانب احتیاط را رعایت کنند.

مقاله‌ی فوق توسط وب‌سایت گیزمودو و با حمایت بنیاد موزیلا و به‌عنوان بخشی از مأموریت آن‌ها برای آموزش اشخاص درباره‌ی امنیت و حریم خصوصی در اینترنت تهیه شده است.

شرکت تیونینگ آلمانی منهارت در جدیدترین پروژه‌ی خود، بی‌ام‌و X6 را تبدیل به یک آفرودر تمام‌عیار کرده است. این خودرو که تحویل آن به مشتریان هنوز آغاز نشده است، قیمتی در حدود ۴۶۵ هزار دلار خواهد داشت. بیشتر کسانی که بی‌ام‌و X6 دارند هیچگاه به آفرود نمی‌روند؛ مگر اینکه اتفاقی پیش بیاید یا اینکه به‌طور ناخواسته راهشان به مسیر خاکی بیفتد. با این وجود شرکت تیونینگ منهارت اقدام به انجام یک پروژه‌ی جدید برای بی‌ام‌و X6 کرده است که این خودرو را قادر می‌سازد در هر نوع مسیری حرکت کند. این خودرو با نام MHX6 Dirt² شناخته می‌شود و جالب است بدانید که بنابر گفته تیونر، تنها ۵ دستگاه از این اتومبیل ساخت خواهد شد.

خودروی MHX6 Dirt² در حقیقت یک بی‌ام‌و X6 M است که قدرت موتور آن به ۸۸۸ اسب بخار و گشتاور آن به ۱۲۰۰ نیوتن‌متر افزایش پیدا کرده است. این افزایش قدرت با استفاده از پیستون‌های جدید، دسته شاتون‌های تقویت‌شده و توربوشارژرهای مدرن حاصل شده است. البته قطعات جعبه‌دنده و اکسل عقب نیز تقویت شده‌اند تا بتوانند تحمل این میزان قدرت و گشتاور را داشته باشند. همچنین برای اینکه عملکرد خودرو در آب و هوای گرم افت نکند، سیستم خنک‌کاری پیشرانه نیز مورد بهینه‌سازی قرار گرفته و تقویت شده است. برای تنفس پیشرانه، دو عدد اسنورکل (لوله‌ی مکش هوا) از کاپوت این خودرو بیرون آمده‌اند که به‌جز کارایی بالایی که دارند، ظاهر جالبی نیز به این خودرو داده‌اند. با استفاده از اسنورکل‌، این بی ام و دیگر مشکلی برای عبور از آب ندارد.

 البته این افزایش قدرت پیشرانه، به‌تنهایی تأثیری در قابلیت‌های خارج از جاده‌ای بی ام و X6 ندارد. به همین خاطر، تیونر اقدام به تغییر سیستم تعلیق این خودرو کرده و ارتفاع آن را با استفاده از سیستم تعلیق ساخت KW افزایش داده است. در زیر این خودرو از رینگ‌های ۲۱ اینچی استفاده شده که روی آن‌ها، تایرهای آفرود BF گودریج قرار گرفته است. سیستم ترمز این خودرو نیز تقویت شده است تا کنترل خودرو را بهبود دهد.

تغییراتی که من هارت در خودروی MHX6 Dirt² داده، این خودرو را تبدیل به یک هیولای واقعی کرده است. در نمای بیرونی خودرو می‌توان رول کیج محافظتی را مشاهده کرد که تمام سقف خودرو و ستون‌ها را پوشانده و یک تایر زاپاس نیز در عقب خودرو نصب شده است. در قسمت جلویی این خودرو یک گارد بزرگ نصب شده است که می‌تواند از بخش جلوی خودرو به‌خوبی مراقبت کند. به گفته منهارت، بیشتر خریداران این خودرو را افراد ثروتمند که در خاورمیانه زندگی می‌کنند تشکیل خواهند داد. این خودرو با قیمت ۳۹۵ هزار یورو (۴۶۵ هزار دلار) به فروش خواهد رسید و مشتریان پس از سفارش آن، ۶ تا ۸ ماه بعد اتومبیل خود را دریافت خواهند کرد.

