پژوهشگران دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی مدلی ریاضی برای محاسبه‌ی درمان پرتودرمانی توسعه داده‌اند که می‌تواند در عین دادن نتایجی مشابه پرتودرمانی مرسوم، به شکلی اساسی باعث کاهش عوارض جانبی شود.

بیماران مبتلا به سرطان، درمان پرتوی را با هدف نابودی تومور‌ها دریافت می‌کنند. دوز این درمان به شکل مساوی و طی چند جلسه در چند روز یا چند هفته تنظیم می‌شود. این نحوه‌ی دریافت درمان به دلیل اثر جزءبه‌جزء است: در صورتی که همان دوز فیزیکی در چند جزء به بیمار داده شود، در طی فواصل درمانی سلول‌های سالم فرصت بهبود خواهند داشت؛ در نتیجه آسیب سلولی القاشده توسط پرتو در بیمار کمتر خواهد بود.

اما آیا هر روز باید از دوز مشابه روز قبل استفاده کرد؟ به گفته دیوید پاپ، استادیار ریاضیات در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی:

دوزهای مختلفی که با دقت به‌منظور کاهش اثرات جانبی طراحی شده‌اند، می‌توانند به همان میزان مؤثر باشند... میزان سودمندی این روش هرگز مورد  ارزیابی قرار نگرفته است. زمانی که در فرآیند محاسبه‌ی درمان از توزیع دوزهای گوناگون برای جزءهای مختلف استفاده می‌کنیم، الگوریتمی که اکنون با هدف تعیین بهترین درمان شخصی‌سازی‌شده مورد استفاده قرار می‌گیرد، کارایی ندارد.

پاپ شروع به توسعه و آزمایش رویکردی موسوم به تجزیه وابسته به فضا-زمان کرد که دوز پرتوتابی به بافت‌های سالم را در عین حفظ اثر ضد توموری پرتودرمانی، می‌کاهد. در یک مطالعه‌ی اثبات مفهومی، پاپ این مدل را علیه تکه‌هایی از پنج تومور کبدی مختلف به کار برد که هر کدام از آن‌ها نشان‌دهنده‌ی ابعاد و مکان توموری منحصربه‌فردی بودند تا بدین وسیله امکان مقایسه با درمان‌های بالینی واقعی را فراهم آورند.

پاپ می‌گوید:

ما می‌خواستیم ببینیم مزایای کمّی چنین پروتکل نوینی چه خواهد بود

و در ادامه این پرسش را مطرح می‌کند:

درحالی‌که اطمینان حاصل می‌کنید تومور مقدار ثابت و مؤثری از پرتو را دریافت کند، تا چه مقداری می‌توانید اثر پرتوتابی بر کبد را بکاهید؟ یک کاهش بیست درصدی می‌تواند اثرات جانبی را به‌قدری کاهش دهد که تغییر رویه‌ی بالینی روزمره را تضمین کند.

مدل پاپ بدون به خطر انداختن سایر اهداف بالینی، دوز کبدی را ۱۳ تا ۳۵ درصد کاهش داد. او با هدف انجام آزمایش‌های درون بدن انسان، شروع به تصحیح مدل‌ خود برای تقویت بیشتر آن کرده است. پاپ می‌گوید:

 درمان‌های پرتوتابی رایج ضرورتا بیشترین منفعت را ندارند... پروتکل ما می‌تواند از طریق دادن دوز یک‌جزئی به بخش‌هایی از تومور در هر جز از درمان و دادن دوز ثابت کمتری به کبد و دیگر بافت‌های سالم؛ به شکلی اساسی عوارض جانبی در بیمار را کاهش دهد و در عین حال اثربخشی درمان‌های مرسوم را هم حفظ می‌کند.

این پژوهش در مجله‌ی Physics in Medicine and Biology منتشر شده است. پاپ نویسند‌ه‌ی مسئول مقاله است.ملیسا گادی فارغ‌التحصیل دوره‌ی کارشناسی، سرکان ایلدیز پژوهشگر دوره‌ی پسا‌دکترا از مؤسسه‌ی علوم کاربردی ریاضیات و آمار (SAMSI) و جن اونکلباخ متخصص اونکولوژی پرتوتابی در بیمارستان دانشگاهی زوریخ، همکاران این مقاله هستند.

