با استفاده از سرویس Google Now، می‎توان با گوشی صحبت کرد. مثلا اگر از یک Nexus 5،  moto X یا دستگاهی کهGoogle Now روی آن نصب است، استفاده می‎کنید. دیگر مجبور نیستید دکمه‎ای را برای شروع چت و گفتگو بفشارید چون این قابلیت، بخشی کوچک از آینده‎ی پیش روی شماست.

روشن کردن صفحه نمایش تلفن همراه، تنها با بیرون آوردن از جیب، دیگر کار عجیبی نیست، البته ممکن است کمی نامفهوم به نظر برسد. اما بیشتر از آنکه عجیب یا جالب باشد، مفید خواهد بود.

فعال کردن WakeUp

WakeUp اپلیکیشنی است که از آن برای روشن کردن صفحه نمایش، استفاده می‌شود. برنامه را از Play Store نصب و آن را باز کنید. قبل از شروع، سه کار را باید انجام دهید.

ابتدا روی دکمه‌ی " Enable device Administrator" کلیک کنید و پس از آن به صفحه بعدی می‎روید تا آن را فعال کنید. برای فعال‎سازی آن نیز روی "Activate" کلیک کنید.

در مرحله دوم، به قسمت ویجت‎ها رفته و ویجت WakeUp 1×1 را در هر جایی از صفحه اصلی که خواستید، قرار دهید.

در آخر، دکمه "Start Automatically Monitoring" را لمس کنید. این کار باعث خواهد شد تا این اپلیکیشن در پس‌زمینه اجرا شود و به حرکات دست شما واکنش نشان دهد. برای فهم بیشتر این موضوع، بخش بعدی را مطالعه کنید.

چه زمانی کار می‎کند

گوشی خود را از یک موقعیت صاف و مسطح (مثلا از روی میز) بلند کنید و با مچ دست خود، آن را کمی به سمت خودتان حرکت داده و پیچ و تاب دهید یا اینکه فقط گوشی را تا حدود ۷۵ درجه، مستقیما به سمت بالا بلند کنید.

هنگامی که گوشی در موقعیت لازم برای روشن شدن قرار گرفت، لرزشی را احساس خواهید کرد. بازگرداندن گوشی روی سطح صاف و مسطح، باعث خاموش شدن دوباره صفحه نمایش خواهد شد (البته فقط تا زمانی که گوشی در صفحه قفل باشد).

چه زمانی کار نمی‎کند

حرکت دادن یا صاف برداشتن گوشی مهم است. برای مثال، کج و اریب گرفتن، تکان دادن تلفن یا چرخاندن آن از یک طرف به طرف دیگر باعث می‎شود تا عکس‎العملی از گوشی مشاهده نکنید (اما وارونه گرفتن و برگرداندن آن موجب روشن شدن صفحه آن خواهد شد).

این قابلیت خوب و پر فایده‎ است، اما بزرگترین نگرانی قبل از تست، این موضوع می‎تواند باشد که احتمال دارد این برنامه موجب روشن شدن تلفن همراه در مواقع غیرضروری شود و زمانی که داخل جیب قرار دارد، باتری آن بیهوده مصرف و خالی شود. اما در تست و آزمایشی که انجام شد، چنین چیزی رخ نداد.

چه مقدار باتری مصرف می‎کند

بعد از اینکه اجازه دادید تا برنامه به طور خودکار اجرا شود، برنامه در پس زمینه فعال است و در قسمت اعلان‌رسانی گوشی قرار خواهد گرفت.

اما این کار تنها به مدت ۳۰ دقیقه قابلیت انجام دارد. اگر هم می‎خواهید این محدودیت زمانی را افزایش (یا کاهش) دهید، نیاز به صرف سه دلار جهت ارتقاء برنامه دارید. البته اگر آن را پرداخت نکردید، می‎توان از ویژگی‎های رایگان آن بهره برد.

از آنجا که برنامه به طور مداوم در پس زمینه اجرا می‎شود و مصرف باتری را به دنبال دارد. آزمایش WakeUp، نشان داد که شارژ باتری سریعا کاهش پیدا نمی‎کند.

پس از فعال‎سازی، حدود ۳۰ دقیقه صبر کنید. به محض گذشت این مدت زمان، نیاز به استفاده از کلید پاور برای باز کردن گوشی خواهید داشت و بعد از آن، دوباره به مدت 30 دقیقه عملکرد این برنامه در خدمت شما قرار خواهد گرفت و به نظر می‎رسد که در اپلیکیشن Wakeup توازن خوبی بین عملکرد مصرف باتری و صرف هزینه آن وجود دارد.

کلام آخر

نه این برنامه و نه دیگر اپلیکیشنی دقیقا آن چیزی را که انتظار دارید، انجام نمی‎دهد و چیزی که در مورد زندگی در آینده گفته شد، نیز هنوز به وجود نیامده است. بنابراین برای حل چنین مسائلی توسعه و تحول بیشتری نیاز است. 

آیین‌ها و جشن‌های ایران هر یک ریشه‌ای حکمت ‌آمیز و پر تعمقی دارند که ایرانیان در حین اجرای جشن به تمام نیکی‌های زاده شده از آن آیین دست می‌یابند. یکی از این  جشن‌ها شب یلدا است که به هزاره های پیش از میلاد باز می‌گردد.

یلدا یا شب چله | ميلاد خورشيد در تمد‌ن‌های ديگر | دلیل همزمانی شب یلدا و کریسمس | علت نامگذاری شب چله | ورود واژه یلدا | یلدای امروز | یلدا در ادبیات کهن

یلدا یا شب چله

جشن شب یلدا جشنی است که از ۷ هزار سال پیش تاکنون در میان ایرانیان برگزار می‌شود. ۷ هزار سال پیش نیاکان ما به دانشی دست پیدا کردندکه ثابت می‌کرد نخستین شب زمستان بلندترین شب سال است.

یلدا به زمان بین غروب آفتاب از ۳۰ آذر (آخرین روز پاییز تا طلوع آفتاب در اول ماه دی) نخستین روز زمستان گفته می‌شود.

شب چله، شب یلدا،‌ میلاد مهر، خورشید شکست‌ناپذیر، یا هر آنچه آن را بنامید، آخرین شب پاییز و دیرپا‌ترین شب سال است. ساکنان فلاتایران، از چندین هزار سال پیش این شب را گرامی داشته‌اند. درحالی‌که در هیچ دوره‌ای از تاریخ ایران، هیچ حکومتی اصراری به گرامی‌داشت این شب نداشته است، اما همچنان ایرانیان این شب را پاس می‌دارند و در زنده نگهداشتن این آیین می‌کوشند. تداوم دیرگاه این جشن، سخن از کهنسالی و قدمت آن دارد.

مردم دوران کهن با طبیعت و تضادهای آن خو داشتند و از آنجایی که به دامداری یا کشاورزی مشغول بودند گردونه‌ی زندگی خود را بر چرخه‌ی طبیعت استوار کردند؛ چرا که تغییر فصول و بلندی یا کوتاهی شب و روز تاثیری مستقیم بر زندگی آن‌ها داشته است. گرما، نور و بلندی روزها نشانه‌هایی نیک و پسندیده بودند و در مقابل، سرما، زمستان و تاریکی شب پدیده‌هایی نه چندان مطلوب.