هنوز یوتوب (که به اشتباه یوتیوب گفته می‌شود) بیشترین تعداد ویدیوی بارگذاری شده در سایت خود در بین سایتهای مشابه و در کل اینترنت را برای استفاده عموم، در اختیار دارد. پیدا کردن ویدیو در گذشته به سادگی امروز نبود. بگذارید با آن روبه‌رو شویم که همه ما کمی با رابط کاربری همیشگی قدیمی آن حوصله‌مان سررفته است.

چند سال پیش یوتوب طراحی جدید سایت خود را به نمایش گذاشت که شامل یک قابلیت حالت تیره مخفی (Dark Mode) نیز بود که رنگ صفحه را برای تماشای ویدیو در شب به رنگ سیاه تغییر می‌دهد. اما باز با این حال باز هم جذابیت زیادی در جست‌وجوی یوتوب وجود ندارد. چیزی که شما نیاز دارید روشی جدید در جست‌و‌جوی ویدیو و تماشای آنها در یوتوب است. در این آموزش قصد داریم شما را با ۵ مورد از این روشها آشنا کنیم. این موارد شامل سایت‌ها و در یک مورد یک افزونه کروم است که جست‌وجو و تماشا ویدیو در یوتوب را برای شما لذت‌بخش‌تر می‌کند.

۱. سایت YouTube Roulette: نمایش ویدیوهای مختلف و پخش بدون توقف

مانند سایت "استامبل آپان" (StumbleUpon) که به معرفی سایت‌های مختلف با توجه به علاقه‌مندی و دسته‌بندی‌های شما می‌پردازد، این سایت ویدیوهای جذاب با پخش بی پایان را برای شما به نمایش درمی‌آورد. اگر چه این سایت به توضیح اینکه چه ویدیویی اضافه شده است، نمی‌پردازد ولی با این حال تجربه خوب و جالبی را برای شما به ارمغان می‌آورد.

این سایت همچنین به شما اجازه دسته‌بندی ویدیوها براساس موسیقی، ورزشی، بازی‌، نمایش و سرگرم کننده و خنده‌دار را ‌می‌دهد. مانند خود سایت یوتوب در این سایت نیز یک نوار جست‌وجو وجود دارد که ‌می‌توانید به جست‌وجوی هر آنچه که می‌خواهید مثل تریلر فیلم، بپردازید. در ضمن می‌توانید به جست‌وجو براساس تگ‌ها و برچسب‌ها مثل GoPro یا بازی ماین کرفت (Minecraft) بپردازید.

خود من از تماشای ویدیوهای خنده‌دار و سرگرم کننده، بسیار لذت بردم. YT Roulette ویدیوهایی را به شما نمایش می‌دهد که ممکن است تا پیش از این آنها را ندیده باشید

۲. سایت YouTube Map Explorer: یافتن ویدیو با کلیک بر روی یک موقعیت

از آنجائیکه یوتوب در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد، این سایت می‌توانید به شما اجازه می‌دهد برای یافتن ویدیوی خود دنیا را بگردید. در این سایت یک نقشه بزرگ مانند آنچه در سرویس نقشه‌های گوگل می‌بینید، وجود دارد که به شما اجازه می‌دهد با یافتن و کلیک بر روی یک نقطه از نقشه و یک کشور، به جست‌وجوی ویدیوهایی که از آن نقطه یا کشور به یوتوب ارسال شده‌اند، بپردازید.

ویدیو موردنظر شما در یک پنجره پاپ آپ در نقشه به شما نمایش داده می‌شوند؛ بنابراین لازم به خروج از نقشه نیستید. حتی یک کلیک کوچک در سمت چپ یا راست یک نقطه در نقشه، به شما ویدیوی جدیدی را نشان می‌دهد. می‌توانید از نوار جست‌وجو برای یافتن مکان مدنظر خود استفاده کنید.

این سایت همچنین به شما این اجازه را می‌دهد که چه نوع ویدیویی به شما نمایش داده شود. با کلیک بر روی "آخرین ویدیوها" (Latest) یا "قدیمی" (Classic) در سمت چپ بالای صفحه، جدیدترین و یا بیشترین پسند شده ویدیوها به شما نمایش داده می‌شود. این سایت روش جالب جذابی برای استفاده از یک نقشه است.