نظرتان درباره پیشرانه ۱۵۰۰ اسب بخار هل‌کت، دو ردیف شنی با سرعت بالا، صندلی‌های مسابقه‌ای و سیستم تعلیق ۱۶ اینچی تانک ریپ‌ساو EV3-F1 چیست؟ یک تانک اسپرت با امکانات لوکس که مانورهای دیدنی و دریفت در تمام سطوح انجام می‌دهد، می‌تواند مثل جانوران وحشی به آسمان پرش کند؛ باید از نزدیک این تانک قدرتمند را ببینید تا باور کنید که شبیه یک غول برف‌روب عمل می‌کند.

کارکنان هاو اند هاو (Howe & Howe) با تانک‌های زنجیردار بازی می‌کنند و علاقه زیادی به خودروهای مبارز غول‌پیکر دارند که قادر هستند در انواع شرایط سخت و آف‌رود عملکردی دیدنی از خود نمایش دهند. اما علاقه اصلی این افراد ساخت تانک‌های قدرتمند لوکس است که می‌توانند بیش از ۱۵۰۰ اسب بخار، قدرت تولید کنند. 

قیمت پایه این تانک لوکس از نیم میلیون دلار شروع می‌شود و با توجه به امکانات جانبی بالا می‌رود. ارباب مسیرهای آف‌رود خجالتی نیست و مثل یک شاهکار صنعتی عمل می‌کند که طبیعت‌گردان، آرزوی رانندگی با آن دارند.

تانک EV3-F1 دارای یک صندلی برای سرنشین است که با دو زنجیر و پیشرانه هل‌کت همی ۱۱.۹ لیتری همراه می‌شود؛ ریپ‌ساو می‌تواند تا ۱۵۰۰ اسب بخار قدرت تولید کند و در انواع زمین‌های ناهموار و شرایط سخت حرکت کند.

کابین راننده با تعلیق هوایی ماننده جت جنگنده باز می‌شود و تنها راننده خود را با مهار مسابقه‌ای ۵ نقطه‌ای نگه می‌دارد. سیستم تعلیق تانک ریپ‌ساو قادر است در انواع زمین‌های ناهموار و خشن تا ۴۰ سانتی‌متر تغییر ارتفاع بدهد که به خودروی آف‌رود لوکس اجازه می‌دهد در هر شرایط آب و هوایی و از هر مسیری به‌راحتی عبور کند؛ البته استفاده از چنین امکاناتی، وزن تانک را به ۳۳۱۵ کیلوگرم می‌رساند.

شاید خیلی‌ها فکر کنند این اعداد غیر واقعی هستند؛ اما تانک ریپ‌ساو در عمل خود را نشان می‌دهد و ثابت می‌کند که واقعا از این توانایی برخوردار است. صحنه‌هایی که این تانک لوکس می‌آفریند دقیقا شبیه جلوه‌های ویژه‌ای است که در فیلم‌های سینمایی هالیوود می‌بینیم؛ با این تفاوت که این‌جا ریپ‌ساو شوخی ندارد. اگر صادق باشیم تاکنون چنین خودروی آف‌رودی ساخته نشده است که بتواند قدرت، مانورپذیری، سرعت و طراحی لوکس را یک‌جا با هم داشته باشد. 

پیش از این ویدئوهای جالبی از تانک ریپ‌ساو EV2 منتشر شده است و همگان نمایش سینمایی آن را در فیلم سریع و خشن مشاهده کرده‌اند. از ویدئوی زیر لذت ببرید و عملکرد عالی هیولای هاو را در مسیرهای برفی ببینید.