(نگار گری ایرانی با موضوع شب یلدا)

در زمان‌های بسیار قدیم (حتی پیش از زرتشت) آیین مهر در میان ساکنان فلات ایران رواج داشته است. مهر و ناهید (میترا و آناهیتا) به‌عنوان دو ایزد، نیایش می‌شده‌اند. «مهر»، ایزد فروغ، نگهبان پیمان و پشتیبان پرتو پگاهی است و «ناهید»، ایزد پاکی، زایش و برکت، فرشته‌ی آب‌ها و باران. پیروان آیین مهر آخرین شب پاییز را مصادف با تولد خورشید می‌‌دانسته‌اند، همان‌گاه که از دل سیاهی شبی بلند و سرد، ایزدمهر در یک غار گود و کم‌ارتفاع از میان کوه‌های البرز ظهور می‌کند و خورشید گرم و نورافزا را به ارمغان می‌آورد. برخی به اشتباه مهر را همان خورشید گرفتند. شب چله در واقع شب میلاد خورشید است. در کتاب «از اسطوره تا تاریخ» به نقل از دکتر مهرداد بهار می‌خوانیم:

شب یلدا، تولد مهر یا میترا نیست، بلکه تولد خورشید است. مهر با خورشید تفاوت‌هایی دارد.

از نظر تقویم مردم ایران باستان، چله، شب تولد خورشید است و حال آنکه بر اساس اسطوره‌ها خورشید و مهر ارتباط نزدیکی دارند ولی یکی نیستند.

بیشتر بخوانید:

• تقویم جلالی هجری خورشیدی ایران ؛ دقیقترین گاهشماری جهان

پس از گرویدن ایرانیان به آیین زرتشت، آداب و رسوم آیین مهر نه‌ تنها فراموش نشد، بلکه جزوی از آیین و مراسم زرتشتی به‌ حساب می‌آمد. بنا بر روایت ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه، زرتشتیان روز اول دی را خور‌روز (روز خورشید) می‌نامند و جشن این روز را نودروز می‌نامند. چرا که از شب یلدا تا نوروز ۹۰ روز در پیش است . هم‌چنین در کتاب قانون مسعودی آمده‌ است که اولین روز از دی‌ ماه را خرم‌روز یا خره‌روز می‌نامند. این روز را منتسب به اهورامزدا می‌دانستند. حتی هنگامی که ساسانیان دین زرتشت را دین رسمی کشور کردند، اهمیت آیین مهر در زندگی مردم و در نهادهای حکومتی آشکار بود.

این اهمیت در نقوش بازمانده‌ی عهد ساسانی به‌ روشنی نمایان است. در نقش رستم، ناهید تاج پادشاهی را به شاه اعطا می‌کند و در طاق بستان کرمانشاه میترا شاهد اعطای فرایزدی از طرف اهورامزدا به اردشیر اول است. بنابر یک سنت دیرینه آیین مهر، شاهان ایرانی در روز اول دی‌ماه تاج و تخت شاهی را بر زمین می‌گذاشتند و با جامه‌ای سپید به صحرا می‌رفتند و بر فرشی سپید می‌نشستند. دربان‌ها و نگهبانان کاخ شاهی و همه‌ی برده‌ها و خدمتکاران در سطح شهر آزاد شده و بسان دیگران زندگی می‌کردند. رئیس و مرئوس، پادشاه و آحاد مردم همگی یکسان بودند.

(تندیسی از اردشیر دوم، پادشاه بزرگ ساسانی در میان اهورا مزدا خدای یگانه پارس و میترا، نمادی از خدای خورشید و مهر، طاق بستان)

(نقش رستم، فارس)

در آستانه رسیدن به یلدا، خانواده‌های ایرانی تب‌وتابی پیدا می‌كنند تا به خرید بپردازند. تهیه هندوانه و انار، از ضروری‌ترین این خریدهاست. این خرید نخستین كاری است كه ایرانیان در این شب انجام می‌دهند. اما پرسش این است كه چرا از میان میوه‌های گوناگون، ما تنها سراغ این دو میوه می‌رویم؟

می‌دانیم كه اهمیت رنگ قرمز در فرهنگ ما، پیشینه‌ای ۵ هزار ساله دارد.

ایرانیان پیش از ماندگاری در فلات كنونی ایران، از جایی آمده‌اند که بر پایه «وندیداد»، ۱۰ ماه آن زمستان بود و ۲ ماه دیگر تابستان. در آن سرزمین سرد، فروغ خورشید گرمابخش زندگی بود. از این رو هر آنچه مربوط به خورشید بود، برای ما گرامی به‌ حساب می‌آمد. بخشی از آن به رنگ سپیده دم، یعنی رنگ ارغوانی، بازمی‌گشت. پس اهمیتی كه رنگ قرمز در شب یلدا دارد و رنگ دو میوه انار و هندوانه هم از باور به رنگ ارغوانی سپیده‌دم بر می‌خیزد.

خرید ایرانیان در شب یلدا، یادكرد از رنگ‌ سپیده‌دم ایزد‌مهر، در چندین هزار سال پیش است. سفره شب یلدا سفره «میزد» است و میزد عبارت است از میوه‌های تر و خشک و آجیل یا به اصطلاح زرتشتیان لرک که از لوازم این جشن بود که به افتخار و ویژگی مهر یا خورشید برگزار می‌شد و این سفره نیز همانند سفره‌ی هفت سین مقدس است.

هنگام توسعه‌ی آیین مهر در اروپا، مراسم شب‌ چله به عنوان روز زایش مهر و نور و راستی با شکوه تمام برگزار می‌شد و پس از استیلای مسیحیت در اروپا، آداب‌ورسوم آیین مهر که در زندگی مردم و به‌رخصوص در میان رومیان نفوذ کرده بود، همچنان باقی ماند و با آمدن دین جدید رنگ نباخت. تا سال ٣۵٠ میلادی تمام فرقه‌های مختلف مسیحیت متفق‌القول روز ششم ژانویه را روز میلاد مسیح می‌دانستند. ولیکن نفوذ آیین مهر، کلیسای روم را بر آن داشت تا روز تولد عیسی مسیح را مطابق با تولد مهر یا میترا قرار دهد تا از التقاط این دو مناسبت نفوذ بیشتری بر زندگی مردم داشته باشد و بزرگ‌ترین جشن آیین مهر را در خود حل کند.

با قدرتمند شدن کلیسای رم و پس از گذشت زمان، فرقه‌های دیگر مسیحیت به این سمت‌وسو گرویدند. لیکن هنوز کلیسای ارمنی و ارتدوکس شرقی روز ششم ژانویه را روز میلاد مسیح می‌دانند. آنچه از نظر پژوهشگران مسلم است این است که ٢١ یا ٢۵ دسامبر با توجه به اشاره‌های انجیل به فصل زراعت و اعتدال هوا و همچنین تاریخ دوران اولیه‌ی مسیحیت، روز میلاد عیسی مسیح نیست و نفوذ آیین مهر در رسوم کلیسا نیز غیرقابل‌انکار است. نخستین مایه‌های جشن کریسمس وایلانوت میراث و هدیه‌ی ایران کهن به جهانیان است که خود تا به امروز در زنده‌ نگهداشتن آن کوشیده‌ است.