۳.سایت Noutube: آخرین ویدیوهای یوتوب در لحظه

دوست دارید اولین نفری باشید که یک ویدیو را تماشا‌ می‌کند؟ اگر این‌طور است به سایت NouTube بروید و به ترتیب می‌توانید به جست‌وجو و تماشای جدیدترین و آخرین ویدیوهای ارسال شده به یوتوب بپردازید.

برعکس سایت Austronat.io که به جست‌وجو و جمع‌آوری ویدیو با صفر میزان بازدید می‌پردازد، این سایت جدیدترین ویدیوهای ارسال شده به سایت یوتوب شما نشان می‌دهد.

پس از آنکه ویدیویی را تماشا کردید و مایل بودید که چیزی جدیدتر را ببینید، بر روی گزینه "موارد جدیدتر" (even newer video) در گوشه بالا سمت راست سایت کلیک کنید تا موارد جدیدتر را ببینید. از آنجائیکه حجم و تعداد ویدیوهای ارسال شده به یوتوب بسیار زیاد است، این گزینه همیشه کار خواهد کرد. 

۴. سایت My 90s TV: تلویزیون دهه ۹۰ با یوتوب

اگر شما آنقدر سنتان بالاست که فیلم‌هاو سریالهای تلویزیون دهه ۹۰ را ببینید، پس این سایت را دوست خواهید داشت. یوتوب ویدیوهای بسیاری دارد که در تلویزیون‌های آن زمان نمایش داده می‌شدند. از قضا یک نفر تعدادی از ویدیوهای آن زمان را در یک قاب تلویزیون برای دوستداران آن دهه جمع‌آوری کرده است.

در این سایت شما تصویر یک تلویزیون لامپی به همراه کنترل در کنار آن را می‌بینید. سال موردنظر خود (از سال ۹۰ تا ۹۹) را انتخاب کنید و به جست‌وجو در بین کانال‌ها بپردازید.

فهرستی از دسته‌بندی‌های ویدیویی می‌تواند به شما در جست‌وجوی کانالها کمک کند. این فهرست شامل کارتون، کمدی، تبلیغاتی، درام، نمایش اپرا، نمایش بازی، نمایش کودکانه، فیلم، تریلر فیلم، موسیقی، اخبار، ورزشی و نمایش گفت‌وگو هستند.

۵. افزونه کروم MINI Fast Forward: نمایش سریع در ویدیوها

مشکل یوتوب این است که گزینه نمایش سریع (fast-forward) برای ویدیوها ندارد. با این افزونه به سادگی و با فشار حرف "S" به نمایش سریع ویدیوی خود بپردازید.

شاید شما ترفند ۱۰ ثانیه جلو رفتن در طول یک ویدیو با فشردن حرف "L" را بدانید؛ ولی در مورد این افزونه داستان متفاوت است. افزونه مینی سرعت ویدیو را ۸ برابر بیشتر از سرعت عادی افزایش داده که بزرگنمایی‌ای که انجام می‌دهد به شما کمک می‌کند همه ثانیه‌های ویدیو را ببینید.

متاسفانه از آنجائیکه حین استفاده از این افزونه صدایی سریع را به عنوان صدای ویدیو خواهید شنید، با استفاده از این افزونه قادر به شنیدن صدای ویدیو نخواهید بود

دریافت این افزونه - MINI Fast Forward

آیا با وجود معرفی این موارد، باز هم به سایت یوتوب می‌روید؟

آیا هنوز هم برای تماشای ویدیو به سایت یوتوب می‌روید؟ اگر نه چه‌طور ویدیوهای مورد علاقه خود را پیدا می‌کنید؟

شرکت گوگل بعد از گذشت سال‌ها تنها یکسری فایل راهنما برای توسعه دهندگان وب‌ منتشر کرده و هرگز روند کاری الگوریتم‌های خود را به صراحت بیان نکرده است. بنابراین این وظیفه‌ی خود وبسایت‌ها است که موثرترین عوامل در بهبود رتبه‌بندی را تشخیص دهند. در حال حاضر مقالات بسیار زیادی در سراسر اینترنت وجود دارند که عوامل موثر در رتبه‌بندی را شرح داده‌اند. این عوامل معمولا با نظرسنجی از هزاران وبسایت به دست آمده‌اند. در این میان عوامل متعددی هستند که معمولا دست کم گرفته می‌شوند اما روی رتبه‌بندی تأثیر می‌گذارند.