دانلود

به‌گفته‌ی مقامات دانمارکی، توربین‌های بادی این کشور در سال گذشته میلادی، ۴۳.۴ درصد از کل برق مورد نیاز این کشور را بر طرف کرده‌اند. این رقم جدیدی که از سوی مقامات کشور دانمارک اعلام شده است، عملکرد بهتری نسبت به سال۲۰۱۶ محسوب می‌شود. دولت دانمارک امیدوار است که فعالیت‌های مثبت این کشور در زمینه‌ی انرژی‌های پاک، موجب تشویق دیگر کشورهای جهان شود. لارس لیلهولت، وزیر انرژی دانمارک، گفت:

قیمت انرژی بادی مداوما در حال کاهش است و این کاهش سیر سریعی دارد.

دانمارک، مدت‌ها است که در زمینه‌ی استفاده از انرژی بادی، یکی از پیشرو‌ترین کشورهای جهان محسوب می‌شود. این کشور در ماه مارس سال گذشته، موفق شد به مدت ۲۴ ساعت مداوم، برق تمامی کشور را با استفاده از انرژی بادی تأمین کند. این موفقیت نشان می‌دهد که دانمارک می‌تواند به هدف خود دست پیدا کند. مقامات این کشور می‌خواهند تا پیش از دهه‌ی ۲۰۳۰، وابستگی کشور به زغال‌سنگ را به‌طور کامل از بین ببرند.

تصمیم دولت دانمارک برای استفاده هر چه بیشتر از منابع تجدیدپذیر، بخشی از تلاش جهانی برای کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی است؛ این کشور از این رویکرد، یک منفعت اقتصادی هم می‌برد. بزرگ‌ترین سازنده‌ی توربین در جهان، شرکت وستاس وایند سیستمز (Vestas Wind Systems)، یک شرکت دانمارکی است. علاوه بر این، دولت دانمارک یکی از سهام‌داران عمده‌ی بزرگ‌ترین شرکت فعال در زمینه مزارع بادی دریایی در سطح بین‌المللی یعنی شرکت ارستند (Orsted) است.

دولت دانمارک هنوز هم در پروژه‌های انرژی باد (از دهه‌ی ۱۹۷۰ تاکنون) سوبسیدهایی به شرکت‌ها اختصاص می‌دهد؛ اما لیلهوت (وزیر انرژی دانمارک) اطمینان دارد که دیگر نیازی به چنین سوبسیدهایی نخواهد بود؛ چرا که انرژی بادی برای کشورهایی که مایل به استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در مقیاس وسیع هستند، یک گزینه‌ی بسیار مقرون‌به‌صرفه محسوب می‌شود.

همین اواخر گزارش‌هایی منتشر شد که انگلستان موفق شده است دو برابر انرژی حاصل از سوخت زغال سنگ را به‌وسیله‌ی توربین‌های بادی خود به‌ دست آورد و آلمان هم‌اکنون خانه یکی از بزرگ‌ترین توربین‌های بادی جهان است. این توربین ۲۴۶ متری در شهر گایلدورف آلمان واقع شده و قادر به تولید ۱۰۵۰۰ مگاوات ساعت برق در سال است. مناطق خاصی از ایالات متحده آمریکا هم در این زمینه پیشرفت قابل‌ توجهی داشته‌اند؛ از جمله پروژه‌هایی که در کالیفرنیا اجرا شدند و همچنین مزرعه بادی عظیم شرکت آمازون در تگزاس. البته آینده چنین پروژه‌هایی هنوز نامشخص است؛ اما امید زیادی به پروژه‌هایی از این دست می‌رود.

عکس‌هایی که می‌بینید مربوط به یک فیلم سینمایی نیست. این افراد "سرگئی پروکوریف"، "الکساندر گرست" و "سرینا اونون-چنسلور"، فضانوردان ناو سایوز ام.اس-9 هستند که خود را برای سفر به فضا آماده می‌کنند. آنها باید یاد بگیرند در شرایطی که ایستگاه فضایی بین المللی احیانا دچار آتش‌سوزی و یا نشت گاز سمی شده و هوای داخل ایستگاه قابل تنفس نیست، چطور با این اتفاق مقابله کنند و یا  جان خود را نجات دهند.