ميلاد خورشيد در تمد‌ن‌های ديگر

تمدن‌های مختلفی شب آخر پاییز را به عنوان روز میلاد خورشید جشن می‌گرفتند. آداب بسیاری از این جشن‌ها تشابهات زیادی با مراسم شب چله‌ی ایرانیان دارد و حتی در بعضی موارد نفوذ فرهنگ ایران باستان به عنوان ریشه‌ی پیدایش این آیین‌ها قابل اثبات است. در حدود ۴٠٠٠ سال پیش در مصر باستان جشن «باز زاییده‌ شدن خورشید»، مصادف با شب چله، برگزار می‌شد. مصریان در این هنگام از سال، به مدت ١٢ روز به نشانه‌ی ١٢ ماه سال خورشیدی به جشن و پایکوبی می‌پرداختند و پیروزی نور بر تاریکی را گرامی می‌داشتند. همچنین از ١٢ برگ نخل برای تزیین مکان برگزاری جشن استفاده می‌‌کردند که نشانه‌ی پایان سال و آغاز سال نو بود.

در روم باستان مراسمی برای پاسداشت کیوان یا زحل (خداوند زراعت) به مدت هفت روز، از ١٧ تا ٢٣ دسامبر، برگزار می‌شد. اولین روز زمستان، روز بزرگداشت خداوند خورشید بود و آ‌ن را خورشید شکست‌ناپذیر، ناتالیس انویکتوس، می‌نامیدند. جشن زراعت و جشن خورشید شکست‌ناپذیر از آن دسته از جشن‌ها هستند که با نفوذ آیین مهر رواج پیدا کردند. بنا بر رسم ایرانیان، بزرگان رومی در این روز جامه‌ی مردم عادی را بر تن می‌کردند و بردگان خود را آزاد می‌کردند. شاه به میان مردم آمده و شخصی عادی را که از نجیب‌زادگان نبود بر سریر شاهی می‌نشاندند. از جنگیدن در این روز خودداری می‌کردند و روز را با صلح و آشتی به شب می‌رساند.

دیوار نگاره‌ی میترا و قربانی کردن گاو نر (ورزا ) و دنباله فلکی ردای میترا /این دیوارنگاره از یک میترائیوم (پرستشگاه آیین میترائیسم) در مارینو ایتالیا است

آیین مهر توسط بازرگانان آسیای صغیر به یونان و روم باستان رسید و پیروان زیادی در میان اقشار مردم پیدا کرد. در حدود ٧۵ پیکره و بیش از صد نقش مهر یا میترا در شهر رم در ایتالیا یافت شده است. به‌ خصوص در درجات مختلف ارتش روم که خود را پشتیبان نیکی‌ها و نگهبان درستی‌ها می‌دانستند، میترا، ایزد پاسبان نور، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود. نفوذ آیین مهر یا میترا در روم و یونان باستان به اندازه‌ای بود که هم‌اکنون ردپای آن در مراسم و آ‌یین‌های محلی و مذهبی اروپاییان دیده می‌شود. بسیاری از سنت‌های مخصوص کریسمس میراث روم باستان و در نتیجه آیین مهر است.

بیشتر بخوانید:

• معبد مهر مراغه، معبدی به‌وسعت چندین قرن

تندیس میترا در حال قربانی کردن گاو در موزه بریتانیا

                نقش میترا در پشت و روی یک کنده کاری متعلق به سده دوم یا سوم پس از میلاد

دلیل همزمانی شب یلدا و کریسمس

کلمه‌ی نوئل از ریشه‌ی رومی ناتال به معنی تولد است و همان‌گونه که ذکر شد نام جشن رومیان ناتالیس اینوکتوس بود. همچنین بابانوئل با کلاهی شبیه کلاه موبدان آیین مهر ظاهر می‌شود (به کلاه و لباس تندیس میترا در آیین مهری که شباهت زیادی به کلاه بابانوئل دارد). از همه جالب‌تر، درخت کاجی است که در مراسم کریسمس تزئین می‌شود. این درخت کاج و ستاره‌ی روی درخت نیز میراث آیین مهر است. رومیان در این جشن‌ها از درختان همیشه سبز، مانند کاج استفاده می‌کردند و سبزی همیشگی آن را نشانه‌ی قدرت و غلبه‌ی میترا بر سرما و زمستان می‌دانستند.

در کنده‌کاری‌های باقی‌مانده از آیین مهر، درخت سرو یا کاج در کنار مهر و آناهیتا دیده می‌شود و همچنین در نقوش تزئینی ایرانی به شکل بته‌جقه ترسیم می‌شد.

هم‌چنین در قسمت‌هایی از روسیه‌ی جنوبی هم‌اکنون جشن‌های مشابهی به‌مناسبت چله برگزار می‌کنند. این آیین‌ها شباهت بسیاری با مراسم شب چله دارد. رقص مخصوص این شب یادآور نحوه‌ی برداشت محصول کشاورزان در این هنگام از سال است. یهودیان نیز در این شب جشنی با نام «ایلانوت» (جشن درخت) برگزار می‌کنند و با روشن‌کردن شمع به نیایش می‌پردازند.  

علت نامگذاری شب چله

عدد چهل از گذشته‌های دور جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ ما داشته است. ایرانیان باستان زمستان را به دو بخش چهل روزه تقسیم کرده‌اند: «چله‌ی بزرگ» و «چله‌ی کوچک». شب آخر آذر از آن جهت چله نامیده شده است که آغاز چله‌ی بزرگ و آمدن سرمای زمستان را هشدار می‌دهد. درست چهل روز بعد از شب چله جشن سده، به پایان رسیدن چله‌ی بزرگ زمستان را ندا می‌دهد. در چهل روز دوم سرمای زمستان کم‌تر است و آسیب کم‌تری می‌رساند و از آن جهت آن را چله‌ی کوچک می‌نامند.

پیروان آیین مهر، بلندتر شدن روزها را از برکت حکمرانی ایزد مهر بر زمین می‌دانستند و کوتاه‌تر شدن شب‌ها را نشانه‌ای از غلبه‌ی او بر اهریمن. آن‌ها در شب چله به پایکوبی و جشن و سرور می‌پرداختند تا شکست اهریمن را جشن بگیرند و گاه تا دمیدن پرتوی پگاه در دامنه‌ی کوه‌های البرز به انتظار باز زایید ه‌شدن خورشید می‌نشستند. برخی در مهرابه‌ها (نیایشگاه‌های پیروان آیین مهر) به نیایش مشغول بودند تا پیروزی مهر و شکست اهریمن را از خداوند طلب کنند. در ایران به مرور زمان نیایشگاه‌های مهری که به قدرتمند کردن نیروی جسم همراه با نیایش می‌پرداخت، تبدیل به زورخانه‌های باستانی ایران شده‌ که به حرکات ورزشی انجام داده و همزمان به مدح مولا علی پرداخته می‌شود.

معبد مهری با قدمتی بیش از ۳۰۰۰ سال در مراغه آذربایجان

نمونه ای از زورخانه های ایران الگوی معماری و عملکردی مشابه معابد مهری

ارکان سفره‌ی شب چله هندوانه و انار از ارکان سفره‌ی اين شب هستند. قرمزی اين دو ميوه يادآور سرخی طلوع خورشيد است و از ميراث آيين مهر. جدا از اين دو ميوه‌ی مخصوص، ايرانيان نقاط مختلف کشور، به شيوه‌های متفاوتی سفره‌ی خود را تزئين می‌کنند.