عوامل اصلی و شناخته شده

زمانی که صحبت از عوامل موثر در رتبه‌بندی نتیجه‌ی جستجو به میان می‌آید سه فاکتور اصلی محتوا، ساختار و لینک‌ها در ذهن متخصصان تداعی می‌شود:

محتوا: حجم، کیفیت و مرتبط بودن محتوا تأثیر فوق‌العاده زیادی روی رتبه‌بندی وبسایت می‌گذارد. تولید محتوای بیشتر و باکیفیت‌تر می‌تواند اعتبار شما را افزایش دهد. همچنین میزان مرتبط بودن وبسایت با کلمات کلید اصلی را نیز افزایش می‌دهد.

ساختار: ساختار کلی وبسایت، قابلیت شناسایی آن توسط موتورهای جستجو و عوامل فنی، نقش بسیار مهمی در رتبه‌بندی وبسایت دارند.

لینک‌ها: کمیت و کیفیت وبسایت‌هایی که به وبسایت شما لینک می‌دهند، تأثیر زیادی روی نفوذ آن می‌گذارند و درنهایت نقش پررنگی را در رتبه‌بندی وبسایت برای نتیجه‌ی عبارت جستجو شده بازی می‌کنند.

به غیر از این موارد، چه فاکتورهای دیگری در رتبه‌بندی وبسایت نقش دارند؟

دیگر عوامل موثر

در ادامه‌ی این مقاله‌ی زومیت به بررسی ۷ عاملی می‌پردازیم که تا به امروز کمتر توسط متخصصان مورد توجه قرار گرفته‌اند:

۱- سن دامنه

گوگل اعلام کرده است که سن دامنه‌ی وبسایت روی رتبه‌ی جستجوی وبسایت تأثیر می‌گذارد. دامنه‌هایی که محتوای بی‌کیفیت دارند بعد از گذشت مدتی از بین می‌روند اما دامنه‌های خوب سال‌های سال به فعالیت خود ادامه می‌دهند. مطمئنا سن دامنه چیزی نیست که بتوانید مانند محتوا یا ساختار مستقیما تحت کنترل داشته باشید. در عوض برای رسیدن به موفقیت باید برای طولانی مدت به دامنه‌ی خود پایبند باشید. شواهد نشان می‌دهد که یک وبسایت بعد از گذشت چند سال تعهد خود را نشان داده و اعتماد موتورهای جستجو را جلب می‌کند.

۲- شبکه‌های اجتماعی

شبکه‌های اجتماعی از جمله دیگر مواردی هستند که معمولا برای بهبود سئو در نظر گرفته نمی‌شوند؛ اما مطالعات نشان داده‌اند که فعالیت در شبکه‌های اجتماعی نقش پررنگی را در رتبه‌بندی ایفا می‌کنند. این عامل در مقایسه با کیفیت محتوا از ارزش پایین‌تری برخوردار است اما نباید نادیده گرفته شود. اولویت و تمرکز اصلی خود را روی تولید محتوای با کیفیت بگذارید اما از فعالیت در شبکه‌های اجتماعی غافل نشوید.

۳- به‌روزرسانی محتوا

گوگل از سال ۲۰۱۰ به بعد به محتواهای جدید اهمیت بیشتری می‌دهد. اگر به پست‌های قبلی مراجعه کنید و بخشی از محتوا را به روز رسانی کنید، احتمال دیده شدن آن در نتیجه‌ی جستجو را بالا می‌برید. البته این نکته را نیز فراموش نکنید که هرقدر حجم محتوایی که به‌روز‌رسانی می‌شود بیشتر باشد، از نظر موتورهای جستجو بهتر است. بنابراین بازنویسی کردن کل مطلب ایده‌ی خوبی به نظر می‌رسد. پس اگر قصد دارید بخشی از محتوای وبسایت را به‌روزرسانی کنید این نکته را در ذهن داشته باشید.