دانشمندان کشف کرده‌اند که یک عصاره گیاهی که توسط جنگجویان آفریقایی در تیرهای سمی آنها مورد استفاده قرار می‌گیرفت، می‌تواند ماده کلیدی در ساخت یک قرص ضدباروری برای مردان باشد.

شرکت ال‌جی که حق اختراع نمایشگر تاشدنی جدیدی را ثبت کرده که گوشی‌های این شرکت را قادر می‌سازد به یک تبلت تبدیل شوند.

تامسون رویترز (Thomson Reuters) یک شرکت کانادایی با مدیریت بین‌المللی است که در زمینه‌ی رسانه‌های گروهی فعالیت می‌کند. مقر اصلی این شرکت در تورنتو اونتاریو در کانادا واقع است. سهام این شرکت در بورس‌های نیویورک و تورنتو عرضه می‌شود.

برند تامسون رویترز در سال ۲۰۰۸ و پس از خرید گروه رسانه‌ای رویترز توسط شرکت تامسون، تأسیس شد. در حال حاضر اکثر سهام این برند متعلق به شرکت وودبریج، از دارایی‌های خانواده‌ی ثروتمند تامسون است. تامسون رویترز در سال ۲۰۱۰ از طرف نشریه‌ی اینتربرند به‌عنوان برترین برند کانادا انتخاب شد. این شرکت در حال حاضر در بیش از ۱۰۰ کشور دنیا فعال است و بیش از ۴۵ هزار کارمند دارد.

تاریخچه تأسیس

همانطور که گفته شد، تامسون رویترز از ادغام دو شرکت تامسون و گروه رسانه‌ای رویترز تأسیس شده است. هر یک از این دو شرکت، سابقه و تاریخچه‌‌ای طولانی در صنعت رسانه دارند.

شرکت تامسون (Thomson Corporation)

شرکت تامسون در سال ۱۹۳۴ توسط روی تامسون در اونتاریو و به‌عنوان ناشر روزنامه‌ی تیمینز دیلی تأسیس شد. در سال ۱۹۵۳، تامسون روزنامه‌ی Scotsman را خریداری و به اسکاتلند نقل مکان کرد. گسترش حضور تامسون در میان رسانه‌های اسکاتلندی با برنده شدن فرانچایز تلویزیون این منطقه در سال ۱۹۵۷ سرعت گرفت.

تامسون در سال ۱۹۵۹ گروه رسانه‌ای کمزلی (Kemsley) را خریداری کرد. این خرید باعث شد که کنترل روزنامه‌ی ساندی تایمز به دست او بیفتد. خرید بعدی، روزنامه‌ی تایمز بود که در سال ۱۹۶۷ اتفاق افتاد.

تامسون در صنایع دیگر نیز دستی بر آتش داشت. او در سال ۱۹۶۵ به صنایع هوایی وارد شد و شرکت بریتانیا ایرویز را خریداری کرد. او در سال ۱۹۷۱ نیز وارد صنایع نفت و گاز شد و در یک کنسرسیوم استخراج در دریای شمال همکاری کرد.

در سال ۱۹۷۶ و با مرگ روی تامسون (معروف به لرد تامسون)، شرکت او تمامی فعالیت‌های رسانه‌ای خود را متوقف کرد و روزنامه‌های تایمز، ساندی تایمز و تلویزیون اسکاتلند را فروخت. هدف آن‌ها، گسترش فعالیت‌های صنعت نشر بود. شرکت تامسون در سال ۱۹۸۸، انتشارات Sweet & Maxwell را خریداری کرد. از آن زمان نام شرکت به International Thomson Organisation تغییر کرد. ادغام بعدی در سال ۱۹۸۹ شکل گرفت و این شرکت با روزنامه‌ی تامسون ترکیب شد. این ادغام، شرکت Thomson Corporation را تشکیل داد. اولین خرید پس از این ادغام، انتشارات وست پابلیشینگ بود که در زمینه‌ی ارائه‌ی سرویس‌ها و ابزارهای تحقیقاتی حقوقی فعالیت می‌کند. یکی از معتبرترین سرویس‌های این شرکت، پلتفرم Westlaw است.