 رنگ ارغوانی طلوع خورشید در آسمان

ورود واژه یلدا

یلدا واژه‌ای سریانی است به معنی میلاد و تولد. روشن نیست که این لغت سریانی چه زمانی و چگونه وارد زبان پارسی شده است. احتمال می‌رود که بعد از کشتار دسته‌جمعی مسیحیان اولیه در امپراطوری روم و مهاجرت مسیحیان سریانی پس از این کشتارها به امپراطوری ساسانی، لغت یلدا وارد زبان پارسی شده باشد. در هر حال، در ایران امروز شب یلدا و شب چله به عنوان واژگانی مترادف درآمده‌اند و کمتر از ارتباط لغوی یلدا با میلاد خورشید، ظهور مهر یا میلاد مسیح سخن می‌رود.

یلدای امروز

بعد از ورود اسلام به ایران، اهمیت مذهبی گرامیداشت شب چله از بین رفت ولی ایرانیان این سنت کهن را هنوز پاس می‌دارند و جشنی زیبا در این شب برگزار می‌کنند.

یلدا در ادبیات کهن

در فرهنگ عامیانه‌ی مردم، شب یلدا و شب چله، شب دوستی است. شب بار عام و کارهای خیریه است. مردم ایران که اکثرا کشاورز یا دامدار بودند، آموخته‌اند تا سرمای زمستان را بهانه‌ای برای دور هم جمع‌ شدن و جشن به پایان رساندن یک سال زراعی بدانند. لیکن در فرهنگ ادبی و رسمی کشورمان، یلدا اغلب چهره‌ی تاریک و خشن شبی طولانی است؛ شبی که عشاق به انتظار به سرآمدن آن هستند. طولانی و تاریک بودن یلدا استعاره‌ای است برای فراق جانکاه معشوق، تنهایی و انتظار وصال و گاه گیسوی سیاه و بلند یار.

حافظ

صحبت حکام، ظلمت شب یلدا است نور ز خورشید خواه بو که برآید

سعدی

هنوز با همه دردم امید درمان است که آخری بود آخر شبان یلدا را

اوحدی

شب هجرانت ای دلبر، شب یلدا است پنداری رخت نوروز و دیدار تو عید ماست پنداری  

ستایش ایزد مهر نیز ریشه در همان دوران كهن دارد. این ستایش در ناخودآگاه ایرانی به‌جای مانده و در دوره‌های بعد نیز در آثار بزرگان و برجستگان ایرانی نمود پیدا كرد. دیوان  حافظ که همچون شاهنامه فردوسی شناسنامه ما ایرانیان محسوب می‌شود و حافظ یكی از آن بزرگانی است كه بارها در غزلیات خود به این ایزد اشاره می‌كند. از آنجایی که مهرپرستان پیش از ورود به پرستشگاه‌های خود، كه به آن «مهرابه» می‌گفتند، شست‌وشو می‌كردند، حافظ به این آیین مهریان اشاره می‌كند و می‌گوید «شست‌وشویی كن و آنگه به خورآباد خرام». متاسفانه برخی در این بیت «خور آباد» را «خرابات» می‌خوانند.

در اشعار بسیاری این آیین را  که در دل داشته بیان نموده است و در اشعار گرانبهایش مقام خود را گوشه «خور آباد» می‌داند، نه خرابات و می‌گوید:

«مقام اصلی ما گوشه خورآباد است / خداش خیر دهاد آن كه این عمارت كرد»

یا آنجایی كه می‌سراید:

«قدم منه به خورآباد جز به شرط ادب / كه ساكنان درش محرمان پادشهند» و بسیاری بیت‌های دیگر چون: « بر دلم گرد ستم‌هاست خدایا مپسند/ كه مكدر شود آیینه مهر آیینم »

ما ایرانیان در درازای تاریخ خود، با همه رویدادهای تلخی كه پشت سر گذاشته‌ایم، تلاش كرده‌ایم تا فرهنگ خود را زنده نگهداریم. یكی از نشانه‌های زنده بودن فرهنگ ما، جشن‌هایی‌اند كه هنوز هم برپا می‌داریم. «جشن یلدا» یكی از ژرف‌ترین و ارزشمندترین آن‌هاست و رویدادی است كه نه تنها در ایران، بلكه در جهان نیز اثرگذار بوده است. و آنچه که در ذات مفاهیم این آیین وجود دارد، از دیرباز در تمامی تفکر و آیین ما ایرانیان نهفته است.

به اعتقاد محقق پژوهشگاه بین المللی زلزله و مهندسی زلزله، زلزله چهارشنبه شب تهران در سامانه گسلی شمال تهران بوده است و این منطقه توان لرزه زایی 7 تا 7.5 را دارد.

ربکا بندیک به‌عنوان متخصص ژئوفیزیک دانشگاه مونتانا، از شما می‌خواهد که در خصوص وقوع زلزله نگران نباشید. این محقق می‌داند که ممکن است هشدارهای مقالات را در مورد «موجی از زلزله‌های ویران‌گر» خوانده باشید که قرار است به دلیل کاهش گردش زمین به دور خود صورت بگیرد و احساس وحشت وقوع حادثه در شما شکل گرفته باشد. بر اساس تحقیقات بندیک ،با توجه به الگوهایی می‌توان وقوع زلزله را پیش‌بینی کرد؛ اما بزرگ جلوه دادن آن، عمدتا جنبه‌ی شور رسانه‌ای دارد!

علم این‌طور مسئله را شفاف‌سازی می‌کند: هیچ راهی برای پیش‌بینی یک زلزله‌ی مشخص وجود ندارد. زمین لرزه‌ زمانی رخ می‌دهد که انرژی پتانسیل ذخیره‌شده داخل زمین، از طریق گسل موجود در پوسته‌ی آن آزاد شود و امواج لرزه‌ای را به زمین ارسال کند.

از آنجایی که دانشمندان می‌دانند این گسل‌ها در چه مناطقی وجود دارند، پس می‌توانند پیش‌بینی کنند چه خطراتی منطقه را تهدید می‌کند. با این حال، هنوز هم نمی‌دانیم چه نیروهایی به ایجاد این انرژی کمک می‌کنند و باعث انتشار آن می‌شوند و این مسئله به‌صورت یک معمای پیچیده باقی مانده است.

طی مقاله‌ای که در ژورنال Geophysical Research Letters منتشر شد، بندیک و همکارش راجر بیلام، متخصص ژئوفیزیک دانشگاه کلرادو، بین چند زمین‌لرزه‌ی قطعی و نوسانات دوره‌ای گردش زمین ارتباط عجیبی پیدا کردند. آن‌ها می‌گویند با بررسی سابقه‌ی چند زلزله و نظارت بر این نوسانات، دانشمندان ممکن است قادر به پیش‌بینی سال‌هایی باشند که احتمال وقوع زلزله در ان‌ها بیشتر است. بندیک در گفتگویی عنوان کرد:

 افراد همیشه امیدوار هستند که نوعی شاخص قابل اعتماد برای لرزه‌نگاری کشف شود تا بتوان قبل از وقوع حادثه، هشدارهای لازم را دریافت کرد.

با این حال نتیجه‌گیری مقاله‌ی بندیک یک یافته‌ی قطعی نیست؛ چرا که نه در آزمایشگاه اثبات شده و نه توسط دیگر مطالعات تأیید شده است. از طرفی چندین محقق اعلام کرده‌اند که با این نتایج متقاعد نشده‌اند. کن هودنات، به‌عنوان یک متخصص ژئوفیزیک، در سایت Popular Science می‌گوید:

به نظر من این شکل از نتیجه‌گیری، خیلی وقت است قدیمی و نخ‌نما شده!