۴- لینک‌های خروجی

همان‌طور که می‌دانید لینک‌های داخلی رتبه‌بندی را عمیقا تحت تأثیر قرار می‌دهند. اما شاید ندانید لینک‌هایی که به وبسایت‌های دیگر می‌دهید نیز روی رتبه‌بندی اثر می‌گذارند. گوگل به منابع و لینک‌هایی که در مقالات خود می‌دهید نگاه می‌کند و اعتبار آن‌ها را ارزیابی می‌کند. به‌عنوان مثال اگر به وبسایت‌های باکیفیت و مهم لینک دهید، ارزش و اعتباری بیشتری کسب می‌کنید تا زمانی که به وبسایت‌های کم اهمیت و حاوی مطالب اسپم لینک دهید.

۵- نرخ کلیک نسبت به رتبه (CTR)

 CTR ها متغیرهای پیچیده‌ای هستند، زیرا می‌توانند روی رتبه‌بندی تأثیر بگذارند همچنین از طرفی رتبه‌بندی نیز می‌تواند CTR وبسایت را تحت تأثیر قرار دهد. با این حال معمولا گفته می‌شود CTR بالاتر از حد انتظار می‌تواند رتبه‌بندی را بهبود دهد و CTR پایین‌تر از حد انتظار نتیجه‌ی عکس خواهد داشت. به‌عنوان مثال اگر رتبه‌ی وبسایت شما برای عبارت جستجو شده پنج باشد و آن عبارت ۱۰ بار مورد جستجو قرار بگیرد و وبسایت شما دو بار باز شود، یعنی وبسایت شما از ۱۰ بار نمایش دو بار کلیک داشته و CTR شما برای رتبه‌ی پنجم در صفحه‌ی اول برابر ۲۰ درصد است.

۶- بازدیدکننده‌های تکراری

از نظر گوگل، بازدیدکننده‌های تکراری عوامل مهمی هستند. بازدیدکننده‌های جدید نشان می‌دهند که شما می‌توانید برند خود را گسترش داده و جمعیت جدیدی را به سمت وبسایت هدایت کنید. اما بازدیدکننده‌های تکراری یعنی وبسایت شما محتوای باکیفیتی داشته است و ارزش دو بار دیده شدن را دارد. بر این اساس اگر درصد بالایی از بازدیدکنندگان تکراری داشته باشید، قدرت نفوذ و رتبه‌ی بهتری خواهید داشت.

۷- زمان ماندگاری کاربر

گوگل فاکتور دیگری به نام dwell time یا ماندگاری کاربر در وبسایت را نیز تحت نظر قرار می‌دهد. این فاکتور برابر مدت زمانی است که کاربر قبل از بستن صفحه یا مراجعه به صفحه‌ی دیگر در یک وبسایت سپری می‌کند. به‌عنوان مثال اگر کاربر روی لینکی کلیک کرده و پنج دقیقه زمان سپری کند، وبسایت dwell time بهتری نسبت به زمانی خواهد داشت که شخص تنها ۱۵ ثانیه در وب‌وبسایت بماند. این یعنی محتوای وبسایت باارزش بوده است و درنتیجه امتیاز بیشتری از طرف گوگل دریافت خواهد کرد.

عواملی که در این مقاله بررسی کردیم نسبت به عوامل اصلی از اهمیت کمتری برخوردار هستند و نباید وقت و انرژی زیادی از شما بگیرند. اما هر کدام از آن‌ها نکات جالبی دارند و تأثیرگذار هستند درنتیجه بهتر است بعد از رسیدگی به عوامل اصلی مانند محتوا، ساختار و لینک‌ها مورد توجه قرار بگیرند.

محققان دانشگاه دانمارک جنوبی، شبیه‌سازی‌ها‌یی در مورد ذرات ماده‌ی تاریکی که به زمین برخورد می‌کنند، انجام داده‌اند. فیزیک‌دانان معتقد هستند که ذرات ماده‌ی تاریک شتاب‌دار، به تعداد بی‌شماری با زمین برخورد می‌کنند. با اینکه تا کنون هیچ‌کس این ذرات مرموز را مشاهده نکرده است، دیگر در رابطه با وجود داشتن یا نداشتن آن‌ها برای فیزیک‌دانان، سوالی وجود ندارد. محققان برای آشکار‌سازی ذرات ماده‌ی تاریک برخورد کننده به زمین، در سراسر جهان، آشکار‌ساز‌ها‌یی نصب کرده‌اند.