گروه رسانه‌ای رویترز (Reuters Group)

پائول جولیوس رویترز یک جوان آلمانی مقیم شهر آخن در امپراطوری پروس بود. او در ۳۴ سالگی و در میانه‌ی دهه‌ی ۱۸۵۰ متوجه قابلیت تلگراف برای ارسال اخبار شد. او معتقد بود با استفاده از تلگراف می‌توان با سرعت بیشتری اخبار را رد و بدل کرد و نیازی به صبر کردن چندروزه و چند‌هفتگی برای دریافت اخبار نیست.

رویترز ابتدا از خطوط تلگراف میان آخن و برلین برای تبادل اخبار استفاده کرد. پس از مدتی برای ارسال خبرهای مهم به مرکز مالی امپراطوری یعنی بروکسل بلژیک، از کبوترهای نامه‌رسان در مسیر برلین به بروکسل استفاده کرد. رویترز در سال ۱۸۵۱ به لندن رفت. او پس از موفقیت در راه‌اندازی خطوط خبری تلگراف زیردریایی، توافقی با بورس‌های لندن و پاریس داشت و اخبار مالی و قیمت سهام‌ها را میان این بورس‌ها رد و بدل می‌کرد.

آژانس خبری رویترز پس از موفقیت در انتشار خبرهای مالی، اعتباری مثال‌زدنی در اروپا کسب کرد. این شرکت اولین رسانه‌ای بود که اخبار را منتشر می‌کرد و تا امروز نیز بسیاری از آژانس‌های خبری مشتری سرویس‌های رویترز هستند. یکی از مهم‌ترین خبرهایی که رویترز به‌عنوان اولین رسانه منتشر کرد، مرگ رئیس جمهور مشهور آمریکا، آبراهام لینکلن بود.

در سال ۱۹۸۴ سهام گروه رویترز به‌صورت عمومی در بورس نزدک و لندن عرضه شد. یکی از نگرانی‌هایی که از همان ابتدای عرضه وجود داشت، سهامداران عمده بودند که ممکن بود استقلال رسانه‌ای گروه را با مشکل مواجه کنند. به همین دلیل قانونی در رویترز تصویب شد که سهامداری بیش از ۱۵ درصد را برای افراد ممنوع می‌کرد. این قانون برای اولین بار برای روپرت مرداک اجرا شد. او قصد داشت شرکتی خریداری کند که با این خرید، مجموع سهام او در رویترز بیش از ۱۵ درصد می‌شد. قانون رویترز پس از خرید شرکت توسط مرداک او را مجبور کرد که مجموع سهامش را به کمتر از ۱۵ درصد کاهش دهد.

پس از عرضه‌ی عمومی سهام (IPO)، گروه رویترز فعالت خود را با سرعت بیشتری گسترش داد. آن‌ها سرویس‌های متنوع اخبار مالی و اقتصادی را با همکاری شرکت‌های رسانه‌ای دیگر عرضه می‌کردند. گسترش گروه رویترز به حدی بود که در سال ۱۹۹۵ شرکت Greenhouse Fund را برای پشتیبانی از استارتاپ‌های تکنولوژی تأسیس کردند. یکی از محصولات خاص رویترز در زمینه‌ی اخبار مالی در سال ۲۰۰۶ عرضه شد. آن‌ها سیستمی عرضه کردند که به ماشین‌ها و کامپیوترها اجازه و توانایی خواندن خبرهای مالی و آنالیزهای سهام می‌داد و تجارت خودکار سهام را ممکن می‌ساخت.

خرید رویترز توسط تامسون

شرکت تامسون در ۱۷ آوریل سال ۲۰۰۸، به‌صورت رسمی گروه رویترز را خریداری کرد. پس از این خرید، شرکت تامسون رویترز به‌صورت رسمی تأسیس و سهام آن نیز در بورس‌های نیویورک و تورنتو عرضه شد.

در فوریه‌ی سال ۲۰۱۳، شرکت اعلام کرد که قصد دارد ۲۵۰۰ شغل را در بخش‌های حقوقی، مالی و مدیریت ریسک حذف کند. آن‌ها در اکتبر آن سال نیز ۳ هزار شغل را در همین بخش‌ها حذف کردند. دلایل حذف شغل‌ها، کاهش هزینه‌ها اعلام شد.