هودنات در برنامه‌ی ریسک زلزله در خصوص تحقیقات زمین‌شناسی ایالات متحده فعالیت می‌کند. البته چنین واکنشی برای بندیک قابل درک است. او می‌گوید:

همیشه یک محقق اظهار نظر غیرمنتظره‌ای می‌کند و بقیه در خصوص کارش نظر می‌دهند. به این شکل است که علم پیشرفت می‌کند.

از لحاظ تاریخی، پیش‌بینی زلزله جزو ادعاهای ناخوشایند تلقی می‌شود. همان‌طور که پیش از این افراد تلاش کرده بودند بر اساس رفتار حیوانات، انتشار گازها از سنگ‌ها و سیگنال‌های الکتریکی با فرکانس پایین در زمین، وقوع زلزله را پیش‌بینی کنند؛ هر چند روش‌های آن‌ها هم چندان موفق نبود.

به همین دلیل، بندیک در ادامه‌ی صحبت‌هایش گفت وارد شدن در بازی پیش‌بینی زلزله کمی ترسناک است. به هر حال، پیش‌بینی درست می‌تواند مرگ و زندگی بی‌نهایت انسان را تعیین کند. بندیک و همکارش، در روند مقاله‌ی اخیرشان، زلزله‌هایی را که طی یک قرن ثبت شده‌اند، مورد مطالعه قرار دادند تا علایم مربوط به آن‌ها را پیدا کند. در ابتدا داده‌ها کاملا تصادفی ظاهر شدند.

اما پس از آن، بندیک و بیلام یک عدد جدید با عنوان فاصله‌ی وقوع به تحلیل‌های خود اضافه کردند. در واقع این عدد، مدت‌زمانی است که یک منطقه‌ی زلزله‌خیز، برای آزاد کردن انرژی‌ وقوع یک زمین لرزه‌ی بزرگ نیاز دارد. بندیک گفت:

اساسا می‌توانید زلزله‌ها را چیزی مشابه یک باتری یا نورون تصور کنید؛ چرا که آن‌ها برای شارژ شدن به زمان مشخصی احتیاج دارند.

برای مثال، فاصله‌ی وقوع دوباره‌ی زلزله‌هایی با بزرگی حدود ۷ ریشتر، بین ۲۰ تا ۷۰ سال ثبت شده است.

هر سه دهه یا بیشتر، زمین گروهی از این نوع زلزله‌ها را تجربه می‌کند؛ به‌طوری که در عرض ۲۰ سال شمار آن‌ها ۸ تا ۱۰ زلزله است. به‌ نظر می‌رسد عوامل به‌خصوصی باعث می‌شوند که این زمین لرزه‌ها به‌صورت هماهنگ در نقاط پراکنده‌ای در جهان به وقوع بپیوندند. البته بندیک افزود:

 قرار نیست هر ۳۲ سال دقیقا یک فاجعه را تجربه کنیم؛ چرا که اگر این‌طور بود، الگوی آن زودتر از این‌ها کشف شده بود.

بندیک در توضیحات خود گفت:

وقوع زلزله بیشتر از آنکه تصادفی باشد، بر مبنای نظریه‌ی تجدید رخ می‌دهد و این الگویی است که از لحاظ آماری وجهه‌ی قابل توجهی دارد.

این متخصص ژئوفیزیک اذعان کرد که «این یافته در حد گفتن ما می‌دانیم چه زمانی زلزله اتفاق خواهد افتاد جذابیت ندارد. به هر حال ما دانشمند هستیم نه جادوگر!» در مرحله‌ی بعد، بندیک و بیلام به‌دنبال کشف مکانیزم احتمالی در خصوص توجیه این زلزله‌ها بودند.

آن‌ها طیف گسترده‌ای از پدیده‌های جهانی را که در آن زمان اتفاق افتاده بود بررسی کردند که شامل فروپاشی سنگ‌های مذاب در جبه‌ی زمین، تغییرات جریان اقیانوس‌ها، انتقال تکانه‌ی بین هسته‌ی زمین و لیتوسفر (خارجی پوسته‌ی زمین) بود.

بهترین پارامتری که با وقوع زلزله‌ها هماهنگی داشت، تغییرات دوره‌ای در سرعت گردش زمین بود. واقعیت این است که سرعت گردش زمین هر ۳۰ سال به مقدار بسیار کوچکی کاهش پیدا می‌کند و تقریبا ۵ سال پس از آن، شماری از زلزله‌های شدید با فاصله وقوع کوتاه‌مدت روی می‌دهد.

بوریس لوین و النا ساسوروا، متخصصان ژئوفیزیک روس، پیش از بندیک به این موضوع اشاره کرده بودند. پس از آن بندیک و بیلام تلاش کردند این موضوع را یک گام به جلو پیش ببرند و به این ترتیب مکانیزمی پیدا کردند که بین گردش زمین و وقوع زلزله ارتباط برقرار می‌کرد.

هنگامی که سرعت چرخش زمین تغییر می‌کند، شکل آن هم دچار تغییراتی می‌شود. وقتی سرعت گردش زمین افزایش پیدا می‌کند، جرم آن به سمت استوا متمایل می‌شود. درست مانند رقصنده‌ای که زمان چرخش، دامنش به اطراف باز می‌شوند. در عوض هنگامی که سرعت گردش زمین کندتر می‌شود، جرم آن به دو قطب شمال و جنوب متمایل می‌شود.

این اثر تجمعی ناچیز است و تنها یک میلی‌متر تفاوت در قطر زمین ایجاد می‌کند؛ با این حال همین تغییر جزئی کافی است که بخشی از انرژی پتانسیل داخل این گسل‌ها آزاد شود و زلزله رخ دهد.

بندیک خاطرنشان کرد که در حال حاضر زمین در پایان دوره‌ی کند شدن قرار دارد و رکوردهای تاریخی احتمال می‌دهند که زلزله‌های دیگری در راه باشند. بندیک و بیلام امیدوار هستند که الگوی بررسی‌شده بتواند به دانشمندان و مقامات دولتی در خصوص این پدیده‌ی غیر قابل پیش‌بینی کمک کند.

چنانچه مدیران بحران بتوانند با اطمینان عنوان کنند که در این برهه از زمان احتمال وقوع زلزله بیشتر است، زمان بیشتری برای آمادگی در برابر این پدیده فراهم خواهد شد. با این حال هیچ کدام از این یافته‌ها به این معنا نیست که سال ۲۰۱۸ زلزله‌ی ویران‌گری در پیش خواهیم داشت. نکته‌ی دیگر اینکه مناطقی که بندیک و بیلام مورد مطالعه قرار دادند شامل ژاپن، نیوزیلند و سواحل غرب ایالات متحده بود. برای افرادی که در این مناطق زندگی می‌کنند، همیشه خطر وقوع زلزله وجود دارد و همیشه باید در حالت آماده باش قرار بگیرند.

بندیک در ادامه می‌گوید این مطالعات به بررسی احتمالات می‌پردازد و جنبه‌ی پیش‌بینی ندارد. از طرفی، کند شدن سرعت زمین به این معنا نیست که سال آینده یا سال‌های بعد زلزله‌ای به وقوع خواهد پیوست. بلکه این مسئله تنها احتمال وقوع زلزله را افزایش می‌دهد. ضمن اینکه قطعا این الگو تنها عامل مؤثر بر رفتار زمین نیست؛ چرا که اگر این‌چنین بود دانشمندان مدت‌ها پیش متوجه آن شده بودند. بدون تردید، زلزله‌های دیگری هم در این سیاره رخ داده‌اند که علتی به غیر از دلیل بیان‌شده در این مطالعه داشته‌اند.