ذرات ماده‌ی تاریک می‌توانند از تمامی ذرات ماده عبور کنند؛ یعنی اینکه که آن‌ها می‌توانند بدون از دست دادن انرژی از زمین عبور کنند. از سوی دیگر، برخورد آن‌ها با ذرات معمولی ممکن است کم‌کم سرعت آن‌ها را کاهش دهد و باعث توقف آنها و در نتیجه از دست رفتن انرژی آنها شود.

تیمون امکن، دانشجو‌ی مقطع دکترای تخصصی در مرکز پدیده‌شناسی کیهان‌شناسی و ذرات بنیادی دانشگاه دانمارک جنوبی، گفت:

ما چیز زیادی در‌باره‌ی این ذرات نمی‌دانیم و فقط حدسیات خود را به‌کار می‌بریم که این مسلما کار ما را برای جست‌و‌جو‌ی آن‌ها راحت‌تر نمی‌کند.

امکن برای به‌دست آوردن اطلاعات بیش‌تر در مورد ذرات ماده‌ی تاریک برخورد‌کننده با ماده‌ی معمولی، یک ابر‌رایانه درخواست کرده است و نتیجه‌ی این درخواست، برنامه‌ی شبیه‌سازی برخورد ذرات ماده‌ی تاریک با زمین بوده است.

امکن در ادامه توضیح داد:

اکنون من می‌توانم از رایانه بخواهم که به من نشان بدهد دقیقا چه اتفاقی در زمان برخورد ذرات ماده‌ی تاریک با زمین رخ می‌دهد. برای مثال، می‌توانم جهت حرکت ذرات ماده‌ی تاریک را قبل از برخورد به سطح زمین و بعد از برخورد با آن، روی صفحه‌ی نمایش ببینم.

نام این شبیه‌سازی، DaMaSCUS است و به فیزیک‌دان‌ها شانس سنجیدن بسیاری از نظریات را می‌دهد. این برنامه‌ی شبیه‌سازی به صورت رایگان در دسترس است و پروژه‌ی انجام شده به وسیله‌ی این نرم‌افزار، در مجله‌ی JCAP منتشر شده است.

در مدل استاندارد، ذرات ماده‌ی تاریک از زمین رد می‌شوند و با احتمال بسیار کمی با ذرات تشکیل دهنده‌ی سیاره برخورد می‌کنند. با این حال، آشکار‌ساز‌ها‌ی زیر زمین با هدف آشکار‌سازی همین اتفاق نادر برخورد یک ذره‌ی ماده‌ی تاریک با ذره‌ی ماده‌ی معمولی طراحی شده‌اند.

کریس کوواریس، استاد‌یار دانشگاه دانمارک، گفت: 

اگر ذرات ماده‌ی تاریک از مدل استاندارد پیروی نکنند چه؟ اگر در واقع این ذرات با قدرت کافی با ذرات ماده‌ی معمولی برهم‌کنش کنند، هنگام عبور از سطح زمین و گذر به اعماق آن، انرژی زیادی از دست بدهند، به‌طوری که دیگر غیر قابل آشکار‌سازی شوند چه می‌شود؟ در این صورت، دیگر با تکنیک‌ها‌ی استاندارد نمی‌توانیم آن‌ها را مشاهده کنیم.

یکی از تحقیقات اخیر آن‌ها در مورد احتمال پراکنده شدن ذرات ماده‌ی تاریک هنگام عبور از زمین است. کوواریس و امکن از DaMaSCUS برای نشان دادن چگونگی این رویداد استفاده کرده‌اند. این برنامه، میلیارد‌ها ذره‌ی ماده‌ی تاریک را شبیه‌سازی می‌کند که از زمین رد شده و در برخورد با اتم‌ها‌ی زیر سطح زمین پراکنده می‌شوند و پس از آن به صورت زیگزاگ حرکت می‌کنند.