همان‌طور که پیش از این اشاره شد، قوانین سهامداری رویترز به هیچ شخص یا سازمانی اجازه نمی‌داد که بیش از ۱۵ درصد از سهام آن را در اختیار داشته باشد. البته خرید این گروه توسط شرکت تامسون، شرکت خانوادگی وودبریج را صاحب ۵۳ درصد از سهام تامسون رویترز کرد. کارشناسان و روزنامه‌نگاران رویترز نگران آن بودند که این خرید و ادغام، استقلال رسانه‌ای آن‌ها را خدشه‌دار کند. این استقلال و بی‌طرفی رسانه‌های رویترز، یکی از نشانه‌های اعتبار آن‌ها در طول سالیان فعالیت بوده است. نگرانی دیگر کارشناسان این سرویس، در حاشیه قرار گرفتن فعالیت‌های رسانه‌ای به خاطر وجود کسب و کار ارائه‌ی اطلاعات مالی در شرکت جدید بود.

 یکی از مدیران رویترز درباره‌ی این نگرانی گفته بود که ادغام با شرکت تامسون، به خاطر شرایط مالی دشوار گروه رسانه‌ای بوده است. پر گیلنهامر در این باره گفته بود که اولین اصل سهامداری رویترز، برای خانواده‌ی تامسون نادیده گرفته خواهد شد؛ اما دلیل آن این است که در شرایط موجود، آینده‌ی رویترز مهم‌تر از اصول سهامداری است. او معتقد بود در صورتی که آینده‌ی رویترز تأمین نشود، اصولی باقی نخواهد ماند که برای آن‌ها تلاش کنند. به هر حال در حال حاضر خانواده‌ی تامسون با مالکیت شرکت وودبریج، درصد بالایی از تامسون رویترز را در اختیار دارند؛ اما با توافق‌های صورت‌گرفته، تعهد داده‌اند که در موارد تصمیم‌گیری با زیرمجموعه‌های مدیریتی باسابقه‌ی رویترز کاملا همکاری کنند.

روند کاری و شرکت‌های زیرمجموعه

مدیر عامل تامسون رویترز در حال حاضر، جیمز سی. اسمیث است. او پیش از این مدیر عامل بخش کسب و کار مجموعه بود. رئیس هیئت مدیره نیز از خانواده‌ی تامسون است و دیوید تامسون نام دارد. تامسون رویترز در هشت بخش اصلی فعالیت می‌کند. این بخش‌ها عبارتند از:

• مالی
• راه‌حل‌های مدیریت ریسک
• مالکیت معنوی
• حقوقی
• علوم دارویی
• آژانس خبری رویترز
• مالیات و حسابداری
• تحقیات علمی

شرکت تامسون رویترز در طول سالیان کوتاهی که از تأسیسش می‌گذرد، شرکت‌های متنوع پردازش اطلاعات و آژانس‌های خبری زیادی را به مجموعه‌ی خود اضافه کرده است.

در جولای سال ۲۰۰۹، شرکت Streamlogics به زیرمجموعه‌های این گروه اضافه شد. استریم لاجیکس در سال ۱۹۹۹ تأسیس شده و تمرکز اصلی آن روی استخراج و پردازش اطلاعات است. این شرکت در زمینه‌های متنوع فناوری، مالی و سلامت، داده‌های مفید را برای شرکت‌های بزرگ استخراج می‌کند. شرکت دیگری که در سال ۲۰۰۹ خریداری شد، Vhayu Technologies بود. این شرکت در زمینه‌ی جمع‌آوری و ارائه‌ی اطلاعات تیک کالا فعالیت می‌کرد. تیک کالا نوعی از اطلاعات سهامی است که در خرید و فروش سهام‌های آتی کاربرد دارد.