این تحقیق، پس از اینکه در نشست ماهانه‌ی انجمن زمین‌شناسی ایالات متحده مطرح شد، توجهات زیادی را به خود جلب کرد. عده‌ای از محققان اظهار داشتند که دو موضوع کاهش سرعت گردش زمین و وقوع چندین زلزله ممکن است هم‌زمان صورت گرفته باشند؛ اما ارتباطی با هم ندارند.

ضمن این که بندیک هم اذعان کرد که در خصوص الگوی پیشنهادی، شواهد محدودی مشاهده شده است. با این حال او اطمینان دارد که چنین الگویی برقرار است. این محقق می‌گوید:

من بر این باور هستم که چنین الگویی می‌تواند الهام‌بخش افراد زیادی باشد و حتی شاید شخص دیگری موفق به توضیح بهتری برای آن شود.

تکنولوژی CRISPR-Cas9 به دانشمندان اجازه می‌دهد با برش مولکول DNA، ژن به‌خصوصی به آن وارد یا از آن حذف کنند. کاربرد این روش از ایجاد خوک‌هایی با بدن کم‌چربی تا ریشه‌کن کردن بیماری‌های خاص گسترده است. با این حال، کریسپر می‌تواند جهش ژنتیکی ایجاد کند که عوارض احتمالی ناخواسته به همراه دارد.

با در نظر گرفتن این موضوع، تیمی از پژوهشگران اقدام به توسعه‌ی روش CRISPR-Cas9 جدیدی کردند که در آن دیگر نیازی به برش DNA نیست. روش آن‌ها نتیجه‌ی موفقیت‌آمیزی در درمان چند بیماری مختلف موش‌ها دارد. این مطالعه برای اولین بار اثبات می‌کند که فنوتیپ حیوان را می‌توان از طریق ویرایش اپی‌ژنتیک تغییر داد و در عین حال اطمینان حاصل کرد که یکپارچگی DNA حفظ شده است و هیچ جهشی وجود ندارد. کارلوس ایزپیزوا بلمونت، نویسنده‌ی ارشد این مقاله‌ی پژوهشی، در یک نشست مطبوعاتی گفت:

برش DNA زمینه را برای جهش‌های ژنتیکی فراهم می‌کند. برش DNA با روش کریسپر یا هر ابزار دیگری، یک نقطه‌ضعف عمده در زمینه‌ی ژنتیک دارد؛ چرا که برش DNA، ممکن است اشتباهات زیان‌باری برای سلول ایجاد کند.

دستکاری ماشینی

در این روش از دو ویروس همراه آدنو (AAV) برای دستکاری ژنتیکی موش‌ها پس از تولد استفاده می‌شود. یکی از ویروس‌ها شامل ژنی برای آنزیم Cas9 و دیگری دربرگیرنده‌ی یک فعال‌کننده‌ی رونویسی ژنی است که به یک رشته‌ی کوتاه RNA راهنما یا همان sgRNA مجهز است. sgRNA موقعیت مورد نیاز دقیق آنزیم برای پیوند به ژنوم موش را مشخص می‌کند. از آنجا که sgRNA تنها از ۱۴ یا ۱۵ نوکلئوتید تشکیل شده است، در مقایسه با بیست نوکلئوتیدی که در اکثر روش‌های CRISPR-Cas9 استفاده می‌شود، نیازی به برش وجود ندارد.

وقتی این کمپلکس به‌منظور اصلاح DNA در مجاورت آن قرار می‌گیرد، وضعیت موجود به حالت ژن خاص ارتقاء پیدا می‌کند. به این ترتیب، برای فعال کردن هر ژن یا اعمال هر مسیر ژنتیکی دیگری، خبری از جهش‌های ناخواسته نخواهد بود.

این روش در خصوص موش‌هایی با بیماری حاد کلیوی مورد آزمایش قرار گرفت و مشاهده شد که پس از فعال‌سازی ژن‌های آسیب‌دیده یا غیر فعال، کلیه‌ها عملکردی طبیعی از خود نشان دادند. از طرفی، این شیوه به سلول‌های کبدی موش در تولید انسولین کمک کرد و نتیجه‌ی آن، بهبودی موش از بیماری دیابت نوع ۱ بود.

نتایج این تیم همچنین نشان داد که روش پیش رو، قابلیت بازیابی رشد عضله و عملکرد در موش‌هایی دارد که به دیستروفی عضلانی مبتلا هستند. البته، به‌جای اصلاح ژن، برانگیختگی ژنی روی می‌دهد که به جهش ژنی منجر می‌شود. بلمونت در این خصوص می‌گوید:

 ما ژن را ترمیم نمی‌کنیم و جهش ژنی هنوز برقرار است. در عوض، روی اپی‌ژنوم کار می‌کنیم تا برانگیختگی دیگر ژن‌های موش با همین روش بازیابی شود. این اقدام برای بازیابی عملکرد ماهیچه‌ای این موش‌های جهش‌یافته کافی است.

از موش تا انسان

بر اساس مطالعات اولیه، عوارض جانبی ناخوشایندی برای این روش تصور نمی‌شود. با این حال قبل از اینکه هر گونه آزمایش بالینی در این خصوص اجرا شود، محققان مطالعات بیشتری برای اطمینان از ایمنی و کارایی آن انجام خواهند داد.

محققان امیدوار هستند که توسعه‌ی این روش بتواند بخش وسیعی از اختلالات عصبی از جمله بیماری‌های آلزایمر و پارکینسون را درمان کند؛ هر چند گفته می‌شود که هنوز راه درازی تا استفاده‌ی عملی از این تکنیک در خصوص انسان پیش رو داریم. هسین-کی لیا، اولین همکار تحقیقاتی این روش می‌گوید:

 تا قبل از اعمال این روش روی انسان‌ها، هنوز چندین مرحله باید آزمایش شود. به‌عنوان مثال، باید مشخص شود که سیستم ایمنی بدن میزبان در مقابل سیستم فعال‌سازی ژنی AAV-CRISPR/Cas9 چه واکنشی در موش یا دیگر حیوانات بزرگ‌تر نشان می‌دهد. از این رو، قبل از اعمال این شیوه بر انسان‌ها باید ملاحظات ایمنی و اخلاقی مورد توجه قرار بگیرد.

هر چند کارایی امن این روش در درمان مشکلاتی چون پارکینسون و دیستروفی عضلانی در مورد موش‌ها ثابت شده است؛ اما این نتیجه بدان معنی نیست که در خصوص انسان‌ها هم قابل قبول باشد. تیم تحقیقاتی امیدوار است که با بررسی بحث مربوط به ایمنی بدن میزبان و موارد اخلاقی مربوط، موفق به تنظیم جدول زمانی واضح‌تری در مورد آزمایش‌های بالینی شود.

ماه گذشته وان‌پلاس نسخه‌ی بهبودیافته‌ی پرچم‌دار خود را معرفی کرد. وان‌پلاس ۵ تی (OnePlus 5T) با طراحی بدون حاشیه، دوربین بهبودیافته و قابلیت تشخیص چهره در کنار تمام نقاط قوت نسل پیشین خود، وارد بازار شده است تا شاهد رقابت داغ‌تری در دنیای پرچم‌داران موبایل باشیم. 