اگر واقعیت همین باشد، پراکنده شدن ذرات ماده‌ی تاریک توسط اتم‌ها‌ی زیر سطح زمین باعث می‌شود که این ذرات به حد کافی انرژی از دست بدهند و با آشکار‌ساز‌ها‌ی زیر زمین قابل مشاهده شوند.

طرح کووریس برای ادامه‌ی این کار، به دست آوردن روش‌ها‌ی جدیدی برای یافتن این ذرات گریز‌پا است. امروزه، تعدادی آشکار‌ساز در سراسر جهان، در عمق دو کیلومتری سطح زمین نصب شده‌اند. اگر ذرات ماده‌ی تاریک همانند نوتروینو‌ها، با ذرات ماده‌ی معمولی به صورت ضعیف بر‌هم‌کنش کنند، فقط این دو  نوع ذره هستند که می‌توانند کیلومتر‌ها بدون وقفه در پوسته‌ی زمین حرکت کند. به این ترتیب، آشکار‌ساز‌ها‌ی درون زمین، از ذرات دیگری که توسط تابش‌ها‌ی کیهانی به سوی زمین می‌آیند، دور هستند. با این حال، طبق گفته‌ها‌ی کووریس:

اگر ماده‌ی تاریک جرم کمی داشته باشد و در عین حال با ذرات ماده‌ی معمولی نیز به شدت بر‌هم‌کنش کند، به حدی انرژی از دست می‌دهد که آشکار‌ساز‌ها نمی‌توانند آن را ببینند. در این موقعیت، شاید بهتر باشد که آشکار‌ساز‌ها‌یی روی سطح زمین برای دیدن آن‌ها قرار بدهیم.

پیشنهاد کووریس برای حذف سیگنال‌ها‌ی زمینه، به‌جای متمایز کردن ماده‌ی تاریک از نویز زمینه، محققان به دنبال سیگنالی بگردند که روزانه با آهنگ خاصی تغییر می‌کند. این سیگنال باید در آشکار‌ساز‌ها‌ی عمق زمین و آشکار‌ساز‌ها‌ی سطح زمین بررسی شود.

به‌دلیل حرکت زمین نسبت به مرکز کهکشان، ماده‌ی تاریک از یک جهت خاص و با یک دوره‌ی زمانی مشخص با زمین برخورد می‌کند. با این حال، به دلیل چرخش زمین حول محور خود، ذرات ماده‌ی تاریک حاصل از باد‌ها‌ی ماده‌ی تاریک، در طول ۲۴ ساعت شبانه روز با تغییرات سرعت مشخصی با زمین برخورد می‌کنند.

هرچه ذرات ماده‌ی تاریک مسافت بیش‌تری را در عمق زمین بپیمایند، احتمال پراکندگی آن‌ها از ذرات معمولی بیش‌تر است. این موضوع تعیین کننده‌ی تغییرات روزانه‌ی سیگنال‌ها است. یکی از مکان‌ها‌ی مناسب برای اندازه‌گیری این تاثیرات، در حدود عرض جغرافیایی ۴۰ در نیم‌کره‌ی جنوبی زمین در کشور‌ها‌یی مثل آرژانتین، شیلی و نیوزلند است.

کووریس و امکن با استفاده از شبیه‌ساز DaMaSCUS، توانستند دامنه و فاز این سیگنال روزانه را اندازه‌گیری کنند که این اندازه‌گیری می‌تواند ما را به سمت کشف ماده‌ی تاریک پیش ببرد. در حال حاضر کووریس با آزمایش ماده‌ی تاریک DAMIC هم‌کاری دارد که می‌تواند نظریه‌ها‌ی کووریس را آزمایش کند. در آزمایش جدید DAMIC، آشکار‌سازی با جرم یک کیلوگرم از جنس سیلیکون استفاده می‌شود.

تصور می‌شود که ۲۷ درصد جهان از ماده‌ی تاریک تشکیل شده است. دانشمندان عقیده دارند که این ماده کهکشان‌ها را در کنار هم نگه داشته است. با این حال، هیچ‌کس نمی‌داند ماده‌ی تاریک دقیقا چیست.