گروه Hugin هدف بعدی تامسون رویترز بود. آن‌ها این شرکت فعال در زمینه‌ی ارتباط با مشتری و سهامداران را در سپتامبر سال ۲۰۰۹ از NYSE Euronext خریدند. رقم این قرارداد در حدود ۴۰ تا ۴۲ میلیون یورو اعلام شده است. شرکت نرم‌افزاری Abaqus نیز در این سال به مالکیت تامسون رویترز درآمد. این شرکت سرویس‌های مالی و مالیاتی متعددی برای کشورهای اروپایی عرضه کرده بود. شرکت‌های Breaking Views و Sabrix، اهداف بعدی تامسون رویترز بودند که در سال ۲۰۰۹ به این شرکت اضافه شدند.

در سال‌های بعدی نیز شرکت‌های متعدد آماری، مالی و نرم‌افزاری به تامسون رویترز اضافه شدند. شرکت نروژی Point Carbon یکی از خریدهای این شرکت بود که در زمینه‌ی آنالیز اطلاعات بازار انرژی فعالیت می‌کرد. در دسامبر سال ۲۰۱۱، شرکت توسعه‌ی وبسایت Emochila به تامسون رویترز پیوست. خرید این شرکت به‌منظور توسعه‌ی سرویس‌های نرم‌افزاری تحت فضای ابری خریداری شد.

در ژانویه‌ی سال ۲۰۱۲، بزرگ‌ترین شرکت توسعه‌ی نرم‌افزارهای مالی کانادا یعنی Dr Tax توسط تامسون رویترز خریداری شد. یک سال بعد و در ژانویه‌ی سال ۲۰۱۳، شرکت اطلاعات کاربردی حقوقی Practical Law به زیرمجموعه‌ی بخش حقوقی تامسون رویترز اضافه شد. تمرکز اصلی این شرکت روی اطلاعات آموزشی کاربردی حقوقی و ابزارهای اطلاعاتی برای شرکت‌های حقوقی است. این شرکت در زمان خرید توسط تامسون رویترز، ۷۵۰ کارمند داشت.

در سال ۲۰۱۳، تامسون رویترز با همکاری شرکت‌های بزرگ مالی در سرتاسر جهان، پیام‌رسان Eikon را عرضه کرد. این پیام‌رسان برای ارتباط متخصصان بورس و تجارت‌های مالی استفاده می‌شود و شبکه‌ای عظیم از آن‌ها را گردهم آورده است.

از محصولات انقلابی دیگر این گروه که در بخش انتشار اخبار عرضه شد، Reuter TV نام دارد که اخبار ویدیویی را به بهترین نحو برای مخاطبان عرضه می‌کند. سرویس‌های این تلویزیون اینترنتی، کار را برای ناشران و شرکت‌های تبلیغاتی نیز آسان کرده است.

در جولای سال ۲۰۱۶، تامسون رویترز اعلام کرد که قصد دارد بخش مالکیت معنوی و علمی خود را به بخش سرمایه‌گذاری خصوصی بفروشد. این فروش، شرکت مستقل Clarivate Analytics را تشکیل داده است که در زمینه‌ی اطلاع‌رسانی‌ علمی در بخش‌های مختلف و همچنین حفظ و پیگیری‌ قانونی مالکیت معنوی تلاش می‌کند.

خریدهای سال‌های اخیر و ادغام‌هایی که در تامسون رویترز انجام شده است، نشان می‌دهد که حرکت عمومی این برند از سمت خبرگزاری به اطلاعات و آنالیزهای مالی در حال تغییر است. به بیان دیگر عمده‌ی درآمدهای شرکت جدید، از فروش اطلاعات مالی و ارائه‌ی سرویس‌های آنالیز اقتصادی جذب می‌شود و می‌توان گفت که نگرانی روزنامه‌نگاران رویترز از ادغام با تامسون، بی‌دلیل نبوده است.

در آخرین آمار ارائه‌شده، درآمد خالص تامسون رویترز در سال ۲۰۱۶، ۱۱.۱۶۶ میلیارد دلار اعلام شد که ۳.۰۹۸ میلیارد دلار از این رقم، سود خالص است. مجموع دارایی‌های این برند در آخرین آمار، ۲۷.۸۵۲ میلیارد دلار گزارش شده است.