فاحش‌ترین تغییر وان پلاس ۵‌ تی نسبت نسل پیشین، نمایشگر ۶ اینچی AMOLED با نسبت تصویر ۱۸:۹ محسوب می‌شود که حاشیه‌های بسیار باریکی آن را احاطه کرده است؛ بدین ترتیب، حسگر اثر انگشت نیز از حاشیه‌ی پایین نمایشگر حذف شده و به پنل پشتی گوشی منتقل شده است که به زعم بسیاری، محلی مناسب و بهینه برای این حسگر به‌شمار می‌رود.

فراتر از نمایشگر، باقی المان‌های طراحی وان‌‌پلاس ۵‌ تی، نسبت به نسل پیشین این گوشی بدون تغییر باقی مانده است؛ بنابراین مواردی نظیر کلید‌ها، پورت‌ها (پورت USB-C و جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون) و جنس بدنه با آنچه پیش از این در گوشی وان‌‌پلاس ۵ تجربه کرده بودیم، تفاوتی ندارد. پرچم‌دار جدید چینی‌ها از تراشه‌ی قدرتمند اسنپدراگون ۸۳۵ بهره می‌برد و این تراشه را ۶ یا ۸ گیگابایت حافظه‌ی رم همراهی می‌کند. وان‌پلاس، گوشی جدید خود را در دو نسخه‌ی ۶۴ یا ۱۲۸ گیگابایتی روانه‌ی بازار خواهد کرد. نسخه‌ی در اختیار زومیت، به ۸ گیگابایت حافظه‌ی رم و ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی مجهز است.

وان‌پلاس 5T توسط فروشگاه اینترنتی واو برای بررسی در اختیار زومیت قرار گرفته است.

در ادامه شما را به تماشای ویدیوی جعبه‌گشایی گوشی وان‌پلاس 5T در زومیت دعوت می‌کنیم.

تماشا در یوتیوب

مهندسین MIT به توسعه‌ی یک پرینتر سه بعدی رومیزی پرداخته‌اند که ده برابر سریع‌تر از همتایان تجاری خود است. درحالی‌که اغلب پرینترها تنها قادر به تولید آجرهایی در اندازه‌ی لِگو در یک ساعت هستند، طرح جدید می‌تواند تنها در چند دقیقه آجرهایی با همان اندازه پرینت کند.

کلید عملکرد سریع این پرینتر در هد پرینت فشرده‌ نهفته است که از دو قطعه‌ی جدید افزایش سرعت استفاده می‌کند: یک مکانیزم پیچی که موارد پلیمری را از طریق یک دهانه با سرعت بالا می‌گیرد و یک لیرز تعبیه‌شده در هد پرینت که به‌سرعت مواد را گرم و ذوب می‌کند و جریان سریع‌تری در دهانه به وجود می‌آورد.

یک مجموعه از اشیاء و نمونه‌های تست از جمله یک صندلی کوچک، مدل ساده‌شده‌ی ساختمانی در MIT، فریم عینک، یک فنجان مارپیچی و یک دنده‌ی مارپیچ

این تیم طرح جدید خود را با پرینت اشیاء سه بعدی دستی و دقیق از جمله فریم‌های کوچک عینک، یک دنده‌ی اریب و یک نسخه‌ی کوچک از کلاهک MIT نشان داده است، مدت زمان پرینت هر کدام از آغاز تا پایان تنها چند دقیقه است. آناستاسیوس جان هارت، استادیار مهندسی مکانیک در دانشگاه MIT، می‌گوید پرینتر جدید پتانسیل پرینت سه بعدی را برای تبدیل شدن به یک روش تولید پایدارتر نشان می‌دهد.

 اگر بتوانم به‌جای یک ساعت، در ده دقیقه یک قطعه‌ی اولیه مثل یک قلاب یا دنده یا یک قطعه‌‌ی بزرگ‌تر را مثلا هنگام استراحت ناهار بسازم، می‌توانم روند مهندسی، ساخت و تست را هم سریع‌تر کنم. اگر یک تعمیرکار پرینتر سه‌بعدی داشته باشد، می‌تواند یک قطعه‌ی تعمیری را بعد از تشخیص خرابی، به‌صورت سه‌بعدی پرینت کند و لازم نیست برای پیدا کردن آن قطعه به انبار برود. من به‌دنبال کاربردهای دیگر در فوریت‌های پزشکی و انواع نیازها در بخش‌های دور افتاده هستم. پرینت سه‌بعدی سریع، روش‌های جدید و باارزشی برای کار و فرصت‌های جدید در بازار فراهم می‌کند.

هارت و جامیسون (پژوهشگر سابق در آزمایشگاه هارت) نتایج خود را در مجله‌ی تولید افزوده (Additive Manufacturing) منتشر کرده‌اند.

جریان کند

در مقاله‌ی قبل، هارت و گو به شناسایی دلایل اصلی پرداختند که سرعت پرینترهای سه‌بعدی رایج دسکتاپ را محدود می‌کند. خروجی این پرینترها، پلاستیکی لایه‌لایه است که از طریق یک فرآیند صنعتی موسوم به تولید رشته‌ی جوش‌خورده تولید می‌شود. هارت می‌گوید:

هر سال، صدها هزار پرینتر رومیزی که از این فرآیند استفاده می‌کنند در سراسر جهان به فروش می‌رسند. یکی از محدودیت‌های کلیدی برای دوام پرینتر سه بعدی، سرعت پرینت آن است.

هارت و گو قبلا مشخص کردند که پرینتر‌های سه‌بعدی رومیزی با نسبت ۲۰ سانتی‌متر مکعب یا چند آجر لگو در ساعت، پرینت می‌کنند که از نظر آن‌ها بسیار کُند است.

تیم به شناسایی سه معیار محدود‌کننده‌ی سرعت پرینتر پرداختند: یک پرینتر با چه سرعتی می‌تواند هد پرینت خود را جابه‌جا کند؛ یک هد پرینت تا چه اندازه می‌تواند به یک ماده نیرو وارد کند و آن را به سمت دهانه ببرد؛ با چه سرعتی می‌تواند ماده را ذوب کند و آن را به شکل روان دربیاورد.

هارت می‌گوید: «توجه به عوامل محدود‌کننده‌ی این سه متغیر، از ما خواسته‌ شد پرینتری طراحی کنیم که هر سه را در یک سیستم ارتقاء دهد؛ و حالا موفق به ساخت آن شده‌ایم.»

به دست گرفتن کنترل

در اغلب پرینترهای سه بعدی، پلاستیک از طریق یک دهانه و یک مکانیزم «چرخ – گیره» وارد دهانه می‌شود که در آن دو چرخ در هد پرینت می‌چرخند و پلاستیک یا فیلامان را به جلو می‌رانند. این پرینت‌ در سرعت‌های پائین هم عملکرد خوبی دارد؛ اما اگر برای افزایش سرعت، نیروی بیشتری وارد شود، چرخ‌ها در یک نقطه‌ی مشخص کنترل خود روی ماده را از دست می‌دهند. به گفته‌ی هارت این یک نقص مکانیکی است  که سرعت هد پرینت را در راندن مواد محدود می‌کند.