ارز رمزپایه و زنجیره‌‌ی بلوکی بعدی در راه است. برطبق گزارشات بلومبرگ، برنامه‌ی پیام‌رسان ژاپنی لاین، جدیدترین کمپانی عمومی است که قصد دارد به بلاک چین و ارزهای رمزپایه بپیوندد.

برخلاف حرکات مبهم برخی از شرکت‌ها، شامل رسانه اجتماعی فراموش‌شده چین و کمپانی آیسد تی، لاین شایستگی داشتن توکن را دارد. این کمپانی درحال‌حاضر هم یک سرویس پرداخت موبایل به نام لاین‌ پی (Line Pay) ارائه می‌دهد و یکی از ویژگی‌های اصلی آن ارز مجازی‌ است که در بازی‌های اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ارز مجازی همچنین برای خرید محتویات پلتفرم لاین شامل طیف وسیعی از استیکر‌ها (برای مکالمات) استفاده می‌شود.

طبق گزارشات بلومبرگ، لاین درحال گفتگو با تعدادی از شرکای بالقوه شامل آپ‌بیت (تبادل بیت‌کوین) بر سر ارتباطات ممکن برای لاین‌ پی و سایر محصولات است. طبق این گزارشات، هدف لاین از این بحث‌ها استفاده بیشتر کاربران از محصولاتش است.

لاین به درخواست برای نظر دادن درباره‌ی این موضوع پاسخی نداده است. عدم تعامل قطعا مسئله‌ای است که لاین از زمان عمومی‌ شدن خود از طریق فهرست‌بندی دوگانه‌ی ژاپن‌-آمریکا که باعث افزایش ۱.۱ میلیارد دلاری در سال ۲۰۱۶ شد، با آن مواجه است.

طبق ادعای لاین، کاربران ماهانه آن در ماه جولای سال ۲۰۱۶ (دقیقا قبل از فهرست‌بندی) به ۲۱۸ میلیون نفر رسیدند؛ اما این تعداد در اکتبر سال ۲۰۱۷ به ۲۰۳ میلیون کاربر تنزل پیدا کرد. کمپانی لاین همچنین برای اولین بار کاربران خودش را در بازارهای اصلی خود یعنی ژاپن، تایلند، تایوان و اندونزی از دست داد. دوسوم کاربران لاین از این کشورها بودند و از دست دادن آن‌ها مشکل بزرگی است.

قیمت سهام لاین به‌تازگی در ژاپن تغییری ۱۰ درصدی به خود دید؛ اما باید دید آیا سرانجام از زنجیره‌ی بلوکی استفاده خواهد کرد؟ و اگر جواب مثبت باشد، باید ببینیم این کار را به چه شکلی انجام می‌دهد.

مثال‌های دیگری هم از این نوع وجود دارند؛ کین یک پیام‌رسان کانادایی است که ادعا می‌کند کاربران ماهانه آن ۱۵ میلیون نفر هستند و سپتامبر گذشته پیشنهاد اولیه‌ی ارز‌ ‌‌آن، ۱۰۰ میلیون دلار و با هدف توسعه‌ی اکوسیستمی بود که به کاربران، سازندگان محتوا و تبلیغ‌کنندگان، بر اساس میزان جلب‌ توجه، جوایزی اختصاص می‌دهد. در کنار این‌ها، تلگرام که به‌عنوان یک پلتفرم کلیدی در صنعت رمزنگاری ظهور کرده است، قصد دارد پیشنهاد اولیه‌ای ارائه دهد که طبق یافته‌های تک‌کرانچ می‌تواند از یک میلیارد دلار عبور کند.

لاین لزوما نباید ارز اولیه‌ای پیشنهاد کند (قوانین هنوز برای نهادهای عمومی کمی مبهم هستند)، اما می‌تواند از توکن یا زنجیره‌‌ی بلوکی برای جایزه دادن به کاربران برای استفاده از پیام‌رسانش استفاده کند و ازطریق لاین‌پی یا بازی‌هایش پرداخت‌هایش را انجام دهد.