هارت و گو تصمیم گرفتند طرح چرخ گیره‌ای خود را کنار بگذارند و آن را با یک مکانیزم پیچشی جایگزین کنند که در هد پرینت می‌چرخد. تیم یک فیلامان پلاستیکی بافت‌دار را روی پیچ قرار می‌دهد و با چرخش پیچ، سطح فیلامان بافت‌دار رنده می‌شود و با سرعت و نیروی بیشتر وارد دهانه می‌شود. هارت می‌گوید:

با استفاده از مکانیزم پیچشی، سطح تماس بیشتری با بافت رشته‌ای فیلامان داریم. بنابراین می‌توانیم به ده برابر نیروی محرکه برسیم.

تیم یک جریان لیزری به مکانیزم پیچشی اضافه کرد که فیلامان را قبل از ورود به دهانه حرارت می‌دهد و ذوب می‌کند. به این ترتیب پلاستیک در مقایسه با پرینترهای سه‌بعدی متداول، دقیق‌تر و سریع‌تر ذوب می‌شود؛ زیرا جریان گرما به دیواره‌های دهانه منتقل می‌شود و پلاستیک را ذوب می‌کند.

هارت و گو به این نتیجه رسیدند که با تطبیق توان لیزری و خاموش و روشن کردن سریع آن، می‌توانند میزان گرما منتقل‌شده به پلاستیک را کنترل کنند. آن‌ها لیزر و مکانیزم پیچشی را در یک هد پرینت سفارشی و فشرده با اندازه‌ی تقریبی یک ماوس کامپیوتر، تعبیه کردند.

یک نمای سه‌بعدی

پژوهشگرها با پرینتر جدید خود، قطعات پیچیده‌ای پرینت کردند که هر کدام در مقایسه با پرینترهای معمولی در مدت پنج تا ده دقیقه پرینت شد. با این حال، با یک خطای کوچک در طرح سریع خود روبه‌رو شدند. پلاستیک به‌دست‌آمده با نیرو و دمای بالایی وارد دهانه می‌شود؛ به‌طوری که وقتی پرینتر در حال ساختن لایه‌ی دوم است، لایه‌ی اول هنوز کاملا سفت نشده است. به‌گفته‌ی هارت:

به این نتیجه رسیدیم وقتی یک لایه را تمام می‌کنیم و به لایه‌ی بعدی می‌رویم، لایه‌ی بعدی هنوز حرارت خود را از دست نداده است. بنابراین باید بلافاصله پس از پرینت لایه‌ی اول، آن را سرد کنیم تا شکل قطعه حفظ شود.

پژوهشگرها در حال بررسی این چالش طراحی و ریاضیاتی هستند که به واسطه‌ی آن می‌توان مسیر هد پرینت را بهینه‌سازی کرد. همین‌طور مواد جدید ورودی به پرینتر را آزمایش می‌کنند. هارت می‌گوید:

ما علاقه‌مندیم این روش را برای مواد پیشرفته‌تر مثل پلیمرهای سخت، مواد کامپوزیت و ... هم اعمال کنیم. روی یک پرینت سه‌بعدی در مقیاس بزرگ هم کار می‌کنیم که نه‌تنها شامل اشیائی در مقیاس رومیزی بلکه شامل سازه‌های بزرگ‌تر برای ساخت ابزار یا حتی اثاث و لوازم منزل است. قابلیت پرینت سریع دری به سمت فرصت‌های هیجان‌انگیز دیگر باز می‌کند.

مجیک‌لیپ را باید یکی از سری‌ترین استارتاپ‌هایی خواند که در سه سال اخیر شایعات بسیار زیادی در رابطه با آن شنیده‌ایم. این شرکت که برای حفظ اسرار خود بسیار تلاش کرده است، تاکنون تنها به انتشار چند تیزر ویدیویی کوتاه و چند تصویر اکتفا کرده بود؛ حال آنکه دقایقی پیش شاهد رونمایی رسمی از عینک واقعیت افزوده‌ی آن بودیم. مجیک لیپ وان از یک عینک واقعیت واقعیت افزوده و یک مینی‌کامپیوتر بسیار کوچک با نام Lightpack در کنار یک کنترلر دستی تشکیل شده است. به نظر می‌رسد مجیک لیپ وان می‌تواند ورودی‌های خود را از طریق دستورات صوتی، ژست‌های حرکتی، حرکت سر و همچنین تعقیب سوی چشم دریافت و ثبت کند. این عینک واقعیت افزوده قادر است اشیا‌ء مجازی را در دنیای واقعی پیش چشم کاربران نشان دهد. برای مثال با استفاده از این عینک واقعیت افزوده می‌توان تلویزیونی مجازی را روی شومینه قرار داد و پس از ترک محل، دوباره هنگام بازگشت شاهد این بود که تلویزیون همچنان در جای خود قرار دارد. بر اساس اطلاعات ارائه‌شده، این هدست واقعیت افزوده همزمان با انتشار کیت توسعه‌ی نرم‌افزار (SDK) ابتدای سال آینده‌ی میلادی در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت.

مجیک‌لیپ برای معرفی عینک واقعیت افزوده‌ی خود از مجله‌ی رولینگ استون دعوت کرده و رونمایی از این محصول را با یاری این مجله انجام داده است. طی این رونمایی مجیک لیپ دموهایی نیز نمایش داد که از آن‌ جمله‌ می‌توان به کاراکترهای مجازی که به برقراری ارتباطی چشمی واکنش نشان می‌دهند در کنار کتاب‌های مصور مجازی شناور در محیط اشاره کرد. رونمایی از این عینک واقعیت افزوده را باید پایانی بر شایعاتی خواند که به عدم توانایی مجیک لیپ در ساخت عینک واقعیت مجازی و پیاده‌سازی فناوری خود اشاره داشتند.

بر اساس اطلاعات ارائه‌شده توسط رولینگ استون، مجیک لیپ این عینک واقعیت افزوده را در دو سایز راهی بازار خواهد کرد که کاربران می‌توانند قسمت بالایی عینک، قسمت قرار گرفته روی بینی و دسته‌های آن را به‌صورت اختصاصی سفارش دهند. همچنین باید به این نکته اشاره کرد که مجیک‌لیپ در پی آن است تا امکان قراردادن لنز طبی را نیز روی این عینک ممکن کند.

مینی‌کامپیوتر همراه این عینک واقعیت افزوده را که لایت‌پک نام دارد، می‌توان از طریق گیره‌ی تعبیه‌شده روی کمربند بست یا روی بند کوله پشتی نصب کرد. بر اساس اطلاعات ارائه‌شده، قدرت پردازشی این مینی‌کامپیوتر اختصاصی با مک‌بوک پرو و پی‌سی‌های مخصوص بازی Alienware برابری می‌کند. به نظر می‌رسد مجیک لیپ نسخه‌ی ضعیف‌تر واحد پردازشی مورد نیاز را نیز درون این عینک واقعیت افزوده تعبیه کرده است که وظایفی نظیر شناسایی محیط پیرامون و همچنین یادگیری ماشین را انجام می‌دهد. عینک واقعیت افزوده مجیک لیپ وان از وجود چهار میکروفون خارجی در کنار حداقل ۶ دوربین بهره می‌برد. همچنین باید به وجود اسپیکر داخلی (نظیر آنچه در هولولنز دیده بودیم) اشاره کنیم.

مجیک‌لیپ اطلاعاتی در رابطه با قیمت و تاریخ عرضه‌ی این عینک واقعیت افزوده ارائه نکرده؛ ولی عرضه‌ی آن در ابتدای سال ۲۰۱۸ وعده داده شده است.